ILPENDAM Een tijdschrift voor, met en door Ilpendammers D E C EMB E R 2 0 2 2 | N UMM E R 0 6 06 Interview Klaas Kerkhoven Ilpendamse honden Dames op de Dijk Jonge sporters
2 | ILPENDAM
VOORWOORD ‘Gewoon heel bijzonder’ Dit is de derde glossy voor en door Ilpendammers die ik samen mocht stellen. ‘Na drie keer wordt iets een gewoonte’, zegt mijn man altijd. Nu heeft hij natuurlijk gelijk; wie ben ik om hem tegen te spreken? Maar het blijft voor mij heel speciaal dat Ilpendammers met ons verhalen delen. En dat ik kan rekenen op een fijne groep vrijwilligers die dit samen met mij wil optekenen en in beeld wil brengen. Ik denk dat we erin geslaagd zijn er een heel gevarieerd nummer van te maken. Een aantal vaste rubrieken komt voorbij en hierin komen we meer te weten over de hobby van Rita en de klompenverzameling van Harry Schellevis. We verwelkomen nieuwe bewoners en nemen afscheid van een gezin dat toch nog een band met Ilpendam blijft houden. Als lezers van dit blad kunnen we zelf meedoen aan een onderzoek naar de Rugstreeppad en krijgen we in de column van Tamara het antwoord op de vraag; ‘Moet je altijd het advies van je moeder opvolgen?’ Robj zocht voor ons uit welke betekenis we nu moeten geven aan het ‘stapvoets’ rijden bordje dat je tegenkomt als je van de Hofbrug De Noord oprijdt. En Jeanne brengt in beeld hoe de ‘Ilpendam’ chocolade bij BonRon gemaakt wordt. We hebben foto’s van Parckpop 2022, van de kledingbeurs en van Dames op de Dijk. Voeg hier een interview met de laatste burgermeester van Ilpendam, jonge sporters, een aantal bazen met hun honden en een stukje geschiedenis aan toe. En als je nog meer wil terugkijken op het afgelopen jaar is het advies om even langs te gaan bij de nieuwjaarsreceptie, Thomasvaer en Pieternel staan in dit blad vast in de schijnwerpers. Rest mij nog iedereen fijne feestdagen en een geweldig 2023 toe te wensen. Monique Schoorstra Ps. Heb je een idee voor het nummer van 2023? Of ken je iemand die een plekje hoort te krijgen in één van de rubrieken? Ik hoor het graag via de mail: monicac@live.nl ILPENDAM | 3
De Noord 13 1452 PS Ilpendam E-mail info@dejongentump.nl Internet www.dejongentump.nl Onafhankelijk en… deskundig! 4 | ILPENDAM
inhoud DECEMBER 2022 6 Jonge sporters 10Parckpop 2022 12 Stapvoets 14Dames op de Dij k 19 Ilpendams gezicht Harry Schelvis 20 Ilpendam In, Ilpendam Uit 24Mij n hobby 26Kledingbeurs 2022 28 Ilpendamse vrij williger WensenAmbulance 29 Interview: Klaas Kerkhoven 33Honden 36Chocolade maken 39Column: Tamara Doves 40 Toen en nu 42Rugstreeppad 45 Thomasvaer en Pieternel 47Colofon ILPENDAM | 5 P.45 P.40 P.14 P.6 2
Jonge sporters Bregt Roeleveld tennist bij de tennisvereniging in Ilpendam Zo’n vierenhalf jaar geleden werd Bregt Roeleveld (14 jaar) lid van de tennisvereniging in Ilpendam en sindsdien is ze regelmatig te vinden op het tennisveld. ‘Mijn vader en broer zaten al op tennis en het leek me wel gezellig om ook samen met een vriendin op les te gaan.’ De vwo-scholiere is helemaal sportief; ze volgt op het Jan van Egmond Lyceum in Purmerend de sportklas. Dit betekent dat ze naast de reguliere gymlessen nog twee extra sporturen heeft. Ze speelt vooral tennis voor de gezelligheid, maar vindt het ook leuk om haar spel te verbeteren. ‘Het is elke dag anders, bijvoorbeeld met het weer. En je bent soms verbaasd hoe goed je ineens speelt. Serveren vind ik het lastigste onderdeel. En een wedstrijd vraagt ook veel concentratie omdat je constant op de bal moet letten.’ ‘Je bent soms verbaasd hoe goed je ineens speelt’ Slecht weer Met veel plezier kijkt ze terug op een toernooi in april van dit jaar. ‘Dat was wel een hoogtepunt. Ik speelde in Monnickendam tegen meiden die veel beter waren. Het was met slecht weer. De wedstrijden werden soms onderbroken, zelfs door hagel. En ik was best verbaasd hoe goed het ging en ik haalde de halve finale. Echt heel leuk.’ Nieuwe banen De tennisvereniging is deze zomer voorzien van nieuwe banen. ‘De oude banen waren een beetje verwaarloosd’, aldus Bregt. ‘De lijnen waren bijvoorbeeld soms slecht te zien. De nieuwe banen spelen wel heel lekker. Er is er nu ook een waar we op een soort zand spelen. Dat was wel even wennen, maar dat heb ik in Monnickendam en Amsterdam wel eerder gedaan.’ ‘Ik ga nog wel even door met tennissen. Het zou wel leuk zijn als er wat meer meiden op de club komen. Er zijn er nu niet zo veel.’ Als er iemand is die interesse heeft wil Bregt haar best even wegwijs maken bij de vereniging. 6 | ILPENDAM
Jonge sporters Thomas Bokhorst voetbalt bij S.V. Ilpendam Thomas Bokhorst was al vanaf jonge leeftijd te vinden op het voetbalveld van Ilpendam. Rond zijn vierde jaar ging hij bij de kabouters, al gauw volgde de F-jes en nu speelt hij met zijn team onder de zestien in de vierde klasse. Als kleine Thomas droomde hij er wel eens over om profvoetballer te worden. ‘Iedereen heeft dat toch als jonge voetballer’, vertelt hij. ‘Maar nu is het gewoon gezellig, een leuke sport.’ Topscorer Met zijn team speelt Thomas nu op de zaterdagen, vaak rond het middaguur, in de competitie tegen regionale tegenstanders, bijvoorbeeld Purmerend of Amsterdam. ‘Ik heb geen problemen met vroeg opstaan of slecht weer. Op het veld sta ik linksvoor in de aanval. We hebben in de afgelopen periode 5 wedstrijden gespeeld waarin ik 6 goals gemaakt heb. Ik ben nu ook topscorer van het team.’ ‘Ik ga gewoon lekker door met voetballen’ Met zijn team speelde hij eerder in de derde klasse. ‘Het was leuk om dat te bereiken maar ik vind de vierde klasse toch leuker. Minder competitief.’ Hoewel winnen niet het allerbelangrijkste is kijkt hij met plezier terug op een recente wedstrijd tegen OFC. ‘Ik speelde toen tegen een vriend van me en we wonnen met 10-0. Ik heb in die wedstrijd ook nog 3 keer gescoord. Dat was wel heel leuk.’ Ajax Thomas bezoekt af en toe ook een wedstrijd van Ajax in de Arena. ‘Gisteren was ik er toevallig ook, bij een wedstrijd tegen Go-Ahead, maar dat was niet zo best.’ Naast zijn havo- opleiding op het Jan van Egmond Lyceum in Purmerend en de voetbaltrainingen houdt hij nog genoeg tijd over om andere dingen te doen. ‘Ik ga gewoon lekker door met voetballen.’ ILPENDAM | 7
Jonge sporters Claudia Walter turnen bij llpenstein Claudia Walter volgt zo’n vijf uur per week in de gymzaal in Ilpendam turntraining, verspreid over twee dagen per week. ‘Ik moet dan op donderdagen wel snel uit school naar Ilpendam om te gaan trainen.’ Een training bij turnen bestaat niet alleen uit oefenen met de verschillende onderdelen, maar ook uit de warming-up, lenigheid en krachttrainen. ‘Turnen bestaat voor meiden uit vier onderdelen. De ongelijke brug, balk, vloer en sprong. Het lastigste vind ik de sprong. Het is vooral heel moeilijk. Je komt dan hard met heel veel energie aanrennen en dan toch die sprong maken. En je kan dan vallen.‘ Arabier-flikflak De Ilpendamse is nu 13 jaar en turnt al vanaf haar zesde. ‘Ik zat eerst wel op gym, maar mocht pas op turnen als ik mijn zwemdiploma’s gehaald had.´ Met een C-diploma meldde ze zich vervolgens bij Hannie en Jopie Box voor de trainingen. ‘Ik wilde altijd heel graag de combinatie arabier-flikflak-salto kunnen uitvoeren. Ik kan nu de arabier-flikflak waar ik heel blij mee ben. Aan de salto in die serie wordt nog gewerkt.´ ’Ik kan nu de arabier-flikflak waar ik heel blij mee ben’ Claudia had rond haar negende jaar een clubwissel, maar keerde na twee jaar in Volendam getraind te hebben toch weer terug naar Ilpendam. ‘Het was toch niet helemaal wat ik had verwacht. Hierna terug in Ilpendam was mijn moeder de trainster.´ Wisselbeker Verspreid over het jaar zijn er een aantal wedstrijden waar op alle onderdelen met meiden uit de regio gestreden wordt. Ze heeft eerder een tijdje niet kunnen trainen vanwege een blessure, maar ze laat met trots de wisselbeker zien van het afgelopen seizoen waar haar naam in is gegraveerd. Ze kan zich clubkampioen van Ilpenstein noemen voor 2022. Vooruitgang ´De laatste tijd gaan er sommige trucs heel goed en dat is een fijn gevoel. Ik ben in één jaar van een laag naar een hoger level gegaan. Dat zie ik vooral bij de brug. Daar kan ik nu via ophurken op de lage ligger overspringen naar de hoge ligger. Vervolgens ga ik dan met een driekwartreus om de hoge ligger. Op de hoge maak ik dan een wegzet-salto achterover af. En dat ik van de brug met de salto af kan; dat is echt een gevoel van ´wow!´ ‘Ik wil sowieso nog een tijdje door met turnen. Als het lukt met school en alles, ik zit nu op de havo in Purmerend. Ik hoop dat ik dit jaar bij het turnen in alles goede vooruitgang ga maken. Het lijkt me heel cool om echt goed mee te kunnen doen met alle wedstrijden’. 8 | ILPENDAM
advertorial Met Dekker op pad Op 3 oktober 2022 bestond het familiebedrijf C.H. Dekker Transport B.V. al 73 jaar. Een transportbedrijf dat in de loop der jaren flink is gegroeid. Je zal de rode auto’s met een witte ‘V’ op de voorkant vast weleens tegen zijn gekomen als je op vakantie gaat naar het buitenland. Maar ook in de buurt van Ilpendam zie je ze regelmatig voorbijkomen met mooie vrachten. Sander: ‘Ik ben Sander, 31 jaar en afkomstig uit Purmerend. Bijna twee jaar geleden was ik op zoek naar wat meer uitdaging en afwisseling in mijn werk en ben zodoende uitgekomen bij C.H. Dekker. Elke maandagochtend op de brommer naar het werk en vrijdagavond weer naar huis. Nu hebben jullie mij vast wel eens zien rijden met een hele lange, korte, brede of hoge lading en juist deze afwisseling maakt het werk zo leuk!’ Dion: ‘Ik ben Dion en kom uit Oostzaan. Ik heb mijn vrachtwagenrijbewijs in 2021 gehaald en ben daarna in dienst gekomen bij C.H. Dekker. Het kraanwerk in de stad vind ik onwijs leuk om te doen’. ‘In drukke steden als Amsterdam en Den Haag is altijd wat te doen waardoor geen dag hetzelfde is. Je merkt dat Dekker een familiebedrijf is met korte lijntjes. Het is een fijn team en ik heb leuke collega’s!’ Cedrick: ‘Ik ben Cedrick en ik kom uit Ilpendam. Via de opleiding ‘Chauffeur goederenvervoer’ die ik bij het Horizon College volgde ben ik terecht gekomen bij Dekker. Ik loop nu al een aantal jaren mee en heb mijn draai goed gevonden. Binnenkort hoop ik mijn C-rijbewijs te halen zodat ik op deze rode auto mag rijden’. Dion en Cedrick Sander ILPENDAM | 9
PARCKPOP 2022 Foto’s Lonneke Brinck
Stapvoets rijden!
Stapvoets rijden! Wie Ilpendam vanaf de Hofbrug of Molenpad wil binnenrijden wordt op de Noord welkom geheten door een waarschuwingsbord met deze omineuze toevoeging: “Stapvoets rijden i.v.m. veengrond” met daaronder vijf silhouetten van scheve en wegzakkende huizen. Het geeft veel om over na te denken, zo veel, dat je zelfs stapvoets het hele dorp allang weer uitgereden bent voor je uitgedacht bent. En op de Jaagweg kun je verder jagen. Dat leuke woordje “stapvoets”, bijvoorbeeld, stamt nog uit de tijd van paard en wagen, die op de buitenwegen in draf hun kilometers mochten vreten, maar in de bebouwde kom hun duizelingwekkende vaart moesten minderen. De taal heeft de techniek nooit bij kunnen houden, want voordat een motorvoertuig kan rijden, moet eerst de motor lópen en flink toeren maken ook nog. Hel van het Noorden Maar even serieus, we moeten dus stapvoets rijden vanwege de veengrond, want anders verzakken de huizen, wil het bord ons vertellen. De vraag is alleen voor wie dat bord eigenlijk bedoeld is. Van het Molenpad komen voornamelijk fietsers. Of die nu stapvoets op een kinderfietsje rijden, op een racefiets scheuren of op een pedelec voorbijflitsen! Op de veengrond zal het weinig effect hebben. Hun belangrijkste reden om vaart te minderen zal de kwaliteit van de klinkerbestrating zijn, die herinnert aan ParijsRoubaix, “de Hel van het Noorden” zogezegd. Ook met brommers, scooters of motoren zal de snelheid weinig verschil maken voor de veengrond, maar voor onze oren des te meer. Hoe sneller, hoe meer lawaai, maar ook des te sneller voorbij. Nee, het bord is, zoals de meeste verkeersborden trouwens, duidelijk bedoeld voor automobilisten. Tientonner Nu woon ik al bijna 33 jaar op de Noord pal aan de straat, maar merk van stapvoets voorbijrijdende personenauto’s net zoveel als op een op zandgrond gebouwd woonerf. Auto’s die sneller rijden vormen vooral een gevaar voor de buiten spelende kinderen uit de buurt en veroorzaken meer geluidshinder, maar voor hun invloed op de veengrond heb ik toch echt een seismograaf nodig. Ja, dan het vrachtverkeer! Voor een langsrazende tientonner staat inderdaad mijn arme huisje toch wel heftig “nee” te schudden, letterlijk. Zoiets komt gelukkig zelden voorbij, maar dat kan ik niet zeggen van tractoren en aanverwante landbouwmachines. We Hoe noemenswaard is nou die veengrond? De Purmer is een uit de klei getrokken polder, maar de rest van Waterland bestaat uit veen en waar dat afgegraven is, uit water. We liggen midden in een natuurmonument, Varkensland en Ilperveld. Veenweidegebieden: in het bezoekerscentrum van Landschap Noord-Holland in Watergang kun je daar alles over leren. Wie daar nog nooit een vaarexcursie heeft gemaakt moet dat beslist een keer doen! Wegzakkende huisjes? Ten slotte zijn er dan nog die vijf wegzakkende huisjes. Zo heftig als op dat verkeersbord zal het hopelijk nooit worden. Het deel van mijn huis uit 1915 is niet onderheid en is aan de oostkant in die 33 jaar zeker 33 millimeter gezakt. Als ik op mijn slaapkamer aan de westkant een glas water omgooi, moet ik rennen om een dweil te halen, want anders loopt het onder mijn bed door, de gang over, de andere slaapkamer in. Om maar niet te spreken van steeds opnieuw klemmende ramen en deuren waar de schaaf over heen moet. En de groeiende kieren bij het wél onderheide gedeelte uit 1965. Tijdens al deze overpeinzingen ben ik, stapvoets rijdend, allang thuis aangekomen, heb de auto geparkeerd, mijn jas opgehangen en ben naar het toilet gegaan. Daar zit ik te beven op de bril omdat er net over de Noord, stapvoets, een tractor voorbij hobbelt. wonen tenslotte in een agrarische omgeving. Zelfs een stapvoets passerende tractor veroorzaakt deining, ditmaal fysiek, wel te verstaan. Maar met sommige zaken moet je leren leven; we zijn een dorp van leven en laten leven. ‘Misschien moeten ze eens een strakkere bestrating aanleggen.’ ILPENDAM | 13
DAMES OP DE DIJ K 14 | ILPENDAM
Dames op de Dijk Voor de Kunstroute Ilpendam fotografeerde André Klaver een aantal vrouwelijke bewoners van de Monnickendammerrijweg. Normaliter fotografeert hij de natuur maar voor de Kunstroute stapte hij uit zijn comfortzone en wierp zich op portretten in zwart-wit. Eerder deed hij dat met “Mannen van de ‘Monnickendammerrijweg’, nu met een serie van ‘Dames van de Dijk’. Marie MolenaarDekker 96 jaar (1926) Woont al 73 jaar op de Monnickendammerrijweg. Haar man Jaap overleed in 1979 Marie is de oudste abonnee van de Donald Duck maar haar grootste hobby is breien. Ze heeft naar eigen schatting o.a. al meer dan 300 sjaaltjes gebreid voor arme inwoners van Roemenië. Scherp van geest, kan ze breien en praten tegelijk, zonder ook maar één steek te laten vallen. ILPENDAM | 15
Dames op de Dijk Corrie Sevenhuysende Ridder 90 jaar (1932) Woont al 86 jaar op de Monnickendammerrijweg. Haar man Wim overleed in 2013. Corrie heeft vele hobby’s zoals haken, knutselen, schilderen en kaarten, maar de accordeon staat op nr 1. Sinds haar 4e speelt ze (ook op feestjes en partijen) tot op de dag van vandaag uit haar hoofd, op verzoek, elk gevraagd wijsje. Sientje Veermande Boer 90 jaar (1932) Woont al 85 jaar op de Monnickendammerrijweg. Haar man Piet overleed in 2007. Sientje leest graag boeken, maar leest ook elke dag meerdere kranten via haar tablet. Daarmee communiceert zij ook moeiteloos per mail met buren, kinderen en kleinkinderen. Grote liefde voor de TT van Assen die ze meerdere keren bezocht met Piet. Haar grote favoriet is “The Doctor” Valentino Rossi (onlangs gestopt met racen). 16 | ILPENDAM
Dames op de Dijk Lies RoeleveldKaandorp 91 jaar (1931) Lies is in september van dit jaar overleden Woonde al 65 jaar op “De Dijk” (Oudelandsdijkje). Haar man Niek overleed in 1998. Lies kon kaarten als geen ander, Klaverboer is troef.Ze was fanatiek en speelde zelden vals zei ze met een knipoog. Julia 19 jaar (2003) Woont haar hele leven al op de Dijk maar is onlangs verhuisd. Studeert culturele antropologie en werkt voor de gezelligheid en de bijverdiensten in de horeca in Amsterdam. Houdt van schilderen, reizen, dansen, voetbal, ze maakte haar eigen surfplank en liet letterlijk en figuurlijk Ilpendam achter zich. 90 jaar op de Dijk “gaat ‘m niet worden”. ILPENDAM | 17
Dames op de Dijk Olivia 4 jaar (2018) Olivia woont praktisch haar hele leventje al op de Dijk. Ze is vreselijk lief, lacht bijna altijd, alle kleren staan haar goed, ze heeft een sterk karakter en wij noemen haar “de Diva van de Dijk”. Dit oppaskindje van ons had ik al vele keren gefotografeerd maar nog nooit zo statig als hier. Beetje verlegen op de foto maar het blijft een hartendief !!! 18 | ILPENDAM
Ilpendams gezicht ‘Ik bemoei me nu eenmaal graag overal mee’ Hij groeide op in Neck, maar Harry Schellevis is nu al veertig jaar Ilpendammer en een bekend gezicht op het dorp. Hij runt aan de Dorpsstraat dertig jaar zijn stoffeerderij en is in het verenigingsleven van Ilpendam een bekende naam. Dit interview is misschien net op tijd, want Harry en zijn vrouw Jannie denken erover naar Drenthe te verkassen. Nu is Harry, die altijd op klompen loopt, een bekende verschijning in het dorp. ‘Toen ik in 1983 in Ilpendam kwam was het toch wel anders. Toen was ik nog echt “de man van Jannie”, zij is hier geboren en getogen en dat is ook de reden dat ik naar Ilpendam ben verhuisd. We woonden eerst in huize De Zwaluw, later hebben we op de Watersnip gewoond.’ ‘Ik weet niet precies hoe ik weer met die klompen begonnen ben. In mijn jeugd heb ik er altijd wel op gelopen, maar ben er in mijn diensttijd mee gestopt. En toen kwam het toch in ene zo weer.’ Inmiddels heeft Harry zelfs een verzameling van 40 klompen staan. Overigens zijn het niet allemaal klompen waar hij op loopt. Er zitten bijvoorbeeld ook bruidsklompen uit Marken bij. Auto’s bekleden Harry is zijn carrière als stoffeerder op hele jonge leeftijd begonnen bij Meijer in Purmerend, die met name auto’s bekleedde. ‘Ik wilde niet meer naar school en toen zei mijn vader dat ik dan maar aan het werk moest. Hij had een heel groot netwerk en ik kwam bij het bedrijf in Purmerend terecht waar ik het vak leerde.’ Begin jaren negentig was Harry klaar om een eigen bedrijf te beginnen en het pand van de voormalige 4=6 supermarkt kwam te koop. ‘De ruimte heeft nog twee jaar leeggestaan. Maar in 1992 wilden ze echt wel van het pand af en was de prijs te betalen.’ Werkplaats Harry laat de grote werkplaats zien, waar nog de oude tegels van de supermarkt inliggen. ‘Die zijn echt ijzersterk’, vertelt hij. ‘Ik zeg wel eens, als ik mijn hamer erop laat vallen zit er een deuk in mijn hamer, de tegeltjes blijven heel.’ In het begin deed Harry ook veel werk voor autobedrijven, maar daar kwam rond 2009 verandering in toen hij in contact kwam met mensen uit de decorbouw. Hij ging bijvoorbeeld decorstukken voor programma’s maken. ‘Op televisie is er bijvoorbeeld behoefte aan halfronde banken, dan komen alle gasten goed in beeld. Zo waren er creaties van mij te zien op vier verschillende songfestivals en het programma “Op zoek naar Maria”. ‘ Maar ook als er grote roze strikken in de etalage van De Bijenkorf moeten komen of dingen voor RTL programma’s in het buitenland, weten ze Harry te vinden. ‘Het is echt hartstikke leuk werk. Als ik begin heb ik een beeld voor ogen hoe het moet worden en dan wil ik het ook echt af hebben. Dat is gelijk ook het moeilijkste van het werk, ik kan er niet mee stoppen als ik eenmaal bezig ben.’. Afbouwen Naast het werk doet Harry veel voor de verenigingen in Ilpendam. ‘Op dit moment ben ik betrokken bij Volksvermaak, de mannenreisclub en de biljartclub. En ik doe nog wat voor het Sinterklaascomité. Dat is wel eens wat meer geweest. Ik bemoei me nu eenmaal graag overal mee,’ zegt hij lachend. ‘Ik ben echter een beetje aan het afbouwen.’ Harry werkt nu nog zo’n drie à vier dagen in de week en de rest vaak in Drenthe waar hij een stacaravan heeft. ‘We overwegen om definitief daarheen te gaan verhuizen. Ik vind het hier zo druk. We horen soms zelfs de geluiden van de ringweg bij Amsterdam. In Drenthe is het veel rustiger.’ ILPENDAM | 19
Ilpendam In In de Dorpsstraat achter nummer 35 is sinds kort een nieuw blok huizen verrezen als onderdeel van het project ‘Le Garage’. De naam is een knipoog naar het verleden, als herinnering aan het garagebedrijf van Jan Wals dat daar ooit gevestigd was. Er staan nu vier duurzame eengezinswoningen, voorzien van luchtwaterwarmtepomp, zonnepanelen en vloerverwarming. We spraken met Joan Schrijver, een van de nieuwe bewoonsters. Boerderij Joan Schrijver: ‘Ik ben op een boerderij in de Flevopolder opgegroeid. Het dichtstbijzijnde dorp was ruim 7 kilometer fietsen. We hadden veel dieren en het was een groene omgeving, maar als tiener was ik wel heel blij dat ik op 17-jarige leeftijd naar Amsterdam kon verhuizen om daar een modeopleiding te gaan doen. Ik heb jaren met heel veel plezier in Amsterdam gewoond, maar miste de laatste jaren toch een tuin. Toen ben ik gaan rondkijken en stuitte via Funda toevallig op dit nieuwbouwproject in Ilpendam. Dat was in 2019.’ Onbekend ‘Ik kende Ilpendam helemaal niet. Voordat ik besloot dit huis te kopen, heb ik me daarom eerst goed georiënteerd. Bij mijn eerste bezoek dacht ik gelijk wat een mooi dorp! En het heeft een winkeltje, een dorpshuis, een café, en zelfs een klein park. Ook heb ik een aantal activiteiten in het dorp bezocht, zoals de 20 | ILPENDAM Genieten van tuin ‘Ik ben hier in maart 2022 komen wonen. Iets later dan de buren, want de plaatsing van mijn vloer en keuken hadden wat vertraging, door de latere oplevering van het huis. Het duurde allemaal wat langer dan verwacht. Maar deze zomer heb ik heerlijk van mijn tuintje en mijn nieuwe huis kunnen genieten!’ Goede keuze ‘Tot nu bevalt het me prima in Ilpendam. Het is fijn hier te wonen. Het contact met de buren is goed, we helpen elkaar als het nodig is en respecteren elkaars privacy. Als ik ’s ochtend naar mijn werk ga en naar de bushalte loop, kom ik al regelmatig mensen tegen die ik inmiddels ken en groet. Ook vind ik het ontzettend leuk dat er in het dorp zoveel georganiseerd wordt. Dit jaar heb ik zelf ook meegedaan met de garagesale en heb ik de kunstroute gelopen. Ook heb ik met vrienden Parckpop bezocht.’ ‘Het initiatief om het winkeltje weer open te krijgen heb ik van harte ondersteund en nu kom ik er regelmatig voor vergeten boodschappen. Om naar Ilpendam te verhuizen was een goede keuze!’, aldus Joan. garagesale en Parckpop. En natuurlijk heb ik ook goed gekeken naar de verbinding tussen Ilpendam en Amsterdam met openbaar vervoer. Voor mij is dat belangrijk, want ik werk bij de Nationale Opera en heb veel vrienden in Amsterdam. En ik bezoek graag een voorstelling, bioscoop of concert.’
Ilpendam Uit José en Peter Molenaar woonden op de Tureluur in Ilpendam. Samen met hun twee kinderen Romée en Luka verhuisden ze dit voorjaar naar West-Friesland. ‘We waren al zo’n anderhalf jaar verder aan het kijken, we wilden een iets groter huis, een grotere tuin.’ In Bovenkarspel vonden ze een karakteristiek pand. Een huis met plafonds van ruim drie meter hoog, dat ooit dienst deed als winkel en ook als garage. Dat ze in West-Friesland terecht kwamen was geen toeval. ‘Mijn familie komt hier uit de buurt’, vertelt José. ‘En mijn zus woont hier in dezelfde straat. Haar zoon scheelt 1 dag met Luka, dus dat is wel heel leuk om nu heel dicht bij elkaar te wonen.’ Missen Wat ze gaan missen nu ze niet meer in ons dorp wonen? ‘De brandweer’ zegt Peter die zelf geboren en getogen is in Ilpendam en actief was bij de vrijwillige brandweer. ‘En daarnaast ook dat we in Ilpendam veel van onze vrienden hebben en mijn ouders die om de hoek wonen. Hier kenden we ook iedereen en Bovenkarspel is toch veel groter. Het is in Ilpendam ook allemaal wat dichterbij. Bijvoorbeeld door de busverbinding met Amsterdam. Behalve winkels, hier kunnen we op de fiets naar het winkelcentrum.’ Voetballen Peter blijft wel voetballen in Ilpendam. Dit seizoen is zijn team in de competitie ingedeeld in de regio West-Friesland. ‘Aanstaand weekend speel ik toevallig met Ilpendam tegen Bovenkarspel en het volgend weekend de returnwedstrijd. Dat is wel speciaal.’ Voorlopig hebben Peter en José hun handen vol aan hun nieuwe huis. De hele eerste verdieping moest gedaan worden en er is nog veel meer te klussen. ‘Over een paar jaar zijn we wel klaar met alles’, lacht José. ILPENDAM | 21
Ilpendam In Thijs woonde jarenlang tot redelijke tevredenheid in een flatje in Amsterdam-Noord. Dit veranderde snel toen hij verkering kreeg met Cherrie, en dochtertje Mila en hondje Ceffie erbij kwamen en de heleboel aardig krap begon aan te voelen. ‘Een sociaal netwerk had ik daar niet, het was dat ik met Cef wandelde door de buurt. Dan viel het me op dat het soms een puinhoop was op straat. Niet echt uitnodigend om te socialiseren’. Hoe anders is dat in Ilpendam. Thijs en Cherrie waren al bekend met de streek; Thijs vanwege zijn makelaarsachtergrond en Cherrie die in Broek in Waterland werkte. Beiden werden verliefd op de mooie omgeving en de weidsheid van de streek. Thijs vertelt dat er veel belangstelling is voor Ilpendam van jonge gezinnen, inclusief zijzelf! Balkonnetje in de Banne Toen zich de kans voordeed om een huis te kunnen kopen in Ilpendam bedachten zij zich dan ook geen twee keer: hun droomhuis aan de Kemphaan was gevonden! Na een aantal aanpassingen voldoet het huis aan al hun wensen. Vooral van de keuken en de tuin wordt volop genoten. ‘Kijk eens naar alle ruimte die Mila en Cef hier hebben! Dat is wel wat anders dan op het balkonnetje in de Banne’, aldus Thijs. ‘Ik werk in de zorg in AmsterdamNoord en het OV kan gewoon niet beter. Ik stap hier op en ben binnen no-time bij het ziekenhuis.’ De banden met Amsterdam zijn echter nog hecht vanwege het werk van beiden. Daarbij wordt de verbinding met Amsterdam door het stel geprezen. Cherrie, die in het proces zit voor haar BIG-registratie zegt: ‘Ik werk in de zorg in Amsterdam-Noord en het OV kan gewoon niet beter. Ik stap hier op en ben binnen notime bij het ziekenhuis.’ Lachend: ‘Op mijn eerste werkdag vanuit Ilpendam stond ik veel te vroeg bij de bushalte, de bus ging nog lang niet! Geen pretje in de winter’. ‘Dat gebeurt je maar één keer hè, haha!’ Vriendelijk Thijs: ‘Wij voelden ons direct thuis in Ilpendam. Mede dankzij de wandelingetjes met Ceffie en natuurlijk Mila die hier om de hoek naar de opvang gaat, hebben we snel contacten gemaakt.’ Ook Mila maakt snel vriendjes. De favoriete wandeling van het gezin is over de dijk en door het dorp terug naar huis. Thijs: ‘Wij genieten van de ruimte en de natuur en daarbij: iedereen is zo vriendelijk hier!’ 22 | ILPENDAM
Schildersbedrijf Kramer maakt Ilpendam nóg mooier! De Noord 24 1452 PT Ilpendam Tel 06 15 08 27 21 jordy@schildersbedrijfkramer.nl www.schildersbedrijfkramer.nl ILPENDAM | 23
Mijn hobby Rita Breebaart; zwemmen in open water ‘Het zwembad om de hoek is altijd open’ In het begin van dit jaar zag ik bij een wandeling met onze hond op de dijk iemand in de ringvaart zwemmen. Ze had een wetsuit aan en met naast haar iets wat nog het meest leek op een grote opgeblazen plastic zak. Het bleek Rita te zijn die op deze manier haar borstcrawltechniek aan het trainen was. Deze borstcrawltraining moest ze helaas in het voorjaar even onderbreken door een lichte coronabesmetting, maar in september zwom ze van Marken naar Monnickendam. Ze vertelt over haar hobby; buiten zwemmen, het liefst gecombineerd met een pittig stuk hardlopen. Rita’s sportverhaal begon toen ze jaren geleden in Ilpendam met een groepje ging skeeleren toen dat populair was. Skeeleren werd hardlopen en al gauw liep ze vele kilometers, bijvoorbeeld in het Purmerbos. ‘Als ik ‘ s ochtends buiten ben geweest dan heb ik zo veel energie. Ik voel me dan net een dynamootje en de dag is veel leuker. ’ Plonzen Toen ze hoorde van een groepje dat op zondagochtend in de ringvaart zwom wilde ze dat ook wel eens proberen. ‘Ik ben aangehaakt om mee te gaan plonzen en ik ben niet meer gestopt en zwem nu de hele week.’ 24 | ILPENDAM
Mijn hobby Rita zwemt het hele jaar door, in de ring of in het Noordhollands Kanaal. Meestal is dat in haar badpak, alleen voor lange afstanden gaat de wetsuit aan. Achter de hobbyclub heeft de man van Rita zelfs een trapje gemaakt om het water in te gaan. ‘Dat werkt perfect en zo heeft het hele dorp er plezier van.’ Het liefst combineert Rita het zwemmen met hardlopen. ‘Het mooiste rondje dat je kan maken is hardlopen naar de Slofbrug, daar het water in en anderhalve kilometer terugzwemmen.’ Zeemansslag ‘Ik zwem altijd met de zeemansslag, ik heb nooit echt goed borstcrawl geleerd. Daarom besloot ik dit jaar een cursus te doen om dat te leren. Dan haal je adem via een speciale snorkel. Ik moest dat helaas onderbreken vanwege corona en ga dat nu ook niet meer oppakken’. Zwemmeland Drie jaar geleden deed Rita voor het eerst mee aan het zwemfestijn ‘Zwemmeland’, dat is zwemmen van Marken naar het Hemmeland in Monnickendam. ‘Het waaide toen best wel op de Gouwzee. Ik heb alleen golven gezien. En uiteindelijk eindigde ik als laatste.’ De afgelopen editie van Zwemmeland in september deed Rita weer mee. ‘Het was een heel mooi weertje en glad water en ik eindigde een half uurtje eerder, ruim binnen de tijd. En had toen nog een paar zwemmers achter me.’ Dubbeldip Plannen voor een volgend evenement heeft ze niet. ‘Ik ga in ieder geval lekker door met hardlopen en zwemmen, het hele jaar door. Zelfs als de ringvaart dichtvriest maak ik een wak om toch even door te gaan. Ik ben dan net als Wim Hof. Misschien dan even snel erin. Of dan even op de kant en er daarna weer in; de dubbeldip dat is helemaal leuk.’ ILPENDAM | 25
Tweedehands kledingbeurs Door Karin Kaaij -Nauta Alweer bij na 11 jaar geleden deed ik in de nieuwsbrief van school een oproepje of er mensen waren die het leuk vonden om samen met mij een kledingbeurs op te zetten. De nieuwsbrief was nog maar net verstuurd of Raymond kwam al naar me toe, om te zeggen dat hij het heel erg leuk zou vinden. We begonnen in mij n huiskamer met het sorteren van de eerste kleding. Na een eerste succes konden we dat voortaan in school doen 26 | ILPENDAM
Als mensen zeggen: ”wat een werk!!!” zeg ik altijd: “dat is geen werk, dat is hobby!” Speurtocht Wat de kledingbeurs zo leuk maakt, is dat het mes aan meerdere kanten snijdt. • We maken mensen blij met leuke tweedehands kleding voor weinig • We maken mensen blij met een goede bestemming voor de kleding die ze niet meer hoeven • We maken de scholen en de opvang blij met een leuk extra budget voor gezamenlijke uitgaven • En we maken onszelf blij, omdat het zo ontzettend leuk is om te doen. Tijdens de beursweek, elk voor- en najaar, staat ons gezinsleven in het teken van de beurs. Iedereen helpt mee en alle andere activiteiten worden eromheen gepland. Vrijwilligers Gelukkig zijn er een aantal vrijwilligers die ons willen helpen. Sommigen een paar uurtjes, maar er zijn ook een aantal vaste vrijwilligers waar we altijd op kunnen rekenen. Die hulp bestaat vooral uit het flyeren, facebook bijhouden, sorteren en ophangen van de ingeleverde kleding, het sjouwen van de spullen van en naar de opslag, het opbouwen/inrichten, en na de beurs de overgebleven kleding in zakken doen voor bag2school en de kledingbank Purmerend. Lijkt het je leuk om ook te helpen, neem dan even contact op met Raymond Wortel. Spannend Het is altijd weer spannend wat er ingeleverd wordt. Nieuwsgierig als we zijn, kunnen we niet wachten om de ingeleverde spullen te bekijken. Na een eerste screening beginnen de stylingideeën al op te borrelen. Want het is een sport om van het allegaartje aan ingeleverde spullen weer een mooi gestylede winkel te maken. In deze winkel is de kinderkleding maat gesorteerd in een jongens- en meisjesafdeling. Er is een herenafdeling en op de damesafdeling is de kleding op stijl gesorteerd, aangevuld met bijpassende accessoires en schoenen. Verder hebben we ook nog een boeken-, speelgoed- en ‘rommel’-afdeling. Op de beurs zelf is het leuk om te zien hoe mensen reageren bij binnenkomst. Wij horen regelmatig ooo’s en aaa’s. En dan na een speurtocht langs de rekken, lekker passen in de pashokjes en verheugd zijn als het precies goed zit. Want ja, dat is het spannende van tweedehands. Als de kleding niet past, is het voorbestemd voor iemand anders. We sponsoren elk jaar het GROTE GRUTTO-feest en de Koningsspelen. De rest van de opbrengst hebben we o.a. besteed aan: rubbermatten voor de ingang van de school en de gymzaal, de voetbalkooi op het schoolplein, het net op het bovenplein, mobiele muziekinstallaties, tafelstickers op de trappen van de kookkast, kleutergymtoestellen en klein gymmateriaal, en aan kleuterfietsjes, decoratiemateriaal voor in de etalage, kerstversiering & de informatie’huisjes’ in de hal. ILPENDAM | 27
Vrij williger bij WensenAmbulance Foto : Amarant Captures Rowan en Merlijn Hoe mooi is het om iemands laatste wens te vervullen? Voor Willeke Vosveld, die sinds 5 jaar in Ilpendam woont, is dat geen vraag. Ruim 10 jaar zet zij zich als vrij willigster in bij de WensenAmbulance Amsterdam (en omstreken). ‘Het realiseren van een wens van een terminaal zieke is prachtig werk. Als vrijwilliger heb je echt het idee dat je iets wezenlijks kan bijdragen: iemand nog één keer een mooie dag bezorgen. De wensen lopen enorm uiteen: nog één keer naar een voetbalwedstrijd van je favoriete club, een chique diner met familie en vrienden, nog één keer naar het strand en de zee, de bruiloft van je kleindochter bijwonen, ga maar door. Soms is het heel makkelijk en een andere keer ben je dagen bezig om het allemaal voor elkaar te krijgen’, aldus Willeke Vosveld. Houtboortje ‘Ooit was er een meneer die nog één keer naar Hornbach wilde. We hadden alles geregeld en de familie was er ook bij. Wij in optocht door de winkel en toen bleek dat hij alleen maar naar de houtboortjes wilde. Hij koos er één uit en dat was alles! Toen hebben we het natuurlijk nog verder aangekleed en er een fi jne dag van gemaakt, maar zijn wens was eenvoudig en makkelijk te realiseren.’ Complexe zaken ‘Maar het kan natuurlijk ook ingewikkelder zijn, bijvoorbeeld als er medicatie geregeld moet worden en de persoon alleen per brancard vervoerd mag worden, of dat iemand aan het infuus zit. Alles is te regelen, maar het moet natuurlijk wel verantwoord zijn.’ 28 | ILPENDAM Even geen patiënt In de praktijk blijkt dat de meeste patiënten en hun familieleden het vooral fi jn vinden dat de ziekte even niet op de voorgrond staat. De patiënt geniet, de familie geniet, en voor even worden de ziekte en de dood vergeten. Willeke: ‘Soms maak je ook hilarische toestanden mee. Ooit hadden we een patiënt die aan een morfi nepomp zat en in Artis even ‘achter de schermen’ mocht kijken. Voordat we het wisten had een giraf de morfi nepomp te pakken. Gelukkig is het goed afgelopen. Wij lagen allemaal in een deuk’. ‘Dan geniet je op zo’n moment allemaal: de patiënt, de familie én de vrij willigers.’ De WensenAmbulance ontvangt geen subsidie en moet het hebben van sponsoring en donaties. Om het werk te kunnen blijven doen, zijn donaties altijd van harte welkom. Op de website wensenambulance.nl kan je een wens doorgeven, je opgeven als vrijwilliger of een fi nanciële bijdrage regelen.
Interview Klaas Kerkhoven, de laatste burgemeester van Ilpendam, is 90 jaar jong! Door: Laura de Gooijer Aan mij de eer om Klaas Kerkhoven te bevragen over zijn burgemeesterschap en zijn ‘leven’ in Ilpendam - allemaal omdat hij 90 jaar jong is geworden deze zomer. Ik noem hem bewust jong, want hij is scherp van geest en fris van blik, dat valt tijdens het gesprek voortdurend op. De ‘echte’ Ilpendammers kennen hem ongetwijfeld als de ‘laatste’ burgemeester van een zelfstandig Ilpendam, Den Ilp, Purmerland en een gedeelte van de Purmer. Voor de nieuwe Ilpendammers is hij wellicht wat minder bekend. De ontvangst in zijn huis in Ilpendam is hartelijk. Klaas en Marjan Kerkhoven betrokken het huis in 1973. Zij konden dit, toen Klaas in 1991 stopte als burgemeester, aankopen onder dezelfde voorwaarden als voor alle anderen golden. Het prachtige huis ademt rust uit en voelt als een heerlijk thuis. Het is een zonnige namiddag en de prachtige tuin ziet eruit alsof je in een magazine over tuinen bent beland. Het zijn de magische groene vingers van Marjan, die deze tuin omgetoverd heeft tot een droomtuin. ILPENDAM | 29
Interview Wat voorafging aan Ilpendam Klaas is geboren in de Beemster en volgde na de mulo, de hbs-b in Purmerend. Politiek bewustzijn en interesse krijgt hij van huis uit mee, van zijn vader. Op een NUTS-avond in de Beemster leert hij Marjan kennen, bij hun ontmoeting is het raak: het wordt een verbond voor het leven. Nadat hij de militaire dienst doorlopen heeft – bij de Koninklijke Marechaussee in Amsterdam – begint hij als jongste ambtenaar in de gemeente Zuid- en Noord-Schermer. Daar werken zij met z’n drieën, de burgemeester-gemeentesecretaris, de ontvanger en hij. De baan is divers en er is veel persoonlijk contact met de inwoners. De salarissen van de onderwijzers brengt hij zelf op de fiets rond,. Hij volgt opleidingen op het gebied van financiën en administratie. Bij de gemeenteadministratie in Oosthuizen komt er een betrekking vrij waar hij ook met de fiets vanuit huis naar toe kan rijden. Hij krijgt de baan en 14 dagen nadat hij is gestart, wordt hij 1e ambtenaar/ontvanger omdat de zittende ambtenaar als nieuwe burgemeester benoemd wordt. Marjan en hij trouwen, ook is er een huis beschikbaar in Oosthuizen. In die tijd (1960) is er een wooncrisis, dus huizen zijn schaars. In de Staatscourant volgt hij de vacatures en daar staat de vacature voor burgemeester in Ilpendam, Den Ilp, Purmerland en een gedeelte van de Purmer. De wens om zich verder te ontwikkelen en burgemeester te worden, kriebelde al een tijdje. 30 | ILPENDAM ‘Hij kent iedereen in Ilpendam’, zegt ook Marjan, zijn echtgenote. Bij de sollicitatie naar de functie van burgermeester, trok bij zijn jacquet aan, wat zo hoorde in die tijd. Uit 46 kandidaten wordt Klaas gekozen. En dat ‘pak’ kwam later goed van pas bij de jaarlijkse ontvangst van Sinterklaas in de dorpskernen waar Klaas burgemeester was. Ik ben eigenlijk benieuwd of het nu nog in de kast hangt. Als burgemeester van Ilpendam Het stormde enorm, toen Klaas Kerkhoven in april 1973 aantrad als burgermeester van de kernen Ilpendam, Den Ilp en Purmerland. Zo erg dat het voor enkele gasten betekende, dat ze niet naar zijn receptie konden komen die plaatsvond in het Café in de Kerkstraat. Het was er ongetwijfeld niet minder gezellig door. Sommige vertegenwoordigers van de omliggende dorpen moesten dus helaas verstek laten gaan vanwege de storm, de pont voer niet, de tocht was te gevaarlijk. De katholieke kerk werd flink beschadigd. De volgende dag werd gelijk de klus opgepakt om die stormschade hersteld en ook vergoed te krijgen.
Interview En toen, na dat burgermeesterschap? Klaas is tot 1 januari 1991 Ilpendams burgervader geweest, tot het opgaan van Ilpendam in de gemeente Waterland. Tegelijkertijd was hij ook waarnemend burgemeester in Jisp. De ontvangst werd op een later moment ‘ingehaald’, Klaas en Marjan zijn alsnog onthaald op een prachtige boottocht door het Ilperveld. Dat werd gerealiseerd door twee plaatsgenoten. Na zoveel jaar, is de herinnering aan de tocht nog altijd mooi! Het gemeentehuis in het dorp (De Noord 4) was ‘hoofdlocatie’ voor het besturen van de kernen. In Klaas zijn tijd is het pand uitgebreid omdat de collega’s nauwelijks ruimte hadden om zich te bewegen. Ook was Klaas betrokken bij regionale bestuursactiviteiten en bij het bestuur van voetbalclubs. Besturen ging altijd in goede harmonie, ook al moesten er soms minder leuke beslissingen genomen worden. ‘Hij kent iedereen in Ilpendam’, zegt ook Marjan, zijn echtgenote. In Ilpendam was er in die tijd nog sprake van een grotere middenstand dan nu, drie cafés, twee bakkers en twee slagers. Klaas is tot 1991 burgermeester geweest en heeft daarbij niet stil gezeten. Ook in de regionale besturen was hij actief en zo ook in de verschillende commissies die zich bezighielden met de landinrichting. Een druk bezet mens, met nadruk op het menselijke aspect. Waar is hij trots op? Op mijn vraag waar hij trots op is over wat er bereikt is tijdens zijn burgemeesterschap, is het moeilijk kiezen wat te noemen en wat niet. De realisatie van de sportvelden, zoals voor tennis en voetbal. Bij tennis werd rekening gehouden met uitbreiding van het aantal banen. Dat bleek niet nodig en op die plek zijn al sinds jaar en dag de moestuinen te vinden, waar velen met plezier in werken. Wat natuurlijk ook een prachtig gebruik van de ruimte is. Of het met compassie en oog op de toekomst oplossen van knelpunten of situaties. Of de uitbreiding van Ilpendam met de nieuwe woningen, waar hij plannen voor maakte en realiseerde, waarbij hij veel mensen achter de broek aan moest zitten. Veel Ilpendammers kregen hierdoor de kans een fijn (t)huis te vinden in hun geboortedorp. Het materiaal van de brandweerkorpsen is vernieuwd, het korps aangepast aan de moderne tijd en ook is het pontje van Ilpendam rendabeler gemaakt, want voorheen voer hier een 24/7 dienst. Maar denk maar niet dat Klaas het echt rustiger aan ging doen. Er was meer tijd voor zijn gezin maar niet heel veel meer tijd. Nog altijd bleef hij betrokken bij veel bestuurlijke zaken. Hij is eerst vicevoorzitter en later voorzitter van de commissie die zich bezighoudt met ruilverkaveling; hij hield, zoals hij het zelf zegt, ‘nogal van het agrarische’. Zijn kantoor is in Huize Clementine aan de Plantsoengracht en hij gaat op de fiets naar Purmerend. Het boek wordt erbij gepakt, Klaas zijn kantoor was aan de voorkant. Buiten deze functie wordt hij gevraagd door de commissaris van Koningin om waarnemend burgemeester te worden van Oostzaan. Daar vervangt hij de dan zieke burgemeester Beuse, een jeugdvriend van de middelbare school. Hij moest gelijk aan de bak maar bedong dat hij echt eerst op vakantie ging naar Indonesië, die vakantie was immers al gepland. Op 6 oktober was hij terug van vakantie, 7 oktober startte hij met zijn waarneming. Ook daar heeft hij een plezierige tijd doorgemaakt. Daarna neemt hij afstand van bestuurlijke zaken, ondanks dat hij nog gevraagd wordt voor enkele commissies. Hij is nog voorzitter geweest van de Sportraad Noord-Holland. Het binnenlands bestuur blijft wel kriebelen. Ook alles met betrekking tot de openbare orde. Hij vertrouwt me toe dat hij nog altijd goed op de hoogte is van wat er speelt in de (binnenlandse bestuurlijke) wereld. Hij leest nog altijd veel kranten, ook digitaal. Hij noemt speciaal de crisis mbt de gevluchte mensen uit oorlogsgebieden als de Oekraine. Waar moeten zij wonen? Hoe gaat dat in de opvang – het houdt hem bezig. En ook: hoe gaat het er aan toe in de Tweede Kamer? Kortom, een man van deze tijd. Hij geniet van wat het leven hem biedt. En wat een rijk leven, dat gelukkig nog voortduurt. Ik ben dankbaar dat Klaas en Marjan mij hebben ontvangen en zich opengesteld hebben voor al mijn vragen. Hopelijk blijven zij nog lang zo scherp en jong van geest als ze nu zijn. ILPENDAM | 31
32 | ILPENDAM
Honden Honden in Ilpendam Jax en Marlies Ras: Amerikaanse Bulldog Leeftijd: 4,5 jaar Favoriete plek in huis: Op de bank! Maar dat mag hij alleen als we het dekentje erop leggen. Favoriet speeltje: Mollie het knuffelschaap, maar hij heeft heel veel speeltjes hoor! Lekkerste snack: Met stip op 1: Kaas! Op de voet gevolgd door gedroogde kip en hij mag bij wijze van ‘guilty pleasure’ ook altijd een hapje van onze shoarma. Eigenlijk lust hij alles wel! Hoe komen jullie aan Jax? ‘Jax is een zogenaamde ‘herplaatser’ waarbij zijn toenmalige gezin hem niet kon handelen en een nieuwe eigenaar zocht’. ‘Dat was ook wel logisch want er waren drukke (puber)kinderen aanwezig en het was hun eerste hond: Niet erg verstandig, helemaal niet met dit ras.’ Nu is Jax alweer bijna vier jaar bij ons!’ Waar wandelen jullie het liefst? ‘Jax is hond-intolerant. Dat wil zeggen dat hij niet kan opschieten met de meeste andere honden. Dit houdt in dat hij niet los kan lopen en dat ik altijd op mijn hoede moet zijn voor andere loslopende honden. In het parkje op de Noord konden we in het verleden wel wandelen, maar er zijn steeds meer mensen die hun eigen hond niet aanlijnen. Voor Jax zijn broodnodige beweging nemen we nu het pontje naar het Ilperveld. Over de dijk komen we ook graag.’ Wat is het allerleukst aan Jax? ‘Jax kwam in een moeilijke periode in mijn leven. Ik moest namelijk afscheid nemen van een dierbare en me tegelijkertijd bezighouden met Jax, die veel begeleiding nodig had. Dat was precies wat mij op de been hield. Jax is echt mijn maatje! Daarnaast is het echt een mensenhond die alles en iedereen leuk vindt, ook in het bijzonder onze drie kleinkinderen, en dat is wederzijds, ze willen hem zo vaak mogelijk knuffelen!’ ILPENDAM | 33
Honden Tessa en Kitty Ras: Jack Russell Leeftijd: 2 jaar Favoriete plek in huis: Tegen ons aan liggen op de bank. Favoriet speeltje: Tessa houdt heel veel van spelen, vooral met haar fl os, maar ook met knuffel Tijgertje en haar balletje. Lekkerste snack: Ze krijgt van mijn man Hans altijd ‘stiekem’ kruimeltjes ei. Is ze gek op! Hoe komen jullie aan Tessa? ‘We waren na de dood van ons vorige hondje best wel van de kaart en nog helemaal niet van plan een nieuwe hond te nemen. Maar ja.. Hans zei na een maand al dat hij het niet leuk thuiskomen vond zo..’ ‘Toen gingen wij zoeken op Marktplaats en voor we het wisten zaten we in de auto naar Groningen!.’ Tessa viel in het nestje op door haar speelsheid. Tja, toen waren we verkocht.’ Waar wandelen jullie het liefst? ‘In Ilpendam wandelen we het liefst over de dijk, maar we hebben ook een vakantieverblijf in Ermelo. Daar is het heerlijk lopen op de hei en in het bos.’ Wat is het allerleukst aan Tessa? ‘Tessa is heel sociaal, ze zoekt altijd contact met je en past zich aan aan jouw stemming. Tessa zorgt ervoor dat we altijd in het ‘nu’ leven. Daarnaast hebben we geen deurbel meer nodig want ze staat altijd áán’. Zij vraagt aandacht en wij krijgen er zo veel voor terug!’ 34 | ILPENDAM
Mambo, Ziva, Ruby & Nina Ras: Mambo - Kruising Amerikaanse bulldog / Hollandse herder Ziva - Duitse herder , Ruby - Mechelse herder. Leeftijden: respectievelijk 9, 3 en 1 jaar oud. Favoriete plek(ken) in huis: Mambo vindt het op de bank erg fi jn, dit mag alleen op uitnodiging, dus hij druipt vaak weer af naar zijn mand. Ziva en Ruby liggen graag in hun mand of bench, de koude vloer is ook favoriet. Verder zijn ze alle drie gek op de auto want dat betekent: samen met de baas leuke dingen doen! Favoriete speeltjes: De twee volle herders zijn helemaal gek van balletjes. Al houdt Ruby van allerlei soorten spelletjes, als er maar actie is! Ruby en Mambo genieten ook enorm van snacks, alleen Ziva is een echte fi jnproefster. Mambo wordt wild van het fl ostouw, en dat deelt hij ruimhartig met de andere twee. Waar wandelen jullie het liefst? Nina: “Mijn bedrijf, HondencoachNina.nl, helpt honden met gedragsproblemen en biedt individuele- en roedelwandelingen aan. Wanneer ik met een roedel loop, zoek ik de ruimte op, zo kunnen ze veilig allemaal loslopen en de honden met gedragsproblemen, die ook meelopen, voelen zich beter op hun gemak als zij de ruimte krijgen. Het Twiske is daarvoor favoriet! Lekker veel ruimte, afwisseling tussen losloop- en aanlijngebieden, genoeg trainingsmogelijkheden met honden, wild, fi etsers, koeien en schapen. Maar ook over onze eigen Ilpendamse dijk lopen we natuurlijk graag! Daar wandel ik regelmatig met mijn eigen roedel van drie. Het leukste is wanneer de schapen bij het hek ons gedag komen zeggen.’ Wat is het allerleukste aan Mambo, Ziva en Ruby? ‘Mambo is ontzettend lief voor mensen, vooral kinderen vindt hij het einde! Ziva is als een spiegel voor mij. Wat voelt deze dame je haarfi jn aan. En als jij niet duidelijk maakt dat nee ook echt nee is, pakt ze fl ink de ruimte, letterlijk en fi guurlijk. Ik ben haar 3e eigenaar en wat ben ik blij dat zij mij zo veel mag leren over mijn eigen gevoelens en gemoedstoestand. Ruby is de junior van de roedel. Met haar intelligente blik en temperamentvolle karakter een hele verschijning. Vaak lekker ondeugend en ik kan ook heel erg om haar lachen. Alle drie hebben ze een moeilijk verleden en zij hebben elk hun veilige plek bij mij gevonden. Ondanks dat het soms zwaar is, zo veel honden die allemaal hun eigen gebruiksaanwijzing hebben, is het ook fantastisch om te zien hoe zij met elkaar optrekken en hoe een roedel werkt. Ik ben super trots op wat wij samen allemaal bereikt hebben en hoe zij mij nu helpen bij mijn werk!’ Wat betreft de gedragstraining: hoe ga jij te werk? ‘Ik ga langs bij de hond en samen met de baas kijken we wat de gedragsproblemen zijn. Dat varieert van uitvallen, angstig gedrag, trekken aan de lijn, etc. Vaak kan ik in het eerste consult al heel veel bereiken want we gaan altijd direct ter plekke aan de slag. Als er een hond is die problemen heeft met andere honden dan staat mijn eigen roedel klaar met oefenen. Ik doe ook puppybegeleiding om in die eerste levensfase van een hond de baas op weg te helpen. Het mooiste aan dit werk vind ik hoe je een therapeut bent voor niet alleen de hond, maar ook voor de baasjes.’ ILPENDAM | 35
Ilpendam maakt... Chocolade maken Foto’s Jeanne Hinke Een unieke samenwerking in Ilpendam. Jeanne Hinke maakte prachtige foto’s van Ilpendam die nu gebruikt worden voor de Ilpendam bonbons die bij de Dorpswinkel in de schappen liggen. Jeanne tekent ook voor deze mooie fotoserie van het hele proces; van eetbare plaatjes uitprinten tot het eindprodukt inpakken in mooie doosjes. 1. Printen foto... op eetbaar papier Ilpendamse 2. Smelten witte chocolade 3. Goed roeren
4. Foto’s in vormpje plaatsen 6. De vormpjes vullen 5. Temperaturen chocolade 7. Leeggieten 8. Witte chocolade mallen zijn klaar 9. Hazelnootpraliné op temperatuur roeren 10. Overgieten in schenktuit 11. Bakjes vullen met praliné
12. Vullen met witte chocolade 13. Afschrapen en glad laten opstijven 14. Uit de vormpjes halen 15. Netjes inpakken en... Klaar voor de verkoop!
Column Tamara Doves Doe. Het. Niet. De reactie van mijn moeder op ons bod op ons huis in Ilpendam was kort maar krachtig. Ze was op eigen initiatief in de auto gestapt en anderhalf uur onderweg geweest om binnen vijf minuten tot deze conclusie te komen. Om haar ongevraagd advies kracht bij te zetten deelde ze een lijstje met minpunten: het huis is te donker, het is een dorp waar niks te beleven is en je komt er nooit tussen als import. ‘Doe. Het. Wel. Is mijn advies voor wie nog twijfelt aan dit bijzondere dorp’ Dat van dat donkere huis klopte, maar daar hebben we iets aan gedaan. De rest was onzin. Sterker nog: ik denk dat er maar weinig dorpen zijn waar zoveel wordt georganiseerd en waar je zo snel wordt opgenomen in de gemeenschap. Eerlijk is eerlijk: we waren ook bang voor het import etiket. Dat heeft te maken met onze eigen jeugdervaringen, als import in een Gelders en Limburgs dorp. We hebben allebei heel hard geroepen dat we nooit meer in een dorp wilden wonen. Gelukkig hebben we ons niet aan dat voornemen gehouden. Want wat hadden we veel gemist als we hier niet waren beland. Geen duik in de ringvaart na het avondeten. Geen spontane borrels in jaloersmakende tuinen. Geen zoon die in zijn zwembroek en met wapperend haar door het dorp fietst om te kijken of iemand wil spelen. Geen wasmachine vol met shirts van SV Ilpendam: voor de JO-11 én voor de vrouwen 30+1. Geen optreden van één van de vele bands die dit dorp rijk is. Geen dorpsschool met kleine klassen en geweldige juffen. Geen rondje dijk terwijl de nevel over het veld ligt. Geen katers omdat we maar niet kunnen wennen aan het Noord-Hollands tempo van innemen. Geen zoon die met een harde G spreekt terwijl wij de G juist zachter dan gemiddeld uitspreken. Geen lieve buren en straatgenoten. Geen impulsaankopen tijdens de garagesale. Geen waardevolle nieuwe vriendschappen. Geen kanotochten op warme dagen. Geen rondje schaatsen op het Oude Kanaal en daarna een borrel in een aangrenzende achtertuin. Doe. Het. Wel. Is mijn advies voor wie nog twijfelt aan dit bijzondere dorp. Wél nog een extra tip voor wie uit een provincie komt waar ze met kermis bedoelen dat je ook echt in een attractie gaat zitten: het bier is hier de attractie. Wij hebben er twee kermissen over gedaan voor we daar achter kwamen. Import beginnersfout. Het leverde wél een leuke anekdote op voor in de voetbalkantine. Toch weet iedereen dat alleen een échte Ilpendammer het simpelste verhaal nog spannend kan maken. Soms loop je tegen de grenzen van je kunnen als import op. En mijn moeder? Die heeft haar mening herzien en laat geen gelegenheid onbenut om te zeggen hoe bijzonder Ilpendam is en hoeveel leuke mensen er wonen. ILPENDAM | 39
Ilpendam toen Foto: 1953-Oudheidkundige Vereniging Ilpendam Ilpendam in 1953 Op deze foto, gemaakt vanuit de kerktoren, zijn de eerste uitbreidingen van Ilpendam goed te zien. Een rijtje van 4 nieuwe huizen staat eenzaam in het lege polderlandschap, de woningen zijn gebouwd maar de Merelstraat is nog niet aangelegd. Tussen de bomen is het schoolgebouw van de St. Sebastianus te zien, sinds 1931 op deze locatie aanwezig. Vanaf het dorp loopt een betegeld voetpad onderlangs de Jaagweg naar school. Het sportveld helemaal in de verte is van voetbalvereniging R.K.S.V.S (Rooms Katholieke Sport Vereniging Sebastianus), opgericht in 1948 en sinds kort spelend op deze locatie aan de Zonneweg. De Jaagweg is nog een rustige weg met weinig autoverkeer. Een reis naar Amsterdam (en personenvervoer in het algemeen) gaat voornamelijk per bus, weinig mensen bezitten in 1953 een eigen auto. Tekst: Mildred Zomerdijk, met dank aan Piet Kramer voor de aanvullende informatie 40 | ILPENDAM
Ilpendam nu Foto: André Klaver Ilpendam in 2022 Op een zachte, zonnige oktoberdag klim ik samen met André Klaver over de smalle steile trappen van de kerk naar de torenspits, waar we een magnifiek uitzicht op de omgeving hebben. Vanuit de lucht is goed te zien dat Ilpendam er nu heel anders uitziet. De bomen bij de entree van het dorp zijn zo hoog dat de kerktoren helaas niet hoog genoeg is voor een exacte remake; het eerste huizenblok van de Merelstraat is onzichtbaar. Gelukkig kan André de foto maken met zijn drone, vanuit een hogere hoek krijgen we een mooi beeld van Ilpendam in 2022. Verscholen tussen de huizen zien we de voormalige St Sebastianus, waar nu tandarts Anneke Hooijberg haar praktijk heeft. Voetbalvereniging R.K.S.V.S werd in 1955 Sport Vereniging Ilpendam; een club waar dan iedereen welkom is om te komen voetballen. De Jaagweg is een stuk drukker geworden en heeft flink wat veranderingen ondergaan. In 1980 werd de vrije busbaan in gebruik genomen, en in 2018 werd een voetgangerstunnel onder de Jaagweg geopend. ILPENDAM | 41
Rugstreeppad Kleine dorpsbewoners Door Peter Mudde Voorjaar 1990 kwam ik in Ilpendam wonen. Na een onweersbui op een warme zomeravond deed ik een voor mij verbazende ontdekking: op het pleintje voor ons huis liepen her en der padjes te schuifelen. Lichtgekleurde padjes met een gele rugstreep. Rugstreeppadden! Rugstreeppadden zijn in Nederland een niet zo heel algemene soort. Ze stonden zelfs op de ‘rode lijst’ van kwetsbare diersoorten en zijn daardoor bekend geworden, omdat er her en der bouwprojecten werden stilgelegd om deze soort te beschermen. Recent nog werd bij het circuit van Zandvoort de rugstreeppad genoemd als een van de diersoorten die onder de aanleg en exploitatie van het circuit zou gaan lijden. Groot plezier Bouwprojecten stilleggen voor rugstreeppadden is op zich nobel, maar niet heel zinvol. Je doet rugstreeppadden eigenlijk geen groter plezier dan met bouwprojecten. Opgespoten zandvlakten vinden ze geweldig, want daar vinden ze precies wat ze nodig hebben om zich voort te planten; ondiepe plassen op een zanderige bodem, zonder veel begroeiing, zodat de zon kan doordringen en het water lekker warm wordt. Daar kunnen ze dan hun eitjes leggen; lange snoeren van kikkerdril, die heel snel kunnen ontwikkelen tot larfjes en die dan weer in enkele weken tijd uitgroeien tot minuscule padjes. Daarna moet de plas liefst weer helemaal uitdrogen, zodat rovende keverlarven, libellenlarven en visjes die misschien paddenvisjes zouden kunnen opeten, zich er niet vestigen. Verder vinden de volwassen rugstreeppadden zand of een andere bodemsoort waarin ze kunnen graven erg fijn. 42 | ILPENDAM
Rugstreeppad Succesvolle voortplanting Rond 1990 was de nieuwbouw rond de Tureluur en Lepelblad net af. Waar nu de Tormentil is, graasde nog een koe. Een weide grenzend aan een zanderig, nog weinig begroeid bouwterrein: een ideale combinatie voor rugstreeppadden. Ongetwijfeld hebben ze zich in die jaren heel succesvol voortgeplant. Het was eigenlijk ook niet zo gek dat er op zo’n avond tientallen padjes over het pleintje van de Kemphaan rondschuifelden. Langzamerhand verdwenen de padjes uit het straatbeeld van warme vochtige zomernachten en begin 2002 ben ik van de Kemphaan verhuisd naar de Lepelaarstraat. Toch vond ik ook in mijn nieuwe tuin nog altijd regelmatig rugstreeppadjes.. Hobby Kikkers en padden zijn een hobby van me. Ik heb een terrarium met wat gifkikkertjes en in mijn vakanties ga ik graag naar plekken waar ik bijzondere kikkers kan vinden en fotograferen. In Europa zoek ik dan ook naar rugstreeppadden. Het leek me daarom een goed idee de rugstreeppadden in mijn tuin eens nader te bekijken. Rugstreeppadden hebben behalve de gele rugstreep ook een aantal rode wratten op hun rug. Aan de plaats van die wratten zijn ze individueel te herkennen en met die wetenschap besloot ik eens te onderzoeken hoeveel padjes er in mijn tuin woonden, door elk padje dat ik vond te fotograferen. Daaruit bleek dat ik elk jaar ongeveer vijf padjes in mijn tuin heb, maar zo bleek, wel elk jaar vijf andere. Soms vind ik kleinere, jonge, soms hele oude. Sinds drie jaar echter, vind ik er niet zoveel meer. Twee jaar niks en afgelopen zomer weer een tweetal. Het lijkt erop dat de rugstreeppadjes langzaam uit het dorp verdwijnen. Dat is niet verwonderlijk, de omgeving is steeds minder gunstig voor ‘pioniers’ zoals deze padden dat zijn. De tuinen raken dichter begroeid, zand waarin ze graven kunnen is er steeds minder en mooie open plassen vind je haast nergens meer. Ze moeten het voor hun voortplanting nu doen met slootjes tussen de weiden. Hele koren Weg zijn ze zeker nog niet hoor: in het Varkensland zijn er nog hele koren te horen in het voorjaar. Waar ze zich in Ilpendam voortplanten weet ik niet en dat frustreert me eigenlijk best wel. Ik heb her en der rugstreeppadjes gevonden en her en der heb ik, afgaand op hun geluid, padden bij hun voortplantingsplassen kunnen vinden; in Spanje, in Frankrijk, op Terschelling... maar niet in Ilpendam. Ik heb wat afgezocht de afgelopen (voor)jaren, maar ik kan ze niet vinden. Het zijn er ook wat weinig, in het dorp. Als de begroeiing verandert, de planten hoger worden en de bodem meer beschaduwd raakt, verdwijnen de rugstreeppadjes en verschijnen de gewone padden. Die heb ik intussen ook al in m’n tuin aangetroffen.. Werk mee aan het onderzoek: Ziet u een padje: maak een foto van bovenaf en stuur hem naar Peter. (p.m.mudde@quicknet.nl) Foto graag met vindplaats – adres en datum. ILPENDAM | 43
44 | ILPENDAM
Thomasvaer en Pieternel Op de jaarlij kse nieuwjaarsreceptie in het dorpshuis van Ilpendam lezen Thomasvaer (Pankie Achterberg) en Pieternel (Jessica van der Vliet) een gedicht op waarin met een lach, traan en vooral ook een kwinkslag wordt teruggekeken op de gebeurtenissen van het afgelopen jaar in ons dorp. Een Ilpendamse traditie. De wortels van de fi guren Thomasvaer en Pieternel liggen bij de jaarlijkse Gijsbrecht uitvoering in de Amsterdamse Stadsschouwburg in de achttiende eeuw. Hoe lang dit al in Ilpendam wordt gedaan is bij de makers niet bekend, wel dat vóór Pankie en Jessica, Just Kramer en Ina van Anrooij het duo van dienst waren. Scherp Zo’n beetje rond het verschijnen van dit blad gaan Jessica, Pankie samen met Jacco van Oostveen om tafel om de onderwerpen te bedenken. Deze worden dan in drieën verdeeld en ieder schrijft dan zijn eigen tekst. Vervolgens wordt er naar de drie bijdragen gekeken. De tekst mag hier en daar scherp zijn, maar het blijft ook een dorp en het moet voor iedereen leuk zijn. Op 15 januari is dan het moment in de spotlights voor Thomasvaer en Pieternel in hun inmiddels kenmerkende kledij die verwijst naar de tijd waarin de karakters ontstonden. In de zaal Vanwege corona werd de voordracht van Thomasvaer en Pieternel in 2022 digitaal naar de dorpsgenoten gebracht maar om met de laatste regels van de laatste editie te eindigen: Volgend jaar hopelijk met u allen in de zaal Dat vinden wij toch net iets leuker dan digitaal…… ILPENDAM | 45
46 | ILPENDAM
COLOFON Hoofdredactie Monique Schoorstra Naar een idee van Marije de Graaf Tekstbijdragen Monique Schoorstra, Tamara Doves, Robj Schiff, Lonneke Brinck, Peter Mudde, Ernst Buning, Laura de Gooijer, Karin Kaaij Nauta, André Klaver en Mildred Zomerdijk Fotografi e Yvonne Borgers, Martin Hendriksen, Jeanne Hinke, Cees Bandt, Peter Mudde, René Roozee, Amarant Captures Rowan en Merlijn, Marije de Graaf, Monique Schoorstra, Lonneke Brinck, André Klaver, en Monique Honig. Oude foto Oudheidkundige Vereniging Ilpendam Tekstcorrecties Annemiek Scheepers Met dank aan alle adverteerders, alle bezorgers, Thomas, Claudia, Bregt, Nina, Kitty, Marlies, Corrie, Julia, Marie, Lies, Olivia, Sientje, Harry, José, Peter, Thijs, Cherrie, Joan, Rita, Willeke, Klaas, Ron, Pankie, Jessica. Vormgeving Buro Brand | Brand Identity Coördinatie verspreiding: Erik Schoorstra Contact monicac@live.nl facebook: www.facebook.com/tijdschriftilpendam Online: onlinetouch.nl/ilpendam Woon je buiten Ilpendam en wil je dit tij dschrift ook graag hebben? Er liggen extra exemplaren bij Anne en Co, onze dorpswinkel. OP = OP ILPENDAM | 47
Purmer 400 jaar Onze buren vierden in 2022 hun 400-jarig bestaan. Het was een succesvol feestjaar dat op zaterdag 17 december wordt afgesloten met een sfeervolle lichtjestocht. Wanneer: Zaterdag 17 december vertrek 19.30 uur Meer informatie over route op purmer400jaar.com Fijne Feestdagen en een goed 2023!
1 Online Touch