Verrassend, de Traversée du Massif des Vosges Over de toppen van de DE TRAVERSÉE DU MASSIF DES VOSGES IS EEN LANGE WANDELROUTE DIE DE TOPPEN VAN DE VOGEZEN VERBINDT. WIE VAN HUT NAAR HUT TREKT, KOMT GEMZEN EN GENTIANEN TEGEN, GRIEZELIGE AFGRONDEN EN GEZELLIGE HUTTENWAARDEN. NET ECHT. Belfort ■ NANDA RAAPHORST Een deinende zee, daar lijkt het op. Golven van diepblauw tot muisgrijs aan de horizon. ‘La ligne bleue’ heet het spectaculaire decor van vervagende bergkammen. We kijken ernaar vanaf het terras van Chalet Hotel du Grand Ballon. Nog even en de zon gaat onder. ‘Mooi toch?’, glimt de kersverse huttenwaard. Nog maar een maand terug werd hij aangenomen door de Club Vosgien, de bergsportvereniging die hier de hutten beheert, de wandelpaden onderhoudt en de markeringen aanbrengt. Van de negentien etappes van de Traversée du Massif des Vosges doen wij de vijf zuidelijkste, tussen Col de la Schlucht en Belfort. 22 ‘te voet’ januari 2018 DIKKE BUIK Droog en helder is het de volgende ochtend. Dat is bijzonder voor de Vogezen, omdat het de eerste bergketen is waarop wolken uit het westen stuiten. Fijn is wel dat door alle regen de bergweides malsgroen zijn en vol bloemen en kruiden staan. Ook hier, langs ons smalle avontuurlijke paadje dat dwars over de dikke buik van de Col de la Schlucht voert. We zien vinger hoedskruid, arnica, venkel, viooltjes, margrieten en overal bosbesstruikjes. Opvallend geval is de gele gentiaan, die als een lange antenne boven alles uitsteekt. Er wordt gefl uisterd dat haar hoogte de dikte van het komende pak sneeuw voorspelt. ‘Een meter dus!’, schat Leon, die kind aan huis is in de Vogezen. En dat is niets vergeleken bij het drie meter dikke pak van een paar winters terug. ‘Het kan er hier extreem aan toe gaan’, vertelt hij, ‘vooral in het zuiden waar het klimaat lijkt op dat van Reijkjavik en er jaarlijks gemiddeld 200 dagen vorst zijn.’ Vergis je dus niet in die bolle beginnersbergen, want aan de oostzijde van de Vogezen heb je gevaarlijke steiltes met afgronden en kans op lawines. Bij Honeck, een top verderop, zien we wat Leon bedoelt. Loodrecht rijzen de fl anken op uit de diepte, hier is niets ballonnerigs aan. GEMS VERSUS LYNX Maar niet iedereen trekt zich iets aan van steil of extreem. Op uitstekende rotspuntjes liggen gemzen te zonnen. Wat een acrobaten. De atletische geit kan enorme sprongen maken en in vijftien minuten 1000 meter klimmen (wij 100). Kortom, het diertje is een beziens waardigheid en toch heeft de mens de lynx op hem afgestuurd. ‘Om overpopulatie en verzwakking van de soort te voorkomen’, vertelt Leon.
23 Online Touch Home