Medewerker Huurincasso Eric Stegeman over de Waterbuurt in Zoetermeer: Typisch Zoetermeer, maar met een bijzondere geschiedenis Als je via de Meerzichtlaan door de Zoetermeerse wijk Meerzicht rijdt, word je direct geconfronteerd met de stedebouwkundige opvattingen van begin jaren ‘70. Hoogbouw afgewisseld met rijen eengezinswoningen, groenstroken afgewisseld met woonerven. De Waterbuurt vormt hier geen uitzondering op. Wat maakt deze buurt dan toch anders dan de Landen-, Bergen- en Bossenbuurt? Begin jaren ‘70 heerste er grote woningnood. In Den Haag had Philips enkele grote vestigingen die snel groeiden. Naast het aantal kantoorbanen nam ook het aantal banen in de productiesector toe. Vanuit het hele land werd personeel aangetrokken. Voor deze mensen werd het echter steeds moeilijker om aan passende woonruimte te komen. Maar Philips had deze mensen hard nodig. Een impasse dreigde. Nu had Philips in Eindhoven al jaren ervaring met het bouwen van omvangrijke woningcomplexen voor werknemers. Om aan overheidssubsidie te komen, richtte de onderneming stichtingen op, waarvoor Philips' Woning- en Grondbedrijf de administratie verzorgde. De Haagse Philips-bedrijven deden een beroep op het Woning- en Grondbedrijf om ook hier te bouwen voor Philips-personeel. Nieuwbouw Het bedrijf zocht contact met de gemeente Zoetermeer, een groeikern in de jaren ‘60. Na stevige onderhandelingen mocht Philips uiteindelijk 780 huurwoningen in Meerzicht bouwen. Tussen 1973 en 1976 verrezen er vier hoogbouwtorens met 528 eenheden en 252 eengezinswoningen. Interessant: in de Eindhovense wijk Gestel ligt een buurt met exact dezelfde laagbouwwoningen. De toewijzing van de woningen was bijzonder geregeld. Maar liefst 80% van de vrijkomende woningen ging naar Philips-personeel, de gemeente mocht slechts 20% van de kandidaten leveren. Ontmanteling en herpositionering Nu heeft ieder goed verhaal een schurk nodig en begin jaren ‘90 speelde Philips-topman Jan Timmer deze rol met verve. In hoog tempo werden de Haagse Philips-bedrijven ingekrompen en afgestoten. Zo verdwenen duizenden arbeidsplaatsen in de regio. Er waren nu dus wel woningen, maar geen personeel meer om ze aan te verhuren. Het verzelfstandigde Philips’ Woningbedrijf heette voortaan Woningstichting Hertog Hendrik van Lotharingen (Hhvl) en nam per 1992 de Waterbuurt rechtstreeks onder haar hoede. Hhvl besloot – net als in Eindhoven – zich op de ‘gewone’ woningzoekende te richten. Samen met CWZ, De Goede Woning, Beter Wonen (later Vestia) en de gemeente werkte de woningstichting aan de ontwikkeling van het aanbodmodel voor woningzoekenden in Zoetermeer. Overdracht aan Vidomes In 2001 besloot de directie van Hhvl om zich voortaan uitsluitend op de Eindhovense regio te richten. Op 1 mei 2002 ging uiteindelijk het Zoetermeerse bezit over naar Vidomes. Hiermee werd een bijzonder stuk Zoetermeerse volkshuisvestingsgeschiedenis definitief afgesloten. Eric Stegeman Medewerker Huurincasso sinds 1 mei 1992 10
13 Online Touch Home