In tegenstelling tot enkele andere Europese landen ging Nederland niet over tot een zg. totale ‘lockdown’, maar een ‘intelligente lockdown’: Nederlanders kregen een bepaalde mate van eigen verantwoordelijkheid bij het naleven van de maatregelen. Evengoed waren de maatregelen zo vergaand en ongekend, dat vrijwel iedere Nederlander zijn/haar leven vanaf dat moment drastisch zag veranderen: • mensen werd dringend verzocht zoveel mogelijk thuis te blijven en vanuit huis te werken; • bijeenkomsten met meer dan 100 mensen en vanaf 15 maart meer dan 3 mensen werden verboden; • cafés, restaurants, musea en concertzalen moesten (daardoor) sluiten; • evenementen zoals festivals, concerten en ook alle herdenkingen rond 4 en 5 mei werden afgelast; • scholen en kinderopvang gingen dicht, met uitzondering voor kinderen van ouders met een ‘vitaal beroep’; • OV kon alleen worden gebruikt door mensen met een ‘vitaal beroep’; • bezoek aan kwetsbare mensen in instellingen voor ouderen en mensen met een beperking, werd verboden, etc. Vanaf 11 mei 2020 werden enkele maatregelen voorzichtig afgebouwd. Maar van een terugkeer naar de oude situatie is in ook het voorjaar van 2021 nog altijd geen sprake, door een tweede golf vanaf oktober 2020 en de mutatie van het virus tot een nog besmettelijker variant eind 2020. Toch komt ‘de oude wereld’ weer wat meer in beeld, doordat er inmiddels vaccins beschikbaar zijn. Maar het zal vermoedelijk tot de zomer of zelfs het najaar van 2021 duren voordat de hele Nederlandse bevolking is ingeënt. Liminale fase Sinds de eerste maatregelen en lockdown werden afgekondigd, was er sprake van een periode vóór Corona en erná, ervanuit gaande dat we ooit weer terug kunnen naar een situatie die lijkt op het leven vóór Corona. We leven als het ware in een tussenperiode: waarin ‘het oude normaal’ er niet meer is en ‘het nieuwe normaal’ er nog niet is. In de antropologie wordt zo’n periode een liminale fase genoemd: een overgangsfase waarin mensen zich ‘tussen twee werelden’ bevinden - het 10
11 Online Touch Home