Europa, de Sahara en de oorlog in Oekraïne Spanje vraagt de Europese Unie om te bemiddelen tussen Algiers en Madrid. Spaanse telefoontjes worden niet meer beantwoord sinds de regering in Madrid het Marokkaanse autonomieplan voor de Westelijke Sahara eerder in maart 2022 als geloofwaardig heeft genoemd. Het volgende artikel verschenen in krant El Confidential van 23 april 2022 analyseert de veranderende positie van de EU inzake de Sahara. Nu de oorlog in Oekraïne steeds grimmiger wordt wil de Unie volgens de auteur Ilya U. Topper zo snel mogelijk van het probleem af, een overblijfsel uit de Koude Oorlog. Maar er moest wel een keuze gemaakt worden tussen Algerije en Marokko. Algerije is voor de EU slechts een gasleverancier. En het gas is niet in gevaar. Algerije zal het niet afsnijden want het leeft ervan. Negen van de tien dinars die het land binnenkomen worden verdiend met het verkopen van gas. Marokko is interessanter voor de EU omdat het de poort is naar Afrika. De EU past dezelfde strategie toe bij de zuidoostelijke poort. In Athene weten ze dat het niet het moment is om boos te zijn op Ankara nu Poetin aan de poort is. Integendeel, het is noodzakelijk om de banden met Turkije aan te halen, om een duurzame vrede met Israël te sluiten en om de gaspijpleiding aan te leggen die energie uit de oostelijke Middellandse Zee via Anatolië naar Europa zal brengen. Het advies blijft: vermijd confrontaties, werk aan stabiliteit. Velen in Spanje hebben nog vragen na het lezen van de brief van de Spaanse regeringsleider Pedro Sánchez: "Spanje beschouwt het Marokkaanse voorstel voor autonomie dat in 2007 werd gepresenteerd als de meest serieuze, geloofwaardige en realistische basis voor de oplossing van het Sahara geschil." Met andere woorden Madrid bereidt zich voor om het voorbeeld van de Verenigde Staten te volgen en de Westelijke Sahara te erkennen als onderdeel van het Marokkaanse koninkrijk. Het conflict in de Sahara is al dertig jaar bevroren. Waarom zou je dat niet nog dertig jaar negeren zodat het vanzelf overgaat? Het conflict kost de Europeanen niets. Jaarlijks geeft Brussel 10 miljoen euro uit aan humanitaire hulp. Spanje geeft 5,5 miljoen via het AECID uit. Daar komt nog 60 miljoen dollar per jaar bij voor de blauwhelmen van de MINURSO die in het gebied patrouilleert. Dat wordt door de VN betaald net als de 20 miljoen voor voedsel ten bate van 130.000 vluchtelingen in Tindouf via het Wereldvoedselprogramma. Het UNHCR betaalt nog eens 44 miljoen. Alles bij elkaar zijn dat de kosten van een batterij van 24 Iskander raketten die de Russen
2 Online Touch Home