ER IS LEVEN NA DE SPOTLIGHTS Waarom we soms uit onze rol moeten stappen FRANK WERTELAERS Er is leven na de spotlights, bij uitstek in het theater. Frank Wertelaers ontdekte in het improvisatiecircuit hoe hij ook in een andere rol dan op de scène zijn creatieve ei kwijt kon. Wat als je je gezelschap zich zo organiseert, vraagt hij zich af, dat je leden zelf van rol wisselen? Ik wil jullie even meenemen naar wat al zo lang geleden lijkt. Wie herinnert zich nog het volgende scenario? Ergens in de loop van het jaar kom je samen met je groep om te beslissen welk stuk je de volgende periode zal spelen. De rollen worden verdeeld en dan beginnen jullie wekelijks te repeteren. Afspraken en agenda’s worden vastgelegd. Een aantal creatieve vergaderingen leiden tot een podium- en lichtontwerp. Iemand ontwerpt een affiche, die vervolgens gedrukt en verspreid wordt. Ook digitaal maken we al onze vrienden en fans warm voor deze voorstelling. De kaarten gaan in voorverkoop. En dan, na maanden hard labeur, is het bijna zo ver: de première. Een laatste keer het decor inspecteren, de kostuums aantrekken, schminken. We horen het volk binnenkomen in de foyer. Sommigen moeten nog enkele kaarten afrekenen. Het heerlijke geroezemoes, een blij weerzien, anticipatie op wat gaat komen. Door een kier in het doek zien we het publiek de plaatsen innemen. De cue wordt gegeven, het zaallicht dooſt, het doek schuiſt open, de spots gaan aan en… actie! Enige tijd later buigen we voor het dankbare publiek en nemen we hun welwillende applaus in ontvangst. Moe maar voldaan kleden we ons om en trekken we naar de bar om bij een drankje na te praten over de voorstelling. 9 Ondertussen wordt de zaal alweer in orde gebracht voor de volgende voorstelling. Daar op het podium, in de spotlights, dat is toch dé plek waar elke artiest wil staan, telkens weer… Nicola Dotti zag dat het goed was, dat ‘zijn’ vereniging onder andere vleugels verder zou kunnen vliegen. Vanaf nu zou hij fan nummer één worden. Of niet. Soms begint het te knagen. Jouw vereniging heeſt haar eigen stijl, een vast publiek, een vast stramien aan voorstellingen, jaar in jaar uit. Het gevoel bekruipt je dat er wel eens iets nieuws mag komen, maar je zit vast in een rol. Herkenbaar, niet? 'Nachtwake' - Theater Krakeel © Jean-Pierre Fack
10 Online Touch Home