WaterwegSport.nl magazine Regio Waterweg | Schiedam | Vlaardingen | Maassluis I Rotterdam - Jaargang 10 - Narjaarseditie 2023 Verkrijgbaar bij alle sportverenigingen en evenementen Lees ook online: www.waterwegsport.nl Danny Koevermans timmert aan de weg als scheidsrechter Tim Oosterwaal thuis bij Kethel Spaland Stan Rook en Axel de Bruijn floreren in vierde divisie Adnan Bajic: WK ganger in de derde klasse Teun Hartgens uitgeslapen het seizoen in met HCS Foto - Video - Website - Socials WATERWEG MEDIA.NL Laat zien wat U doet !
SCHAATS DE ALTERNATIEVE ELFSTEDENTOCHT VOOR KINDEREN MET KANKER! 26 JANUARI 2024 MEER WETEN? WWW.SCHAATSVOORKIKA.NL Mathenesserlaan 231 3021 HB Rotterdam 010 - 476 91 77 info@skmaccountants.nl www.skmaccountants.nl
Nieuwe ronde, nieuwe kansen! Voor u ligt weer een gloednieuw Waterwegsport.nl seizoen aftrap-magazine! Net als voorgaande edities heeft onze bevlogen Waterwegsport.nl-redactie er weer alles aan gedaan om deze inmiddels traditionele gids te vullen met de mooiste herkenbare verhalen en foto’s. Een greep uit de onderwerpen in dit nummer: Legend Jan Baksteen kijk terug op een leven lang Fortuna Vlaardingen, de voormalige doelpuntenmachine van o.a. Sparta, PSV, AZ en het Nederlands elftal, Danny Koevermans, timmert aan de weg als amateurscheidsrechter en CWO ‘er Adnan Bajic kijkt terug op zijn geweldige tijd bij het Nederlands elftal O17, waarmee hij zelfs op het WK in Mexico uitkwam. Deze achtergrondverhalen zijn het lezen meer dan waard! Na een periode van oefenpotjes en bekervoetbal is de start van de competitie in volle gang. Een mooie periode waarbij een ieder vol goede moed zijn ambities zal najagen. Mooie oneliners werden weer in de interviews gehoord: “We zijn er in de breedte sterker op geworden; “Eerst veilig spelen, dan zien we wel verder” of “We mogen niet weglopen voor de favorietenrol.” Hoe anders zijn deze verwachtingen vaak in december als ‘het kwartje toch net de verkeerde kant is opgerold!’. Schijnwerpers Het geeft in ieder geval genoeg stof om over te praten en schrijven. Voor wat dat betreft is het leven van een amateurvoetballer of trainer toch veelzijdiger geworden. De spotlights richten zich inmiddels niet alleen op de hoogste niveaus, maar ook de hardwerkende rechtsback van PPSC krijgt nu bijvoorbeeld waardering. Waar je vroeger op een achterafveldje je wedstrijdjes in de vierde klasse speelde en de uitslag na het weekend in de krant moest opzoeken, worden ook deze ‘potjes’ nu breed uitgemeten op sociale media en andere internetsites. Waterwegsport.nl werkt hier al ruim acht jaar heel graag aan mee. Samen met al die ‘clubwatchers’, schrijvers en volgers vormen we al jaren het bindende sportplatform van onze prachtige regio. Uiteraard staat ons credo ‘Samen zijn we Waterwegsport. nl’ ook na al deze jaren nog fier overeind. Magazine overal verkrijgbaar Uiteraard zal ook dit magazine weer in de kantines en clubhuizen van alle sportverenigingen in het Waterweggebied te vinden zijn, evenals bij tal van bedrijven en de BVO’s. En natuurlijk is ons nieuwe magazine ook digitaal te lezen via www.waterwegsport.nl. We maken Waterwegsport.nl nog steeds met veel plezier. Dit kan uiteraard niet zonder onze zeer trouwe adverteerders. Zij maken het mede mogelijk dat de sport in de regio Rotterdam, Schiedam, Vlaardingen, Maassluis, Maasland en Hoek van Holland met al haar facetten de aandacht krijgt die ze volgens ons verdient! Uiteraard veel leesplezier en we zien elkaar natuurlijk langs de lijn! -Mischa Keemink17 Danny Koevermans: van scherpschutter naar scheidsrechter Jeroen Rijsdijk aan het roer bij Sparta Rotterdam 23 33 47 Tim Oosterwaal wil ervaring doorgeven Teun Hartgers uitgeslapen aan de bak bij HCS Adnan Bajic: WK-ganger in de derde klasse Colofon: Het WaterwegSport.nl magazine is een uitgave van Waterweg Media Contact: Mischa Keemink: 0640160266, info@waterwegsport.nl Verspreiding in: regio Waterweg (Rotterdam, Schiedam, Vlaardingen, Maassluis, Hoek van Holland, Maasland) Hoofdredactie: Mischa Keemink Eindredactie: Cees van der Pol. (Beeld) Redactie: Mischa Keemink, Elijah Valk, Leon van Voorst, Michael de Vogel, Ton de Leede, Cees van der Pol, Ruben Zegers, Chris Verwiel, Tanja Morgan, Max, Ron van Oosten, Ingrid van Putten, Herman Dingler, Danny Ploegaert, Toin Damen, Waterwegsport.nl, Vormgeving: Waterweg Media Drukwerk: Juist druk & print Adverteren, bestellen: Mischa Keemink: 0640160266 3
GROEI KENT GEEN GRENZEN Ieder bedrijf wil groeien. Maar wanneer openstaande vacatures ons parten spelen belemmert dit onze groei. De mensen die we spreken zijn echter vaak geen match waardoor we noodgedwongen een stap achteruit moeten zetten. Met gemotiveerde mensen op de juiste positie hadden we wel degelijk het verschil kunnen maken. Ethisch Internationaal Uitzendbureau Tradiro begrijpt deze uitdaging als geen ander en werkt daarom samen met bedrijven in de Benelux die het aandurven om hun grenzen te verleggen. Samen kijken we hoe we internationale krachten breder inzetbaar kunnen maken. Omdat groei geen grenzen kent, willen we hun bereik op de arbeidsmarkt vergroten en optimaliseren. We gaan hierbij verder waar anderen stoppen. Door het vertrouwen van onze uitzendkrachten op een menselijke manier te verdienen en hen te ondersteunen tijdens elk aspect van hun werk. “Onze mensen voelen zich gewaardeerd, iedere dag opnieuw.” Maar we gaan ook verder voor onze klanten. Dankzij onze beproefde aanpak vergroten we de internationale inzetbaarheid en garanderen we een match met elke vacature. Dankzij ‘The Tradiro Way’ staat er voor onze klanten voortaan geen rem meer op hun groei. Telefoon 010-2341441 E-Mail info@tradiro.nl Website www.tradiro.nl Top fysiotherapie in het Kasteel www.smcspartarotterdam.nl Bel voor een afspraak: 010-8909256
VINCENT SCHIPPERS (22) BEGINT AAN TWEEDE VOETBALLEVEN Vlaardinger strijkt na profavontuur neer in Maassluis pelijke carrière. Samen met zijn broer begint hij een bedrijf dat zich specialiseert in zogenoemde ‘vending machines’. Dat zijn automaten die bijvoorbeeld op scholen, stations en in gebouwen staan. De machines zijn gevuld met frisdranken, snoep, koeken en andere producten. De Vlaardinger dacht er al enige tijd over na om een bedrijf in die branche te beginnen. “Maar je moet een startkapitaal én tijd hebben om te beginnen. Dit was het uitgelezen moment om te starten. We zitten nu in de opstartfase en we moeten bijvoorbeeld nog langs de Kamer van Koophandel. Ik heb intussen wel een aantal plekken waar ik de machines straks kan plaatsen.” Hij had een profcontract op zak, toch besloot Vincent Schippers (22) zijn leven om te gooien. Nu speelt de verdediger in de Tweede Divisie bij Excelsior Maassluis en bouwt hij aan een maatschappelijke carrière. Moeilijke beslissing Sparta Rotterdam, Willem II en FC Dordrecht: het zijn de clubs waar de vleugelverdediger de voorbije jaren voor speelde. Ondanks dat hij bij laatstgenoemde club nog een contract voor één seizoen had, besloten hij en de club die overeenkomst te ontbinden. “Dat is geen beslissing die je in één dag neemt”, zegt Schippers. “Ik heb er best een tijdje over nagedacht.” De reden voor het besluit? “Het voetbal in de onderkant van de Keuken Kampioen Divisie ligt mij niet zo. Ik ben een speler die graag de bal heeft. Bij een club als Dordrecht heb je toch minder vaak balbezit.” Ander dagritme De opzegging van het contract maakte de weg vrij voor een nieuwe fase in Schippers’ leven. “Ik speelde in de jeugd al bij Sparta en heb daarna altijd betaald voetbal gespeeld. Dat betekent dat je ‘s ochtends traint en ‘s middags meestal vrij bent. Nu is het anders en voetbal ik naast mijn werk. Dat is best wel even wennen.” Buurman Pleijsier Voetballen én werken dus. Dat is wat de Vlaardinger, die in de jeugd bij Victoria’04 speelde, gaat doen. De keuze om te spelen bij Excelsior Maassluis was niet lastig, zegt hij. Colin Pleijsier, die verantwoordelijk is voor de scouting bij Excelsior Maassluis, speelde een belangrijke rol daarin. “Wij wonen in hetzelfde appartementencomplex. Hij stond al een paar keer bij mij voor de deur om te vragen hoe mijn toekomst eruit zag. Uiteindelijk ben ik met Excelsior Maassluis in gesprek gegaan en we waren er eigenlijk snel uit. Het is dus geen zoektocht geworden naar een nieuwe club.” Plezier terug Bij de Tricolores wil Schippers het plezier in het voetbal terugvinden. “Dat was ik bij FC Dordrecht kwijtgeraakt”, zegt hij. De eerste weken in de Tweede Divisie bevallen hem goed. ”Ik hoorde al goede verhalen over de club en die zijn allemaal waar. Zelf begin ik steeds fitter te worden, maar ik zit nog niet op de toppen van mijn kunnen. Deze zomervakantie heb ik niet veel getraind en ik sloot pas een paar dagen vóór de eerste competitiewedstrijd aan bij het team. De eerste duels heb ik dus niet volledig gespeeld, maar ik hoop straks uiteraard van vaste waarde te zijn.” Maatschappelijke loopbaan Buiten de gekalkte lijnen timmert Schippers hard aan een maatschap“Zeg nooit nooit” Ondanks dat hij het nu naar zijn zin heeft bij Excelsior Maassluis en met zijn maatschappelijke carrière aan de slag is gegaan, sluit hij een terugkeer in het profvoetbal nog niet helemaal uit. “Dat weten ze ook bij Excelsior. Als er zich bijvoorbeeld een club meldt uit de middenmoot van de Keuken Kampioen Divisie, kijken we wel verder. Maar voorlopig denk ik daar helemaal niet aan. Ik zit goed in Maassluis.” Steye Jacobs Bij Excelsior Maassluis treft Vincent Schippers oefenmeester Steye Jacobs. Hij is enthousiast over de trainer. “Het is een goede trainer, en ook belangrijk: hij is communicatief sterk. Dat heb ik in het verleden ook wel eens anders meegemaakt. Ik vind het fijn dat hij 1-op-1 met mij praat. Daarnaast is hij tactisch sterk.” Oefenmeester Steye Jacobs is begonnen aan zijn eerste seizoen als hoofdtrainer van de tricolores 5
www.autohuispoeldijk.nl Nieuweweg 12 2685AP POELDIJK Whatsapp 0647965278
LIEFHEBBER CASEY VAN OS WIL NOG PRIJS PAKKEN MET SVV Voetballer Casey van Os is een groot liefhebber van de edele voetbalsport. Hij geeft toe dat hij speelt om de toeschouwers te vermaken. Gaat dat gepaard met goede resultaten, dan is dat mooi meegenomen, vindt hij. Dat dit elftal van SVV niet in de vijfde klasse thuishoort, wil hij elke zaterdag bewijzen. we veel kunnen betekenen voor dit SVV. Misschien moet ik nog even geduld hebben, want een kuitblessure houdt me al de hele voorbereiding aan de kant.’’ SVV eindstation Met zijn 30 jaar is van Os niet de oudste speler in het rood-groene shirt. Toch heeft hij nu al het besluit genomen dat SVV zijn eindstation als voetballer is. Met zijn vrouw Ashley en zijn 2-jarig zoontje Davi heeft hij privé prima voor elkaar. Vader Kees en moeder Charlotte zijn kind aan huis bij de Schiedamse club en staan steevast langs de lijn. Multi inzetbaar Waar vader Kees, ooit door verslaggever Sander Sonnemans getypeerd als een bonkige spits en meedogenloos afmaker bij DRZ floreerde, kan zoon Casey op verschillende plaatsen uit de voeten. Natuurlijk in de aanval vanwege zijn kwaliteiten als doelpuntenmaker maar ook in de verdediging. “Als de trainer me in de verdediging nodig heeft, doe ik niet zo moeilijk. Ik heb al aardig wat wedstrijden als centrale verdediger gespeeld. Ik kan waar mogelijk inschuiven en zo meewerken aan de opbouw van de aanval.” Sterker SVV “We hebben dit seizoen een sterker elftal dan vorig jaar, met Rashid el Khalifi als onze topspeler. Hij is 42 jaar en kan erg veel met de bal. We kunnen heel wat van hem leren en voor onze ploeg kan hij veel betekenen. We hopen nog lang plezier van hem hebben. Ik sta nog achterin, maar liever speel ik in de voorhoede. Samen met Rachid en Roli denk ik dat Diverse clubs Van Os heeft bij een flink aantal clubs gevoetbald. Zo speelde hij een gedeelte van zijn jeugd bij DRGS, SVV/SMC, VVK, Abbenbroek. Een heel succesvolle periode beleefde hij daarna bij SVDPW, de inmiddels opgeheven Schiedamse club die in het verleden heel succesrijk was. Favoriete trainers “Ik heb natuurlijk aardig wat trainers gehad. Ik wil er twee noemen. Bij Abbenbroek had ik Jaco Verhoev. Een heel fijne trainer, die vooral aandacht had voor het conditionele aspect. Als trainer van Excelsior ’20 laat hij dat weer zien. Natuurlijk noem ik daarnaast Toon Wolters. Bij SVDPW wonnen we heel veel. Toon hield alles in de gaten, zoals hij dat nu ook bij HBSS doet.” Ramon Bronkhorst Casey wil nog een derde naam noemen, zijn huidige trainer Ramon Bronkhorst. “Onder hem is wel het nodige bij SVV veranderd. Er zit meer voetbal in het elftal en we weten allemaal wat onze taak is. Hij is een super enthousiaste kerel. Bovendien wordt er nu veel gelachen en dat is ook veel waard.’’ 7 Promotie? De onvermijdelijke vraag: promoveert SVV dit seizoen naar de vierde klasse? Casey: “ Ik wil vooral dat we aantrekkelijk voetbal spelen en de vermaken. onze goede moet prozijn. We een sterk toeschouwers gaan Als ik kijk naar voorbereiding, moveren mogelijk hebben volgens mij team.”
De specialist in woningtaxaties www.houseforsale.nl Uw specialist voor laboratoriumapparatuur en verbruiksartikelen Boosting Laboratory Effi ciency WWW.DAVINCI-LS.COM
Hart Samen vormden ze in de voorbereiding het hart van de defensie. “In de eerste wedstrijd, tegen Sjachtar Donetsk, werden we direct voor de leeuwen gegooid. Het hielp toen heel erg dat we al jarenlang hadden samengespeeld. We wisten dus wat we aan elkaar hadden.” Toch was deze situatie nieuw voor de verdedigers. Rook: “Axel speelde bij VFC op diverse posities maa zelden naast mij in het centrum. Het is leuk dat dit bij Zwaluwen nu wel al een paar keer is gebeurd.” Slot op de deur bij Zwaluwen: Stan Rook en Axel de Bruijn floreren in Vierde Divisie Ze zijn het nieuwe ‘slot op de deur’ bij Zwaluwen. Vrienden Stan Rook (22) en Axel de Bruijn (22) kwamen afgelopen zomer over van stadsgenoot VFC (zo). Ze lijken zich moeiteloos aan te passen aan het niveau in de vierde divisie. “In de eerste wedstrijd werden we direct voor de leeuwen gegooid. Het hielp toen heel erg dat we al jarenlang hadden samengespeeld.” In de kijker Twee jaar geleden speelde het verdedigersduo voor het Vlaardings kampioenschap tegen Zwaluwen. Aanvaller Adair Veiga Lopes beleefde een lastige wedstrijd. De sterke spits werd uitgeschakeld door Axel de Bruijn. Het was het moment dat de Vlaardinger zich in de kijker speelde bij Zwaluwen. Afgelopen voorjaar legde Marco Bosselaar, de technische man bij Zwaluwen, contact met hem. De overstap was snel rond. “Ik wilde sowieso een stap hogerop maken en Zwaluwen leek mij een geschikte club. Ik heb er in de jeugd gespeeld, dus het was voor mij bekend terrein.” Hogerop Stan Rook bewandelde een andere weg. Hij had al langer de wens op een hoger niveau te spelen. “Maar ik ben niet het type dat zelf bij clubs aanklopt en vraagt of ik stage mag lopen”, zegt hij. Uiteindelijk deed Jesper Gudde, de voormalige VFC-trainer, een goed woordje voor Rook bij de technische man van Zwaluwen. “Daarna was het snel rond.” Vriendschap Niet alleen op het veld kan het tweetal goed met elkaar overweg, ook buiten de krijtlijnen komen ze geregeld bij elkaar over de vloer. “Je kunt wel zeggen dat we heel goede vrienden zijn. We zien elkaar elk weekend. Onze vriendinnen gaan ook prima met elkaar om”, zegt De Bruijn. “We kennen elkaar al zo’n elf jaar. We zaten samen in de brugklas en kwamen pas op latere leeftijd Oefenmeester Henk de Zeeuw: “ongeloofelijk hoe snel die gasten zich ontwikkellen” 9 bij elkaar in het voetbalteam”, vult Rook aan. Warm bad In hun eerste dagen bij Zwaluwen hadden de Vlaardingers veel profijt van hun vriendschap. “Het is altijd spannend als je naar een nieuwe club gaat”, zegt Rook. “Het scheelt als je één of twee jongens kent. Dan kom je toch iets zelfverzekerder binnen in zo’n selectie.” Maar, zeggen beide spelers: “We zijn fantastisch opgevangen door de spelersgroep en de staf. Vanaf moment één voelen we ons hier thuis.” Geen aanpassingsprobleem Volgens hoofdtrainer Henk de Zeeuw sluiten de twee twintigers moeiteloos aan bij zijn selectie. Iets wat ronduit knap is als je bedenkt dat ze vorig seizoen nog in de tweede klasse zondag speelden. “Ik heb in de zomerstop wel een paar keer hardgelopen, zodat ik scherp aan het seizoen kon beginnen”, zegt Rook. Ook De Bruijn, die de laatste drie maanden van het seizoen een reis maakte door Azie, trainde in de zomer door. Niveautje hoger Op de eerste training viel meteen het niveauverschil op, zeggen beide mannen. De Bruijn: “Het is een cliché, maar het gaat gewoon allemaal sneller en de spelers voetballen op een hoger niveau.” “Ja”, vult Rook aan, “de basistechniek ligt hier gewoon hoger.” Lekker in de buurt De vrienden hopen op veel speelminuten en kijken uit naar de tegenstanders. “De Vierde Divisie is een aansprekende competitie. Bij VFC moesten we vaak naar Brabant voor verre uitwedstrijden. Het is fijn dat we nu in de regio spelen en het is leuk dat we nu clubs als Capelle en Smitshoek treffen. Dat zijn toch aansprekende verenigingen”, zegt De Bruijn.
DESIGN MEUBELS VAN NEDERLANDSE BODEM WWW.BREESNEWWORLD.NL SHOWROOM: KOTTERSTRAAT 8, VLAARDINGEN (Openingstijden showroom: zaterdag van 10.00 tot 17.00 uur. Doordeweeks op afspraak.)
EX-PROF ZAKARIA AMRANI (31) FLOREERT OP TWEE FRONTEN Balvirtuoos combineert tweede klasse en Champions League zaalvoetbal HBSS kan zich, na het overtuigende kampioenschap van afgelopen seizoen gaan meten in de tweede klasse. De huidige Waterweg Supercup-winnaar wil zich onder aanvoering van oefenmeester Toon Wolters zo goed mogelijk profileren. Hierbij krijgt het de hulp van een ‘oude bekende’ , Zakaria Amrani. De technisch begaafde ex-prof van o.a. FC Utrecht en Willem II schittert niet alleen op het veld, maar ook in de zaal gooit hij hoge ogen bij landskampioen FC Eindhoven. “Het is voor mij het beste van twee werelden.” Profvoetbal De geboren Rotterdammer groeide op in de jeugd bij Steeds Hooger, waarna hij via de D1 van Spartaan’20 werd weggeplukt door FC Utrecht. Bij de Domstedelingen schopte hij het tot het eerste elftal. Hij maakte onder trainer-coach Ton du Chatinier tijdens de uitwedstrijd tegen Vitesse op 24 oktober 2010 zijn debuut in de eredivisie. “Een mooie periode bij FC Utrecht die ik uiteindelijk afsloot met een debuut. Dat was voor mij achteraf gezien toch de kers op de taart, Helaas kwam er na dat seizoen een eind aan mijn periode bij FC Utrecht en kreeg ik een kans bij Willem II. Ik wist echter dat dit moeilijk zou worden aangezien Willem II op dat moment tegen degradatie vocht. Dat soort voetbal lag mij niet echt.” Zaalvoetballiefde Na het Tilburgse avontuur besloot de middenvelder het profbestaan vaarwel te zeggen Hij stortte zich volledig op zijn tweede liefde: het zaalvoetbal. “Ik heb altijd graag gezaalvoetbald, maar als prof staat in je contract dat je dat niet mag combineren. Dus dat stond een tijdje in de ijskast. Na Willem II koos ik ervoor om bij de amateurs van Haaglandia te gaan spelen en tegelijkertijd bij eredivisionist FC Marlène mijn zaalvoetbalschoenen weer aan te trekken.” Voetbalplezier terug Deze overstap bleek een gouden greep, want zowel op het veld als in de zaal hervond de balvirtuoos zijn voetbalplezier helemaal terug. “De overstap naar de amateurs was wel even pittig, maar uiteindelijk zette ik de knop in mijn kop om. Ik genoot weer met volle teugen van het voetbal. In de zaal ging het echt boven verwachting goed en we pakten met FC Marlène in de vier jaar dat ik er speelde de beker. We deden elk jaar mee om de bovenste plaatsen.” Champions League Hierna verkaste ik naar HOVOCUBO en daar wonnen we in mijn eerste seizoen meteen de dubbel. Hierdoor mochten we in de Champions League uitkomen. Dat was pas echt genieten en dat heeft mij mooie voetbaltripjes naar o.a. Litouwen en Roemenië opgeleverd. Nederlands team De voetbalkunsten van Amrani bleven ook in Zeist niet onopgemerkt. In de periode 2014 -2017 speelde de Rotterdammer maar liefst 23 keer voor het Nederlands zaalvoetbalteam. Amrani: “Ook een geweldige eer natuurlijk en een kroon op het werk. Op dit moment speel ik bij landskampioen FC Eindhoven waarmee we afgelopen seizoen ook de beker hebben gewonnen Dit seizoen komen we weer uit in de Champions League. Zakaria Amrani won afgelopen maand de supercup met de zaalvoetballers van FC Eindhoven Ander oranje Dit Champions League- geweld zal Amrani aankomend seizoen combineren met het tweede klasse veldvoetbal bij HBSS. De Hargaclub en de middenvelder zijn geen onbekenden van elkaar: “Na Haaglandia ben ik via Magreb’90 bij Leonidas gaan voetballen, maar dat werd geen succes. Uiteindelijk stopte ik daar halverwege het seizoen. HBSS stond toen in de winterstop met twee punten stijf onderaan en ik werd gevraagd om ze te komen versterken. Uiteindelijk leverden we een wereldprestatie door ons te handhaven.” Stunten met HBSS De afgelopen vier seizoenen heb ik bij RKAVV gevoetbald, maar het prettige contact met HBSS en trainer Toon Wolters is altijd gebleven. Mede door het zaalvoetbal en het feit dat we met FC Eindhoven weer Champions League spelen is het een bewuste keuze om op een iets lager niveau in de buurt te spelen een bewuste. HBSS past precies in dit plaatje. Ik hoop met dit team, net als vier seizoenen geleden, te zorgen voor een stunt. Ik zit in ieder geval nog vol ambitie!” 11
DREAM BIG! WORK HARD! • Annouk Boshuizen, eigenaar TeamWearConcept en speelster van FC Twente Vrouwen. Welkom bij de club! TeamWearConcept - Hoogstad 209, 3131 KX Vlaardingen T 010 - 760 36 00 E info@teamwearconcept.nl TeamWearConcept.nl
afgelopen seizoen ondanks de versterkte degradatieregeling. Belangrijker nog: Nordin gaat weer fluitend naar de trainingen en wedstrijden. Sportieve uitdaging, ‘familiegevoel’ en gezelligheid waren herenigd. Bike4Parkinson Dit familiegevoel laat zich het best omschrijven in de massale VFC-steun aan zijn oom Ed van Mil die aan de ziekte van Parkinson lijdt. “Bij hem is een aantal jaar geleden die ziekte geconstateerd. De vriendengroep van hem (voornamelijk VFC’ers) doet er alles aan om hem te steunen. Zo organiseren ze bij VFC een 7x7-toernooi om geld op te halen. Een paar weken geleden hebben we met een groep van ruim 46 man meegedaan aan Bike4Parkinson, een fietsweekend in Valkenburg met als doel zo veel mogelijk geld in te zamelen. Als je ziet hoe massaal de steun is vanuit de club, geeft dat echt een heel warm gevoel. Uiteindelijk hebben we een schitterend bedrag bij elkaar gefietst.” Nordin van Mil met ambitie terug naar het warme Kwekkernest De familie Van Mil loopt als een rode (lees: zwart-gele) draad door de VFC-geschiedenis. Nu John van Mil zich met 50 jaar lidmaatschap bekroonde tot all-time topscorer is ook zijn zoon Nordin sinds twee jaar weer terug op het ‘Kwekkernest’. “VFC voelt als familie.” Spartpupil De ‘jongste’ Van Mil telg trok de voetbalschoenen voor het eerst aan bij VFC, maar hij werd op 7-jarige leeftijd al benaderd door Sparta. Tot een ‘transfer’ kwam het toen nog niet, maar na een testperiode bij Feyenoord klopten de Kasteelheren weer op de deur. Nordin besloot als 10-jarige de overstap nu wel te maken. “Ik heb bij Sparta alle hoogste jeugdelftallen doorlopen. Een geweldige periode waarin we tegen alle grote clubs speelden. Ik mijn team zaten o.a. Vincent Schippers, Patrick Brouwer en Ian Maatsen Tot de O15 was ik zelfs aanvoerder, maar door een blessure stokte het in de O19. Ondanks dat ik later fit werd, heb ik in dat jaar alleen maar getraind; ik kwam niet meer in de plannen voor. Bij Sparta hield het toen op en ik besloot bij Westlandia mijn carrière voort te zetten.” Westlandia Aanvankelijk startte Van Mil in de O18 van de Westlanders, maar al gauw werd hij overgeheveld naar het eerste dat toen uitkwam in de Derde Divisie. Daar speelde hij, voordat corona Nederland in haar ban kreeg, een half jaar in de basis. “Dat ging erg lekker en ik had het fijne voetbalgevoel weer teruggevonden. Door corona en een trainerswissel verloor ik echter het plezier in voetballen. Als ik naar Naaldwijk reed, dacht ik steeds vaker: Waarom doe ik dit nog? We besloten onderling het contract te verscheuren en een einde te maken aan de samenwerking.” Terug naar de roots Na het avontuur in Naaldwijk zette de student Sport, Marketing en Communicatie een voorlopige streep onder zijn BVO-aspiraties. Hij besloot dicht bij huis weer op zoek te gaan naar het goede gevoel. “In mijn tijd bij Sparta heb ik altijd contact gehouden met VFC. Bijna al mijn vrienden en familieleden zijn VFC’er. Dus er was maar één ding dat ik wilde: terug naar VFC en weer gaan genieten van voetballen.” De overstap naar zijn oude club was succesvol, want in het eerste jaar promoveerde hij meteen naar de tweede klasse. VFC handhaafde zich in het Toekomst “Sportief gezien ziet de inmiddels 22-jarige Vlaardinger nog genoeg uitdagingen. “We hebben een team dat vrij jong is en nog jaren bij elkaar kan blijven. Ik denk dat we nog wel een stap omhoog kunnen maken. Er zijn dus uitdagingen genoeg. Voor wat betreft mijn eigen toekomst zie ik het wel over een jaar of vijf. Ook dan ben ik nog vrij jong om eventueel een stap hoger te maken. Maar voorlopig wil ik hier alleen maar lekker genieten van het VFC-gevoel! Het VFC bike4parkinson team dat afgelopen zomer naar Valkenburg toog om zo veel mogenlijk geld in te zamelen. 13
Blue10 helpt organisaties met cloud software voor het automatiseren van administratieve processen, zoals de digitale verwerking van inkoop- en verkoopfacturen, pakbonnen en bonnetjes. Daarnaast gebruik je Blue10 voor het beheren van contracten, zodat alle inkoopafspraken op één plek centraal beschikbaar zijn en je op tijd geïnformeerd wordt als een contract afl oopt.
voetballen, zegt hij. “Als je dat had gezegd, dan had ik je uitgelachen. Maar het is des te mooier dat het is gelukt. Voor mijn gevoel heb ik nog wel wat in te halen. Ik hoef geen basisspeler te worden”, voegt hij er nog maar eens aan toe. “Het is een stap om de club te helpen, maar ik heb er wel zin in.” Ramon Vink viel 107 kilo af in 1 jaar en gaat nu voor selectie Deltasport Drie jaar geleden kon hij amper normaal bewegen, maar na een intensief afvaltraject hoopt Ramon Vink (33) dit seizoen op speelminuten in het eerste elftal van zijn geliefde Deltasport. Sinds hij tientallen kilo’s kwijt is geraakt, lacht het leven hem weer toe. “Ik heb nieuwe kansen gekregen. Je kunt wel zeggen dat ik in de tijd van m’n leven zit.” Afvalrace De tijd dat hij met een biertje en een bitterbal in de hand naar het eerste elftal keek, is voorbij. De fitte Ramon Vink hoopt dit seizoen zélf op het veld te staan. Op eigen kracht verloor hij de afgelopen tweeënhalf jaar tientallen kilo’s, Hij gooide z’n leven rigoureus om. “Sinds m’n twintigste was ik al behoorlijk dik. In het verleden was eten mijn verslaving, nu is dat sporten. Ik kon twee weken niet trainen en ik merkte direct dat ik het verschrikkelijk miste.” Vel weggehaald De reden dat de Vlaardinger twee weken niet mócht bewegen, is een operatie. Hij liet een dijbeenlift en een buikwandcorrectie doen. “Het overtollige vel is weggehaald. Er werd gezegd dat ik mijn motivatie niet moest verliezen, als ik een paar weken niet mocht bewegen. Ik ben in die periode eigenlijk nog gemotiveerder geworden.” Nu, een paar weken later, mag hij het trainen weer rustig opbouwen. “In het begin was het best wel wennen. Na twee weken mocht ik een beetje wandelen. Normaal bewoog mijn overtollige vel dan heel erg mee, maar dat was nu helemaal weg. Heel mooi.” Nog geen fysiek contact Het liefst zou hij direct aansluiten bij het eerste elftal van Deltasport, maar dat is nog even niet mogelijk. “Door de operatie mag ik nog geen contactsport beoefenen. De kans is groot dat de wonden opengaan en dan zijn we verder van huis. Binnenkort train ik wel mee met de selectie, maar dan zorg ik ervoor dat er geen fysiek contact plaatsvindt. Na de winterstop hoop ik ook wedstrijden te gaan spelen.” Herkenbaarheid Met een aantal andere spelers komt Vink, die al sinds kleins af aan rondloopt bij de Broekpolderploeg, dit seizoen over van een vriendenteam. Ze zorgen ervoor dat het ‘Deltasport-gehalte’ hoog blijft in een selectie die verder grotendeels uit buitenstaanders bestaat. “Er staat een compleet nieuwe groep, maar we vonden het belangrijk om toch wat herkenbare gezichten in de selectie te hebben. Dat is een van de redenen van die overstap.” Het ondenkbare is mogelijk Tweeënhalf jaar geleden had hij nooit kunnen bedenken dat hij ooit nog in een eerste elftal zou Een nieuw begin Het is duidelijk: het leven lacht de Vlaardingers weer toe. “Ik begon met het afvaltraject toen ik werkloos was. Nu heb ik een leuke baan en ook nog allemaal andere kansen gekregen. Ik voel me veel fijner. Je kunt wel zeggen dat ik in de tijd van m’n leven zit.” De middenvelder, die vorig seizoen ook een aantal keer in de spits speelde, ziet dit seizoen als overgangsjaar voor de club. “We spelen voor het eerst sinds 25 jaar weer in de vierde klasse. We moeten zorgen dat we erin blijven, zodat we volgend jaar weer kunnen doorgroeien.” Arslan Can nieuwe trainer Deltasport Het zal even wennen worden voor supporters die dit seizoen naar Deltasport gaan kijken. ‘Mister Deltasport’ Ton Pattinama is vertrokken. Arslan Can, die in het verleden zelf bij de Vlaardingers voetbalde, is de nieuwe hoofdtrainer. Can is 41 jaar en heeft in het verleden de kleuren van de Vlaardingers als speler nog even gedragen, eerder was is werkzaam als trainer bij de jeugd van VOC, en daarvoor was hij als trainer werkzaam bij o.a. NOC Kralingen. Als speler was hij actief voor o.a. Excelsior R , Sparta, Heerenveen ,Groningen en NAC Breda. Can is in bezit van UEFA-C diploma en is in het dagelijks leven werkzaam in het onderwijs als coördinator. Ramon Vink een aantal jaar geleden als voorzitter van Deltasport samen met voormalig directeur betaald voetbal Eric Gudde. 15
‘Nil Satis Nisi Optimum’ ARBO Rotterdam - Kleiweg 343- 3045 PK Rotterdam - 010 449 12 57 - www.arbo-rotterdam.nl
Het voetballeven van Danny Koevermans leest als een jongensboek. De geboren Schiedammer groeide op bij zijn jeugdliefde Excelsior’20. Via Sparta, het AZ van Louis van Gaal, PSV, Toronto en FC Utrecht maakte hij een indrukwekkende voetbalreis naar de absolute wereldtop. Hij kon koppen als de beste. Passie voor voetbal Met zijn doelpunt in de Kuip tegen Luxemburg zorgde de doelpuntenmachine er als spits van het Nederlands elftal van Marco van Basten hoogst persoonlijk voor dat kwalificatie voor het EK 2008 werd veiliggesteld. De cijfers 152 doelpunten in 287 wedstrijden zijn indrukwekkend. Anno 2023 is Koevermans opnieuw te vinden op de amateurvelden waar het voor hem allemaal begon. Niet als voetballer maar nu als scheidsrechter. “De passie voor het amateurvoetbal is altijd gebleven.” Trainer Danny “Zoals de meeste mensen weten ben ik een groot liefhebber van het amateurvoetbal in het algemeen en alles wat daarbij komt kijken. Na mijn actieve carrière ben ik dan ook meteen gaan voetballen bij onze plaatselijke Helmondse trots SV Brandevoort. Inmiddels ben ik al een paar jaar geen speler meer, maar ben ik als trainer aan de slag gegaan Danny Koevermans: van scherpschutter naar amateurscheidsrechter ‘Ook nu heb ik wedstrijdspanning’ Foto’s Toin Damen bij Merefeldia, een zondag derdeklasser. Naast het trainersvak en het omgaan met die gasten vind ik het als liefhebber heerlijk om de voor mij nieuwe amateurcomplexen op te lopen. Een competitie met clubs als FC Maasgouw, RKFC Lindenheuvel-Heidebloem Combinatie en Schinveld is toch genieten!” Ambitieuze fluitist Deze liefde voor het amateurvoetbal leidde ook tot een nieuwe uitdaging: fluiten. “Eigenlijk fluit ik al jaren met veel plezier jeugdwedstrijden. Afgelopen jaar heb ik besloten het wat serieuzer aan te pakken en mijn scheidsrechterspapieren te halen.” Waar plezier nog altijd de boventoon voert, is er inmiddels ook een dosis ambitie bijgekomen. “Aankomend seizoen ga ik voor het eerst senioren fluiten. Mijn debuut was de bekerwedstrijd tussen SSC’55-Willem II. Dat was genieten en dat smaakte alleen maar naar meer.” Kwetsbaar durven opstellen “Inmiddels kan ik geen wedstrijd meer op een normale manier bekijken. Ik kijk nu vaak vanuit het standpunt van de scheidsrechter. Hoe zijn z’n looplijnen? Welke beslissingen neemt hij? Ik hou er zelf van om duidelijk te zijn naar de spelers en waar mogelijk mezelf kwetsbaar op te stellen. Daarmee dwing je, denk ik, respect af. Als speler vond ik dat ook altijd erg prettig. Ik hou er in ieder geval niet van om het lijdend en leidend voorwerp op het veld te zijn. Eigenlijk moet iedereen zich in de kantine na de wedstrijd afvragen: wie floot er eigenlijk vandaag? Dan heb je het m.i. als scheidsrechter goed gedaan!” Toekomst “Aangezien ik net begonnen ben, wil ik eerst kijken hoe het me bevalt. Maar een gezonde ambitie heb ik zeker. De scheidsrechterswereld is voor mij natuurlijk nieuw. Ik zal ergens onderaan de ladder moeten beginnen en afwachten hoe alles in zijn werk gaat. Maar natuurlijk kijk ik met een schuin oog naar boven. Dat deed ik als speler ook altijd. Het zou toch geweldig zijn als ik bijvoorbeeld ooit Tweede Divisie zou kunnen fluiten. Maar het belangrijkste blijft natuurlijk het genieten van die mooie amateurwereld en het spel zelf. Ook nu heb ik bij de aftrap nog een flinke dosis wedstrijdspanning, haha.” Scheidsrechter Danny Koevermans instrueert de aanvoerders 17
We move the businesses that move the world Toll Global Forwarding is uw global partner voor elke logistieke uitdaging. Met ons brede aanbod van diensten staan wij altijd voor u klaar. Ook benieuwd naar de mogelijkheden? sales.nl@tollgroup.com tollgroup.com/netherlands Ocean freight Warehousing Air freight Sea-air Intermodal Customs 3PL Toll Global Forwarding
Gilbert de Wildt: ‘VAN LEO BEENHAKKER NAAR VDL IN MAASSLUIS’ Met zestiger Gilbert de Wildt heeft het gedegradeerde VDL een meer dan ervaren coach in huis gehaald. Een ongewone aanstelling, want De Wildt trainde altijd op het hoogste niveau. Aan Waterwegsport vertelt de voormalige horecabaas, die in de regio Rijnmond bekend staat als voetbaltrainer, wat hem bewoog om naar de familieclub VDL te gaan. Beenhakker Aan het eind van het interview komt Gilbert de Wildt met de mooiste anekdote. Als piepjonge voetbaltrainer kruiste zijn pad ooit dat van Leo Beenhakker. Dat zorgde er mede voor dat De Wildt later een geweldige trainerscarrière tegemoet ging. Met zijn eerste club VVOH was de destijds 28-jarige oefenmeester op trainingskamp in het Brabantse Bosschenhoofd. Hij had er een veld gehuurd bij de lokale amateurclub, maar datzelfde had Beenhakker met zijn Spaanse club Real Zaragoza gedaan. Allebei een half veld “Ik loop dat veld op en zie dat Leo met zijn elftal ook het veld opgaat. Zaragoza was in die tijd een Spaanse topploeg, hè. Die hadden een voorhoede met Valdano van Argentinië, de latere directeur van Real Madrid, en met Amarilla van Paraguay; twee echte wereldsterren. Beenhakker zegt tegen mij: ‘Wat gaan we doen, vriend?’ Ik antwoordde: ‘Lekker trainen. Wij hebben dit veld gehuurd.’ Beenhakker keek me aan en zei: ‘Ja, ik ook met deze mannen’. Ik moest een oplossing bedenken en zei tegen Beenhakker:‘ Joh, we zijn toch Rotterdammers onder elkaar, pakken we allebei een half veld…’ En Beenhakker vond het goed!’ Stappen met Valdano De Wildt vond het geweldig dat zo’n grote coach zich zo sportief opstelde en sprak daarna nog langer met de man die daarvóór enkele jaren Ajax had Gilbert de Wildt volgt in Maassluis oefenmeester Henk Salari op die de afgelopen vijf seizoenen de selectie van VDL onder zijn hoede had getraind. Later zou hij ook Real Madrid onder zijn hoede krijgen. “Ik hield contact met Beenhakker en mocht voor mijn volgende trainerscursus drie weken stage bij hem lopen in Spanje. Dat waren geweldige weken. Ik kan nu wel opbiechten dat ik in die periode ook ’s avonds wel eens op stap ben geweest met Valdano.’’ Moderne trainer Maar het waren vooral de ‘uitzonderlijk goede’ trainingen van Beenhakker die De Wildt verslond. “Hij was zijn tijd vooruit. Hij deed zoveel oefenvormen met overtallen, 5 tegen 7, aansluiten. Beenhakker is echt een grote inspiratiebron voor mij geweest. Zoals Rob Jacobs dat op een andere manier later ook was als docent op de trainerscursus Verslaafd aan trainerschap Zo inspirerend waren beiden dat hij zijn hele leven verslaafd is gebleven aan het trainersvak. De zeer jeugdige selectie van VDL mag nu genieten van zijn ervaringen en voetbalwijsheden. De Wildt begrijpt heel goed dat hij een opmerkelijke keuze heeft gemaakt door voor de grote familievereniging VDL te gaan, nadat hij zoveel topclubs getraind heeft. De charme van een familieclub “Er wordt hier niemand betaald, de jongens betalen zelf contributie, komen veelal uit de eigen jeugdafdeling en de hele staf bestaat uit echte vrijwilligers die zich al jaren inzetten voor de club. Ik kan nu al zeggen dat ik het geweldige mensen vind. Ik heb alles meegemaakt, kampioenschappen, promoties, clubs met veel kwaliteit in het eerste elftal, maar een vereniging als VDL vind ik ook prachtig.’’ Jonge talenten De Wildt: “En geloof me, al die jonge jongens 19 gaan beter worden en VDL heeft straks een hartstikke leuke ploeg. In het tweede elftal speelt ook allemaal eigen jeugd. Daar is de sfeer goed en er zijn ook goeie mensen die de jongens begeleiden.’’ Hij wenst zich ook niet te verschuilen achter de jeugd. De Wildt zegt voor het ‘allerhoogste’ te gaan. Gaan voor promotie “Natuurlijk durf ik dat uit te spreken. Ik heb alle oefenduels gezien. Ik heb frisse jongens voorin staan, we gaan aanvallend voetbal spelen en als we een periode pakken doen we al mee om promotie naar de derde klas. Daarnaast word ik blij als ik zie dat in de beker een jongen van 16, Reinder van Heijningen, lekker meedoet en twee keer scoort.’’ Clubmentaliteit Wat hem opvalt is de mentaliteit van zijn spelers. ”Het zijn allemaal winnaars. Ze hebben het vorig jaar moeilijk gehad, maar de spelvreugde komt terug, hoor. Ik zit bij een fantastische club en af en toe snap ik best dat het amateurs zijn. Dan grensrechter speler maar Improvlaggen. viseren heet dat moet ik al te lijk over Iedereen hier zijn best.’’ en daar niet moeidoen. doet stinkende is er een keer geen en moet een
JAN BAKSTEEN: FENOMEEN VAN FORTUNA VLAARDINGEN Wie anno Nu de naam Jan Baksteen in het Waterweggebied noemt, roept herinneringen op. Het zijn louter positieve herinneringen. Die betreffen niet alleen zijn rijke voetballoopbaan, want Baksteen staat voor: “Voetbaltopper, keiharde verdediger, gezellige melkboer en heerlijk mens.” WIe met de in 1939 geboren Baksteen praat, hoort de ene na de andere anekdote. Hij hoeft niet lang na te denken, zijn taalgebruik is keurig en zijn geheugen met jaartallen is feilloos. Een genot om naar deze oud-voetbalhero te luisteren. elkaar de hand, zo ging dat toen.” Debuut: 17 jaar “Op mijn zeventiende mocht ik mijn debuut maken, Van bankwerker tot melkboer Jan Baksteen is al jaren getrouwd met Elisabeth Foncke en ze hebben vier kinderen op de wereld gezet. “Na de lagere school ging ik naar de ambachtsschool. Ik was 14 jaar, toen ik ging werken als leerling-bankwerker: 48 uur in de week. Twee jaar later ging ik naar de ENCK, de kunstmestfabriek. Daar werkten veel gasten van Fortuna. Voor mijn opleiding als winkelchef verhuisde ik kort daarop naar de Coöperatie. Na zo’n 6 jaar werd ik melkboer in het centrum van Vlaardingen. Tot 1972, want toen gingen ook supermarkten melk verkopen en dat deden ze voor een dubbeltje goedkoper. Ik kon gelukkig mijn wijk verkopen en ging in het roestvrijstaal aan de slag. Tot aan mijn 72e bleef ik bankwerker.” Passie: voetbal “In mijn jeugd had je nog geen E’tjes of D’tjes. Toen ik tien was, begon ik bij Fortuna. Ik ging daarvóór al trainen bij Korpershoek, een dansleraar, en Jan Verhoek die op de Hoogstraat een sigarenwinkel had. Alle jongens die aan de Dijklaan speelden, gingen naar Fortuna. Dat waren goede elftallen en we werden natuurlijk vaak kampioen.“. Als 2ejaars A kreeg hij te horen dat hij bij het eerste mocht trainen. Op mijn werk vertelde hij dat hij moest leren. In werkelijkheid ging hij drie keer trainen bij Fortuna. Eigenlijk kon dat kon niet natuurlijk eigenlijk, maar voetballen was zijn passie. Daar zette hij alles voor opzij. in de beker tegen Zwijndrecht. Trainer Smid zei donderdags ervóór dat ik zou spelen, als rechtsback. Ik zei dat ik midvoor was. Niks mee te maken, zei Smid. Zo ging dat in die tijd. Smid was een heerlijke man en misschien wel mijn beste trainer. Ik ging dat seizoen vooral met Fortuna 2 mee en dan speelde je op zaterdag ook met de A’tjes.” Van 1956 tot 1972 bij Fortuna Jan Baksteen speelde lang bij Fortuna. “In 1959-60 hadden we een aardig seizoen in de Eerste Divisie. Trainer Rinus Goossens vroeg me of ik rechtsback wilde spelen. Als je niemand anders hebt, ga ik er wel staan, zei ik.. Ik ben op die plek blijven spelen en in 1962 werden we kampioen. Na het behalen van die titel kwam Dennis Neville bij mij thuis met de vraag of ik naar Sparta wilde komen. Ik zei ‘graag’ maar de vraagprijs van ongeveer 60.000 gulden was te hoog. Sparta koos voor een ander. Dat was wel even slikken. Maar ik heb mooie wedstrijden met Fortuna Vlaardingen gespeeld. In 1958 werd ik voor het Nederlands amateurelftal geselecteerd. Mijn grootste teleurstelling was mijn blessure, waardoor ik de wedstrijd tegen Italië, ter ere van de opening van het Olympische stadion misliep.” Verhalen uit de oude doos Al vertellend opent Jan Baksteen zijn geheugen. “Ik weet nog goed, een wedstrijd tegen AGOVV, ik stond die keer linksbuiten. Rechtsback was Snelders, die daarvóór altijd als linksbuiten tegen mij had gespeeld. In een duel ving hij mij hardhandig op. Hij raakte me flink en ik kreeg twee tanden door mijn lip. ’Zo, zei Snelders, dat is voor alle keren dat je mij hebt geschopt. Hij dacht dat ik er wel uit zou gaan, maar ik wilde hem terugpakken. Vlak voor tijd scoorde ik de winnende 3-2. Daarna gaven we Winnen van beroemd Feyenoord “Die week erna wonnen we voor de beker met 3-2 van Feyenoord met o.a. Eddy Pieters Graafland, Cor Veldhoen, Coentje, en Hans Kraaij. We werden jammer genoeg later uitgeschakeld door Fortuna ‘54, destijds een gerenommeerde club.” Baksteen speelde veel leuke wedstrijden, ook in de omgeving. Zoals tegen Excelsior Rotterdam, in de spits tegenover Pim Visser. En hij vergeet de duels met voorstopper Jan Rijke van Hermes DVS ook nooit meer. Type speler? Jan Baksteen was een karakteristieke voetballer. “Voor mijn medespelers was ik een goede voetballer die met veel inzet een wedstrijd speelde. Voor de tegenstander was ik een vervelend mannetje, dat heel veel tegen mijn tegenstanders praatte.“ Dan borrelt er spontaan een anekdote op. “Een uitwedstrijd bij Zwartemeer in Drenthe, Tweede Divisie. Moeilijk potje dat 0-0 bleef. Strafschoppen volgden en de toeschouwers stonden op het veld rond het strafschopgebied. Ploeggenoten trokken gekke bekken naar die boeren, we wonnen met 5-4 en we moesten na afloop heel snel vertrekken.’’ Trainerschap Na ruim 500 wedstrijden bij Fortuna mocht ook HOV enige tijd genieten van zijn kunsten. Daarna werd Baksteen trainer. Hij was volgens eigen zeggen een trainer die discipline hoog in het vaandel had staan. Hij zorgde dat zijn teams conditioneel sterk waren. Hij was vijfentwintig jaar trainer en had Fortuna, VDL, RKWIK, De Hollandiaan en HION onder zijn hoede. Jan een memorabele Fortuna-speler en Baksteen bovenal een heerlijk mens. 21
Cafe ‘t hoefijzer trotse sponsor van Kethel Spaland Uw partner op het gebied van brand en blus installaties Burg. van Lierplein 67 - 3134 ZB Vlaardingen - pbsvastgoed.nl - info@pbsvastgoed.nl - 0174 627953
Tim Oosterwaal wil jeugd ervaring doorgeven Met een mix van ervaring, gerichte versterkingen en doorstromende jeugdspelers gaat Kethel Spaland met goede moed het seizoen 23/24 in. De ploeg van oefenmeester Ben Hoogwerf zal dit in de sterke derde klasse D moeten doen zonder ‘sterkhouders’ Tim Lansbergen en Yuri Nooteboom. Zij hebben een stapje terug gedaan. Tim Oosterwaal wil hun plaats graag innemen en met zijn ervaring de jeugd op sleeptouw nemen. “De geschiedenis herhaalt zich, want Yuri en Tim deden dat bij mij, toen ik als jonkie bij de selectie kwam.” Jonge debutant Oosterwaal kan met recht een kind van de club worden genoemd. De Gorzenees doorliep heel de jeugdopleiding bij de Kethellappers en maakte al op 15-jarige leeftijd onder de toenmalig hoofdtrainer en Kethel Spaland-icoon Marcel van der Ven zijn debuut in het eerste. Als eerstejaars A-speler volgde de definitieve stap naar de selectie en hij promoveerde direct met zijn team naar de tweede klasse. “Een jaar later degradeerden we weer om daarna meteen weer te promoveren. Een erg leuke periode waar ik met heel veel plezier aan terugdenk.” Neptunus Oefenmeester Raymond Kraaybeek schatte de kwaliteiten van Oosterwaal op waarde in en haalde hem naar Neptunus-Schiebroek. Hij wist in de eerste klasse zijn draai goed te vinden. “Ik startte in het tweede, maar toen spits Leroy van Buuren geblesseerd raakte aan zijn enkel heb ik eigenlijk vanaf dat moment in het eerste gespeeld. Uiteindelijk heb ik daar vier jaar gespeeld. maar toen besloot een groot aantal spelers te verkassen en ik vond het ook wel genoeg. Uiteindelijk ben ik afgelopen seizoen teruggekeerd naar Kethel Spaland en dat bevalt me enorm!” Overbelasting De inmiddels 27-jarige aanvallende middenvelder werd in het verleden nog wel eens geteisterd door blessures, maar de afgelopen jaren is dat aantal drastisch minder geworden. Ervaring speelt hierin ook een grote rol. “In het begin, toen ik net bij de selectie kwam, ging ik echt over de top. Ik sportte veel te veel en daardoor had ik vaak spierblessures die me zes tot acht weken aan de kant hielden. Ik stond soms op vrijdagavond zwaar te squatten en speelde zaterdagmiddag een wedstrijd. Soms ging ik voor de training zwaar in de halters hangen. Dan is het niet zo gek dat je last krijgt van je hamstring. Nu doseer ik dit veel meer en ik heb de juiste balans gevonden, wat resulteert in veel minder blessures. Dat heet wijzer worden en meer ervaring krijgen, haha.” Teamspirit Deze ervaring wil Oosterwaal ook graag doorgeven aan de jeugdspelers die nu bij de selectie zijn gekomen. “Ik had, toen ik net aansloot bij de selectie, erg veel aan Yuri en Tim. Die namen me bij de hand en zorgde ervoor dat ik me direct thuis voelde. Naast het voetbalgedeelte is het ook heel belangrijk dat je het als selectie met elkaar gezellig hebt. Wij gaan bijvoorbeeld graag met het team naar het Hoefijzer. Het is nu aan mij, maar ook aan jongens als Glenn van Troost om de rol van ‘mentor’ op te pakken. Ik denk dat dit uiteindelijk de basis van goede prestaties is.” Verwachtingen “Na een jaar van aftasten waarin we twee selectie-elftallen moesten samenvoegen, is er nu een goede basis ontstaan om verder te bouwen. We hebben een uitgebalanceerde selectie waarin veel concurrentie is en de aanwas vanuit de jeugd is aanzienlijk. Feit is wel dat de degradatieregeling weer zeer pittig wordt. De trainer heeft het over handhaven, maar ik durf te stellen dat we voor promotie moeten gaan. Ik heb wel weer zin in een Kethels’ feest, haha!” Kethel Spaland komt dit jaar uit in de sterke derde klasse D 23
‘JEROEN RIJSDIJK AAN HET ROER BIJ SPARTA ROTTERDAM’ Sparta Rotterdam beleefde afgelopen seizoen één van de beste seizoenen uit haar roemruchte historie. Met een zesde plek in de eindstand werden de play-offs voor Europees voetbal behaald. De finale tegen FC Twente werd nipt verloren. Hoe schril was het contrast met een jaar eerder, waarbij de Kasteelheren via een bizarre inhaalrace en een echte Houdini-act het vege lijf redden. Jeroen Rijsdijk, op dat moment Hoofd Opleidingen, promoveerde tot assistent-trainer en was samen met de binnengehaalde Maurice Steijn en Nourdin Boukhari verantwoordelijk voor dit huzarenstukje. Rijsdijk vervangt Stein Na het verkassen van hoofdtrainer Maurice Steijn naar Ajax rees de vraag wie hem moest opvolgen. Een aantal namen passeerden de revue, maar uiteindelijk viel de keus op Jeroen Rijsdijk. Hij mag dit seizoen zijn kunsten laten zien als hoofdtrainer van Ontlading na de uitwinst tegen Heracles waardoor Sparta eredivisionist bleef de ‘trots van Rotterdam-West.’ Voor het grote publiek was Jeroen Rijsdijk wellicht een redelijk onbekende trainer. Wie echter inzoomt op de carrière van de geboren Rotterdammer (46) kan niets anders concluderen dat Sparta met hem een zeer capabele en gedreven trainer voor de groep heeft staan. Hij heeft bovendien al de nodige successen als trainer behaald. Rijsdijk: “Een geweldige job om samen door te bouwen aan een nog beter Sparta.” Trainersvak Nadat hij bij ASWH en zijn jeugdliefde SHO het trainersvak was ingerold, vierde hij bij Excelsior Maassluis grote successen. In de drie jaar als eindverantwoordelijke, technische man pakte hij o.a. het kampioenschap in de Topklasse, het algeheel landskampioenschap bij de amateurs en de Supercup. Na deze successen stapte hij over naar Jong Sparta in de Tweede Divisie. Hij werd vervolgens assistent-trainer bij Almere City. Bij de Noordpolderbewoners pakte hij als interim-trainer zelfs een periodetitel. Twee seizoenen geleden streek Rijsdijk als Hoofd-Jeugdopleidingen weer neer in het vertrouwde Rotterdam-West.. Paard en ruiter Als voetballer werd Rijsdijk, in het bezit van Licen
tie UEFA PRO, nooit profspeler maar met clubs als SC Feijenoord, IJsselmeervogels en ASWH was zijn amateurloopbaan toch indrukwekkend. Rijsdijk bestrijdt dan ook de stelling dat je in de absolute top moet hebben gevoetbald om toptrainer te worden. “Ik begrijp de strekking ervan, maar het trainersvak is natuurlijk echt een vak apart.” Of zoals Co Adriaanse over oud-topspelers, die trainer werden ooit zei: “‘Een goed paard is nog geen goede ruiter.” Geen profspeler maar docent Je kunt de stelling ook omdraaien: “Kan een topspeler zich verplaatsen in een modale speler? Soms kan dat best moeilijk zijn. Als ik naar mijzelf kijk, merk ik dat didactiek veel voordelen heeft, waarvan ik als trainer kan profiteren. Ten eerste loop ik inmiddels alweer jaren mee als trainer. Daarnaast heb Ik heb met mijn studie-achtergrond Bedrijfskunde ook veel met groepsprocessen te maken gehad. Later heb ik ook lesgegeven op de Haagse Hoogeschool waar ik op het terrein van stof overbrengen veel heb geleerd.” Een groter speelbord Door mijn trainerschap bij diverse amateurclubs weet ik uit ervaring wat verschillende functies in het voetbal inhouden. Hier hebben we een performance coach, een videoanalist en een teammanager. Bij Maassluis moest ik sommige taken zelf doen. Dat geeft me inzicht en zeker mijn waardering voor wat die gasten doen. Het is nu aan mij om ervaring op te doen als Eredivisietrainer. Het is natuurlijk een heel ander speelbord. De druk is veel groter en alles wordt meer belicht en uitvergroot. Dat is wennen, maar dat gaat best snel, merk ik. Gelukkig heb ik twee fantastische assistenten en een goed begeleidingsteam die mij hierin ondersteunen.” De vruchten van het beleid Rijsdijk bouwt met zijn elftal vrolijk verder aan de goede resultaten van afgelopen seizoen. Zijn kernwaarden zijn o.a.: Vertrouwen, Duidelijkheid en Plezier. Dat soort voetbal bekoort de trouwe Sparta-aanhang en het levert tot nu toe de nodige punten op. “Ja, hoe we nu spelen is echt het resultaat van het beleid dat we de afgelopen 1,5 jaar met z’n allen hebben ingezet”, verklaart Rijsdijk het huidige succes. Wat heb je nodig? “Het begint met een duidelijk plan, wat is de identiteit van de club? Hoe willen we spelen? Hoe gaan we dat bereiken? Van daaruit ga je verder kijken welke spelers je nodig hebt voor een bepaalde positie en wat je verwacht van ze. Het resultaat is duidelijke spelersprofielen en daarna zaak om deze posities in te vullen. Heb je ze zelf in huis of moeten we ze elders halen? En wat als bepaalde spelers wegvallen?. Dat zijn allemaal vragen die je moet beantwoorden om tot een goed beleid te komen. Ons Hoofd Scouting Jesper Gudde is hier een belangrijke schakel in. Samen met Gerard De eerste training van het seizoen 2023/2024 25 Excelsior Maassluis pakt onder leiding van Rijsdijk de algehel amateurtitel Nijkamp en Manfred Laros, want spelers moeten ook gekocht kunnen worden.” Andere generatie spelers “Ik geloof dat je er als trainer in deze tijd niet meer vanaf komt zonder inhoud. Spelers prikken overal doorheen. Waar je vroeger nog wel eens de ‘geen-lullen- maar-poetsen-kaart kon trekken, kan dat tegenwoordig niet meer. Er is een andere generatie spelers ontstaan. Ze willen tekst en uitleg en eventueel een aangepast ontwikkelingsplan, waardoor ze wel die basisplaats kunnen opeisen. Ik geloof daarom dat naast het technische aspect kernwaardes als duidelijkheid en eerlijkheid het belangrijkste zijn. Maar ook spelplezier en teamgeest zijn van groot belang. Dat zie je altijd terug op het veld.” Maassluis in Spangen? Rijsdijk komt met z’n conclusie: “Wat dat betreft lijkt de mooie periode die we nu bij Sparta doormaken een beetje op de periode die ik bij Maassluis meemaakte. Ook toen klopte alles. Als je terugkijkt naar dat elftal, leek het qua speelstijl op het Sparta van nu. We hadden Ahmad Mendes Moreira in de rol van Koki Saito, Kevin Vink was een soort Tobias Laurentsen, Vincent van den Bergh als Arno Verschueren en Niels Redert in de rol van Mike Eerdhuijzen. Toen speelden we ook met hoge backs, snelle buitenspelers en een echte targetman. Kan geen toeval zijn toch!” En wat zijn de verwachtingen? We zijn de transferperiode goed doorgekomen. Waar het in eerste instantie leek of we een half elftal zouden kwijtraken is dat reuze meegevallen. Zowat alle sterkhouders zijn gebleven en we zijn er qua breedte op vooruitgegaan. Nu is aan ons nu om de goede lijn door te trekken en uit te bouwen. Samen met onze fantastische supporters heb ik daar alle vertrouwen in!
Schilderen Restauratie Monumentenzorg 010 - 415 42 33 www.koeverma.nl
JORAN DE BRUIJN WIL VOORUIT MET PPSC Joran de Bruijn (25) is al vele jaren een bekend gezicht in het eerste team van PPSC. Al die jaren grepen de blauwhemden naast de hoofdprijs. Joran de Bruijn heeft het voetbal-DNA in de familie meegekregen. Opa Arij de Bruijn werd in het seizoen 1948/49 landskampioen met het SVV. Zijn vader Ron was een technisch vaardige linkspoot en speelde in de hoogste regionen van het amateurvoetbal. Moeder Liesbeth zette het meisjesvoetbal bij PPSC op de kaart en blonk zelf uit op het voetbalveld. Ben je ook een clubman? “Ja, ik speel al vanaf mijn vijfde jaar bij PPSC. Het is mijn club waar je iedereen kent en waar ik iedereen ken. Een echte familieclub; PPSC is als een warm bad. Ik ga er nooit weg. Trouwens, ik ben nog nooit door een andere club benaderd, haha.” Verdere voetbalinteresses? Joran: “Natuurlijk ben ik Feyenoorder, zo dicht onder de rook van Rotterdam. En ook liefhebber van Barcelona. Ze hebben ook beiden oude stadions, maar wel met een geweldige voetbalsfeer. Het groen-wit gestreepte shirt van Celtic vind ik het allermooiste.” Beste club waartegen je ooit speelde? “We speelden met PPSC een tijd geleden in een bekerwedstrijd tegen BVCB. Die club speelde toen in de tweede klasse. Ik kan me nog goed herinneren dat we helemaal zoek werden getikt. Elke bal die ze naar een medespelers speelden, was raak.” Joran lachend: “In die wedstrijd heb ik eigenlijk alleen maar kunnen toekijken. Ja, dan leer je wel bewegen zonder een bal te hebben geraakt! Je vraagt je af wat je aan het doen bent.” En de slechtste? “Drie seizoenen geleden speelden we tegen een Rotterdamse club. Die club viel gewoon uit elkaar. Een veldspeler moest gaan keepen, de spelers hadden onderling ruzie. Het was helemaal niks en we voetbalden er in die wedstrijd gemakkelijk doorheen. Ook dan vraag je je af wat je aan het doen bent. Beide gevallen niet leuk.” Leuke en trieste momenten meegemaakt? “Het mooiste moment was natuurlijk dat ik voor het eerst na jaren weer samen met mijn broertje Marek in het eerste speelde. Daartegenover staat de uitschakeling in de nacompetitie. We waren zo dicht bij de promotie en toen ging het mis. We waren er allemaal kapot van.”. Praten met mijn vader. “Ik spar graag met mijn vader over voetbal. Hij kan het voetbal simpel maken en kan met weinig woorden precies zeggen wat er moet gebeuren. Hij ziet meteen hoe de tegenstander speelt en weet hoe je daarop moet reageren. Daardoor ga je voetbal meer waarderen. Zijn passie voor voetbal straalt er vanaf. Of hij nou over PPSC of over Feyenoord praat, ik geniet daar echt van.” Beste trainer(s) bij PPSC? “Toen ik 18 jaar was, kwam ik al bij de selectie met Henk Salari als trainer. Een echte voetbalman die met korte bewoordingen je iets duidelijk maakte. Daarna kwam Jeremy Hagestein, ook een voetbaldier. Hij bereidde altijd alles tot in de puntjes voor: trainingen en wedstrijden. We misten op een haar na een periodetitel, hij was daar helemaal kapot van. Nu is Ersin Kaplan voor het tweede jaar hoofdtrainer. Hij is bloedfanatiek en wil heel graag resultaten boeken.” Favoriete stek? “Mijn ideale plek is op nummer 6 spelen: dat is centraal op het middenveld met de punt naar achteren. Mijn sterke punt is ballen afpakken en die inleveren bij mijn broertje. Marek kan veel meer met een bal dan ik. Het klinkt afgezaagd, maar we willen natuurlijk elk seizoen een periodetitel pakken en dan eens promoveren naar de derde klas. Het moet toch eens een keer lukken?” 27
STONE Official Partner van Excelsior Rotterdam STONE | Interim & Detachering Waar ambitie en passie samenkomen #SamenSterk STONE is niet zomaar een Rotterdams bedrijf. Het credo "niet lullen maar poetsen" is ons op het lijf geschreven; hard werken, kwaliteit leveren en focus op het resultaat. Maar STONE is in veel opzichten meer dan werk. We hebben oog voor de nieuwe generaties op de arbeidsmarkt. Hun verwachtingen en behoeften verschillen van de 'oud-gedienden'. Dat is voor STONE geen probleem. Vanaf de start in 2013 hebben wij een open cultuur die veel ruimte biedt voor dialoog. In de afgelopen tien jaar is STONE van een start-up door ontwikkeld naar een professionele organisatie. Maar onze beginwaarden hebben wij daarbij niet uit het oog verloren; wij kijken graag naar de persoon en zijn/haar talent, we verliezen de persoonlijke situatie niet uit het oog en toetsen regelmatig de ambitie van onze mensen. Zo creëren wij samen een werkomgeving die toekomstbestendig is. Ben jij op zoek naar een toekomstbestendige werkomgeving? Scan dan de onderstaande QR-code of ga naar www.stone-interin.nl/werken-bij/ Werken bij STONE: Wij maken vrienden!
Serano Seymor (21) gaat als een raket bij Excelsior Rotterdam Excelsior Rotterdam gaat ‘als een tierelier’. De club uit Rotterdam-Kralingen ontwikkelt zich in een moordend tempo. Een groei van sociale (sport) projecten, supportersaantallen en een florerende business club benadrukken de dadendrang van de zwart-rode formatie. Op het veld is het niet anders. Na de bizarre promotiewedstrijd tegen ADO Den Haag, alweer twee seizoenen geleden, lijken de Kralingers uit te groeien tot een stabiele eredivisieploeg. Parallel aan de successen van de Kralingers loopt de stormachtige ontwikkeling van Serano Seymor. De Vlaardinger is in korte periode uitgegroeid tot één van de sterkste spelers in het elftal van oefenmeester Marinus Dijkhuizen. VFC-genen Seymor werd ooit door zijn oom meegenomen naar Deltasport om in de jongste jeugd de voet-balsport te ontdekken. Na de overstap naar VFC ging het in heel voorspoedig met de carrière van de Vlaardinger: “Ik heb tot aan de JO13 bij VFC gespeeld. We hadden een heel hecht team met jongens die ik nu nog allemaal zie. Ik werd in die periode gescout door de KNVB, waarna Excelsior Rotterdam aan de deur klopte. Daar hoefde ik niet erg lang over na te denken.” Van voor naar achter Bij Excelsior doorliep hij alle selectieteams en hij schoof langzaam op naar de positie die hij nu bekleedt. “Ik kwam daarbinnen als aanvaller en ben via de nummers 10, 8, 6 uiteindelijk op 4 terechtgekomen. Eerst vond ik dat niet zo leuk, want ik wilde veel scoren, maar toen ik begon te groeien en fysiek sterker werd, kreeg ik er echt plezier in om het mijn tegenstander zo moeilijk te maken.” Interesse van Dijkhuizen Krap vier seizoenen na zijn overgang werd Seymor een vaste waarde in Jong Excelsior en wekte hij de interesse wekte van Marinus Dijkhuizen. “Tijdens de coronaperiode mocht ik steeds vaker meetrainen. Daar merkte ik meteen het verschil. Het was niet 1 maar 5 niveaus hoger. Ik heb tijdens die trainingen in korte tijd veel geleerd en ik mocht mijn debuut maken in een thuiswedstrijd tegen TOP Oss. De laatste thuiswedstrijd dat seizoen tegen NAC kreeg ik een basisplaats en ik werd zelfs uitgeroepen tot ‘Man van de Wedstrijd’. Dat gaf me veel vertrouwen. Vervolgens promoveerden we in de knotsgekke uitwedstrijd tegen ADO naar de Eredivisie en heb ik mijn eerste contract getekend.” Snelle ontwikkeling Inmiddels is de centrumverdediger een stabiele factor in Excelsior 1, die zich moeiteloos lijkt aan te passen. Zijn prestaties zijn zelfs Jong Oranje-bondscoach Michael Reiziger niet ontgaan: hij werd onlangs geselecteerd voor de voorselectie van het kwalificatieduel tegen Noord-Macedonië. Serano: “Ja, het gaat allemaal snel, haha. Als ik in de Kuip of de Arena rondloop, denk ik wel eens wouw geweldig, maar meteen concentreer ik me dan weer op mijn taak. Ik heb nu tegenstanders als Santiago Gimenez, Luuk de Jong en Brian Brobbey. Dat zijn natuurlijk absolute topspelers en dan wordt er veel van je gevraagd. Gelukkig heb ik goede trainers die zelf ook op mijn positie hebben gespeeld, zoals Michel Breuer en hiervoor Marco Gentile.” Vlaardingse vrienden De jongens van VFC vormen nog steeds een hechte vriendengroep. We hebben nog heel goed contact. Dat vind ik erg belangrijk en voor hen maak ik dan ook echt tijd. Ze komen vaak kijken, maar sommigen zijn bijvoorbeeld bezorger van maaltijden. Ik rij dan gewoon een hele avond met hen mee, zodat we lekker kunnen bijpraten. Dan gaat het natuurlijk heel veel over voetbal.” En de toekomst? “Het is een cliché, maar dat weet je natuurlijk nooit. Kijk hoe snel het nu is gegaan. Ik concentreer me echt op het verbeterproces en als dat leidt tot bepaalde uitdagingen zullen we dat wel zien. Ik ben daar nu echt niet mee bezig. Eerst met Excelsior maar eens een heel seizoen optimaal presteren!” In een kolkende kuip in duel met Gimenez (Foto: Herman Dingler) 29
‘Na het zuur nu het zoet bij CION’ Gabri de Rover en Allard Janssen gaan na blessureleed vol voor succes bij CION Ze kennen elkaar al sinds de basisschool en zijn allebei op de weg terug van een zware knieblessure: Gabri de Rover en Allard Janssen (beiden 21). Ze verruilden Smitshoek dit seizoen voor tweedeklasser CION, waar ze hopen op veel speeltijd in het eerste elftal. “In het begin moest ik wel even wennen. Er wordt hier ander voetbal gespeeld dan in de vierde divisie.” Knieperikelen Middenvelder De Rover scheurde zijn binnenband van zijn knie, verdediger Janssen zijn kruisband. De twee Barendrechters werden opgelapt door fysiotherapeut Thijs Oomsen, die in het verleden bij Smitshoek voetbalde en nu ook bij CION in het eerste speelt. “Hij vertelde een beetje over de club, en ik kreeg meteen een goed gevoel”, zegt Janssen. De Rover: ”We wilden beiden in een eerste elftal spelen en bij CION werd al snel duidelijk dat dat mogelijk is.” Eerste elftal Bij Smitshoek zat de situatie anders in elkaar, zeggen de mannen. “Er is daar veel gewijzigd in de selectie en de staf”, zegt De Rover. Janssen: “Ik zou bijvoorbeeld weer in het tweede elftal moeten beginnen, maar dat leek mij voor mijn eigen ontwikkeling niet de beste optie. Op onze leeftijd moet je in een eerste team spelen, dat op een zo hoog mogelijk niveau uitkomt.” Kleutervrienden Hun nieuwe bestemming werd dus sportpark Broekpolder. Een plek waar het duo, dat elkaar al sinds hun derde levensjaar kent, elke training en wedstrijd samen naar toe reist. “We wonen vijf minuten bij elkaar vandaag, dus het is makkelijker én gezelliger om samen naar de club te rijden”, zegt De Rover. Bij CION werden ze met open armen ontvangen. De Barendrechters voelden zich er meteen thuis. De Rover: “Het scheelt wel dat je met een bekende aan een nieuw avontuur begint. Dan kom je toch net iets makkelijker binnen in een vreemd team, maar eigenlijk voelde het toch snel vertrouwd.” Vriendenclub Allebei roemen ze de sfeer in de selectie én binnen de vereniging. Janssen: “De mensen bij de club weten dat ik met een blessure te maken heb. Elke keer als ik vrijwilligers tegenkom, vragen ze hoe het met mij en m’n herstel gaat. Dat is heel fijn.” De Rover: “Je merkt aan alles dat CION een gezellige club is. Na de training wordt er een biertje gedronken en na de wedstrijd gaat de muziek aan”. CION voetbal anders Maar, benadrukken ze, er wordt ook serieus getraind. Al gaat het er wel iets anders aan toe dan bij Smitshoek. De Rover: “Daar stonden we op het veld met Luigi Bruins en Ryan Koolwijk, twee spelers die hun sporen in het profvoetbal hebben verdiend. Dat zijn verfijnde spelers. Je merkt dat er op trainingen bij CION anders wordt gevoetbald..” Het betere ren -en vliegwerk Waar De Rover inmiddels z’n eerste minuten alweer heeft gemaakt, wacht Janssen nog op zijn debuut in het CION-shirt. “Ik moet nog revalideren, maar ik hoop er eind dit jaar weer te kunnen staan. Het doel is om na de winterstop volledig fit te zijn.” Hoewel beide spelers nog nooit in de tweede klasse speelden, hebben ze al wel enige ervaring. “Toen we wisten dat we hier naartoe gingen, hebben we een aantal wedstrijden van CION bekeken”, zegt Janssen. “Voetballen in de tweede klasse wordt wel anders dan in de Vierde Divisie. In deze afdeling is er meer sprake van renen vliegwerk.” Foto: Tanja Morgan 31 Robert Verbeek gaat zijn eerste seizoen in als oefenmeester van CION. Hij volgt Ricky van den Bergh op.
AMATEURS BIBBEREN WEER BIJ VERSTERKTE DEGRADATIEREGELING Net als vorig seizoen werd de promotie/ degradatieregeling voor West 2 pas op 15 september voor bekend gemaakt. Eigenlijk onbegrijpelijk dat de vertegenwoordigers van de clubs dit pikken. Het is eigenlijk gek dat de amateurclubs akkoord zijn gegaan met dit voorstel. In klas 2 D degradeerden in mei 2023 6 van de 14 clubs, onder wie CWO en HVC’10. Dat is 43 %. Stel dat dit percentage in de Eredivisie zou gelden, dan zouden de nummers 11 tot en met 18 degraderen. In voetballand zou de hel losgebroken zijn. De versterkte degradatieregeling geldt alleen voor de eerste tot en met de vierde klas. De interessantste ontmoetingen zullen in de derde klas D zijn, maar ook in de tweede klasse D en de vierde klas D en E zullen er klappen vallen. Het wordt dus weer bibberen voor de Waterwegclubs. Tweede Divisie De hoogst spelende Waterwegclub is al sinds jaar en dag Excelsior Maassluis. Die club moet ervoor zorgen om weg te blijven van de plaatsen 14,15 en 16. Nummer 16 degradeert direct naar de derde divisie. De nummers 14 en 15 spelen een nacompetitie met de zes periodekampioenen uit de derde divisie A en B. Slechts één van deze acht teams haalt na drie gewonnen wedstrijden de bonus binnen. Kans op succes dus slechts 12.5 %. O ja, de kampioen van de Tweede Divisie kan nog steeds niet naar de Keuken Kampioen Divisie promoveren. Vierde Divisie Zwaluwen is de enige Waterwegclub in de Vierde Divisie B. De kampioen gaat meteen over naar de Derde Divisie. Zwaluwen dat sterk aan de competitie begonnen is, moet wegblijven van de plaatsen 15 en 16 die directe degradatie naar de eerste klas betekenen. De nummers 13 en 14 uit Vierde Divisie B en C spelen nacompetitie met de 15 (5x3) periodekampioen uit de eerste klasse C t/m G. De wedstrijden worden door loting vastgesteld. Deze 19 clubs spelen om 3 plaatsen in de Vierde Divisie, een loterijkans van 15,7 %. Mocht Zwaluwen onverhoopt nacompetitie spelen, dan moet het drie wedstrijden winnen om in de Vierde Divisie te blijven. Als Henk de Zeeuw c,s, echter een periodekampioenschap in Vierde Divisie B kan binnenhalen, dan speelt hij met de periodekampioenen van Vierde Divisie C en de nummers 15 en 16 van de Derde Divisie B om twee plaatsen. Dat zijn acht teams die slechts twee wedstrijden hoeven te winnen om te promoveren. Dat is een aardige succeskans van 25 %. Dit nacompetitieschema is trouwens erg overzichtelijk. Tweede klasse D Spannend maar vooral billenknijpend wordt de competitie voor de drie Waterwegclubs in 2 D: te weten CION, VFC (za) en het gepromoveerde HBSS. De kampioen promoveert en de drie
periodekampioenen van 2 C en 2D spelen om 2 plaatsen voor promotie naar de gemengde eerste klas. Vanuit de eerste klas doen zes clubs uit IC en ID (de nummers 10,11 en 12) daaraan mee.(kans op succes is dus 16,6 %) Klas 2 D telt 13 clubs en de onderste twee (nr.12 en 13) degraderen rechtstreeks naar de derde klas. De nummer 9,10 en 11 gaan zich meten in de lastige nacompetitieloterij met in totaal 18 clubs om slechts twee plaatsen. Kans op succes is hier 11%. Derde klasse D Voor de liefhebber van spanning in regioderby’s is klas 3D een lekkernij. Maar liefst zeven Waterwegclubs zijn in deze klas ingedeeld: HVC’10, MVV’27, Victoria’ 04, DVO’32, CWO, Kethel Spaland en Excelsior’20. Toch kan er maar één kampioen worden en direct promoveren naar de tweede klas. Natuurlijk zijn er drie periodekampioenen, die gaan strijden met in totaal 18 clubs voor twee plaatsen in de tweede klas. Kans om succesvol te zijn is dus maar 11 %. in deze klas D zijn de nummers 13 en 14 meteen de klos: ze degraderen naar de vierde klas. De nummers 10,11 en 12 moeten als zg. ‘herkansers’ voorkomen dat ze afzakken naar de vierde klas. In totaal zal deze nacompetitie beginnen met 30 clubs. Vijf daarvan halen slechts de derde klas.(16,6 % kans) Omdat er dus om negen plaatsen kan worden gevochten, is de kans groot dat veel Waterwegclubs in 3D hoe dan ook in het nacompetitiecircus zullen moeten strijden. Vierde klasse D en E De vierde klassen D en E tellen slechts 12 clubs. MSV’71, VDL en Deltasport zijn ingedeeld in 4D, voornamelijk een Haagse afdeling. De twee laatstgenoemde clubs zijn vorig seizoen gedegradeerd. De kampioenen promoveren naar de derde klas. De drie periodekampioenen doen mee aan de nacompetitie voor de derde klas. Er zijn in klas De buren Hermes DVS en SVV willen allebei de stap omhoog maken 4 D twee directe degradanten (nummers 11 en 12) en maar liefst drie herkansers. (8,9,10) In 4 E ontmoeten Hermes DVS en PPSC louter Rotterdamse clubs. Hiervoor geldt dezelfde regeling als van hierboven. Het zal dus opnieuw niet gemakkelijk zijn om te promoveren naar de derde klas. Kans op succes is 16,6 %. De nacompetitie voor handhaving in de vierde klas gaat in totaal om 30 clubs, waarvan er zeven succesvol kunnen zijn: 23 % Vijfde klasse Het Schiedamse SVV zit in een Leidse afdeling van twaalf clubs (5 A). Degraderen in deze souterrainklasse van het amateurvoetbal is niet mogelijk, maar promoveren lijkt wel erg lastig. De drie periodekampioenen strijden om een plaats in de vierde klas met Indelingen seizoen 2023/2024 2e divisie 4e divisie D 2e klasse D 3e klasse D de herkansers van de vierde klassen: 30 clubs waarvan er zeven succesvol kunnen zijn: 23 % VFC (zondag) Je zou het bijna vergeten, maar op zondag speelt er in de Waterwegregio nog maar één club. VFC is dit seizoen ingedeeld in klas 2 B in West I en speelt voornamelijk in de omgeving van Amsterdam en Utrecht. Er zijn twee directe degradanten (nrs, 13 en 14) en drie herkansers voor de derde klas (nummers 10, 11 en 12). In totaal 18 clubs strijden om twee plaatsen (11 % kans). De kampioen van 2 B promoveert naar de gemengde eerste klas. De drie periodekampioen strijden met 12 clubs om twee plaatsen in de gemengde eerste klas: 16.6 %. 4e klasse E 4e klasse D 5e klasse A 2e klasse B (zo) 33
‘Wijn is onze passie’ Ook levering aan horeca en verenigingen ! Wijnproeverijen Ruim 700 wijnen Lokale dranken Ruim assortiment gedistilleerd Relatiegeschenken Schiedamseweg 33- 3121 JD Schiedam- Tel.: 0610928291- marcel@wijnhandelvandijk.nl WWW.WIJNHANDELVANDIJK.NL De lekkerste limoncello van schiedam! Te verkijgen bij de slijterijen en verschillende horeca in Schiedam schietroen schietroen www.schietroen.nl
Teun Hartgers (HCS) uitgeslapen op het hockeyveld ‘HCS ‘er wint Auping bed door doelpunt van het jaar’ Het leven van HCS’er Teun Hartgers stond afgelopen zomer even helemaal op zijn kop. De student pedagogische wetenschappen draaide met de heren 1 van de Schiedamse hockeytrots HCS een prima seizoen. Als kers op de taart werd zijn doelpunt dat hij scoorde tegen DSHC bekroond tot ‘Auping doelpunt van het jaar’ “Ik kan in ieder geval goed uitgeslapen het nieuwe seizoen in!” aldus de winnaar van een heus Auping-bed. Moment of fame “Het was mijn eerste balcontact na de winterstop.” Zo kijkt Hartgers terug naar zijn- wat later bleek - moment of fame. “Er was eigenlijk pas 30 seconden gespeeld en ik begon vanaf de zijkant een solo, tikte de bal omhoog tot aan de keeper waarna ik deze ook omspeelde en scoorde.” Doelpunt van het jaar Uiteindelijk won het keurkorps van oefenmeester Bart-Jan van Collemburg met 4-1 maar het doelpunt van Hartgers dreunde daags na deze overwinning nog na. “Mijn doelpunt bleek genomineerd te zijn op hockey.nl, het grootste hockeyplatform van Nederland. Iedereen kan naar die website doelpunten doorsturen, van hoofdklasse tot onderbond. Uiteindelijk wordt Foto: Tanja Morgan per week door de lezers een winnaar gekozen. Mijn doelpunt had 1400 stemmen waardoor ik uiteindelijk, samen met nog vier andere doelpuntenmakers genomineerd werd voor het doelpunt van het jaar, dat aan het einde van afgelopen seizoen werd verkozen.” Club als pr-machine Ondanks dat het doelpunt van een ware schoonheid was, moest er nog wel gestemd worden. “Ja, dat was wel een ding, want het ging om het aantal stemmen. Uiteindelijk hebben mijn teamgenoten en heel veel clubgenoten een ware PR-machine op gang gebracht om als eerste te eindigen en dat is gelukt. Ik ben iedereen dan ook heel erg dankbaar die op mij gestemd heeft, haha.” Familiesfeer Volgens Hartgers benadrukt deze vriendendienst die hij heeft gehad van zijn clubgenoten de sfeer bij HCS. “Het is echt een familieclub waar iedereen voor elkaar klaar staat. Ik kom oorspronkelijk uit Voorburg en heb ruim vier jaar bij Cartouche in Leidschendam gespeeld Toen ik in Schiedam kwam wonen voor mijn studie, besloot ik bij HCS te gaan hockeyen. Ik voelde me meteen op mijn gemak en zeer welkom.” Vlaggenschip Volgens Hartgers is er bij HCS een gezonde mix van gezelligheid en ambitie. “We profileren ons op dit moment als een stabiele eersteklasser. Met Bart-Jan van Collemburg hebben we een ambitieuze coach die goed bij het team past. Dit seizoen zijn er enkele jonge gasten vanuit de jeugd doorgeschoven naar de selectie ,waardoor we met een vrij jong team zijn gaan bouwen naar de toekomst. Om een voorbeeld te geven, wij spelen op de training vaak jong tegen oud. Ik heb met mijn 21 jaar al mijn debuut gemaakt in oud, dat zegt genoeg. Al met al zijn alle ingrediënten en randvoorwaarden voor mij bij HCS aanwezig om hier nog jaren rond te lopen. Vanaf nu dus ook als een heerlijk uitgeslapen hockeyer, haha!”
Jeremy van Mullem beleeft voetbaldroom bij spar Arno van Zweden (MSV’71) in voetsporen van vader Martin ‘Ik kijk uit naar de derby’s tegen VDL Maassluis Voetbalclub MSV’71 loopt als een rode draad door het leven van Arno van Zweden. Vader Martin bekleedde bijna alle functies voor de Maassluisse familieclub en is ook de drijvende kracht achter het jaarlijkse hoogtepunt van de vereniging: de traditionele Megaweek. Tot een debuut in het eerste kwam het echter nooit voor Martin. Deze eer is inmiddels wel zoon Arno ten deel gevallen. De 19-jarige middenvelder is tegenwoordig één van de ‘sterkhouders’ in de fine fleur van coach Paul van Loenen. Idiote uitslag Hoe zuur was het in zijn debuutjaar, twee seizoenen geleden, dat Van Zweden met zijn ploeg naast het derdeklasserschap greep. Een onwerkelijke 1-37 van concurrent SV Houtwijk op HMSH op de slotdag van de competitie zette destijds een streep door de titelkansen van MSV’71. Arno van Zweden daarover: “Ja, dat was wel even slikken en daarbij hadden wij natuurlijk ook onze bedenkingen. Maar we hebben ons er eigenlijk al snel overheen gezet. Voor mij persoonlijk was het een mooi jaar, waarin ik op 16-jarige leeftijd heb kunnen debuteren in MSV’71.” Teambuilding Na het mislopen van de promotie vertrok een aantal spelbepalende spelers. Hierdoor moest de ploeg uit Maassluis-West gaan bouwen aan een elftal voor de toekomst. “Achteraf is het misschien goed geweest dat we dat seizoen niet promoveerden. Er vertrokken echter goede spelers, waardoor we veel doelpunten inleverden. Dat was natuurlijk niet zo makkelijk op te vangen. Maar hierdoor kreeg de jeugd, onder wie ik, wel de kans om door te stromen. Afgelopen seizoen hebben we weer lekker meegedaan om de bovenste plaatsen en bovendien hebben we ons als team verder ontwikkeld.” Spannende indeling Van Zweden, in het dagelijks leven student op de HALO, ziet de toekomst van zijn ploeg dan ook rooskleurig in. “Doordat de vijfde klasse erbij is gekomen, merk je wel dat ook de vierde klasse sterker is geworden. We zitten met MSV’71 dit seizoen in 4D, een mix van Rotterdamse, Haagse en Westlandse clubs. Dat is natuurlijk erg leuk. Ik ben benieuwd hoe de degradanten het doen en uiteraard kijk ik al uit naar de Maassluisse derby tegen VDL. Dat is natuurlijk de enige echte derby.” Verenigingselftal “Het is leuk om te zien dat het eerste elftal voornamelijk uit ‘echte’ MSV’71- jongens bestaat, die naast het voetballen in de selectie vaak nog op een ander vlak actief zijn voor de vereniging. Sommigen trainen de jeugd, anderen fluiten pupillenwedstrijden. Dat is hier heel normaal en dat wordt binnen de vereniging eigenlijk ook van je verwacht.” Toekomst Ondanks zijn weinige vlieguren is Van Zweden in korte tijd uitgegroeid tot een van de spelbepalende spelers van MSV’71. Arno: “Ja, het is erg hard gegaan, maar ik maak mezelf geen illusies, hoor. Ik vind het geweldig om in het eerste te voetballen en ga er alles aan doen om met deze gasten MSV’71 in de komende jaren goed op de kaart te zetten. De combinatie met mijn studie is echt ideaal en ik heb helemaal niet de behoefte om bij een andere club aan de slag te gaan. Bovendien, dat zou niet eens mogen van mijn vader. Die is veel te blij omdat ik nu in het eerste elftal speel! Nee, ik kijk er heel erg uit om de komende jaren mee te bouwen aan een sterk MSV’71.” 37
MVV’27 KAN WEER REKENEN OP JARI BOON ‘Beste van twee werelden’ ‘Sluitpost na blessureleed weer onder de lat in Maasland’ MVV’27 is al jaren als een stabiele factor in amateurvoetballand. De rood-witte Maaslandse brigade bivakkeerde de afgelopen seizoenen steeds in de Haagse regio. Aankomend seizoen zal de ploeg uitkomen in de sterke ‘Waterweg getinte’ derde klasse D. Hakan Copur, bijgestaan door de assistent-trainers Richard Rasens en Arno van Nierop, zal in zijn eerste seizoen als hoofdtrainer vol aan de bak moeten. Gelukkig kan hij dit seizoen rekenen op doelman Jari Boon die na anderhalf jaar blessureleed weer zijn opwachting kan maken onder de Maaslandse lat. “Heerlijk om weer op het veld te staan.” ‘Krak’ zei de kruisband Boon denkt terug aan dat nare moment in november 2021 in zomaar een gewone competitiewedstrijd tegen Zuidland. “Geen tegenstander in de buurt, maar ineens hoorde ik een harde knak. Aanvankelijk leek het wel mee te vallen ondanks dat ik niet kon trainen, kon ik wel krachtoefeningen doen bij de fysio. maar ruim 7 (!) weken later ging ik weer vol door mijn knie. Via een scan kwamen ze erachter dat mijn kruisband finaal was afgescheurd. Echt een flinke streep door de rekening.” Negen maanden revalideren Na een operatie volgde een lang revalidatieproces. ”De eerste weken kon ik helemaal niks en leefde ik op mijn kamer, maar na een tijdje kon ik toch weer lopen met krukken. Uiteindelijk heb ik een heel revalidatietraject doorlopen dat ruim 9 maanden heeft geduurd. Daarna kon ik langzaam het voetballen weer oppakken. Het begon met rustig hardlopen, daarna meetrainen en vervolgens heb ik afgelopen maart mijn rentree gemaakt in het tweede.” Voetbal erg gemist Anderhalf jaar later raakt Boon, in het dagelijks leven medewerker publiekszaken bij Sparta Rotterdam, weer op stoom. “Ik ben inmiddels weer terug op mijn oude niveau. Ik heb heel de voorbereiding meegedaan en veel wedstrijden gekeept. Ik merk aan mezelf dat ik door die lange afwezigheid gretiger ben dan ooit. Ik heb het voetballen erg gemist. Ik speel al sinds de F1 bij MVV’27 en al mijn vrienden zitten hier. Op zaterdagen ging ik wel altijd mee naar de wedstrijden en hielp ik bijvoorbeeld de leider. Maar dat is natuurlijk niets vergeleken bij zelf voetballen.” Eerst veilig spelen Ambitieus vervolgt Jari: “Ik ga volle bak voor het eerste. Ik heb een gezonde concurrentiestrijd met Mark van Barneveldt. We waarderen elkaar en maken elkaar scherper en sterker. Als team hebben we in de ‘Rotterdamse’ derde klasse sterke tegenstanders. Er is ook dit jaar weer een versterkte degradatieregeling en ik denk dat we ons eerst zo snel mogelijk veilig moeten spelen. Vanuit die positie moeten we kijken hoe het seizoen zich ontwikkelt. Ik ga er in ieder geval weer met volle teugen van genieten!” Hakan Copur (44) zal dit seizoen voor het eerst de scepter zwaaien bij het eerste elftal van de Maaslandse derdeklasser. Copur, die in het verleden bij o.a. Excelsior Maassluis, MVV’27, VDL en CION als speler actief was, bewandelde bij MVV’27 de weg van de geleidelijkheid. Via achtereenvolgens het derde en het tweede elftal volgde afgelopen jaar het assistent-trainerschap bij het eerste. Dit seizoen zal Copur beginnen aan zijn eerste klus als hoofdtrainer. Hij zal daarbij worden geassisteerd door Richard Rasens en Arno van Nierop. De geboren Maassluizer kijkt met vertrouwen vooruit: “Ik denk dat het een heel sterke, maar ook leuke competitie is. Het is een mix van Waterwegclubs en Westlandse clubs. Voor ons is het een voordeel dat we de afgelopen jaren zowel aan de Westlandse kant als aan de Rotterdamse kant waren ingedeeld. Het Westlandse voetbal kent veel derby’s, waarbij er erg fysiek wordt gevoetbald. De Rotterdamse kant is daarentegen technischer en tactischer. Dit belooft een leuke clash te worden en ik ben benieuwd hoe deze twee speelstijlen zich ten opzichte van elkaar verhouden.” OefenmeesterHakan Cupur is bezig aan zijn eerste seizoen als hoofdtrainer bij MVV’27 39
VOOR BAANBREKEND ONDERZOEK TEGEN ALVLEESKLIERKANKER SMS ‘CASPER’ NAAR 433 EN DON E E R € 3 Uw partner op het gebied van brand en blus installaties Warande 38 - 3116 CH Schiedam- www.mvtt.nl - info@mvtt.nl - 010 426 60 57
JULIËTTE VAN SCHIE (NEXUS) ‘IK VERWACHT EEN PITTIG SEIZOEN’ ‘Korfallers Nexus komen voor het eerst uit in eerste klasse’J De korfballers van het Schiedamse Nexus staan voor een debuut in de eerste klasse in de zaal, maar zullen ook op het veld mee strijden. Speelster Juliëtte van Schie verwacht dan ook een ‘loodzwaar’ seizoen. Samen met haar levenspartner Noah Poppelier is Van Schie een echte sterkhouder van Nexus. Hoe kijk je terug op het afgelopen seizoen? “Ik denk, als ik voor ons beiden spreek, dat het een erg goed seizoen is geweest. Op het veld hebben we ons gehandhaafd in de tweede klasse in een zware poule. We pakten de punten wanneer nodig. Het zaalseizoen was extra bijzonder! Twee wedstrijden voor het einde van de competitie waren we al gepromoveerd naar de eerste klasse. We pakten in de laatste wedstrijd tegen de directe concurrent de titel. Een niet te vergeten moment. Het tweede promoveerde ook. Het is erg belangrijk om de aansluiting met elkaar te blijven houden.” Wat verwacht je sportief gezien van het seizoen? “Wij denken dat het een zwaar seizoen gaat worden. Op het veld zitten we met drie andere ploegen in de competitie. We willen zeker gaan meespelen voor de titel. Dat is hopelijk een goede voorbereiding op de zaal. In de zaal wordt het natuurlijk veel lastiger. We spelen tegen goede ploegen, en voor het eerst gebeurt dat met schotklok. Het is wel mooi om met dit team deze kans te krijgen. Dit is het hoogste niveau waarop het team ooit heeft gespeeld. Met de zoon van de trainer hebben we goede aanwinst erbij gekregen. De doelstelling bij de zaalcompetitie wordt in ieder geval veel ervaring op te doen en hopelijk een ploeg onder ons te houden.” Hoe is het om samen met Noah te spelen in het eerste team? “Wij spelen als sinds dat we 11 jaar oud zijn bij elkaar in het team. Het is leuk om samen iets te delen waar je beide veel energie uithaalt. Daarnaast zijn we allebei personen die een teamsport en het verenigingsleven erg waarderen! Je bouwt hier toch een hele vriendengroep op en het is leuk als je zoiets samen kan doen. Coachen doen we allebei met veel plezier en het is leuk om de jeugd beter te maken. Daarnaast zit ik in de activiteitencommissie en Noah in het bestuur. We zijn veel met de club bezig. Dat proberen we ook over te brengen op de generaties onder ons.” Overzicht waterwegclubs De korfbalclubs uit de regio Waterweg zijn klaar voor het nieuwe seizoen. De zaalcompetitie is natuurlijk opnieuw het belangrijkste, Vreugde bij Nexus na het binnenhalen van de titel in de tweede klasse afgelopen seizoen 41 maar ook op het veld zal dit najaar rond de korf worden gestreden. Het hoogst spelende ckc Maassluis speelt op het veld in de overgangsklasse en treft daarin drie Haagse clubs. De Maassluizers nemen het op tegen Achilles, ALO en HKV/ Ons Eibernest. Voor de veldcompetitie is de ambitie van ckc Maassluis om bij de beste twee te eindigen om uitzicht te houden op de hoofdklasse. In de zaal speelt de formatie van coach Johan van Barneveldt in de eerste klasse. In 1H treft het Albatros, Merwede/Multiplaat, Kinderdijk, Movado, Tjoba, ONDO en Juliana. Het Schiedamse Nexus gaat een uniek seizoen tegemoet. De formatie van de Belgische coach Mario Benard komt in de zaal voor het eerst uit in de eerste klasse. Maar daarvóór start de ploeg op het veld in de tweede klasse tegen ADO, NIO en OZC. Ook op het veld willen de Schiedammers dit seizoen hoge ogen gooien. In de zaal treft het in 1G het Dordtse Oranje Wit, Veo, Reeuwijk, Erasmus, Vriendenschaar en BEP. Ook ontmoet het de Ridderkerkse formatie KCR, waar voormalig Nexus-coach Erik Speijer vandaan komt. Het wordt afwachten hoe de ploeg er straks conditioneel voor staat. Handhaven zal het voor-naamste doel worden. De twee overige Waterwegclubs, ODO uit Maasland en Twist uit Vlaardingen, komen elkaar in het najaar in de eerste klasse al op het veld tegen. Beiden treffen verder ook Korbis en IJsselvogels. In de zaal ligt dit iets anders: Twist komt dan uit in 2G tegen VZOD, Thor, Dijkvogels, Phoenix, Korbis, NIO en IJsselvogels. ODO speelt in 1D tegen Roda, ONDO, Fiducia, ALO, Weidevogels, Swift en Refleks. Voor de laatste Waterwegclubs lijkt handhaving het doel te worden.
Wil jij ook de beste zijn in je werk? Neem dan contact op voor een baan in de bouw, techniek of office. WERK VOOR DE ECHTE DOENERS! Ga naar www.vnom.nl of bel 010 - 223 96 21
HOEVEEL KILOMETER GAAT ELKE WATERWEGCLUB REIZEN? ‘VFC (zo) koploper met 1005 kilometer in 13 wedstrijden’ De KNVB deelt in, soms leuk en soms onbegrijpelijk. Dat Excelsior M. de meeste kilometers van iedereen maakt, is logisch. Ze spelen Tweede Divisie landelijk en 17 wedstrijden. Ze zullen toch wel overnachten in Van der Valk Assen als ze naar ACV moeten: 233 kilometer? Gemiddeld reist Excelsior 88 km per uitwedstrijd. Ze spelen twee keer thuis, want Jong Sparta speelt zijn wedstrijden in Maassluis. De indeling staat gewoon vast. Zwaluwen boft dit jaar met geen winter in Zeeland maar een zeer op de regio gemaakte indeling. Ze spelen ook landelijk, Vierde Divisie maar reizen slechts 25 km gemiddeld. Fijn voor de penningmeester. Dat staat in schril contrast met de reisafstand van VFC (zo). Dat is ingedeeld in West I klasse 2B en moet gemiddeld 77 kilometer afleggen. Voordeel: de zondagboys kunnen zaterdagavond gewoon stappen, want ze mogen zondags in de bus uitslapen. De vereniging moet echter dure busreizen betalen. Is dit zondags 43 vol te houden? Brrr. spelen tegen ZSGOWMS? Volgend seizoen misschien in District Noord met uitreizen naar Mussel-en Stadskanaal of Oude en Nieuwe Pekela. HVC’10 maakt gemiddeld meer kilometers (nl. 27) dan Zwaluwen, want de Hoekse club moet vijf keer door de Beneluxtunnel en de veerpont bij Maassluis is uit de vaart genomen. Bij handhaving volgend jaar door de BlankenOverzicht van reisafstanden per club: burgtunnel. Heel slecht heeft SVV het getroffen: ze worden als enige Waterwegclub in de vijfde klas ingedeeld in 5A (regio Leiden en nog verder). Gemiddeld reist deze vijfde klasser (!) nota bene 31 kilometer: de reisafstanden zouden toch korter worden door de piramide? Een plek in de Haagse afdeling had toch ook gekund? Van reizen word je slim, maar ik zou op zaterdag niet naar Leimuiden willen.
WWW.VERKADE-VLAARDINGEN.NL Grondverzet • Wegenbouw • Bestrating • Rioolwerk Terreininrichting • Archeologie • Groenwerkzaamheden
Succesvolle ‘vreemdeling’ Benjamin van der Zwan gaat bouwen bij DVO’32 ‘Ik kom niet uit de buurt maar dat kan ook een voordeel zijn’ DVO’32 heeft zich de afgelopen seizoenen een stabiele derdeklasser getoond. Na de promotie naar de derde klasse, een Vlaardings kampioenschap en een Waterweg-Supercup trok trainer Ben Hoogwerf na een succesvolle periode van ruim acht jaar de deur achter zich dicht. Hij verkaste naar Kethel Spaland. Afgelopen seizoen werd het trainersgat gedicht door oefenmeester Raymond de Romph, maar die gaf aan, o.a. vanwege zijn UEFA-A opleiding al na één seizoen te stoppen. Spelers stoppen Niet alleen op het trainersfront waren er de afgelopen seizoenen verschuivingen. Ook bij de selectie besloot een aantal spelers te vertrekken of te stoppen. Aan de ‘onbekende’ Benjamin van der Zwan en diens assistent Chris Jansen de taak om te bouwen aan een ‘nieuw’ DVO’32. “Ik kom niet uit de buurt, maar dat kan ook een voordeel zijn” Bewierookt verleden “Hij was een stralend middelpunt bij het kampioensfeest van DUNO: trainer Benjamin van der Zwan. De oefenmeester glunderde van oor tot oor en mag op deze plek een standbeeld toebedeeld krijgen. Vooral de manier waarop Benjamin tot aan de finish bij het kampioenschap bracht geweldig te noemen,” was zomaar een passage uit de ode die de Haagse vereniging op haar website plaatste. Dat was naar aanleiding van het huzarenstukje dat Van der Zwan destijds met zijn ploeg uithaalde door promotie naar de derde klasse te bewerkstelligen. Ook de afgelopen vier seizoenen bij vv Schipluiden, waar Van der Zwan de scepter zwaaide, was er niets dan lof. De vraag rijst waarom de overstap naar de ‘Rotterdamse kant’? “Haha, ja het is inderdaad een opvallende keuze vindt men maar ik sta daar heel anders in. Na het afgelopen seizoen vond ik dat het na vier jaar Schipluiden tijd werd voor een nieuwe uitdaging. Ik werd door diverse clubs gepolst waaronder DVO’32. Ik kende de club niet, maar de ambitie die de club uitsprak en het feit dat er echt wel werk aan de winkel was betekende een uitdaging voor me. Dus ik dacht waarom ook niet? We gaan er gewoon voor.” Hoog gespeeld Niet alleen als trainer maar ook als speler heeft van der Zwan de nodige ‘meters’ gemaakt en hij neemt die ervaring dan ook mee in zijn trainersfilosofie: “Ik heb in het verleden de hele jeugdopleiding bij Sparta doorlopen en het daar geschopt tot het tweede elftal. Van daaruit ben ik via Vitesse Delft terecht gekomen bij DUNO. Het leuke daarvan is dat ik op vrijwel elk niveau heb meegemaakt wat er van een speler verwacht wordt en (nog belangrijker) wat je als trainer kunt verwachten van een speler. Dit is denk ik, naast het technische aspect, wellicht de belangrijkste competentie die je als trainer moet bezitten.” Veel nieuwe spelers De afgelopen periode heeft DVO’32 hard gewerkt om de gaten die gevallen zijn door vertrekkende spelers op te vullen. Van der Zwan daarover: “Het mooie is dat er veel spelers zijn gekomen die weer vrienden en bekenden zijn van de huidige spelersgroep. Wat ik nu zie is dat we twee goede selectie-elftallen hebben waarvan de trainingsopkomst en bereidwilligheid om voor elkaar te willen werken goed is. Ik kijk uit naar de komende periode waarin we gewoon langzaam verder bouwen Waar we uiteindelijk eindigen, dat zien we wel.” DVO’32 in de voorbereiding in aktie tegen DSVP Foto’s: Ruben Zegers 45
Even er tussenuit? Schitterende villa’s Zeebries, 50 minuten van Rotterdam direct aan het strand! BOEK NU ! Zeebries 8 en 9 75 m van het strand rentachalet.nl Stichting De Betrokken Spartaan verzorgt dagelijks sportactiviteiten op de pleintjes in Rotterdam en Schiedam. Stichting De Betrokken Spartaan, hét maatschappelijke hart van Sparta Rotterdam, verzorgt dagelijks op een tal van pleintjes verdeeld over Rotterdam en Schiedam leuke sportactiviteiten voor de jeugd. Met de projecten Sportstimulering Rotterdam en StreetRuleZ! verwelkomen de sportcoaches van De Betrokken Spartaan wekelijks honderden kinderen. StreetRuleZ! Met StreetruleZ! zorgt Stichting De Betrokken Spartaan ervoor dat Schiedammers vanaf 16 jaar de kans krijgen om een opleiding tot sportcoach te volgen. Dit gebeurt op één van de ‘D&S-pleinen’ in hun eigen buurt. Op deze speelpleinen ontmoeten zij huidige sportcoaches en worden zij door hen geënthousiasmeerd om uiteindelijk ook een opleiding tot sportcoach te gaan volgen. In ruil voor deze opleiding zetten zij zich, nadat ze het diploma hebben behaald, 200 uur per jaar in als vrijwilliger bij sportactiviteiten. Rotterdam sportstimulering Met het project Sportstimulering Rotterdam laat Stichting De Betrokken Spartaan zoveel mogelijk kinderen sporten op de pleintjes in hun eigen buurt in Rotterdam. De reden dat de Stichting dit wil, is omdat het goed is om kinderen te laten bewegen. Niet iedereen kan bij een sportvereniging sporten vanwege financiële redenen. Er staan op verschillende pleintjes diverse sportcoaches die verschillende sportactiviteiten organiseren, zoals voetbaltoernooitjes. Bekijk www.debetrokkenspartaan.nl voor meer informatie over alle maatschappelijke activiteiten van Sparta Rotterdam!
IAN WIELAARD: DE ‘BART VRIENDS’ VAN HERMES DVS ‘Laatbloeier maakte op zijn 30ste zijn debuut in eerste elftal’ Wat erin zit komt er uiteindelijk altijd uit. Ian Wielaard is een laatbloeier. Het voetbalspel, en eigenlijk de meeste sportieve activiteiten, werden de 32-jarige Vlaardinger namelijk niet met de paplepel ingegoten. In plaats daarvan werden de interesses van Wiellaard gewekt door museumbezoek, pianoles en andere niet-sport gerelateerde activiteiten. Tot het moment dat de leraar Grieks, Latijn, Filosofie en Geschiedenis aan het Groen van Prinsterer Lyceum (Lentiz) door vrienden werd meegenomen om een partijtje te ballen in het tiende elftal van Zwaluwen. Op zijn dertigste maakte hij bij Hermes DVS zijn debuut in het eerste elftal: “De deur staat open voor Koeman, haha.” Geen bal maar museum “Eigenlijk had ik vroeger helemaal niets met voetbal of sport in het algemeen,” blikt Wielaard terug naar zijn jeugd. “Sommige mensen komen uit een sportfamilie waarbij de ouders allebei sporten en er zo vanzelf mee besmet worden. Ik ging vaak met mijn ouders naar het museum of andere ‘burgerlijke’ vrijetijdsbestedingen. Pianoles was vanaf jongs af aan mijn passie. Ik speelde natuurlijk wel op pleintjes met de buurtkinderen en daar werd vaak gevraagd waarom ik niet op voetbal ging. Dat was wel grappig.” Ommezwaai Hoe anders werd het toen Wielaard op 22-jarige leeftijd door vrienden werd geïntroduceerd bij het tiende van Zwaluwen. “Ik had het direct geweldig naar mijn zin en ik kon ook best aardig mee, haha.” Een transfer naar CWO 3 (“Alleen maar goede voetballers om me heen.”) legde hem geen windeieren, maar de coronajaren en een blessure zetten een keiharde streep door zijn ontwikkeling als voetballer. Parel wordt groeibriljant Een parel voor het voetbal leek daardoor verloren te gaan. Maar zijn (school) vrienden Hermes DVS met laatbloeier Ian Wielaard voor de derby tegen SVV 47 Ian Wielaard in het prachtige trocot van Hermes DVS Arse Calame, Vincent Lansbergen, Koen Pijpers en Kai Broer namen de groeibriljant bij de hand. Ze haalden hem over om het toch eens bij Hermes DVS te proberen. “Ik dacht toen bij mezelf, dat gaan we gewoon doen.” Na een aantal trainingen volgde zijn debuut in het tweede, maar het noodlot sloeg toe. Een skiongelukje zorgde ervoor dat hij al na vier wedstrijden vanaf de kant moest toekijken. Na een revalidatieproces van een paar maanden kwam aan het einde van het seizoen toch de bekroning op zijn harde werk. ‘De dienende speler,’ zoals hij zichzelf graag typeert, debuteerde op 30-jarige leeftijd in de nacompetitie tegen Graaf Willem II VAC. “Dat was natuurlijk een geweldige ambiance om te debuteren. Alleen een beetje jammer dat we met 0-9 verloren. Ik denk dat ik de enige Hermes-speler ben die met een trots gevoel terugkijkt op dat duel, haha.” Oranje Besmet met het voetbalvirus is het dit nieuwe seizoen menens voor de middenvelder. “Ik heb afgelopen zomer voor het eerst de hele zomer doorgetraind en ik merk dat ik veel fitter ben dan vroeger. De voorbereiding was goed en ik voel me lekker op mijn plaats in het team. Ik hoop dat ik dit seizoen met die gasten (en natuurlijk met trainer Gokhan Cayir) een mooi seizoen mag beleven. Wie weet wat er dan nog in het vat zit. Ik ben nog maar 32 jaar, dus in de bloei van mijn voetballeven. Bovendien heb ik nog niet bedankt voor het Nederlands Elftal. Die deur staat gewoon open, Koeman, haha!”
Duifhuijsen Aandacht voor zonwering DUIFHUIJSEN SHOWROOM 2e van leyden Gaelstraat 16 3134 LL Vlaardingen 010 4351939 info@duifhuijsenzonwering.nl www.duifhuijsenzonwering.nl
ADNAN BAJIC: WK-GANGER IN DERDE KLASSE ‘Ik geniet weer van het spelletje bij CWO’ Hij speelde op het WK017 in Mexico voor Oranje met jongens als Nathan Aké, Memphis, Jethro Willems en Karim Rekik. Enkele van zijn teamgenoten stootten door naar de absolute wereldtop, maar Adnan Bajic (29) is komend seizoen te bewonderen in de derde klasse D. “Het wat-alsscenario heb ik naast mij neergelegd.” Geboren in een AZC Als zoon van Bosnische ouders die gevlucht waren voor de oorlog zag Adnan Bajic het levenslicht in een AZC in Zeist. “Daar herinner ik me natuurlijk weinig van. Ik heb mijn jeugd doorgebracht in Maassluis waar ik nog steeds woon.” Zijn eerste voetbalpogingen maakte Bajic bij VDL Maassluis. Danny Koevermans en Ricky van der Bergh gaven de kleine Bajic echter tijdens een voetbalclinic het dringende advies om het te proberen bij Sparta. Geboren talent Bij de Rotterdammers doorliep hij alle jeugdelftallen en groeide uit tot een belofte voor de toekomst. Tot dat ene ‘breekpunt’ dat zijn carrière zou bepalen. “Ik speelde met de O17 tegen Feyenoord en tijdens een botsing met Rekik brak ik mijn scheenbeen: een breuk ook in mijn ontwikkeling. Na deze scheenbeenblessure herstelde ik goed, zowel mentaal als fysiek en haalde ik mijn oude niveau. Ik speelde toen voor Oranje O17. We hadden ons gekwalificeerd voor het EK in Servië en ik was een vaste waarde en had alles gespeeld. Uiteindelijk miste ik door mijn blessure dit EK. Echt een flinke streep door de rekening. Geplaagd door blessures Na een lang revalidatieproces pakte de balkunstenaar de draad weer op en vervolgde zijn loopbaan in Sparta O17. “Ik werd fit en speelde weer in de basis. Ik mocht zelfs mee naar het WK O17 in Mexico, dat aan het eind van het seizoen plaatsvond. Ik was net op tijd fit en werd uiteindelijk opgeroepen voor het WK.” Na het WK volgde echter een nieuwe domper voor Bajic. “Ik brak in de voorbereiding naar het nieuwe seizoen een botje in mijn enkel en na een lang revalidatieproces liep ik vervolgens tijdens een duel een deuk in mijn voorhoofd op. Dat was weer een mentale opdoffer. Weer was ik veel tijd kwijt met revalideren. Uiteindelijk heeft de revalidatie van al die blessures mij in totaal 1,5 jaar gekost. Dan loop je een achterstand op vergeleken bij je leeftijdgenoten.” Niet meer op oude niveau Uiteindelijk stopte het avontuur bij Sparta en vervolgde de middenvelder zijn carrière bij FC Dordrecht en vervolgens bij RKC Waalwijk. “Ik debuteerde bij RKC Waalwijk in het betaald voetbal. Ik heb echter nooit meer het gevoel gehad dat Adnan Bajic in het Nederlands elftal O16. Samen met Jethro Willems en Karim Rekik. 49 ik terug was op mijn oude niveau. Ondanks meerdere buitenlande aanbiedingen, besloot ik daarom het betaalde voetbal op 21-jarige leeftijd te verlaten en me te richten op mijn maatschappelijke carrière.” Even klaar met voetbal Volgende stop was de Derde Divisie bij Westlandia. Hij had het aanvankelijk erg naar zijn zin, maar de amateurinstelling brak hem op. “Een paar keer trainen per week, net voor de training aanwezig zijn, het drinken/zuipen na de wedstrijd, het minder leven voor het voetbal. Daar had ik moeite mee. Ik kon me daarvoor niet meer mentaal voorbereiden, waardoor ik er even klaar mee was. Ik besloot toen per direct om te stoppen met voetballen. Coronaperikelen Adnan: “Toen kwam de corona-ellende. Dan kijk je ’s morgens in de spiegel en vond ik dat ik weer moest gaan sporten. Via mijn goede vriend Yasin Mazlum kwam ik bij Zwaluwen. Onder leiding van Henk de Zeeuw (één van de beste trainers onder wie ik heb getraind en hoge verwachtingen van heb in de toekomst) heb ik twee mooie seizoenen meegemaakt. Maar ik kon niet meer de extra energie leveren die nodig is voor Divisievoetbal. Uiteindelijk kwam CWO met de vraag of ik interesse had om daar te komen voetballen.” Onnodige degradatie Bajic: ”Afgelopen seizoen zijn we met een goede ploeg toch gedegradeerd. Je bent als spelersgroep daarvoor zelf verantwoordelijk. Dat is ook de reden dat ik het dit seizoen koste wat het kost goed wil maken. Dat verdient deze mooie club. Ik wil er sinds lange tijd weer vol voor gaan. Je moet altijd de bodem aantikken, voordat je weer omhoog kan zwemmen. Ik praat er over met Pieter Langedijk, een van mijn beste vrienden die bij Excelsior Maassluis speelt. Voetballend moet het eigenlijk geen probleem zijn, maar ik moet wel fit worden. Ik merk weer aan mijn zelf dat het voetbalvuurtje in me weer is gaan branden. Ik heb mezelf ten doel gesteld om er nog 1 keer alles uit te halen om de top van de amateurs te halen.” CWO ook weer op zondag
D&S en Sparta staan samen sterk. Samenwerking is de sleutel tot succes. Voor Sparta op het voetbalveld en voor D&S in de vastgoedwereld. Samen maken we het verschil. densvastgoed.nl
BOB VAN DER WAAL NIET MEER WEG TE DENKEN BIJ EXCELSIOR ‘20 Bob van der Waal is al jaren niet meer weg te denken bij Excelsior’20. De 32-jarige sterkhouder van de Thurledebewoners kan een echte clubman worden genoemd. Hij doorliep alle jeugdelftallen en debuteerde vervolgens als ‘jong broekie’ in het elftal van de zogenoemde gouden generatie. Op dit moment presteert de verdediger met zijn ploeg uitstekend in de sterke derde klasse. “We blijven ons ontwikkelen.” Geen spijt Met het overgaan van de zondag naar de zaterdag als vaste speeldag kende Excelsior’20 de afgelopen seizoenen een uitdagende periode. Twee seizoenen later mag het ‘project als geslaagd worden beschouwd. “We mogen absoluut niet klagen,” kijkt Van der Waal terug op die belangrijke beslissing. “Het was in het begin natuurlijk even wennen voor de club, maar achteraf gezien was het een logische keuze. Nu staat er, net als vroeger op zondag, weer een prima organisatie en een sterkere selectie, waardoor we goed kunnen doorpakken.” Promotie derde klas Van koudwatervrees was bij het elftal van oefenmeester Jaco Verhoev absoluut geen sprake. In het eerste seizoen werd op het terrein van Excelsior Maassluis in de finale van de nacompetitie Celeritas met 3-1 verslagen . Hierdoor dwongen de Schiedammers promotie naar de derde klasse af. Afgelopen seizoen werd, ondank de erg versterkte promotie/degradatie-regeling, keurig handhaving bewerkstelligd. Gouden generatie Van der Waal groeide op met spelers van de ‘gouden generatie’. Dat elftal tekende voor een unieke periode in de Excelsior’20-geschiedenis door te promoveren naar de absolute top van het amateurvoetbal: de toenmalige hoofdklasse. “Dat was echt een mooie periode voor de club. Als klein jongetje zag ik dit elftal geweldige prestaties neerzetten en een aantal jaren later stond ik ineens op het veld met diezelfde gasten. In de periode van mijn debuut speelden we in de eerste klasse. En dus ook tegen jongens als Thomas Verhaar, die later de stap naar Sparta zou maken. Dat was wel even pittig aanpoten, maar ook een goede leerschool voor me.” Derby’s De huidige aanvoerder met Excelsior’20 in de dertien jaar dat hij nu in het vlaggenschip speelt, daalde langzaam af naar de ‘lagere regionen’. Maar hij ziet toch ook de charme van een regionale competitie. “Het heeft eigenlijk allebei zijn charmes. Op een hoog niveau spelen is erg leuk, maar aan regionale derby’s geef ik toch de voorkeur. Voor wat dat laatste betreft kunnen we aankomend seizoen in 3D ons hart ophalen. Met ploegen als Kethel Spaland, CWO, DVO’32, Victoria’04, HVC’10, MVV’27 kunnen we rekenen op mooie potten voetbal met veel publiek. Dat vind ik heerlijk.” Verwachtingen Bob van der Waals prognose voor het komende seizoen: “We hebben de afgelopen jaren een goede basis kunnen leggen. Het feit dat we gepromoveerd zijn en het afgelopen jaar ‘gewoon’ derdeklasser zijn gebleven, heeft zeker meegeholpen aan het verder uitbouwen van de selectie. De kracht van ons team is dat we nu de meeste posities dubbel bezet hebben. Daardoor is de onderlinge concurrentie groter geworden. Dat maakt je als team sterker. Ik denk dat we goed mee kunnen in deze derde klas en misschien kunnen we wel voor een positieve verrassing zorgen.” Excelsior’20 pakte afgelopen jaargang de Schiedamse titel door in de finale PPSC te verslaan. 51
FrederikUitvaartverzorging Voor een waardig afscheid, met een passend budget. www.frederikuitvaartverzorging.nl 24 uur per dag bereikbaar 010 - 761 27 10
Jochem van der Hoff: sluitpost en sfeermaker bij Victoria’04 ‘Dit team is eigenlijk een gigantische vriendengroep van 45 man’ Niet alleen binnen de lijnen is doelman Jochem van der Hoff (25) belangrijk voor de Vlaardingse derdeklasser Victoria’04, ook daarbuiten steekt hij de handen uit de mouwen. De Schiedammer draait bardiensten, organiseert feesten in de kantine en traint een jeugdteam. “Ik zie mijzelf niet meer zo snel vertrekken bij deze club.” Discotheek Victoria “Het is bijna een soort van baan geworden, maar ik vind het hartstikke leuk”, zegt Van der Hoff lachend. Samen met een aantal vrijwilligers zorgt hij ervoor dat de kantine van de Vlaardingse voetbalvereniging een paar keer per jaar wordt omgebouwd tot een tijdelijke discotheek. “Verschillende grote artiesten, bekend bij de jeugd, komen dan optreden. We proberen het steeds gekker te maken en bekendere mensen te strikken.” Goed voor de club Zo’n feestavond is niet alleen gezellig, voegt hij er direct aan toe. “Het brengt ook extra geld in het laatje. Iets wat elke club goed kan gebruiken na de coronatijd. We zagen dat andere clubs al waren begonnen met de kantinefeesten en ik vond dat Victoria’04 wat achterliep. Toen hebben we met een aantal gasten een plan gemaakt. Het is leuk dat het zo aanslaat.” Broekpoldercup De vrijwilligers organiseren niet alleen feesten, maar ook de Broekpoldercup, een toernooi in de voorbereiding waar verschillende teams uit de regio aan meedoen. “Dat is, net als de kantinefeesten, echt een ons-kent-ons-feest. Iedereen komt elkaar daar tegen. Heel gezellig.” Manus van Alles Van der Hoff zit nu drie jaar bij de Broekpolderclub, en het is wel duidelijk dat hij het naar zijn zin heeft. Naast zijn taak als medeorganisator van de feesten draait hij af en toe ook een bardienst en traint hij een jeugdteam. Maar het belangrijkste, hij is keeper van het eerste elftal, iets wat hem ook heel goed bevalt. “Eigenlijk is dit team een gigantische vriendengroep van 45 man. Veel jongens kende ik al, voordat ik hier naartoe kwam. Als je gezellig een biertje mee kunt drinken, val je al snel goed in de groep. Ik heb geen seconde spijt gehad van mijn overstap.” Bijgelovig In het verleden keepte de doelman bij DVO’32 en Zwaluwen. “Maar daar was ik geen eerste keeper. Ik zocht een club, waar ik dat wel kon zijn. Uiteindelijk kwam ik snel bij Victoria’04 uit.” Hij beschrijft zichzelf als een keeper, die “af en toe een beetje gek is”. “Mijn teamgenoten gaan lachen als ze dit lezen”, zegt hij er alvast maar bij. “Maar ik neem het keepen wel serieus, ja. Ik heb heel veel bijgeloof. Mijn shirtje moet bijvoorbeeld altijd aan een haakje hangen en vlak voor de aftrap ijsbeer ik altijd door de gang. Ook moet ik voor het begin van de wedstrijd de palen en lat hebben aangeraakt. Iedereen lachte me in het begin uit, maar nu zijn ze er wel aan gewend.” Versterkt Victoria’04 De doelman wordt omschreven als stabiele sluitpost in een versterkt Victoria’04. “Ik probeer de nieuwe jongens bij de hand te nemen. Zowel in het veld als daarbuiten.”, zegt hij. Met Victoria’04 hoopt hij hoge ogen te gooien in de derde klasse. “Vorig seizoen was handhaving de doelstelling, maar uiteindelijk bleven we elf wedstrijden ongeslagen en deden we mee voor promotie naar de tweede klasse. Dit team is nu fitter dan ooit.” Clubliefde De doelman vervolgt: “In de voorbereiding hebben we op papier grote nederlagen geleden tegen eerste en tweedeklassers, maar de uitslag was niet representatief. Er waren ook fases dat we ze wegspeelden. Als we dat kunnen vasthouden, wordt het een mooi seizoen.” De Schiedammer ziet zichzelf niet meer zo snel vertrekken bij de Broekpolderclub. “Ook als ik over een paar jaar in een lager team ga spelen, blijf ik de club trouw.” 53
De nummer 1 voetbal lifestyle specialist in hartje Rotterdam Hoogstraat 181- 3011 PM Rotterdam - www.sport2000.nl
Santi! De eredivisie is gewaarschuwd voor Excelsior Rotterdam Feyenoord heeft een geweldig seizoen achter de rug. De Rotterdammers werden kampioen, hadden een prima Europese campagne en legden bovendien zeer attractief voetbal op de mat. Natuurlijk was dit vooral de prestatie van het collectief: een goed uitgebalanceerd team met een uitstekende trainer. Maar één speler in het bijzonder veroverde gedurende het seizoen de harten van het uitzinnige Legioen: de kleurrijke Mexicaan Santiago Gimenez. Mexicaanse Magie Toen Gimenez een jaar geleden werd gepresenteerd, hadden nog weinig Feyenoorders van hem gehoord. De Mexicaan had alleen wedstrijden in de Mexicaanse competitie op zijn naam staan bij zijn eerste club Cruz Azul. Hij stond te boek als een balvaste spits met een echt ‘killer instinct’ en die omschrijving bleek passend. Eerst moest de Mexicaan nog de goed scorende Danilo voor zich dulden. Maar al snel veroverde hij een basisplaats. In de tweede seizoenshelft was Gimenez niet meer weg te denken uit de dynamische Feyenoord- voorhoede. De veel scorende Cyriel Dessers, de spits die het jaar ervoor furore maakte in de Rotterdamse aanvalslinie, was bij het publiek snel vergeten. Contract verlengd Inmiddels zit het eerste seizoen van Gimenez erop en meteen al brak de Rotterdamse club zijn contract open. Volledig in Mexicaanse stijl werd deze zomer tot grote vreugde van menig Feyenoorder het contract van de slimme spits met een jaar verlengd. Onder het genot van de klanken van een vierkoppige Mariachiband werd duidelijk dat de Mexicaan nu vast ligt tot medio 2027. Veel belangrijker voor Gimenez was echter dat zijn vader bij de plichtplegingen aanwezig kon zijn. De trotse Christian Gimenez overtuigde naar eigen zeggen zijn zoon om een jaar extra bij te tekenen. De Mexicaanse publiekslieveling past immers geweldig bij Feyenoord en de club zit na één jaar al diepgeworteld in zijn hart, net als bij zijn vader. Vleugje Argentijnse tango Die liefde is overigens wederzijds. Het legioen heeft Gimenez binnen een seizoen omarmd als publiekslieveling. Iedere thuiswedstrijd klinkt zijn naam op de klanken van ‘Carnival de Paris’ uit 50.000 Rotterdamse kelen: Santi-Ago, Santiago Gimenez. Santiago, Santiago, Santiago Gimenez. De productie van de Mexicaanse spits heeft uiteraard aan zijn populariteit bijgedragen. Gimenez scoorde in alle competities 23 keer, terwijl hij zich pas tijdens het seizoen in de basis knokte. Naast het scorende vermogen draagt zijn stijl van spelen bij aan de liefde van het Legioen. Behalve de Mexicaanse passie die de spits vaak laat zien, is een vleugje Argentijnse tango te herkennen bij de in Buenos Aires geboren spits, die het met zijn vele dribbels iedere verdediger lastig maakt. Heart of gold Bovenal is Gimenez iemand met het hart op de juiste plaats. Toen op Social Media een filmpje van jeugdspelers van CKC opdook die zijn naam in de kantine scandeerden, stond Gimenez een paar dagen later in diezelfde kantine om met hen op de foto te gaan. Niet gek dat vrijwel iedereen de sympathieke Mexicaan het prille succes zo ongelofelijk gunt. Heel Rotterdam stond dus op de banken na zijn winnende doelpunt in de finale van de Gold Cup voor Mexico. Wellicht is dat een opmaat voor nog veel grotere successen van de vriendelijke Mexicaan in Rotterdam. 55
VFC zondag succesvol tegen de stroom in Oefenmeester Joren Tromp ziet toekomst VFC zondag rooskleurig in Foto: Jeroen Brouwers “Een unieke prestatie,” noemt oefenmeester Joren Tromp de situatie bij VFC waar zowel het zaterdagteam als het zondagelftal in de tweede klasse uitkomen. “Bij mijn weten heeft in deze regio alleen Westlandia in Naaldwijk ook een zaterdag- en een zondagelftal die allebei in categorie A spelen. Daarop mogen we dus best trots zijn.” Zondagvoetbal weg in West 2 Het zondagvoetbal in West 2 is de afgelopen jaren in hoog tempo van de radar verdwenen. De vlag bij de Kwekkers hangt er echter heel anders bij. Al jaren presteren de Vlaardingers op zondag op goed niveau. Trainer Joren Tromp stapte het afgelopen jaar in en presteerde in de geheel onbekende Brabantse competitie boven verwachting. “We hebben eigenlijk een heel leuk seizoen gedraaid. Je merkt dat het zondagvoetbal in de andere districten nog heel erg leeft. In West 2 is het overleden. Het voetbal is van goed niveau, de tegenstanders en de accommodaties zijn onbekend en de wedstrijden worden elders erg druk bezocht. Je moet er weliswaar ‘even voor rijden’, maar dan heb je ook wat, haha. Bovendien kunnen we dankzij onze sponsor gebruik maken van een spelersbus. Dat is natuurlijk ook heel erg gezellig.” VFC eerste klus als hoofdtrainer De geboren Amsterdammer bekleedde als scout en trainer tal van KNVB-functies. Hij groeide op in Delft bij DHC waar hij jaren in de top van de amateurs voetbalde. Via VELO, Smitshoek en Tonegido kwam hij uiteindelijk als trainer terecht bij de O23 van Barendrecht, dat uitkwam in de eerste divisie. Bij VFC is Tromp, met in zijn kielzog assistent-trainer Kevin van Zon, bezig aan zijn eerste klus als hoofdtrainer. Talentvolle jeugd “Het bevalt me hier uitstekend. VFC heeft gelukkig een goede jeugdafdeling, zodat we zowel op zaterdag als op zondag daarvan de vruchten kunnen plukken. Daarnaast hebben we dit seizoen een aantal ‘nieuwe’ jongens kunnen inpassen. Dit zijn gasten die echt bij de club passen. Wij willen waken voor eendagsvlinders die van de ene club naar de andere shoppen. Wij gaan dan ook echt voor de lange termijn Het is zaak om continuïteit in te bouwen met jongens die, als ik later wegga, ook graag bij VFC willen blijven voetballen.” Prestatiegericht op twee speeldagen Tromp, in het dagelijks leven docent Engels en lichamelijke opvoeding is ook bezig aan de opleiding UEFA-A. “De ambitie vanuit de club is nog steeds op zowel zaterdag en zondag prestatiegericht bezig te zijn. Op het moment dat wij op zondag óf de zaterdagafdeling kunnen promoveren naar de eerste klasse, ga je pas praten over weekendvoetbal. Je mag dan als club van de KNVB maar met één elftal op zaterdag óf op zondag actief zijn. Het andere team zal dan niet meer kunnen promoveren. Dat is nu bijvoorbeeld het geval bij Westlandia. Dat zal mogelijk een nieuw licht op de ontwikkelingen binnen VFC geven. Maar zover zijn we nog niet.” Amsterdam Tromp is met ‘zijn’ zondagse Kwekkers dit seizoen ingedeeld in een sterke Amsterdamse afdeling in West 1. Met onbekende tegenstanders als Bloemendaal, Soest en Abcoude wordt het nu weer een ware ontdekkingstocht. “Ik kom uit die omgeving en ik kan vertellen dat dit een pittige competitie zal worden. Desondanks denk ik dat wij dit jaar weer een goed team hebben staan dat best voor verassingen kan zorgen.” Toekomst VFC rooskleurig “Als we kijken naar wat je hier in huis hebt, denk ik echt dat VFC kan doorgroeien naar het Vierde/Derde Divisie-niveau. Als je ziet dat in het afgelopen seizoen twee spelers (Stan Rook Axel de Bruijn- redactie) overstappen naar een hoger spelende club en moeiteloos aanhaken in de Vierde Divisie, dan mag je daarop als VFC best trots zijn. Het is natuurlijk wel belangrijk dat je in de toekomst aan jonge talenten dat hogere niveau zelf kan bieden. Dan kun je die spelers voor de club behouden. Voor wat betreft mijn eigen toekomst hoop ik hier de komende jaren aan iets mooi te kunnen bouwen. Uiteindelijk heb ik als trainer natuurlijk ook de gezonde ambitie om uiteindelijk door te groeien naar een hoger Divisie-niveau.” 57
BETROUWBARE BESCHERMING TEGEN DIGITALE BEDREIGINGEN BENT U VOORBEREID OP DE VOLGENDE CYBERAANVAL? Koopmanstraat 42 2672 GB Naaldwijk 0174 752 000 info@bictgroep.nl
Foto: Ron van Oosten veld’ DIE DAG GING IN DE HOEK DE ZON TWEE KEER ONDER Op 10 juni verloor HVC”10 in de nacompetitie van derdeklasser Verburch uit Poeldijk. Een jaar ervoor op de drempel van de eerste klas, een seizoen later degradatie naar de derde. Wat gebeurde er daarna met de 26-jarige Mitchell Bouwhuis? clubmensen hingen bij me aan de lijn. Ik weet nu echt wat een dilemma is.” De tijd liep in een verwarrende stroomversnelling. “De laatste avond, twee uur voor de deadline, besloot ik bij HVC’10 te blijven. Clubgevoel zit diep. Ook met de eis dat er iets moest veranderen in de mentaliteit van HVC’10. Maar door de achterdeur wegsluipen wilde ik niet.” Tranen van boosheid Hij zat met zijn rug tegen de muur in de gang bij de kleedkamer. Buiten hoorde je het dronkemansgezang en het vuurwerk van de Poeldijkse supporters. Het deed pijn aan z’n oren, pijn in het Hoekse hart. Huilend van woede stamelde de Hoekse middenvelder: “We hadden het zo van tevoren afgesproken, CWO had ons nog beelden gestuurd. En we verkloten het hier. Voordat iedereen wakker was, sta je 3-0 achter.” Verwijten klonken over en weer o.a. over onvoldoende inzet. Dat hij zelf de twee Hoekse doelpunten maakte, was voor Bouwhuis niet belangrijk meer. Strandwandeling De ouders van zijn vriendin hebben een strandhuisje. Niet alleen verliefde stelletjes bloeien op bij de rust van aanrollende golven. De zee geeft vergetelheid. Mitchell verwerkte de zure nederlaag die avond door niet over voetbal te praten. Samen met zijn vriendin keek hij op die bloedhete dag naar de ondergaande zon. Die dag ging hij in de Hoek twee keer onder. ‘Aasgieren’ Aasgieren hebben een neus voor makkelijke, lekkere hapjes: hier lag een scorende middenvelder op het presenteerblaadje: 12 goals, 10 assists. Binnen twee dagen meldden zich drie clubs om Bouwhuis over te halen voor een transfer. “De derdeklasser viel af, maar de meest serieuze belangstelling kwam van een Vierde Divisie club. Ik kende de trainer, enkele spelers en de riante vergoeding kon ik best gebruiken. Maar ook medespelers en Slutskyy De creatieve medespeler Kirill Slutskyy bezweek wel voor de kapers op de kust. Hij wilde niet in de derde klas voetballen en de vergoeding die streekgenoot kampioen SC Monster bood, was mooi meegenomen. Mitchell: “Ik neem Kirill niks kwalijk. Hij heeft een ander voetbalverleden en de derde klas ook al meegemaakt. Ook bij Monster heeft hij zijn vrienden in het uitgaanscircuit.” Een zwart begin Het begin van het vorige seizoen was moeilijk voor de Hoekse club. Blessures, schorsingen maar ook door de vormcrisis van Bouwhuis zelf, geeft hij ruiterlijk toe. ”Ik zat in die periode in een dip, op mijn werk en privé. En dat zag je ook aan mijn spel op het veld. Bij de uitwedstrijd tegen CWO stonden mijn ouders en mijn opa niet langs de lijn. Daar had ik moeite mee. Mijn opa volgt alle wedstrijden. Hij hoort bij het voetbalritueel dat mij houvast geeft.” Rituelen Mitchell onthult daarna vaste gewoonten vóórdat hij gaat voetballen. Vrijdag vroeg naar bed, stappen is er niet bij. Op zaterdagmorgen een vaste route door de plaatselijke AH, de volgorde van het aanbrengen van de scheenbeschermers. Dat moet allemaal in orde zijn, voordat hij het veld op gaat. Voetbal op nummer 1 Na uitstapjes naar de jeugd van Westlandia en Excelsior Maassluis keerde Bouwhuis terug naar de Hoek. Hij maakte zijn debuut onder trainer Bert de Best. Intussen speelde hij al meer dan 100 wedstrijden in het eerste. Voor een amateur bereidt hij zich voor als een professional. “Het zal de meeste van mijn medespelers gek in de oren klinken, maar ik visualiseer tevoren alle wedstrijden die ik speel. Ik beeld me in waar ik moet staan als er een voorzet van rechts of van links komt. Dat helpt me echt. Het komt inderdaad vaak uit. Voetbal is echt nummer 1 in mijn leven.” Nieuw begin Sinds begin dit jaar ziet dat leven van Bouwhuis er toch even heel anders uit. Zijn nieuwe vriendin studeert rechten in Rotterdam. Ze kregen onlangs samen een huurwoning in Hoek van Holland toegewezen. De handige Bouwhuis knapte die zelf op. ”Ook dat heeft meegespeeld in mijn besluit. Ik was bij de overgang minstens vier dagen onderweg. Ik weet nu ook dat er een leven naast het voetbal is.” Nacompetities: heerlijke gruwel Er is een hartig woordje gesproken in De Hoek. HVC’10 wil terug naar de tweede klas en het liefst via een kampioenschap. Nacompetities kunnen hem gestolen worden. Die van de degradatie hakte er het meest in. “Vorig jaar was het vervolg een heerlijk toetje. Nu een bittere pil. Ook de nieuwe, gedreven trainer John de Ronde gaat er vol voor. De spelers lijken ook meer gemotiveerd dan afgelopen jaar, maar het blijft allemaal zonde.” Een maand huur Bij het verlaten van zijn huis zegt hij relativerend: “Met een studente in huis ben ik éénverdiener. Die vergoeding van de club die me wilde hebben, was gelijk aan de maandhuur van dit huis. Die was prima van pas gekomen. Maar geld is echt niet alles. Als ik nog een keer hoger kan spelen, wil ik via de voordeur de Rondgang verlaten. Maar alleen met een kampioenschap.” 59
Dennis Teeuw terug op het oude nest bij Ventura De handbalsters van Ventura uit Schiedam staan voor een belangrijk seizoen. Met een vrij jonge selectie is het voor de Schiedammers zaak om zich in de sterke Tweede Divisie te handhaven. Dit moet gebeuren aan de hand van ‘verloren zoon’ Dennis Teeuw die Leopold Foussom als trainer/coach opvolgde in Schiedam. Teeuw is geen onbekende in de Jeneverstad. Als interim-trainer promoveerde hij met de heren van Ventura al eens naar de eerste Divisie waarna, hij bij Twist, Oliveo en Verburgh de nodige successen boekte. “Het is voor mij een terugkeer op het oude nest. Ik ken Ventura goed en heb er een mooi verleden meegemaakt. Als je de kans krijgt om terug te keren, dan denk je daar goed over na. De faciliteiten en mogelijkheden zijn hier goed op orde en ik denk dat ik daar enorm blij moet zijn. We gaan daarom met zijn allen er hopelijk een mooi seizoen van maken.” Brede selectie “Ik heb de afgelopen jaren bij Verburch te maken gehad met een kleinere selectie. Nu beschik ik over een grotere selectie, waardoor er meer mogelijk lijkt en de concurrentiestrijd groter wordt. Uiteindelijk breng je jezelf dan naar een hoger niveau. We willen ons eerst focussen op ons eigen spel en van daaruit verder kijken. Ik ga er dan ook geen eindpositie aan hangen, want vooruitgang is de eerste. Feit is wel dat we een erg jonge selectie hebben en bovendien is het een sterke competitie. Met veel reserveteams van eredivisieclubs waarin speelsters spelen die 4 a5 keer trainen zal het aanpoten worden. Samen met de versterkte degradatieregel, waarin er drie clubs direct degraderen, zal handhaven onze eerste prioriteit zijn.” Toekomst Met een florerende jeugdafdeling en een grote aanwas lijkt de stap naar de echte top een reëel toekomstbeeld. “Haha, ja dat zou je denken maar daar komt nog heel wat bij kijken. Als je naar de ereivisie wilt, dan moet je als club echt kiezen voor een topsportklimaat. Dit betekent dat je bijvoorbeeld vijf keer moet gaan trainen maar ook moet doorselecteren. Dit zal beteken dat de doorstroming vanuit de jeugd moeizamer zal verlopen en dat er zelfs meer spelers van buitenaf zullen moeten worden ingepast. Daar is Ventura de club niet voor op dit moment. Als wij met de heren en de dames de komende jaren met voornamelijk zelf opgeleide jeugd op stabiel Tweede Divisie niveau kunnen blijven spelen doen we het gewoon heel erg goed. Eventuele uitschieters zoals in het verleden de Ventura toppers zoals Kelly Dulfer, Jasmina Jankovic en Bernie Vermeer kijken niet voor niets terug op een mooi Ventura-verleden waar ze zich nog steeds thuisvoelen. Dat is de kracht van ‘onze’ club!” Indelingen De handbalclubs staan voor de start van het nieuwe seizoen. Net als bij het korfbal komen de ploegen in actie op zowel het veld als in de zaal. DWS, Ventura en Twist gaan een pittig seizoen tegemoet. Dames De dames van Ventura komen in actie in de Tweede Divisie. Daarin speelt de formatie van coach Dennis Teeuw tegen HMC Raamsdonksveer, Habo’95, NOAV, Verburch, Vlug en Lenig, Zeeburg, Venlo D2, Quintus D3, Tachos, Westlandia en Herpertz Bevo HC. DWS speelt met haar damesteam in de hoofdklasse. Daarin treft de ploeg van coach Larissa Wouters Velo D3, Roda’71, EHC, Feyenoord Handbal, Gemini United Breda, Oliveo, Heerle, Hel-las, Westlandia D3 en Atomium’61. Het Vlaardingse Twist speelt tegen in de tweede klasse onder andere tegen Ventura D2, HVOS, TOGB, Indus’67, Savosa en Internos. Heren De heren van DWS komen uit in de eerste divisie. Het team treft daarin E&O 2, Gemini Voeren-daal, Houten 2, Beekse Fusie Club 2, Hellas 2, Havas, Atomium’61, AHV Achilles, Aristos, Aals-meer 3, Unitas, Tachos, Quintus 2, Artemis’15 en Rapiditas. De heren van Ventura spelen in de tweede divisie en nemen het op tegen Dynamico, Habo’95, Reehorst, Hellas 3, Handbal Twente, Groene Ster, Oliveo, Feyenoord Handbal, Foreholte, Tremeg en Hercules 2. Twist speelt in de hoofdklasse tegen Roda’71, Hercules, Ventura 2, HVOS, Groene Ster, Helius, Saturnus’72, Heele, DWS 2, Westlandia en DIOS. 61
juistdrukenprint.nl
‘Van kikkervis tot ‘Brede Harry’ in het eerste’ Foto: Ingrid van Putten Een zwoele avond aan het einde van de ‘Indian Summer.’ Op het bijveld van RC Hoek van Holland dartelen de kinderen van de Kikkervis Academie. Het zijn de jongste spelers van het opleidingsinstituut van de Hoekse Rugbyclub. Hun ouders kijken toe of spelen zelf mee. jaar en de voorbereidingen zijn al volop aan de gang. We krijgen volop medewerking van de Gemeente Rotterdam.” Grenzen aan de groei Pepijn is realist:” Met dit aantal deelnemers is de grens wel bereikt. Vijfhonderd spelers overnachten in tenten op het hoofdveld, de rest zoekt onderdak op campings in de nabije omgeving. Maar voor de organisatie, de veiligheid en het aantal benodigde vrijwilligers zitten we echt aan het maximum.” Jeugdbeachrugbytoernooi Afgelopen juni organiseerde de club weer het grootse, internationaal getinte strandrugbyevenement. Commissielid ‘Strandzaken’ Pepijn van Duijvenboode (52) is gesprekpartner. Sinds 2005 wordt het beachtoernooi gehouden: alleen storm en corona zorgden een paar keer voor afgelasting. Dit jaar deden maar liefst 118 teams mee: van Turven(U8) tot Colts (U18). Dat houdt in dat er meer dan 1000 deelnemers twee dagen door het rulle zand rollebollen. Deelnemers komen o.a. uit Engeland en Duitsland. Het is voor veel van die clubs de traditionele afronding van hun rugbyjaar. Ander spel Strandrugby is een aantrekkelijk kijkspel, maar is volstrekt anders dan de sport op het veld. Pepijn: ”De plek op het Hoekse sportstrand en de ondergrond is ideaal. Er zijn andere regels en ook andere speltactieken. Maar het gaat natuurlijk ook om de lol, de sfeer en het onderhouden van jarenlange contacten. Rugby is in Nederland een familiesport. Volgend jaar bestaat onze club 50 Toeval bestaat niet Van Duijvenboode is al heel lang lid van “The Hookers”. Zijn interesse werd gewekt door de komst van de kabeltelevisie die de BBC en daarmee ook rugby in de huiskamers bracht. “Ik keek met open mond naar die fascinerende sport. Dat wilde ik ook. Toen belandde bij toeval en per abuis het clubblad “The Happy Hooker” bij ons in de bus.” Lachend: “De aantrekkelijke cover trok me over de streep.” Vorig jaar werd de clubnaam veranderd in RC Hoek van Holland. Engelse clubs hadden nogal eens moeite met de associatie met ‘hookers’. Intern leeft de eerste naam natuurlijk gewoon verder. Aandacht voor de jeugd De Hoekse club beseft dat het voortbestaan van de club zeker afhankelijk is van de jeugd. Natuurlijk spelen er in het eerste team buitenlandse profs. “Anders kun je echt niet meedoen in de Ereklasse. Maar rugby moet je vanaf het begin met de paplepel binnenkrijgen. We beginnen al heel jong met de regels bijbrengen.” Kikkervis Academie Achter het idee van de Kikkervisjes (van 3 tot 6 jaar) 63 ligt de doelstelling kinderen kennis te laten maken met rugby maar ook met andere sporten. “Buiten spelen is veel gezonder voor kinderen dan al die schermtijd.” Datzelfde doel zit achter de organisatie van het vijfdaagse Zomerkamp dat de club in augustus organiseert. “Afgelopen zomer namen 42 kinderen deel aan deze activiteit, waarbij behalve rugby ook veel andere sportactiviteiten (o.a. surfen) worden beoefend. Gezamenlijk lunchen, thuis slapen en vooral veel plezier met elkaar beleven.” Selectietraining Op het hoofdveld traint intussen de brede selectie van de Hoekse rugbyers stevig door. Coach Glenn Vertongen is een fanatieke Belg, maar de voertaal op het veld lijkt vooral Engels. RC Hoek van Holland wil dit jaar toch een keer de kampioenspoule bereiken. Tijdens die training lopen de uitgespeelde Kikkervisjes vol bewondering langs de ‘brede Harry’s’. De najaarszon is in Hoek van Holland onder gegaan, maar de kleine beoefenaars van de edele sport gaan ooit een gouden toekomst tegemoet. 50 jaar bestaan En in 2024 wacht het gouden jubileum. Diverse activiteiten, een jubileumuitgave met veel materiaal uit het clubarchief en natuurlijk een nieuw jeugdbeachrugbytoernooi. Met ‘slechts’ 1000 deelnemers, dat wel.
1 Online Touch