Ommetjesappstress! Column John Jansen van Galen wandelt al zijn hele leven en schrijft daarover artikelen, columns en boeken. mooisteroutes.nl laat weten dat de mooiste wandelroute van 2021 bekend is. Prompt neem ik poolshoogte. Maar het pad van de wandelaar gaat niet altijd over rozen: net die week zijn er op de Veluwe ‘werkzaamheden’ aan het spoor en de treinen rijden om of met vertraging. Bovendien willen er veel passagiers mee. Uit coronavoorzorg neem ik 1e klas, maar dan verkondigt de conducteur dat iedereen daar mag gaan zitten en dat ik mijn toeslag terug kan krijgen, wat echter niet is wat ik beoogde. Enfin! Gebruikers van het openbaar vervoer krijgen het consigne uit de bus te stappen bij De Cantharel te Ugchelen. Dierbare herinnering! Ooit vestigden wij er na een wandeling met onze vriend de boswachter het wereldrecord op-jeeten-wachten: 3 uur en 15 minuten!!! Het personeel bleef alleraardigst en bood steeds excuses aan, alsmede drankjes van de zaak. Toen we tenslotte wilden afrekenen weigerde de pinautomaat dienst. Murphy’s Law in volle werking: anything that can go wrong, will go wrong. Ik zou jokken als ik schreef dat die route (‘Bruggelen, 14 km’) niet mooi is: jonggroen lentebos, kwinkelerende vogels in een bosgebied waar je je afvraagt waarom toch zo geklaagd wordt over te weinig bos in Nederland. Uren loop ik over bospaden en kom welgeteld zes andere wandelaars tegen, twee aan twee. Er is een Hollands bergpad, golvend over vroegere stuifduinen, een glooiend heideveld, de weiden en akkers van het landgoed. Een kasteeltje (Spelderholt: terras! koffie!), een landhuis dat rechtstreeks uit een Noors bouwpakket komt, een schattige boshoeve met het feodale merkteken op de blinden geschilderd. Is het ook de allermooiste route? Bestaan daar objectieve criteria voor? Er komen, net als bij het Songfestival en literaire prijzen, nominaties en een jury aan te pas. Spannend? Maar als dit de mooiste route van 2021 is, waarom is dan in 2022 weer een andere route het mooist? Moet misschien steeds een ander gebied aan bod komen? Anders wint de Kromme Rijn immers elk jaar. Dan nader ik in de routebeschrijving het eindpunt, een grote parkeerplaats, bezoekerscentrum, horeca en… een bushalte! Het is een raadsel waarom ik dan, met openbaar vervoer komend, moest beginnen bij De Cantharel? En kijk, daar komt de bus al aan! Bij nadere inspectie thuis op internet blijkt het in Nederland te wemelen van mooiste, beste et cetera wandelroutes. Het is kennelijk als met boksen waarbij je in dezelfde gewichtsklasse wel drie wereldkampioenen hebt, van verschillende sportbonden. Maar op de mooiste wandelroute ding ik, na vandaag, niets af. John Jansen van Galen Naam: Hendrik-Jan Martens Leeftijd: 47 jaar Beroep: Ondernemer Woonplaats: Leersum, Utrechtse Heuvelrug Bijzonderheden: Al voordat corona zich aandiende, wandel ik met zakenrelaties om te overleggen in mijn werk. Mijn bedrijf heet De Koers (www.dekoers.nl), wij maken roadmaps met, voor en tussen bedrijven, om strategische routes uit te laten stippelen, en mensen gezamenlijk duurzame stappen te laten zetten op welk thema dan ook. Totaal aantal kilometers: Duizenden voetstuk Wandelt sinds: ‘1982, toen ik als negenjarige bij de padvinderij ging. Of eigenlijk misschien nog wel eerder, want als kind liep ik altijd weg, daarom zetten mijn ouders mij vast aan een tuigje.’ Waarom wandelen: ‘Om te aarden, na al die ballen waar we altijd mee jongleren. Ik wil niet de hele tijd met mijn hoofd in de wolken, maar ook met mijn voeten in de aarde! Eén zijn met de natuur, aanwezig zijn, één met mijn gedachte... Soulfulness, voeding voor de ziel.’ Mooiste wandelervaring: ‘In Lappland, van Treriksroset naar Narvik door het Ovre Dividal nasjonalpark, dat was mijn eerste lange solotocht. Een prachtige uitgestrekte omgeving! Navigeren met kaart en kompas. Over bergen, langs meren, door moeras, langs stromende beekjes: het lekkerste water wat ik ooit heb gedronken. Kamperen op iedere gewenste plek, en in een enkele hut van de DNT (Den Norske Turistforening).’ Nooit weer: ‘Mijn maatje uit het oog verliezen. Ik deed op sneeuwschoenen een trektocht met hem bij -30 graden Celsius, ’s nachts kampeerden we in de open lucht aan een kampvuur. Op een gegeven moment zag ik vanaf een bergrug in een dal een hutje. Ik dacht dat hij het ook had gezien en mij volgde, maar had er niet met hem over gecommuniceerd. Als een gek ploeterde ik door het bos, maar eenmaal aan de andere kant, de schemer viel al in, zag ik geen hutje meer en was ik ook mijn maatje kwijt. Al schreeuwend naar elkaar hebben we elkaar weer gevonden. Hij bleek al bij het hutje te zijn. Een domme actie…’ To do: ‘The Pacific Crest Trail.’ 35
36 Online Touch Home