Wat zou het voor onze samenleving kunnen betekenen wanneer de verbinding zou worden gezocht bij de zingevingsvragen die mensen zichzelf stelden en de perspectieven die zij ontwikkelden - juist in een tijd waarin ingrijpende, sociale, ecologische en energie-transformaties nodig zijn? Zou dat bijvoorbeeld kunnen bijdragen aan momentum voor gedragsveranderingen die deze transformaties van ons vragen? Om een voorbeeld te geven: Herhaaldelijk lazen we tijdens de eerste lockdown in o.a. krantenartikelen hoe prettig mensen het vonden dat de lucht schoon was van vliegtuigstrepen. Ook de rust op de snelwegen, in de centra van grote steden en bij toeristische trekpleisters in eigen land werd herhaaldelijk als een voordeel van de pandemie genoemd. Evengoed zien we dat nu, voor de zomer van 2022 het aantal vliegbewegingen weer bijna terug is op het niveau van vóór Corona en zowel op de snelwegen, als in de steden en bij toeristische trekpleisters is de druk weer vanouds. Misschien doordat het mensen zelf onvoldoende lukt om de verbinding tussen beide én hun eigen gedrag te leggen. Misschien ook doordat het frame dat steeds werd ingezet, was: terug naar wat wás: het ‘oude normaal’ . Het is op z´n minst interessant je af te vragen of bekendheid en verbinding met wat mensen bezighield tijdens de eerste lockdown en hoe deze hen zelf in beweging zette, gedragsverandering ten gunste van de andere crisis zou kunnen vergemakkelijken . 76
77 Online Touch Home