zondagavond. Dinsdag is de eerste dag normaal dat wij weer open zijn. Wij hebben dag en nacht gewerkt dat we dinsdag gewoon vol open konden met ‘Take-Away’, wat onverwachts een groot succes werd. Dat is ongelofelijk. Dus aan de ene kant dat onzekere gevoel. En aan de andere kant die oerkracht die ik voelde, dit geeft mij nieuwe energie om de dingen anders te gaan doen. En toch door te kunnen. Dus dat was wel echt een moment! … Uhm nou ja goed, we hebben de terneergeslagenheid of de onzekerheid en de gevoelens die daarmee gepaard gaan omgezet in positiviteit. Dat heb ik niet alleen als ondernemer gedaan, maar dat heb ik ook met de mensen in mijn organisatie gedaan, dus die ook voor me aan het werk zijn. Iedereen kwam eigenlijk een beetje op een gelijk niveau ermee, waardoor we ook boven onszelf uit konden stijgen. We hebben die 12 weken dat we dicht moesten zo’n omwenteling gemaakt in dat wat we doen, maar ook het plezier wat daarbij komt en de overlevingsdrang die daar inzit. Het is dus niet alleen voor mij persoonlijk iets geweest, maar ook voor het hele team eigenlijk een soort reset, van; ‘wat zijn we hier eigenlijk aan het doen? Vinden we het nog leuk wat we doen? En hoe kunnen we ervoor zorgen dat als bepaalde aspecten niet leuk zijn, hoe kunnen we dat dan weer leuk maken?’ Mensen werden echt teruggeworpen op zichzelf en gingen zichzelf ook weer vragen stellen. We kwamen uit een soort automatisme van de dag kwam je hierheen. Het leek net alsof je weer een nieuw leven kreeg gewoon. Mensen zijn heel pessimistisch over de Corona. En tuurlijk wat er gebeurt is natuurlijk ook niet leuk in het sociale stuk. Elkaar niet meer kunnen ontmoeten of aanraken of wat dan ook. En ook de vertwijfeling die je ziet bij mensen als ze elkaar passeren. Dat zie ik in mijn restaurant ook. Je wantrouwt elkaar bijna. Dat is heel negatief. Maar toch vind ik overall dat er ook een hele positieve kant zit die wint het voor mij wel van het negatieve. Microstory: Dat ís het AS23, vrouw, 30+, freelancer, moeder van twee heel jonge kinderen Ik zat eigenlijk al in een periode van stilstand. … Ik ben al een jaar niet aan het werk en heb nu een soort sabbatical. Dat is niet bewust door mij gekozen; er gebeuren soms dingen en daardoor kom je weer in het volgende. Ik zat bij [werkgever] – onderbreek me maar als het nodig is; ik heb ook niets voorbereid – en ik was het daar zat; ik werkte me over de kop, had heel veel stress en was het vaak niet eens met hoe de dingen gingen… Uiteindelijk is het geëindigd in einde-contract. Dat is best vervelend gelopen. …Ik was ook hoogzwanger op dat moment. Per 1 oktober had ik geen werk meer en dacht ‘na mijn verlof ga ik gewoon weer aan de slag als freelancer, los van wat ik wil. Ik zorg gewoon dat ik weer aan de slag kom.’ Maar het lukte niet. Ik kwam niet vooruit en had ook hélemaal geen zin. Ik las de vacatures, maar ze drongen niet eens tot 39
40 Online Touch Home