Jaargang 6 - augustus 2007
Léon van Dun, de MKB-accountant waar u dik tevreden mee bent. Autorijschool Frans van Dun, Breda Naam: Adres: Autorijschool Frans van Dun Heuvelstraat 48 4813GB Breda Telefoon/fax: 076-514 04 76 Mob. Website: 06-51 17 89 71 www.fransvandun.nl 1957-2007 50 jaar ervaring 50 jaar bekend 50 jaar Breda 50 jaar Frans ! ! ! M’n eerste
Jaargang 6—editie2—augustus 2007 MOGEN WIJ ONS EVEN VOORSTELLEN. Het bestuur v.l.n.r. Voorzitter: Secretaris: Léon van Dun uit Beesd. Kees van Dun uit Duiven. Penningmeester: Jan van Dun uit Etten-Leur. Lid: Lid: Ad Potters– van Dun uit Breda. Eugène van Dun uit Boxtel. tel. 0345-68 21 02 tel. 0316-26 44 19 tel. 076-501 60 95 tel. 076-565 06 35 tel. 0411-68 34 27 Contributie of donateurschap voldoen !!! Rekeningnummer van de FVS van DUN is: 17.48.88.252 t.n.v. F.V. Stamboom van Dun te Etten-Leur Onze contributie is slechts 15,- euro per adres per jaar. Indien u tijdens het lopende jaar lid wordt betaald u een evenredig deel. www.vandunstamboom.nl Hier vindt u ons op internet met vele foto’s en in kleur INHOUD. Adverteerders Bestuur/Inhoud/Colofon Van de voorzitter. Brazilië. Kwartierstaat Frans A. G. van Dun Verhalen uit Esbeek De Tulderhoeve Inkwartiering Afscheid Dr. van Dun Uit de oude doos/Familiaris. Adverteerders Redactie: pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. pag. 2 3 4 4 8/9 10 10 11 12 14 15 Kees van Dun, Kraanvogelstraat 1, 6921 WS, Duiven Eugène van Dun Vormgeving: Patricia van Dun 3
BRAZILIË Bericht van Paul van Dun uit het verre en toch nabije Brazilië Vanaf begin 2007 ben ik van baan veranderd, en houd me nu fulltime bezig met een uitwisseling van ervaringen tussen ontwikkelingsprojecten in Afrika en Azië en het “vertalen”daarvan naar de Braziliaanse mogelijkheLéon van DUN, Beesd VAN DE VOORZITTER. Beste familieleden, Vlak voor mijn vakantie schrijf ik mijn bijdrage voor DunDoenerij. We staan aan de vooravond van ons 1e lustrum. Dat gaan we vieren op 9 september a.s. Wij komen ’s morgens met de Nederlandse familievereniging bijeen in Baarle Hertog. Dan houden we eerst onze jaarvergadering. Later op de dag komen de Belgische familieleden erbij. Vervolgens is er een leuk middagprogramma in elkaar gezet om tenslotte gezamenlijk de dag weer af te sluiten met een gezamenlijke maaltijd. Ik verheug mij erop om in een gemêleerd gezelschap de dag rond te brengen. De omstandigheden daarvoor zijn ideaal. Het ontstaan van Baarle Nassau en Baarle Hertog is immers een heel oude en lange strijd geweest. Er zijn heel wat gevechten over gevoerd. En nu zitten we gebroederlijk naast elkaar zoals het hoort in èèn familie. Het lijkt mij bijzonder leuk om wat historische gegevens en anekdotes uit de boeken te mogen vernemen op die dag. Ik zie u allen graag op 99-07. Het belooft een erg leuke dag te worden. Léon van Dun, augustus 2007. 4 den. Met de hoofdorganisatie Humana, heb ik de zuster organisatie HUMAN POVO PARA POVO BRASIL opgericht. Brazilië dat in potentie een erg rijk land is, aan bodemschatten en natuurlijke omstandigheden, maakt een grote ontwikkeling door. Het is echter ook een land met enorme tegenstellingen, die u wellicht kent van het nieuws. Enerzijds, zijn er de krottenwijken rond de grote steden, met hun door armoede gevoede gewelddadigheden, drugsgebruik e.d. De droogteperioden die in het noordoosten het land en de bevolking teisteren. Grootgrondbezitters die zich steeds meer land toe-eigenen en niet te vergeten de corrupte politiek. Anderzijds is het ook het land van grootschalige bio-energie, auto-en vliegtuig productie en export. Wat allemaal geregeld wordt door vlijtige mensen welke voor hun kinderen en henzelf een beter bestaan trachten op te bouwen. Van die mogelijkheden zijn grote gebieden in Brazilië uitgesloten. Dit is ontstaan door de ligging en het klimaat zoals bijv het noordoosten. Als daar niets wordt ondernomen raakt deze omgeving steeds verder achterop. In deze regio wil
Humana gebruik maken van hun jarenlange ervaring vanuit de projecten uit Afrika en Azië. Dit door kennisoverdracht binnen onze organisatie, de toepasbaarheid en of een idee toepasbaar te maken is voor de betreffende streek en haar bevolking. Humana Brasil zet haar eerste project op in het platteland van de staat (provincie) Bahia, het grootste en de armste deel in het noordoosten, bij een gemeenschap van ca 32.000 inwoners genaamd Cansançao Op de Human Development Index staat Brazilië op de 69 plaats, Cansançao op de 135e gedeelde plaats samen met Ghana en Pakistan. Wat is de realiteit in Cansançäo: Bron van inkomsten: 65% van de bevolking leeft en werkt op het platteland, waar de families wonen in dorpjes (gemeenschappen) van 50 tot 200 huizen. Vele gezinnen moeten leven van de opbrengsten van een paar hectaren grond en wat overheidssteun. De grond wordt zonder mest en bestrijdingsmiddelen gebruikt. Over het algemeen is de cassavewortel het hoofdgewas, het tweede gewas zijn bonen. De cassave is het hoofdbestanddeel van het basis menu. Het wordt deels geteeld voor eigen gebruik en deels voor de verkoop. Bonen vormen het tweede belangrijke deel van het menu, zij worden na de oogst gedroogd en bewaard. Zodat zij ook buiten de oogsttijd als voedsel kunnen worden gebruikt. Soms is er wat aanvulling van wat kippetjes, eieren, een varkentje wat gevoerd wordt met wat afval en heel soms nog een mager koetje dat voer opscharrelt langs de wegbermen. Veel gezinnen moeten leven van een jaarinkomen minder dan 1.000 euro per jaar. Voor dit soort gezinsomstandigheden Paul met een van zijn kinderen heeft de regering een steunprogramma, dat maximaal 35,00 euro per maand voor wat dringende te kopen aanvullende levensmiddelen. Aan deze steun worden wel voorwaarden gekoppeld, zoals kinderen moeten ingeënt worden en naar school gaan. Onderwijs: De kinderen gaan naar de basisschool. Als er in het dorpje geen schooltje is, zorgt de plaatselijke overheid voor transport. Gezondheidszorg: De overheid zorgt, dat een gezondheidsagent minstens een keer per maand de families komt bezoeken. Haar taak is er voor te zorgen dat de vrouwen die in verwachting zijn hun prenatale programma volgen, de pasgeboren de baby’s wegen, er voor zorgen dat de ouders de kinderen laten inenten, controleren dat de bejaarden hun medicijnen goed innemen en dat verder alles goed gaat. Dat systeem werkt in grote trekken en heeft er aan meegeholpen dat de sterfte onder baby’s is gedaald en de levensverwachting van de bevolking is gestegen tot 72 jaar. Economisch: De streek is er economisch op achteruit gegaan de laatste 15 jaar. De wereldmarktprijzen voor sisal werden minder en de productiviteit kon door de beperkte 5
mogelijkheden niet worden verbeterd, waardoor de teelt oneconomisch werd. De kosten van levensonderhoud blijven stijgen terwijl de inkomsten van de landbouwproducten achter blijven. Ambities: De ambities van de mensen zijn veelal laag. De onmogelijkheid betere levensomstandigheden te creëren tengevolge van het harde klimaat, met periodieke grote droogte waardoor nieuw verworven rijkdommen weer worden weggevaagd, het politieke klimaat dat eigenbelang prevaleert boven de armoede bestrijding. Wat willen we doen met ons project? De hoofdproblemen aanpakken: - opbouwen en uitbouwen van inkomsten bronnen - onderwijscapaciteiten opvoeren en uitbouwen. - samenwerkingsstructuren opbouwen. Hoe willen we het doen? De projectleiders bouwen een net op van vrijwilligers en geïnteresseerden van de dorpjes, de zogenaamde "peer educators", zodat ieder gehucht een actieve groep heeft van vooral jonge mensen die getraind worden en taken op zich nemen. Wij werken ook met de Ontwikkeling s Instructeu r (Development Instructor). Veelal mensen met een betere ontwikkeling, die hun steentje willen bijdragen aan de bestrijding van armoede. Zij volgen een 6 maanden durende voorbereidende cursus en werken 6 maanden mee aan het project. Voorbeelden: 1) Bijenteelt en verkoop van honing. Ondanks streken welke van nature uitermate ge6 schikt zijn voor bijenhouderij telt de streek maar enkele imkers. Honing productie kan kleinschalig beginnen, met 5 bijenkasten en verder groeien. Meerderen producenten kunnen samen werken bijvoorbeeld voor de gezamenlijke verkoop van honing, 2) Het vereiste opstartkapitaal is klein en de techniek is bekend en niet ingewikkeld De vrijwilligers mobiliseren de kleine boeren en stellen een groep samen met de geïnteresseerden. Samen met de boeren wordt na onderzoek een gefaseerd arbeidsplan gemaakt met criteria zoals b.v. wat zijn de productiecijfers, met welke verdiensten bij hoeveel, hoeveel werk activiteit, en waar vinden we de antwoorden? Daarna kan de trainingsfase beginnen en een economisch- en startplan ontwikkeld worden. 3) De boeren in de dorpjes hebben landbouwverenigingen, met tussen de 30 en 50 leden. De verenigingen zijn erg passief en werken niet aan eigen ontwikkeling. Zij houden zich vooral bezig met bijv. Het aanvragen van een waterput, elektriciteit in het dorp en/of een tractor. Actief aan eigen ontwikkeling werken wordt niet gedaan. Iedere vereniging zou
testvelden moeten hebben om nieuwe, betere, gewassen uit te testen Sesam zou een dergelijk gewas kunnen zijn, geschikt voor de warme en droge streken, sesam overleeft in droge periodes beter dan maïs. Omdat prikkeldraad relatief duur is, onderzoekt men welke planten, struiken en bomen geschikt zijn om een natuurlijke afrastering te maken. Getrainde vrijwilligers, met hulp van de projectleiders mobiliseren de boeren om actiever te worden en zelf deel te nemen aan hun eigen ontwikkeling en om, later zelf initiatieven te ontplooien. Vanaf het prille begin komen de leerlingen achterop met lezen en rekenen. Er is een project opgericht dat hier samen met de schooltjes en de leraren gaat proberen daar verandering in aan te brengen. De vrijwilligers richten studiegroepen op, zodat de zwakke leerlingen die 's ochtends naar school gaan, 's middags bijles kunnen krijgen. De scholen en de leraren worden gemobiliseerd om aan een kwaliteitsprogramma mee te werken om te voorkomen dat de kinderen achterop raken. De boeren ontbreekt de meer specialistische kennis zoals hoeveel en welk voer heeft een schaap nodig per dag en van welke samenstelling. Hoeveel liter water drinken mijn schapen of koeien per dag. In Nederland vinden boeren het de normaalste zaak om 's zomers diervoedsel te verbouwen en te oogsten en te conserveren om ‘s winters de dieren te kunnen voeren. Hooi opslaan, gras en maïs inkuilen zijn hier voorbeelden van. In het droge noordoosten van Brazilië moet er in de regentijd verbouwd worden om de droge tijd door te komen, ook hier kan ingekuild worden en gehooid worden. Maar over het algemeen zijn de boeren slecht voorbereid op de droge tijd en dit moet veranderd worden. Zo kan ik vele voorbeelden geven van wat gedaan kan worden met en door de mensen zelf. De bedoeling van deze brief is niet alleen om je informeren over mijn doen en laten en de situatie in Noordoost Brazilië. Ik wil je vragen of je het project zou willen steunen. Ieder project heeft steun nodig. Vele kleine beekjes maken een grote rivier Hoe zou je het project kunnen steunen? 1) Vele Nederlanders geven geld voor een goed doel. Kijk eens of dit project je aanspreekt en of je het wilt steunen. Dat kun je dan doen door een eenmalige of door een periodieke donatie b.v. maandelijks of per kwartaal. Voor meer informatie en of stortingsmogelijkheden kunt U naar mij e-mailen “pvandun@uol.com.br” of met mijn vader contact opnemen via telefoonnummer 076-514 65 48 2) Misschien is er via uw werkkring of organisatie een mogelijkheid deel te nemen aan een ons project. Veel bedrijven hebben een politiek om het goede doel te steunen. Met 2.000, - euro kunnen we b.v. 50 bijenkasten aanschaffen of 4 regenopvang installaties bouwen of 100 ouderen leren lezen en schrijven. Wij informeren de donateurs met foto’s en berichten zodat zij kunnen zien kan zien of het geld goed wordt besteed . Als er een donatie mogelijkheid is wil ik je graag helpen om een specifiek project te beschrijven, 7
8
9
Vanaf eind 2007 kunnen we ook bezoek ontvangen. Je kunt ook een paar maanden blijven en deelnemen aan het project. (Dit vooral voor de jongere geïnteresseerden) VERHALEN UIT ESBEEK We moeten even wat rechtzetten. De verhalen van Jan van Helvoirt die wij u mogen presenteren zijn GEEN uit de duim gezogen romanverhalen. Het zijn daadwerkelijke gebeurtenissen welke opgetekend zijn in de registers van de schepenen (rechters). Jan van Helvoirt heeft deze saaie voor de meeste mensen onleesbare hanepoten in oud nederlands, omgezet in een voor ons leesbaar verhaal. Wij zijn hem hiervoor dan ook zeer dankbaar dat wij deze verhalende gebeurtenissen over onze familie en hun buren hier mogen presenteren. Jan is onderwijzer van beroep maar prive is zijn grote interesse heemkunde. De geschiedenis van bewoners, land en bewoning van Esbeek en verdere omgeving dus ook het gehucht “DUN” DE TULDERHOEVE Tulderhoeve kende in de loop der tijd veel verdacht bezoek. Op 17 februari 1704 was in Hilvarenbeek een vremt persoon ingekomen. Zowel bij Jasper Cornelis Middegaels als bij Wouter Jan Pasmans kocht hij een paard. In plaats van met de boeren eerlijk 'af te rekenen', werden ze geslagen en gestooten. Spoorslags reden ze naar Tulder! In de zomer van het jaar daarop kwam nog zo'n rare gast bij Tulder aanleggen. Jacob Jansen uit Hulsel, met paard en kar komende van Breda, dronk bij hoevenaar en brouwer Jan Mathijs van Dun op de Tulderhoeve voor één à twee stuivers brandewijn. In plaats van te betalen was hij daerop instantelijck voort gevaren naar Mierde! De Frans sprekende schurken die in 1787 op bezoek kwamen maakten het nog veel bonter. Op maandagavond 24 september kwamen vier brutale mannen 'beleefd' vragen om onderdak. Maar goed en wel binnen werd hun bezoek duidelijk: roofoverval. Doch de meid van de pachtboer wist zich erg heldhaftig te gedragen. Een van de overvallers schoot met scherp op boer Arnoldus Swagemaekers, dog dat die snaphaan door de meyd omhoog geslagen wordende, waardoor die scheut hem miste! Een groepje Franse soldaten legde in het rampjaar 1672 de fameuze abdijhoeve (10 jaar eerder fonkelnieuw gebouwd) bijna in puin: kisten en kassen t'geene geslooten was aen stucken geslagen. Op de 10
Verder mogen we het vreemde gedrag van Martinus Zoeren niet vergeten. Op 5 juni 1838 verbleef hij, zeer gespannen, op de Tulderhoeve. Voor ons is het geen suspecte figuur meer: hij was de gevluchte moordenaar van de 15 jarige Italiaanse jongen Giovanni Castione aan de Oude Grintweg in Oirschot. Een levend akkers was de schade enorm door het affmaijen ende verdestrueren van alle de vruchten. Echt onderdak moest men in 1683 op de Tulderhoeve aanbieden aan een aantal ingekwartierde militairen. Terwijl op de verdwenen 'boerderij Wilborts' onderdak geboden werd aen een capitein met peert en op de Hertganghoeve ses soldaeten, moest Gijsbrecht Janssen van Dun op Tulder een vendrigh en ses soldaeten huisvesten. In augustus 1794 wisten de binnentrekkende Fransen Tulder opnieuw te vinden. Bij Adriaen van de Wijngaarde, de abdij van Averbode was geen eigenaar meer van de hoeve, nam men voor f 128-16-5 aan spullen mee, waaronder winkelwaaren en kalfs en schaapen huyden bereid als trommelsvellen! In het najaar van 1748 werd een rare sinjeur gevonden. Iemand die op weg was naar Tulder, was bevangen door de kou of hij was door een hartfanght gestorven. Althans vroedde chirurgijn Hanegraef, dat die behet lichaam in de Beekse toren onderzocht, omdat er geene quetsuur bevonden werd. Zijn kleding was wel opvallend te noemen: een blauwe montuur met roode kleine opslagen en witte tinnen knopen, een hoed met een grof silvere boort met geweer en bonte neusdoek. moordlied en een kruis in het Kinderbos is al wat resteert. Tot slot struinen ook nu regelmatig Esbeekse figuren rond op Tulder: maar dat zijn betrouwbare leden van Werkgroep Heemkunde Esbeek die in 2004 extra aan de weg timmerden! INKWARTIERING Inkwartiering bij 'den Bok' in 1751 liep uit de hand. Op vrijdagmiddag 10 september 1683 streek het Regiment Infanterie van de Grave van Weijell in Esbeek neer. Om zes uur kwam via de Lange Gracht, de Dunse Dijk was nog niet aangelegd, een groep soldaten kwartier maken op het gehucht Dun. Op 15 september zouden ze weer vertrekken. Peter Jaspers, Adriaen Jan Schellekens, Peter van Spaendonck, Peter Verbanit, Andries Heesters en Marcelis Aerts hadden elk vier soldaten in huis waarvoor zij acht gulden beurden. Cornelis Peters op de Coevoort moest er zes huisvesten. Juist voorbij de brug links stond de herberg van Gijsbrecht Jansse van Dun. Bij hem logeerden: een capitein met een peert en een vendrich. Een dag later kwamen daar nog twee soldaten bij. Peter Aert Peters, nu den Bockenreijder, moest er zeven huisvesten. We zien hier overigens dat het gehuchtje Dun toen met de 11
Hertganghoeve erbij tien huishoudens telde! In 1751 had Jan Adriaan Schoormans, herbergier in de hoeve juist links voor de witte brug, soldaat Willem Bagh ingekwartierd. 's Avonds ging hij de boerderij van Peter van de Sande visiteren en doorsien of er geen quaat volk was. Maar al snel kwam het tussen de boer en de soldaat tot een handgemeen, omdat de laatste maar bij het vuur bleef zitten. Peter zei: Gaat naar u quartier! In plaats daarvan sprong hij op en vatte Peter bij de haren: in de ene hand de kop en in de andere eenen blote sabel om te houwen!. Meteen werd hij ontzet door buurman Schoormans en in Beek door de vorster in een herberg opgesloten. Acht jaar later zou de zoon van Peter, Jan van de over de Dunse Dijk: drie bataljons Meckenburgse troepen van Generaal Majoor Presentin. Een week eerder hielpen twee Dunse boeren een gedeelte van het regiment van Leutenant Generaal Baron van Wilcke mee verplaatsen. Een van hen was Jacobus van Dijk. De put van zijn hoeve staat er nog, juist voorbij 'den Bok'. Rond 1900 brandde die boerderij met nog een ander ter plekke tot de grond toe af. Door de Fransen werd hem in augustus 1794 nog het volgende afhandig gemaakt: op den akker wegh gehaalt voor 5 guld. boekwijt; nog kwijt geraakt een dertig vat aartappelen en twee hondert pont hoiij. Jacobus van de Sande miste ook het een en ander: schade in bokwij en haver; weggerakt hooy en stroo, bonnen en arappel. In zijn herberg nog enkele getapte artikelen: bier en snevel, ketel en pinten en kannen, vet, boeter, keys en soeten moelk! NA 34 JAAR AFSCHEID VAN Dr. van DUN Het is 1884 als in Tilburg opa Adrianus van Dun in Tilburg geboren wordt. Van beroep was hij kettingSande, door leden van een Vlaamse bende koelbloedig vermoord worden. Nadat de Dunse Dijk was aangelegd, werd die 'Nieuwe Dijk' zoals die ook wel werd genoemd, vanaf 1788 veelvuldig gebruikt voor militaire transporten. In de jaren '60 werd die prachtige verbinding met Netersel helaas pardoes afgesneden ter hoogte van de Flaes. In het jaar dat de Fransen Beek binnentrokken via de Rovertsedijk, passeerde het regiment van Generaal Majoor Warthen Sleeben de Dunse brug op weg via Netersel naar Bladel. Op 31 maart stouwde een grote 'legertrein' van 29 karren 12 scheerder. In 1910 huwt hij met Anna Catharina van den Dries dochter van een metselaar. Zij krijgen 11 kinderen waarvan er 1 binnen het jaar overlijdt. De oudste zoon Johannes Adrianus is geboren op 9 februari 1911 te Tilburg. Hij weet zich op te werken tot bedrijfsleider bij een wollenstoffenfabriek te Deurne. In november 1940 huwt hij met Henrica Hubertina Maria Loots. Zij krijgen 7 kinderen, de oudste 2 zijn jongens en de rest zijn 5 meisjes op een rij. De oudste, Adrianus Marie Jozef Thèrese van Dun, is geboren op 17 maart 1942 te Deurne. Hij huwt op 27-jarige leeftijd met Edmèe
boerderij van Peter Hendrick Verbanith. Deze grote boer had o.a.. liefst 150 schapen die een totale waarde hadden van f 150,-. Tot de boerderij behoorden o.a.. Bussers Bemdeke, Slemans Acker, Sluysacker, Kivits Drieske, Acker achter Jan van Duns stede. Later boerden er nog Hermans en Rombouts. Notaris Huysmans kocht Marie Henriette Hubertine Cornelie Maassen. Zij krijgen 3 kinderen. Het is deze Adrianus die dit jaar de 65 jarige leeftijd heeft bereikt en daarom ruimte maakt voor de jongere generatie. Na 34 jaar met het grootste plezier werkzaam te zijn geweest als huisarts in Mierlo-Hout nam Dr. van Dun op vrijdag 20 april afscheid tijdens een druk bezochte receptie. De praktijk aan de Beukehoutstraat werd overgedragen aan dr. Verouden. Het frapante hierbij is dat dr. van Dun 34 jaar werkzaam was als huisarts en dat de nieuwe huisarts dr. Verouden de mooie leeftijd heeft van 34 jaar. Wij als vereniging wensen beiden artsen en hun familie veel voorspoed en plezier in de komende nieuwe levensperiode. SCHAT BIJ DUNSE BERGEN Het nu zo rustieke Dun was weleer een gehuchtje van maar liefst meer dan tien boerderijtjes met enkele herbergen. Nu kunnen we met de fiets dwars door de nieuw aangelegde golfbaan over rond 1900 het geheel en liet de boerderij afbreken. Toen “De Utrecht” het overnam heeft men op die plaats een kampeerterreintje ingericht. Die noemde men 'De Weitjes' gelegen aan de voet van de langgerekte Dunse Bergen. Een zandverstuiving waaraan het gehuchtje Dun zijn naam dankt. Een oude naam voor deze rulle zandrug is overigens ook: Royenbergh, een toponiem dat tevens de grens met de Mierden aanduidt! 'Rooy' of de Dunse Dijk vanuit Esbeek het voormalige leengoed bereiken. Lang voordat die Dunse Dijk werd aangelegd stond er rechts voor de witte Dunse brug de 'rooien' is, behalve het omdoen van bomen, een grensnaam! In 1679 had genoemde Peter Hendrik Verbanith twee knechten. Dat waren de 27 jarige Jan Adriaens uit Lage Mierde en de 23 jarige Peter Willem Schellekens uit Beek. De boer had vernomen van zijn vader dat eenigh gelt moste gegraven syn van Hendrik Verbanith. De knechten kregen de opdracht om te gaan zoeken. Ze verklaarden later dat ze voor hunnen meester hebben gesocht ende gegraven op een gracht tussen Bussers Beemt ende seecker heyvelt toebehorende Jan Otten tot Dun. Na enig graafwerk vonden ze aan de voet van de Dunse Bergen op den selven gracht (=zandheuvel) een blauwen eerden bierpot staende in de aerde, het 13
onderste boven, alwaer gelt in was. De boer werd ontboden en die telde vier goud stukken en wat zilver geld. Maar precies wisten de knechten het niet! Bovendien: als zij zouden zwijgen dan stond hen loonsverhoging te wachten! Maar toen dat in 1685 nog niet gebeurd was, gingen ze met hun verhaal naar de Beekse schepenen. Niet zo ver verwijderd van de plaats werd in 1984 ook een schat gevonden. Er werd niet naar gezocht, doch de boer ploegde die toevallig boven. Een kruik met 146 zilveren munten. Wellicht werden beide kruiken tijdens de Franse oorlog in het rampjaar 1672 begraven. Het jaar 1683 zou overigens voor de laatste kruik ook kunnen. Toen vond er in Esbeek een enorme inkwartiering van soldaten plaats. Op Dun kreeg Cornelis Peters op de Coevoort zes soldaten. Gijsbrecht van Dun had een capitein met peert, een vendrich en drie man in de kost. Dat was de boerderij/herberg in de bocht net over de witte brug. Genoemde Peter Verbanith tot slot had twee soldaten in huis. Het perceel waar de geldschat begraven werd, Bussers Beemt genaamd, lag overigens niet ver verwijderd van de aloude Koevoirtbrug. UIT DE OUDE DOOS Plaats: Riel Personen: Verschenen voor Cornelis Naaijkens en Jan van Ostaden schepenen van Hilvarenbeek, Siardus Aarts oud ca 76 jaar, Peter de Groot oud ca 43 jaar, beide geboren en woonachtig te Riel, Cornelis van Zantvoort oud ca 70 jaar, Jan van Dun oud ca 65 jaar beide geboren te Goirle, Hendrik Huijbregts oud ca 51 jaar geboren te Poppel oud ca 26 jaar allen inwoners van Riel, welke verklaren. Dat sedert heugelijke tijden, door of we14 gens de abt van Tongerloo de tiendheffers, de dekstier van Riel hebben onderhouden. Datum: 06 09 1806, belasting Plaats: Hilvarenbeek Personen: Verschenen voor Cornelis Naaijkens, Jan van Ostaden, Paulus van Poppel en Johannes Anthonij Vervoort schepenen van Hilvarenbeek, Petrus Josephus F Sijen, Martinus de Graaf, Jan van Dungen gerechtsbode, Helena Kuppens de huisvrouw van Huijbert Brouwers alle inwoners van Hilvarenbeek, welke verklaren op verzoek van Johanna van Dungen de huisvrouw van Peter Ketelaars. De eerste attestant dat Peter Ketelaars op van 6 tot 11 februari 1808 dagelijk dronken is geweest, op 8 of 9 februari 1808 zijn vrouw hevig heeft uitgevaren en haar verweten, op 11 februari haar geklasineerd en geroepen met beledigende woorden. Op 21 februari, 1 en 3 maart ook dronken is geweest. De tweede en derde attestant hebben gezien dat Ketelaars 1 maart met een eiken klippel de requirante heeft geslaan. De laatste attestante verklaard gezien te hebben dat Ketelaars op 8 of 9 februari 1808 zijn vrouw drie maal met een vuurschop heeft geslagen. Datum: 05 03 1808, mishandeling FAMILIARIS Met grote vreugde melden opa en oma Jan en Mea van Dun (onze penningmeester) dat er een kleindochter geboren is. Zoon Mark en partner Fenne kregen op 3 mei 2007 een jonge dochter genaamd Brynn Mea Dorothée van Dun. Namens de vereniging feliciteren beide ouders en de andere familie van harte en wensen hen veel geluk en voorspoed met de nieuw geborene.
Ledeboerstraat 15 5048 AC Tilburg Telefoon: (013) 467 53 68 Telefax: (013) 463 72 56 E-mail: f.vandun@dunbie.nl Wapen van “Van Dun” In ambachtelijk Glas-in-lood Gebruikte materialen: antiek blank glas, gebrandschilderd, twee lagen antiek glas rood op blank, gebrandschilderd. Uitvoering: eventueel in isolatieglas voor inbouw. met frame volgens voorbeeld. als voorzetraam. Prijs op aanvraag. Telefoon/fax: 0032-89733901 Email: glasatelier.rekem@skynet.be Adres: Colmonterveld 14, B-3621 Rekem-Lanaken Belgisch Limburg (bij Maastricht)
AFZENDER: Redactie-adres F.V. Stamboom van Dun Kraanvogelstraat 1 6921 WS Duiven Tel.: 0316-26 44 19 Email.: caj.v.dun@hccnet.nl PORTO Rek nr 17.48.88.252 tnv FVS van DUN te Etten-Leur © Familie Vereniging Stamboom Van DUN
1 Online Touch