bakles Donderdag 12 oktober, met Brigitte Beddeleem; eindelijk weer gezellig samenzijn. Gebakken zeebaars met groenten uit de wok als voorgerecht. (foto boven) Op donderdag 25 november konden de coronamaatregelen ons niet beletten te genieten van een zeer geslaagd feestmenu op touw gezet en op uitmuntende wijze klaargemaakt door Brigitte Beddeleem. spelletjesnamiddag In de wintermaanden organiseert Ferm op vrijdagnamiddag om de twee weken een spelletjesnamiddag. Ambiance verzekerd! Echtgenoten welkom! - foto midden: Werner Vandecasserie, Roger Surmont, Maria Werquin, Guido Dequeecker - foto onder: Annnie Deeren en Hermine Noorenberghe Yvette voor Ferm Wij, Karen en Hannes, recycleren graag en om onze pakjes te verzenden, gebruiken we beschermende bubbelplastiek en luchtzakjes … die je zelf niet kan gebruiken. Mocht je dus wat over hebben, gooi het niet in de PMD-zak, maar geef ons een seintje. We komen het zelf ophalen! Dank je wel! - Cools-Hauspie, Vinkemstraat 16 - 0479 63 12 29 39
… in de schrijfresidentie - interview Stef Duron - 4 tot 25 oktober ’21 Luuk Gruwez, prozaschrijver en essayist, maar in de eerste plaats dichter bio Luuk Gruwez °1953 Vlaams dichter, prozaïst en essayist Na zijn middelbaar in het Damiaancollege te Kortrijk bekwam hij er in de Kulak zijn diploma Germaanse filologie en werd hij licentiaat in de Germaanse talen aan de KUL-Leuven. In het interview verneem je een deel van zijn levensloop, over zijn geboortestad Kortrijk en zijn vertrek in 1976 uit Deerlijk naar het rustige Limburg waar hij tot aan zijn loopbaanonderbreking in 1995 als leraar de kost verdiende. Het verwerven van een schrijversbeurs mondde uiteindelijk uit in een fulltime-job als schrijver van dichtbundels en proza met daarnaast ook columns in De Standaard en in De Morgen. Je komt er meer te weten over zijn zogenaamde ‘neoromantiek’ waarbij hij de grote gevoelens over het leven, ziekte, liefde, vergankelijkheid en dood onder de aandacht brengt, doorweven met een flinke portie (zelf) -ironie. In 2004 kreeg hij het ereburgerschap van Deerlijk. In 2009 kreeg hij de publieksprijs Herman Deconinck voor zijn gedicht ‘Moeders’. Hij behoort tot de meest gebloemleesde Nederlandstalige dichters. ‘het is tussen twee stilten luid geweest’ vers uit ‘Tussen twee stilten’ waar J.C. Bloem het leven beschrijft ... © foto - Stef duron 40
Benieuwd naar je loopbaan lees ik dat je als eerbetoon voor je oeurvre bij het kransje van 3 ereburgers van Deerlijk behoort. Ja, dat klopt, al zijn we ondertussen met vier: er is een zanger bijgekomen m.n. Niels Destadsbader. Al ben ik in Kortrijk geboren – toen was er in Deerlijk nog geen materniteit – bestaat er nog enige wrevel omdat ik, waar ik ook kom, overal verkondig dat ik van Deerlijk ben. De eerste acht maanden van mijn leven bracht ik in Kortrijk door. Daarna verhuisden we naar Deerlijk en bleef ik er tot 1976 gedomicilieerd. Ik studeerde in Leuven en kwam regelmatig nog mijn ouders bezoeken in Deerlijk. Daarna ben ik naar Hasselt verhuisd. Heel toevallig … Toen ik mijn diploma van Germaanse Filologie op zak had, heb ik zowat over het hele land gesolliciteerd, behalve in Zuidwest Vlaanderen. Niet dat ik echte nestvlieder ben. Ik begon eigenlijk wat last te krijgen, niet zozeer met dit gedeelte van West-Vlaanderen. Ondertussen is dit al heel wat veranderd. Ik begon last te krijgen als adolescent van het feit dat er eigenlijk vooral prestaties van je verwacht werden. Het zuiden van WestVlaanderen werd toen smalend ‘het Texas van Vlaanderen’ genoemd. Het mercantiele was er sterk aanwezig. Ik kon daar eigenlijk niet mee om. Ik behoorde niet tot de wereld van commercie. Ik had daar geen enkele aanleg voor. Nu moet ik voor de 80ste keer een boutade van Hugo Claus aanhalen, die altijd zei: “Het allerergste dat je over een jongeman uit WestVlaanderen kunt zeggen is: “’t Is een goeie jongen, maar ’t is geen commerçant.”. Ik heb trouwens mijn geboortestad Kortrijk zo’n beetje als de pispaal van al mijn ongenoegen gebruikt. Daarover schreef ik het gedicht: ‘Kom lieve bommen, val op Kortrijk’, wat totaal verkeerd begrepen is geweest. Het stadsbestuur van Kortrijk dacht ik de lof zong van de bommen die destijds tijdens de tweede wereldoorlog op Kortrijk zijn gevallen, wat hélemaal niet het Nederlandse Taal en Letteren. Enig idealisme is mij niet vreemd en koos ik weloverwogen voor de literatuur. Dat had twee redenen: ten eerste, mijn ouders waren allebei op een maand tijd jong gestorven. 51 en 54 jaar jong. Zij hadden dus dat pensioen niet gehaald. Daardoor zag ik het nut niet in om aan pensioenopbouw te doen. Ik had het gevoel dat ik na mijn 54ste Na mijn studies in 1976 ben ik geëmigreerd naar Limburg. En Limburg noemde ik dan ‘het land van de wangen’, omdat ik vond dat er daar minder prestatie van je geëist werd. Toen waren de mensen in Limburg niet zo’n strebers als in West-Vlaanderen. Ze hadden een veel minder ingevuld profiel. En dat beviel me wel. Dat stemde mij rustiger. Mag ik er dan van uit gaan dat je verhuis naar Limburg een bewuste keuze is geweest? Dat ik daar beland ben, is geen bewuste keuze geweest. Het is zo dat ik overal gesolliciteerd heb. Er zijn verschillende dingen uit de bus gekomen. Ik ben uiteindelijk in het kunstonderwijs beland in Hasselt, aanvankelijk als leraar Nederlands tot 1995. Ik stond graag voor de klas. Toen bestond er een fonds voor de 41 in een soort extra-time van het bestaan aan ’t leven was. Heel ten onrechte blijkbaar. Ik heb daarnaast ook grootouders die de negentig halen, ondanks de consumptie wat mijn opa ‘knor’ betreft. Ondanks de consumptie van drie flessen wijn per dag plus vijf pilsjes en nog enkele borrels. Dus ik had me ook aan hem kunnen spiegelen. Ik heb niet zijn knorrig karakter maar wel sympathie voor zijn excentriciteit. Heb je die schrijversbeurs verdiend omwille van je succesvolle poëzie waarmee je ook die twee prijzen behaald hebt. Je moet starten met een werkplan en dat is in je voordeel. Anderzijds wordt er ook gekeken naar hetgeen je reeds geschreven hebt. In april-mei krijg je te horen wat toegewezen wordt, hoe groot je beurs zal zijn. En je kunt niet verwachten dat de hele wereld van je houdt en die commissie verandert ook ieder geval was. Voor mij persoonlijk was dit gedicht wel van belang omdat ik van dan af een soort scheiding heb gemaakt tussen twee soorten werelden: de eerste, de wereld van de daad, de wereld waarin je iets moet doen om iets te zijn en die wereld noemde ik ‘het land van de handen’, wat trouwens de titel is van mijn laatste autobiografisch boek. De doe-cultuur waar ik niet mee om kon.
jaar. Maar ik heb altijd geluk gehad. Ik ben eerder als dichter bekend en wanneer mensen vragen of ik van de poëzie kan leven, dan kan ik niet anders antwoorden dat ik leef van vadertje staat. Je hebt ook geluk gehad dat je loopbaanonderbreking kon nemen. achter de hand. Inderdaad, dat is zo … Als ik de lange lijst publicaties zie, dan heb je wel tegen een hoog tempo dichtbundels, poëzie en proza bij elkaar geschreven. Van nature ben ik extreem traag. En dat komt goed uit wanneer je poëzie schrijft. Poëzie is ook het traagste van alle mogelijke genres. Je leest dat niet als een thriller. Ik vergelijk dat met de natuur, met de bomen. Je hebt bomen die horizontaal wortelen en bomen die naar beneden wortelen. Daarbij is poëzie het genre waarbij je probeert in de diepte te wortelen. En dat impliceert een zekere stilstand. Ik vind dat eigenlijk een beetje rebels omdat we leven in een wereld die alsmaar meer gedreven wordt door snelheid. En als dichter stel je een daad die totaal het tegenovergestelde is. Wat goed is voor de lezer, niet. En dat correspondeert perfect met mijn aangeboren traagheid. Onderaan een rapport van het eerste klasje in het lager onderwijs van de gemeentelijke jongensschool van Deerlijik, schreef de fantastische meester Degezelle “Luuk is goed, maar traag”. Het was in die zin een wat tragische lagere school, omdat de onderwijzers er blijkbaar een punt van eer maakten om jong te sterven. Het is ook de plaats waar het eerste zaadje van mijn wens om poëzie te schrijven geplant is. En wel om deze reden: in het derde Je had een soort zekerheid leerjaar presteerde ik voor alle vakken goed. Maar voor één bepaald vak was ik slecht: moedertaal. Voor het onderdeel opstel stond er een tekort en mijn vader vond dit verschrikkelijk en werd ik daarvoor berispt. Om toen de toorn van mijn strenge vader te vermijden heb ik er voor gezorgd dat ik in de volgende jaren evolueerde tot de primus van de klas voor opstel. En wel in die mate dat mijn klasgenoten in het middelbaar een beroep op me deden om hùn opstel te schrijven en ik me voor een opstel - dat een 14 op 20 haalde - liet vergoeden. Voor een opstel van 16 op 20 was dit iets meer. Er ontstond ook een soort handeltje waarbij mijn taken voor wiskunde tegen een goed opstel werden ingeruild. Je vader is enigszins de motor van jouw schrijven geweest, als ik het goed begrijp. Inderdaad, hij moet wel gezien hebben dat ik zijn richting als handelsvertegenwoordiger niet zou uitgaan. Hij werkte in het textielbedrijf van zijn vader. Het is een reflectie naar vroeger en omdat ik dan toch een prestatie moest leveren, koos ik voor het alternatieve, nl. gedichten schrijven. En ik was natuurlijk niet zeker of dit geapprecieerd zou worden om je bestaan te legitimeren. Op een bepaald moment kwam ik met mijn kop in de krant en mijn vader zag dat het goed was. Hij was niet zozeer geïnteresseerd in het gedicht maar wel in ‘die kop in de krant’. Hij overleed in mei 1983. Hij liet zelden of nooit zijn gevoelens zien. Hij luisterde wel af en toe naar mijn bezigheden. En daar bleef het wel bij. Bij het ontruimen van zijn huis bleek hij een doos te hebben. Daarin zaten alle recensies over mij die verschenen waren. En meer dan dat: mijn vader had bij sommige gedichten foto’s gemaakt. En ik vond dit zó geweldig ontroerend. 42 Later had ik contact met winkeliers die textiel kochten van het bedrijf waarvoor mijn vader werkte. Van hen vernam ik dat mijn vader altijd positieve zaken over mij vertelde. En mij heeft hij nooit iets gezegd. Herkenbaar voor die tijd … Over die tijd heb ik een gedicht geschreven. Zo zijn veel West-Vlamingen, denk ik. In mijn eerste autobiografisch proza uit 1998 ‘Het land van de wangen’ doe ik nogal denigrerend over althans de Zuid-WestVlamingen. Met de stijgende jaren voltrekt zich een omgekeerde beweging waarbij ik de noodzaak voel om naar de bakermat terug te gaan. Ooit liet ik me ontvallen dat de er in West-Vlaanderen het meeste aantal rolluiken is. De West-Vlamingen willen betreffende hun handel daar volledig extravert mee naar buiten treden, maar over het wezenlijke, over zichzelf gesloten blijven Die metafoor van de rolluiken vind ik ook zo toepasselijk, maar ook een dichter en schrijver werkt in feit met beide categorieën. Wat geeft hij prijs aan de buitenwereld, wat houdt hij voor zichzelf. Die balans moet in evenwicht blijven om goede poëzie te schrijven. Mijn grootouders gaven meer blijk van genegenheid tegenover literatuur dan mijn ouders. ‘Het juiste woord’ was en is nog steeds een synoniemenwoordenboek dat mijn grootvader Bing (Urbain) uit Krombeke – die grote verwachtingen over mij had - mij als verjaardagscadeau gaf met de woorden: ‘Luuk, ik geef je dit boek voor je verjaardag. Hier staan àlle woorden al in. Je moet ze alleen nog in de juiste volgorde zetten.” Wat als je schrijven zou zijn zoals de boom waarvan de wortels zich horizontaal spreiden? Had ik daarvoor gekozen dan zou ik romans gaan schrijven zijn of dingen die van een hoger bestsel
lergehalte waren. Bepaalde dingen kan ik wel ventileren in mijn proza, die niet zo geschikt waren voor het genre poëzie dat ik schrijf. Jouw relativeringsvorm uit zich in een zekere vorm van zelfironie. Wat moet ik daaruit verstaan? Dat heeft te maken met mijn houding tegenover de zogenaamde grote gevoelens en mijn betrokkenheid bij de grote thema’s van liefde en dood. Pathos is mijn vriend. Zelfrelativering is belangrijk. Heb je al ervaring met het werken in schrijfresidenties? Ik weet dat Beauvoorde je zeker niet vreemd is. Het is de derde keer dat ik hier ongelooflijk graag kom. Nogmaals, met het stijgen der jaren, naar de regio waar ik eigenlijk mijn bakermat heb. Die van mijn vaderszijde. Mijn grootvader is van Krombeke. En als lievelingskleinzoon hoorde ik zijn verhalen uit zijn jeugd met inbegrip van al zijn kwajongensstreken. Het boek ‘Krombeke retour’ kan je van twee kanten lezen: als je het omdraait is het ‘Krombeke retour’ en draai je het zo, dan is het ‘Deerlijk retour’. Dat zijn eigenlijk de twee armen van de stamboom. Krombeke is via vaders zijde en Deerlijk via de ouders van mijn moeder. Het vers “The end is where we start from …” van de Engelse dichter T.S. Eliot betekent dat er op het eind niet veel verschil is tussen het einde en het begin. ‘Tussen twee stilten’ omschrijft J.C. Bloem in een vers het leven als volgt: ‘het is tussen twee stilten luid geweest’. Hij ziet het leven als een moment tussen twee keer niets. Heeft je keuze om naar Beauvoorde terug te keren te maken met de werken die je schrijft? Jazeker, vanuit Limburg kijk ik terug naar mijn roots. Mijn laatste bundel heet: Bakermat, waarin ik terugga naar mijn kinderjaren. Mijn huidige dichtbundel waaraan ik werk heet ‘Balts’, dat eigenlijk voorafgaat aan de geboorte. Daarna moet ik mysticus worden, denk ik. (lacht) In mijn boek ‘In het land van de handen’ komt de wijde omgeving aan bod, zoals Lo waar we geregeld aan huisruil doen. Broeder Godfried, de prior van de Abdij van Westvleteren is een goede jeugdvriend uit mijn studententijd in het Damiaancollege in Kortijk, waarmee ik heel goed kan opschieten ondanks het feit dat hij weet dat ik een notoir heiden ben. Je hebt dus veel ankerpunten hier in de streek? Een andere residentie in WestVlaanderen ligt merkwaardig genoeg in Zuid-West-Vlaanderen: het Streuvelshuis, die me nauw aan het hart ligt. Volgend jaar ga ik er voor de vierde keer naartoe. ‘Het Lijsternest’ ligt maar op 8 km van mijn geboortehuis en samen met mijn ouders, op de zondagse ritjes met de auto, passeerde ik er regelmatig langs. Omdat er toen weinig of geen kinderliteratuur was, ben ik in het werk van Streuvels getuimeld, die ik meteen als mijn grootste idool begon te beschouwen. In de postuum verschenen memoires van Streuvels blijkt dat hij een eerder verlegen man was en niet zo nors als zijn reputatie toen was. Een correctie van het beeld dat toen heerste tijdens mijn jeugd in Deerlijk en omgeving. Daarover publiceerde ik in de Standaard een artikel: “Verlegen als een schijtende hond”, woorden aan hemzelf ontleend. Het Streuvelshuis heeft, net als de Beauvoordse residentie, ook een sentimentele meerwaarde. Mijn huidige residentie in de Westhoek, en met name Krombeke, is dan weer heel bijzonder voor me omdat ik hier mijn roots van grootvaderszijde heb. Die problematiek van het oosten van het land (waar 43 ik woon) en het westen van Vlaanderen (waar ik vandaan kom) is zeer dominant in mijn werk doordat ik aan beide landstreken bepaalde, soms tegengestelde thema’s verbind. Voorts is er nog een andere residentie waaraan ik bijzondere herinneringen heb overgehouden. In 2001 ben ik de hele maand juli te gast geweest in Villa Mont Noir, het grote landhuis in Normandische stijl, omgeven door een imponerend park, waar de vermaarde Franse schrijfster Marguerite Yourcenar de eerste tien zomers van haar leven heeft doorgebracht. Die residentie is net over de FransBelgische grens gelegen. Ik verbleef er in het gezelschap van de gerenommeerde Italiaanse auteur Alessandro Barbero en de Roemeens-Franse schrijfster Anca Cristofovici. De poëzie bracht mij overigens wel meermalen over de grens. Met de vertaling ervan was ik een keer of vier te gast in Zuid-Afrika en Mexico, en een keertje in het Colombiaanse Medellín. En verder ook op plekken als Bologna, Genua, Bremen, Frankfurt, Parijs, Avignon, Lublin, Wroclaw en zowaar ook Schiermonnikoog. Voorts tourneerde ik als dichter met Huelgas Ensemble van Paul Van Nevel, zowel in Frankrijk als in België. En vorig jaar, net voor de lockdown, trok ik met het Nederlands Kamerkoor en diezelfde Paul Van Nevel langs een zestal Nederlandse steden in een programma dat Amours à la française heette en erotische polyfone chansons van de veertiende tot de zeventiende eeuw omvatte die door mij van een hedendaags pendant waren voorzien. Dank je wel, Luuk voor dit verrijkend gesprek met heel wat invalshoeken over het leven, liefde en vergankelijkheid … Altijd welkom in Beauvoorde!
Op mijn vraag naar een impressie over zijn verblijf in de schrijfresidentie in Beauvoorde verwijst hij naar de inhoud van een brief, gericht aan Sieglinde Steenkiste (onthaalverantwoordelijke van kasteel Beauvoorde) n.a.v. zijn verblijf tijdens de zomer van 2020, … waaruit ik mag citeren. “… Dat herhaaldelijke gependel tussen het westen en het oosten van het land, tussen jeugd en verleden enerzijds en gevorderde leeftijd en toekomst in het zicht van de eindmeet anderzijds, is een constante waaraan veel meer betekenis mag worden toegedicht dan aan een recreatieve, haast toeristische, allerminst essentiële verplaatsing tussen twee punten. Ook als dichter, de hoedanigheid waarvoor ik wellicht het bekendst ben, heb ik een bijzondere affiliatie met de Westhoek ontwikkeld. Niet enkel ben ik al decennia lang vrijwel elk jaar met poëzie present geweest tijdens de poëziezomers van Watou, bovendien speelt de thematiek die ik hierboven heb geschetst, ook in dat literaire genre een eminente rol. De mens die met handen en voeten gebonden is aan de oekaze die hem ertoe verplicht een handeling te verrichten die hem in staat stelt een toegangsticket, ja, zeg maar een vrijgeleide tot het bestaan te verwerven, speelt er een grote rol in. Ik ben dankbaar dat ik in Beauvoorde van een nieuwe residentieplek heb mogen genieten. Ik ben erin geslaagd hier af en toe te schrijven en heb per elektrische fiets de streek verkend, die mij al enigszins vertrouwd is doordat ook de gemeente Lo, hier vlakbij, een nogal cruciale plaats in met name mijn laatste prozaboek heeft gekregen. Ik heb bovendien kennis kunnen nemen van het fascinerende leven van de excentrieke jonkheer Arthur Mer-ghelynck en met zijn kasteel dat ik, samen met mijn vriendin, grondig heb bezocht. Eén foto uit een boek met betrekking tot de kasteelheer bracht - prettige coïncidentie - in mijn hoofd toevallig een liaison aan het licht tussen de twee residenties die ik betrokken heb of nog betrek: die met de toen 93-jarige Stijn Streuvels op de brug naar de toegangspoort van het kasteel. (foto rechts - © dia-archief wijlen Lucien De Witte) Heeft de persoon van Merghelynck in de voorbije dagen ook zijn weerslag gehad op wat ik hier heb geschreven? 44 Ja en nee. In enkele van mijn epistels aan vrienden heb ik, in bevlogen, misschien net iets te bevlogen of hyperbolische termen, gewag gemaakt van zijn merkwaardige persoonlijkheid. En hij heeft mij een mogelijk solied fundament voor een goed huwelijk aangereikt: ook al ben je van adel en word je naar de conventies van die stand geacht met iemand uit diezelfde stand te trouwen, laat dat, en geef er de voorkeur aan je in de echt te laten verbinden met de vrouw die je elke dag je aperitiefje komt inschenken. In Merghelyncks geval was dit de dertien jaar jongere Julienne Flyps, die samen met hem onder een nog niet door vijftien galeislaven te tillen zerk met haar man begraven ligt op het kerkhof. (Datzelfde kerkhof overigens, maar dat is echt een parenthese, waar ook, begin dit jaar pastoor Terrie is komen te liggen, de enigszins rebelse herder die tientallen jaren geleden in een zeer zomerse schuur ooit een geslaagde poëzieavond heeft georganiseerd, waarop ook ik mijn poëzie heb mogen voorlezen. Het graf van pastoor Terrie ligt, zeg maar in vogelvlucht, dichter dan alle andere graven op het kerkhof bij de werkplek in de schrijversresidentie, waar ik dit nu zit te schrijven.
Pastoor Terrie is, verneem ik, gestorven in zijn fauteuil, nog rechtop zittend maar wel dood, in een woonzorgcentrum in Veurne. Hij wacht nog op zijn zerk. Zijn graf ligt er intussen enigszins verkommerd bij: met veel onkruid en een voorlopig kruis dat er schots en scheef bij staat. Maar maakt het iets uit? Schots en scheef is de mens. En ik verwed er een paar verzamelde werken van dichters op dat het zelfs scribenten die een poosje in de eeuwigheid hebben geloofd geen moer uitmaakt hoe recht het kruis staat dat zij soms al tijdens hun leven niet hebben kunnen dragen. Want dichters zijn prutsers en zelfs de beste prutsers onder hen zijn nooit heel recht door hun bestaan gestapt. De geniale Portugese dichter Fernando Pessoa heeft geschreven: 'Ik heb geen voorkeur voor wanneer ik toch geen voorkeur meer kan hebben.' En een waardige zerk: die komt er binnenkort vast wel.) Intussen ben ik wel ontgoocheld, moet ik toegeven, door de staat van afbladdering van sommige gedichten in het dorp (Veldeke, Van Maerlant, Hadewych, etc.) in de uitvoering waarvan de verzenminnende pastoor zijn hand heeft gehad. Als Beauvoorde zich echt het imago van poëziedorp wil blijven aanmeten, dan mag er best iemand zijn die zorg draagt voor de sanering en de restauratie van een en ander dat aan een gevel hangt of op een paneel staat afgedrukt. Er staan ook nieuwe gedichten in Wulveringem, Vinkem en Houtem verspreid, maar je vraagt je soms af op basis waarvan die selectie is gebeurd. Ik weet het: ik mag een gegeven paard niet in de bek kijken, maar het is louter uit betrokkenheid dat ik dit signaleer. Nee, ik heb hier, strictu sensu, niets geschreven dat een uitgebreid exposé over Merghelynck en zijn kasteel is. Maar de geest ben ik trouw gebleven. Wel heb ik, religieuze ketter, in opdracht van Poesia Divina en het Festival van Vlaanderen, een psalm neergepend die 'Psalm voor afvalligen' heet. Ik neem aan dat Beauvoorde mij daar de nodige rust toe verleend heeft. Mijn psalm: is dat wel een psalm? Hij gaat over een kleine jongen, die op zekere dag een andere kleine jongen, God, naar de kroon wil steken. Waar kun je die beter schrijven? Tussen kerkhof en kasteel, tussen nederlaag en triomf? Ja, hier misschien: in Beauvoorde.” Van harte Luuk © foto’s OLV-Hemelvaartkerk en kasteel Beauvoorde - Katja Tytgat uit Veurne 45
De gemeente en haar diensten wero-thema voor klas 3 en 4 Wat doet de gemeente allemaal voor haar burgers ? En wie is de burgemeester ? We kwamen het allemaal te weten in en rond het stadhuis te Veurne. De gids van dienst was meester Jef Goens. En wat kregen we als toemaatje ? Een heel mooi liedje over Veurne, gespeeld door Jef op de gitaar. En tot slot een schitterend uitzicht over het centrum van Veurne, vanuit de Sint-Niklaastoren. - linkerhelft, v.l.n.r. Burgemeester Peter Roose Jef Goens, Katrien Lermyte, Mauriz Bruneel, Sil Dezeure, Flor Dequeecker, Amandine Degréz, Stella Vermeersch en Saar Cools Flor Dequeecker, Stella Vermeesch, Edward Vanraes © foto nieuw logo - Veurne - stadsbestuur 46
- rechterhelft, v.l.n.r. Laura Roose, Sien Vermeesch, Edward Raes, Amamndine Degréz, Flor Dequeecker, Sil Dezeure, Mauriz Bruneel, Jana Maes, Kyana Meeuws, Stella Vermeesch, Saar Cools en Ella Mahieu Stella Vermeesch Sien Vermeesch, Laura Roose en Flor Dequeecker Edward Vanraes Kyana Meeuws, Amandine Degréz, Stella Vermeesch en Saar Cools 47
ls re 10 ld V fi V V V Z Grardplein 25 at Indu striezone II (Veurne) T im e n G u y V a n h e e - C a nd a e le I z e n b e r g e s t r a a t 2 0 8 6 9 1 L e i s e l e Tim en Guy Vanhee - Candaele BANK A L L E V E R Z E K E R I N G uw bankagent en verzekeringsadviseur Izenbergestraat 20 8691 Leisele T e l 0 5 8 2 9 9 0 7 7 G S M 0 4 7 6 2 2 8 4 3 1 058 29 90 77 - 0476 22 84 31 24/24 u bereikbaar www.vanhee-candaele.be c b a n k e n v e r z e k e r i n g a n de rs b e k e ke n ww w.van hee -ca nd ae le .be hotel - restaurant - tearoom DRIEKONINGEN Wulveringemstraat 40 8630 Beauvoorde Tel. (058) 29 90 12 - Fax (058) 29 80 22 gesloten: dinsdagavond en Woensdag uitgezonderd juli en augustus gesloten: maandag, dinsdag en woensdag Bu B Versheid en kwaliteit is onze leuze LYN DEEREN Vaartstraat 71 - 8630 Veurne tel. 058 31 16 75 - fax 058 31 16 76 www.beauvoordse-walhoeve.be info@beauvoordse-walhoeve.be en pannenkoeken (058) 29 82 91 Karen Pauwelyn Bedrijvenlaan 8 8630 Veurne Wulveringemstraat 18 Beauvoorde www.beauvoordsbakhuis.be 058 29 82 91 info@beauvoordsbakuis.be Bedrijvenlaan 8 - 86 058 29 82 9 www.beauvoordsbakhuis.be info@eauvoordsbakhuis.be 48 E. Pauwelyn - Karen Pau Beauvoords
van boerenmeisje tot kasteelvrouw of ... Jef Ameeuw De lotgevallen van Juliana Flyps en haar kasteelbewoners. Nieuw personeel voor het kasteel deel 3 Vanaf de zomer 1896 komt nieuw personeel aan op het kasteel. (boven: uittreksel uit de personeelslijst uit het Archief Wulveringem - SAV) Om Juliana de nodige etiquette en gebruiken van haar nieuwe stand en een woordje Frans bij te brengen, engageert Merghelynck op 9 juli 1896 de 24-jarige Poperingse onderwijzeres Marguerite Vandenboogaerde, “brevetée de priemière classe de l’enseignement en France”. Ze wordt tevens gouvernante of gezelschapsdame van Mevrouw. Pieter Outtier uit Watou, de vaste koetsier van Merghelynck, blijft zijn taak vervullen. Op 3 juli is Camiel Vanwynsberghe uit Ieper reeds aangenomen als tafelknecht. Daags voordien, 2 juli, werd de 23jarige Julia Bortier uit Ieper als keukenmeid aangeworven. 14) Jan Vanacker - Passies van een edelman - pag. 39 49 Marie Peutte die reeds in 1894 werkte voor Merghelynck zal samen met Bortier haar functie als keukenmeid tot 1900 uitoefenen. Marie Thijs wordt in 1897 dienstmeid op het kasteel en blijft er tot 1899. Later in de zomer van 1901 komen Euphrasie Obyn uit Merckem als bovenmeid en Cyriel Hoonraest uit Reninge als dienstknecht het personeelsbestand vervolledigen. (14)
Er is een redelijk verloop aan personeel dat ook vooral in de zomermaanden op het kasteel komt. Daarbij is hier verblijven ook niet zeer comfortabel. Het personeel is immers gehuisvest op de zolder die als slaapvertrek is ingericht. Het leven van Juliana en Arthur speelt zich af tussen Ieper in de winter en ‘s zomers in het kasteel. Juliana leert zich vlug aanpassen aan haar nieuwe levensstandaard. Mgr. Waffelaert bezoekt tweemaal het kasteel. (15) Op het kasteel worden regelmatig personaliteiten uit de adel, de culturele wereld, genealogen en zelfs de bisschop ontvangen. Mevr. Merghelynck treedt dan op als gastvrouw, hiertoe voorbereid door Marguerite Vandenboogaerde. Ondertussen wordt verder gewerkt aan het kasteel dat pas in 1902 volledig af is. De rol van Vandenboogaerde is niet te onderschatten. Als inwonende gouvernante en onderwijzeres wordt ze spoedig een goede vriendin van Juliana. Het leven op het kasteel verloopt dank zij haar in een aangename sfeer. Koetsier Pieter Outtier staat ook altijd klaar om met zijn werkgever een uitstapje te maken. Volgens oude inwoners had Merghelynck zelfs de gewoonte op zondag zijn ‘domein’ rond te rijden. Na de mis vertrok de koets uit het kasteelpark richting GoudenHoofdstraat, Kwadestraat en zo via de Wulveringemstraat terug naar het kasteel. (foto met koetsier Pieter Outtier, Juliana Flyps en Arthur Merghelynck) In de Gouden-Hoofdstraat en de Kwadestraat hield de koets zich nauwgezet rechts van de baan. Links was immers Vinkem. Zo liet hij duidelijk blijken waar hij de ‘baas’ was. Getuigen hebben dit later nog bevestigd. De mysterieuze Hélène deel 4 Rond 1900 verblijft tijdens de zomer regelmatig een nichtje van mevrouw op het kasteel. Het is de dochter van de jongste zus van Juliana. Juliana kent het meisje goed uit haar tijd in ‘Het Gouden Hoofd’. (foto op de volgende pagina: de geboorteakte van Hélène - 1886 - Archief Armentières - F) Haar ouders zijn allebei afkomstig uit Langemark waar vader Ludovicus Verbrugghe op 3 februari 1886 huwt met Elodia Flyps. Het koppel wordt op 2 maart 1886 uitgeschreven in Langemark. De gehuwden verklaren hun residentie in Armentières te willen inrichten. (16) Armentières waar hun dochter, Hélène Verbrugghe op 17 mei 1886 om zeven uur ‘s ochtends geboren wordt, thuis in een achterbuurt van de stad: ‘La rue des quais’. 15) Telkens ter gelegenheid van het Vormsel op 2 juli 1896 en op 5 juli 1900 - Liber Memorialis 16) Archief Armentières met bijgevoegd certificaat van de burgemeester van Langemark 17) Marc Verhaegen - Westhoek jg. 82, nr. 1, voorjaar 2016, p. 106, 108, 109, 113, 118 50 Wie is die Hélène? (17) Over haar afkomst hangt een waas van geheimzinnigheid, … een mistig verhaal. Wel vinden we een aantal aanknopingspunten in het tijdschrift ‘Westhoek’ waar haar kleinzoon Marc Verhaegen een stuk familiegeschiedenis weergeeft.
Zo zou Hélène - naar haar zeggen - ‘afgekocht’ zijn door het kinderloze koppel Merghelynck-Flyps, … voor een grote som geld en zo - volgens de aristocratische etiquette - grootgebracht zijn op het kasteel. Dit verkondigt ze haar hele leven lang en uiteindelijk gelooft ze het zelf. Haar leven lang is ze megalomaan en gedraagt ze zich als kasteelvrouw met een enorm misprijzen voor de gewone mensen en de Nederlandse taal. Wanneer men thuis Nederlands sprak was het onmiddellijk van: “Arrêtez de parler Flamand, on dirait de petits ouvriers!”. (18) Hélène verblijft wel regelmatig bij tante en nonkel maar ze woont officieel in Ieper en werd nooit in Wulveringem ingeschreven. Ze draagt ook nooit de naam Merghelynck. Waarom spreekt ze nooit over haar ouders? Ze stelt zich vooral voor als ‘kasteelvrouw’ en stoeft heel haar leven met haar ‘adellijke’ opvoeding. Zó dikwijls op ‘t kasteel was ze ook weer niet! Ook Merghelynck en zijn vrouw verbleven een groot deel van jaar in Ieper, kort bij het woonhuis van Hélène. Waarom wil ze niet praten over haar ouders? Die houding roept heel wat vragen op. Is ze beschaamd voor iets? We zoeken naar enkele mogelijke antwoorden. - Een eerste vaststelling: haar ouders ‘moesten’ trouwen wat in die tijd bij de dorpsgemeenschap wel over de tong ging. Bij het huwelijk is Elodie reeds 6 maanden ver in haar zwangerschap. - Is ze gewenst? Onmiddellijk na het huwelijk vertrekt het koppel naar Armentières, ver van huis, waar Hélène geboren wordt. - Is ze beschaamd voor haar vader, een man van 12 stielen en 13 ongelukken? Bij zijn huwelijk is hij dienstknecht. In Frankrijk is hij meubelverkoper (marchand de meubles). Plots verschijnt het koppel als hotelier in Ieper. Bij haar huwelijk is vader controleur op de tram in Oostende. 18) Marc Verhaegen - Lezing Kasteel Beauvoorde - 13 september 2015 19) Staf Verheye - Vier eeuwen Ieperse Herbergen - Iepers Kwartier 1999 - p. 244 20) Marc Verhaegen - Westhoek, jg. 32, nr. 1, voorjaar 2016 - p.106 51 - Misschien is wat volgt de belangrijkste reden. ‘La Tête d’Or’ of ‘Het Gouden Hoofd’ in Ieper Deze historische inrichting wordt reeds in 1602 vermeld. Charles Louis Thibault is in 1861 de uitbater. Hij sterft echter onverwacht op dinsdag 4 juni 1889. (19) Het hotel, gelegen op de hoek Rijselstraat - St.-Elisabethstraat wordt vermoedelijk in 1890 overgenomen door Ludovicus Verbrugghe en Elodie Flyps. In 1891 staan ze immers niet meer op de inwonerslijst te Armentières. Twee jaar later koopt Arthur Merghelynck zijn hotel en komt hier dagelijks zijn ‘apero’ drinken. Tien jaar na de overname van ‘Het Gouden-Hoofd’ door VerbrugghenFlyps wordt het koppel failliet verklaard. (zie volgende pagina) Rond die tijd (1900) duikt Hélène op bij de familie Merghelynck. Dit faillissement is ook voor Juliana en haar man een vervelende zaak en werpt een ander licht op het verhaal dat de “Merghelyncks er op stonden elk spoor te wissen van mijn grootmoeders (= Hélèné) bescheiden afkomst”. (20)
‘Het Gouden Hoofd’ was een hotel-restaurant met naam en faam, tot ver in de regio bekend voor zijn specialiteit ‘lapin à la moutarde’. (Marc Verhaegen - lezing 13 september 2015 - kasteel Beauvoorde, Waarom zou Merghelynck zo’n succesvol restaurant hebben willen sluiten? -Westhoek, jg. 32 - p. 106) Bron afbeelding - Le Progrès-Dimanche - 2 juin 1901 52
Wellicht is de financiële transactie zogezegd “voor de adoptie van Hélène”, een uitkering om de schulden van het faillissement te helpen delgen en een hulp voor haar ouders om in Oostende iets nieuws te beginnen, én zal Hélène er een mooier verhaal van gemaakt hebben … Hélène trekt thans met haar ouders naar Oostende waar de familie ingeschreven wordt in het bevolkingsregister. ‘Het Gouden Hoofd’ wordt op 22 juni 1901 openbaar verkocht door het Ieperse Vredegerecht en gekocht door de Zusters van de Voorzienigheid uit Rijsel (verbannen door de wet Combes). Juliana vangt haar nichtje op uit medelijden en zo speelt het koppel Merghelynck een beetje pleegouderpaar voor het meisje dat vanaf nu regelmatig bij hen verblijft. Wanneer Hélène, die sinds +/- 1900 ‘officieel’ met haar ouders in de Peter Benoitlaan 9 in Oostende woont, en op huwen staat, laat zich op 7 mei 1909 in de kustgemeente uitschrijven en op 25 mei 1909 wordt ze voor het eerst ingeschreven in het bevolkingsregister van Wulveringem. De bedoeling is uiteraard om hier te kunnen huwen. Normaal huwt men in de gemeente van de bruid! Op 30 september 1909 huwt Hélène Verbrugghe in Wulveringem met majoor Omer Antoine Verhaegen. Vader Verbrugghe die de trouwakte mee ondertekent, geeft nu ‘controleur bij de buurtspoorwegen’ als beroep op. Het ‘prestigieuze’ feest gaat door op het kasteel, met adellijke allures en heel wat hooggeplaatsten’. Na het huwelijk vestigt het koppel zich in St.-Kruis-Brugge. Daarna komt Hélène nog vele jaren op het kasteel met de kinderen haar suikertante bezoeken of zoals de omwonende zeggen ‘tante melken’. (dixit Lucien De Witte) © foto - collectie Jef Ameeuw ‘pensionnat du Sacré Coeur’-Ieper Ze richten het in als ‘pensionnat du Sacré Coeur pour jeunes Filles’. Het 18de eeuws gebouw wordt door de oorlog vernield. Hélène, ook genoemd de ‘juf van ‘t kasteel’ heeft dus heel wat redenen om, megalomaan zoals ze is, haar afkomst voor de omgeving te verbergen. Uittreksel trouwakte Hélène Verbrugghe - Archief Veurne (met beroep van vader!) > vervolg in het lentenummer 2022 > 53
+32 476 47 68 19 Art Camertijn Kwadestraat 1 8630 Veurne 0499 18 03 94 arcarent @hotmail.com zelfstandigen particulieren 54
Bij de geboorte van een kindje kunnen de ouders deze geboorteooievaar voor 2 à 3 maanden gratis gebruiken om het heuglijke nieuws nabij hun woning te verkondigen. Er wordt wel een waarborg gevraagd als verzekering voor eventuele schade tijdens die periode. Na vlekkeloos gebruik krijg je uiteraard de waarborg terugbetaald. Dit jaar zijn er verkiezingen geweest voor de kerkfabriek. Op de foto het bestuur van de kerkfabriek O.L.Vrouw-Hemelvaart - Sint-Audomarus. Op de foto v.l.n.r. secretaris Daniël Pauwels, Rita Hauspie, Carine Lebleu, penningmeester Anna Mannens, priester Bart Devos en voorzitter Luc Moermans Na 18 maanden kunnen we onze kaartavonden terug organiseren. Deze gaan door in het klein zaaltje van OC Caroline. Er wordt iedere laatste zondagavond van de maand om 19.30 u gekaart, inkom vanaf 19.00 u. Uitzonderlijk ging de eerste kaartavond van start op zaterdag 25 september. Nieuwe leden zíjn zeker welkom, voor meer informatie 0473 42 19 13 Johan Prinsier 55
Inleiding op het dagboek In enkele edities wil ik graag een verhaal in dagboekvorm brengen over een periode waarin ik actief was in Afrika (Gambia) binnen de vzw Hart voor Gambia. Voorjaar 2008 vloog ik voor het eerst richting Gambia om met een tiental mensen deel te nemen aan een fietsvakantie. Tijdens onze dagelijkse fietstrips konden wij onmogelijk blind blijven voor de armoedige omstandigheden waarin de doorsnee Gambiaanse bevolking moest leven. Bij mijn thuiskomst begon ik mij wat te informeren op welke manier er best hulp kon geboden worden, zonder dezelfde fouten te begaan als ontwikkelingsprojecten die ons voorgingen ... Eind 2008 werd onze vzw Hart voor Gambia boven de doopvont gehouden en besloten we een drinkwaterproject op te starten in de lagere school in Gunjur, een vissersdorp in het zuiden van Gambia. Onze link met dit dorp was Modou, een lokale jongeman met heel veel dromen en ambitie! Hij zag zichzelf als minister van landbouw in de toekomst ... en had school gelopen in de Gunjur Lower Basic School. De school had 38 leerkrachten voor een totaal van 2 800 leerlingen. Om het haalbaar te houden, waren er leerlingen die enkel in de voormiddag kwamen, de anderen in de namiddag. De klasinfrastructuur was nog oké, naar Afrikaanse normen, maar qua didactisch materiaal, leerstof en leermethoden, waren ze blijven hangen in de fifties, toen GrootBrittannië er nog als kolonisator aan de macht was . 56
Het sanitair was er helemaal om te huilen! 8 toiletten met gewoon een gat in de grond en een oude open waterput met handpomp, waar het krioelde van de muggenlarven (malaria!). Wij besloten dus te zorgen voor zuiver water. We lieten proefboringen doen en die waren meteen succesvol! Op 22 m diepte hadden we zuiver drinkwater … We lieten een metalen toren lassen en met een watervat van 2 500 l op 6 meter hoogte, kregen we een werkbare waterdruk op de leidingen. Aanvankelijk moesten wij ons behelpen met een generator om de waterpomp (in de put) te laten functioneren. Later werd bovenop een zonnepaneel geplaatst om met gratis elektriciteit water op te pompen. In 2009 bouwden wij een septische tank van 36 000 liter en 12 nieuwe toiletten met spoelsysteem. We installeerden ook drie aftappunten voor drinkwater, waar de kinderen tijdens de ontspanning hun drinkwaterflessen konden vullen. De overloop van het pompreservoir bevoorraadde een nieuwe betonnen waterreservoir om hun moestuin te irrigeren. Een totaal succes, dachten we licht euforisch ... De scholengemeenschap was ons heel dankbaar en organiseerde een grote inhuldiging, waarbij ruim 3 000 mensen aanwezig waren, en waar wij, in traditionele Afrikaanse kledij in de bloemetjes werden gezet. Twee jaar later was het leerlingenaantal gestegen tot 4 500 … want de school had een goede reputatie. Er was gezond water beschikbaar, zelfs voor de omwonende mensen ... Ons volgend initiatief was een container met hulpgoederen versturen in 2010. Daar komt u in de volgende editie meer over te weten! Johan Dezutter 57
Sint en Piet - org.: Beauvoordse Feestraad i.s.m. vrije basisschool 1000poot Op dinsdag 9 oktober kwam de Sint in Beauvoorde aan. In de voormiddag kwam hij kijken naar de kinderen van de 1000poot die mooie dansjes opvoerden. ’s Avonds was er een stoet door Vinkem en Wulveringem en kreeg ieder kind een zak vol lekkers. Op woensdag 10 november vonden we ook nog een verrassing op onze schoolbankjes. Met de letterkoekjes konden de kinderen van klas 1+2 al mooie woorden maken. Dankuwel Sint en Piet! Tot volgend jaar! linkderzijde - v.b.n.b. & v.l.n.r. - Sint & Piet met Nora Neuquellman, Yassin Hafsi, Staf Germonpré, Cyriel Brusselmans - Staf Germonpré, Cyriel Brusselmans, Stan Cools - Théo Neuquelman, Lene Dequeecker, Florence Vanraes, Aiko Secq - Esther Defever, Sep Philips, Nora Neuquelman, Yassin Hafsi - Paulinse Brusselmans, Ruiz Croes, Lilly-Rose Cremery - Basiel Lagrange, Brooklyn Troch, Odette Dezeure 58
foto van het ontvangstcomité met leden van de Beauvoordse feestraad en de afgevaardigde van het Veurnse stadsbesuur - achteraan: Marc Martens, Sabine Verleene, Schepen van Jeugd & Onderwijs - Cultuur & Toerisme Jonas Bel, Jurgen Vandendriessche, Mireille Prinsier - zittend: Zwarte Piet, Sint-Maarten, voorzitter Olivier Vandorpe, Erik Deman, Ronny Pattou linkderzijde - v.b.n.b. & v.l.n.r. - Daan Cools, Edward Vanraes, Tuur Defever, Cas Croes, Sil Dezeure, Sint - Piet & Sint, Saar Cools en Stella Vermeesch in de klas - Haike Ramboer, Lynn De Witte-Rove - Ellie Maes, Yvonne Bruneel 59
Le Flore F www.leflore.be 32(0)58 41 22 48 restaurant Zwaantje 13 8630 Wulveringem (Veurne) Openingstijden maandag, donderdag, vrijdag, zaterdag, zondag 12 > 14 en 18.30 > 21.30 u dinsdag en woensdag gesloten 60
Hallo hallo beste lezers van de Beauvoordse Dorpsgazette en muziekliefhebbers! Tijd voor ondertussen de 19de editie van onze muzikale bijdrage aan de Beauvoordse Dorpsgazette. Lijstjes… Je bent er voor of je bent er tegen… Sorry voor diegenen die er tegen zijn maar hier volgen opnieuw enkele leuke lijstjes op vlak van muziek van vooral vroeger en een beetje nu. Back in time aan de hand van de best verkochte singles (Vlaams én internationaal) uit de voorbije decennia. We zijn natuurlijk in die tijd van het jaar… Kerst en Nieuwjaar! Daarom plaatsen we de lijstjes allemaal in het kader van eindejaar. Op Kerstdag 1971 (exact dus 50 jaar geleden) kwamen The Doors nieuw binnen in de hitparades met hun single Tightrope ride. Een hoogvlieger was het niet maar tegen die tijd hadden ze natuurlijk ook al een bewogen jaar en dus een serieuze “ride” achter de rug. The Doors was een Amerikaanse band uit de jaren 1965 - 1973. De band maakte rockmuziek met psychedelische melodieën en poëtische teksten. De naam is ontleend aan een citaat uit het boek The Doors of Perception van Aldous Huxley: "There are things known and there are things unknown, and in between are the doors of perception". De grootste successen boekte de band in de originele bezetting (foto rechts) met Jim Morrison als leadzanger. In deze bezetting bracht de band zes studioalbums uit, waarvan een aantal nummers geschreven waren onder invloed van drugs, zoals lsd. Morrison overleed in de zomer van 1971 in Parijs en ligt daar begraven in de Cime61 tière du Père-Lachaise onder de naam James Douglas Morrison. Daarna bracht de band nog twee studioalbums uit met nieuwe nummers. De zang op deze albums werd door toetsenist Ray Manzarek en gitarist Robby Krieger overgenomen. Na bijna dertig jaar kwam het tot een reünie. Op initiatief van Krieger en Manzarek vormde zich The Doors of the 21st Century. Aangevuld met Ian Astbury als vervanger van Jim Morrison speelden ze in diverse concertzalen. Drummer Stewart Copeland trad in deze nieuwe bezetting van The Doors in 2002-2003 ook enkele keren met hen op. The Doors gold als een van de grootste en belangrijkste bands van de jaren zestig. De muziek is een mengsel van blues, rock, psychedelische muziek, klassieke muziek en jazz. Het opruiende en compromisloze optreden van Morrison maakte hun optredens radicaal en controversieel. Menigmaal droeg Morrison zijn zelfgeschreven gedichten voor.
zijn teksten zijn moeilijk te begrijpen, mystiek en somber van toon. Ze zijn dikwijls gebaseerd op gebeurtenissen uit het leven van Morrison zelf. Geweld, seks en de dood zijn belangrijke thema's. Hiervoor vond Morrison inspiratie bij Arthur Rimbaud en Charles Baudelaire, dichters die hem er mede toe deden besluiten zich in Parijs te vestigen. De tekst van "The End" leverde de band van diverse kanten kritiek op vanwege het onderwerp ―het oedipuscomplex. Hippies vonden het te gewelddadig (zeker tijdens de Summer of Love), terwijl conservatieven het moreel verval vonden prediken. Ook Robby Krieger schreef een aantal liedteksten, waaronder het zeer succesvolle "Light My Fire". In de vier jaar dat de band in zijn originele bezetting bestond, veranderde de stijl onder invloed van de algehele tijdgeest van acid rock naar een meer bluesachtige sound. Met name op L.A. Woman valt dit verschil op. Hier is tevens de verandering in de stem van Morrison ―die door zijn verslaving rauwer, instabieler en lager was geworden― op. legendarische afbeelding van The Doors-zanger Jim Morrison Wat in de muzikale bezetting opvalt, is de afwezigheid van een bassist. Er is gezocht naar een bassist, maar niemand was bereid de baspartijen op de voorgestelde manier te spelen. De baspartijen worden door Ray Manzarek met zijn linkerhand gespeeld op een Fender Rhodes Piano Bass, die bovenop zijn Continental Vox orgel was geplaatst. Tijdens de studio-opnames voor hun albums werden bassisten ingehuurd, o.a. Jerry Scheff. Scheff was de bassist van Elvis Presley tijdens diens shows in Las Vegas van 1969 tot en met 1977. Hij heeft LA Woman ingespeeld. Jim Morrison zou hem hebben gevraagd, omdat hij een grote fan van Elvis was. Er wordt gezegd dat Scheff op verzoek van Morrison deel zou gaan uitmaken van de band. Door de dood van Morrison is het daar echter niet van gekomen. The Doors brachten een opvallend lang nummer (11:39) op hun debuutalbum The Doors uit: "The End". Bij live-optredens werd dit nog verder opgerekt, zodat sommige uitvoeringen wel 25 minuten duurden. Grote delen van het nummer werden dan geïmproviseerd. Morrison droeg daardoorheen zijn poëzie voor, soms geïmproviseerd. Een goed voorbeeld daarvan is terug te vinden op de Matrixtapes (1967), die alleen nog via het bootlegcircuit verkrijgbaar zijn. Voor hun teksten maken The Doors voornamelijk gebruik van de poëzie van Jim Morrison. Veel van 62 Door het charisma van Jim Morrison was de band erg invloedrijk bij de jeugd. Dit tot groot ongenoegen van veel volwassenen, die in Morrison een provocateur, een dandy en onruststoker zagen. Zijn voortijdig overlijden heeft van Morrison een icoon gemaakt, waardoor de muziek meerdere generaties doorstaan heeft en in sommige kringen nog steeds hogelijk gewaardeerd wordt. Ondanks het succes kwamen The Doors ernstig in de problemen toen Morrison vervolgd werd voor exhibitionisme en verstoring van de openbare orde. Dit was het gevolg van een optreden in Miami in 1969, waar hij op het podium zijn lid zou hebben laten zien aan het publiek. Optredens in grote steden werden door deze publiciteit afgezegd, waardoor de band ontbrak op de grotere festivals uit de late jaren zestig. Zo was de band vleugellam geworden. Morrison ging in beroep, maar overleed in 1971 in Parijs terwijl het proces nog liep. De gouverneur van de staat Florida, Charlie Crist, zette zich in voor gratie omdat er altijd twijfel is geweest over het bewijs. De Clementieraad van de staat sprak zich in december 2010, 37 jaar na zijn dood, unaniem uit voor postume vergiffenis. Veel mensen zien The Doors als belangrijke vertegenwoordigers van de tegenbeweging van de jaren zestig. Ook de muziek en teksten zijn van blijvende waarde gebleken, zoals te zien is aan het grote aantal covers, de blijvende airplay en verkoop van albums, en het grote aantal bands dat zegt beïnvloed te zijn door The Doors.
Exact 20 jaar geleden, belandden we dus op Kerstdag 2001, en waren dit de 10 best verkochte singles in Vlaanderen: 1 - BECAUSE I GOT HIGH – Afroman 2 - L’AMOUR TOUJOURS – Gigi D’Agostino 3 - HERO – Enrique Iglesias 4 - THE LOGICAL SONG – Solid Solution 5 - WHAT IF – Kate Winslet 6 - ALONE – Lasgo 7 - LOVED – Kim Wilde 8 - WIDE AWAKE – Milk Inc 9 - CAN’T GET YOU OUT OF MY HEAD – Kylie Minogue 10 - WHO DO YOU LOVE NOW – Riva feat. Danni Minogue Een familiereünie onderaan de Top 10 maar laat ons toch even deze Belgische danssensatie belichten die in de laten jaren ’90 en vroeger jaren ’00 de hitparade bestookten met de ene hit na de andere… voormalige zangeres van Milc Inc, wijlen Ann Vervoort Milk Inc in hun bekendste en langst durende bezetting Ja hoor, handjes in de lucht voor Milk Inc ! Milk Inc. is een Belgische dance-act, bestaande uit producers Regi Penxten, Filip Vandueren en zangeres Linda Mertens. Bij de liveshows werden ze bijgestaan door toetsenist Peter Schreurs en drummer Michael Schack. Penxten en Mertens vormden samen het gezicht van Milk Inc. Maar liefst 31 van hun 34 singles haalden de top 10 in de officiële hitlijst van Ultratop. In 1997 werd de eerste single La Vache uitgebracht, die vooral in Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk aansloeg. Vanwege dit succes werd op aanraden van de platenmaatschappij de bandnaam voor de Franse uitgaven veranderd in La Vache. Er werd be63 gemixt met die van Mertens. In 2006 bestond Milk Inc. 10 jaar. Om dit te vieren gaven ze een optreden in het Sportpaleis van Antwerpen: Milk Inc. Supersized. De show was uitverkocht en daarom werd beslist om deze show elk jaar te organiseren. Eind september 2007 stond Milk Inc. opnieuw in het Sportpaleis met Milk Inc. Supersized 2. Deze show raakte al snel uitverkocht, waardoor er twee extra shows werden gepland. Die raakten eveneens uitverkocht. In 2008 zorgde de 3de reeks concerten in het Sportpaleis, deze keer onder de naam Milk Inc. Forever naar het album Forever, voor een ongezien succes: 6 keer uitverkocht. In 2009 stonden Regi & Linda opnieuw zes keer in het Sportpaleis, deze keer onder de naam Milk Inc. Blackout. In 2010 deden ze dit nog 5 keer over onder de naam 'Eclipse'. Op 8 januari 2010 ontving Milk Inc. een van de MIA's van 2009, namelijk die voor "Beste Dance/ elektronica". Voor de MIA's van 2012 was Milk Inc. genomineerd in de categorie Beste Dance. Apocalypse Cow Eind 1998 werd de single In My Eyes uitgebracht, en werd de eerste hit van Milk Inc in België. Later volgden van het debuutalbum Apocalypse Cow ook nog de singles Promise en Oceans. Beide nummers kwasloten om ook optredens te doen en het stadium van studioproject te verlaten. De echte doorbraak van Milk Inc. kwam er met frontvrouw Ann Vervoort. Zij was het gezicht in de clips, act en op het podium. De feitelijke zang werd ingezongen door Karine Boelaerts, die eveneens de hits inzong van onder anderen 2 Fabiola. In 2000 werd Vervoort en Boelaerts vervangen door Linda Mertens. Voor Land of the living werd Boelaerts stem nog
men in de Vlaamse top 10 terecht. Alle nummers werden ingezongen door Karine Boelaerts. Land of the Living In 2000 werd Walk on Water hun grootste hit. Nadat Ann Vervoort met haar vriend Pat Krimson naar Ibiza vertrok om daar een platenlabel te lanceren, werd Linda Mertens zangeres van de groep. Hun eerste single met Linda, Land of the Living werd vervolgens uitgebracht, waarna het nummer Never Again een eerste plek behaalde in de Spaanse hitlijst. Closer De single The Sun Always Shines on T.V. (een cover van A-Ha) werd rond 2004 in veel Europese landen uitgebracht, alsook in de Verenigde Staten. Het album Closer bevatte ook nog de singles Breathe Without You, Time, Sleepwalker, Wide Awake en I Don't Care, een samenwerking met Silvy De Bie van Sylver. Supersized In 2006 had Milk Inc. drie hits met Tainted Love (een cover van Gloria Jones), Run en No Angel, waarvan de videoclip werd opgenomen tijdens een van de concerten van Milk Inc. Supersized concertreeks. Forever In 2007 behaalde Milk Inc. met de single Sunrise de derde plaats in de Ultratop, alsook de zesde plaats met Tonight. Die laatste werd officieel voorgesteld op de Milk Inc Supersized II concertreeks. In 2008 scoorden ze nog met de nummers Race en Forever, van het gelijknamige album Forever. Forever stond overigens de hele zomer op de eerste plek van de Belgische albumlijsten, wat de groep nooit eerder had meegemaakt. Nomansland Begin juli 2009 verscheen hun nieuwe single Blackout, dewelke een week later binnenkwam op de zevende plaats in de Ultratop 50, alvorens de daaropvolgende week naar de eerste plaats te stijgen. Die plaats hielden ze twee weken vol. In februari 2010 verscheen tweede single Storm, die de week daarop binnenkwam op plaats 22. De daaropvolgende week steeg ook deze single naar de eerste positie, en werd zo hun tweede nummer 1-hit op rij, wat ze al drie keer voordeden. Begin juli 2010 kwam de derde single Chasing the Wind uit. Begin februari kwam de nieuwste single Fire uit. Het album Nomansland, met deze vijf singles staat ge64 pland voor maart 2011. De uiteindelijk vijfde single werd Shadow. Om de vijftiende verjaardag van Milk Inc. te vieren werd in september 2011 een geremixte versie van La Vache uitgebracht. De song bevat een sample van La Vache en de typische dancebeats, maar ook een dubstepbreak, wat een primeur is voor Milk Inc. In oktober 2014 bracht Milk Inc. de single Don't Say Goodbye uit. Tegelijk kondigde de groep aan een pauze van nog onbepaalde duur in te lassen. De reden daarvoor was de geboorte van Mertens' eerste kind. Na het overlijden ervan werd de groep voor onbepaalde tijd stilgezet. Heeft u misschien speciale herinneringen aan bepaalde jaartallen op vlak van uw favoriete muziek die we eens extra kunnen belichten? Laat het zeker weten voor onze volgende bijdrage in het lentenummer van de Beauvoordse Dorpsgazette. Discobar Vermant is nog steeds te vinden op Facebook: www.facebook.com/discobarvermant. © Ultratop © Wikipedia Dirk BOETEN – Discobar VERMANT 0477 666 492
evenementen-kalender ook jij bent er van harte welkom! … met enig voorbehoud omwille van de Covid19-maatregelen. Bij twijfel kan je de organisatie aanspreken. Raadpleeg ook de Cultuuragenda van de Westhoek (samensteller: René Essel) via volgende link: http://www.beauvoorde.be/cultuuragenda-westhoek.html De cultuuragenda wordt elke maand ververst! Beauvoorde - januari 2022 • t.e.m. zo 9 jan. ‘22, 1000poot - kerstvakantie • wo 5 jan., 14 u: Seniorenkaarting in Bulskamp • vr 7 jan., 14 u - Ferm - spelletjesnamiddag - OC Caroline (o.v.v. covid …) • za 8 jan., 13.30 u - Chiro Trezebees - film - JOC Beauvoorde • ma 17 jan., 1000poot - sportnamiddag in Bulskamp voor 1+2+3 • wo 19 jan., 14 u: Seniorenkaarting - Bulskamp • vr 21 jan., 14 u - Ferm - spelletjesnamiddag - OC Caroline (o.v.v. covid …) • za 22 jan., 13.30 u - Chiro Trezebees - kindernamiddag - JOC Beauvoorde • zo 30 jan., kaarting kaartersclub ‘Nooit Moe’ - OC Caroline • ma 31 jan., 1000poot - sportnamiddag met de fiets naar Bulskamp voor 4+5+6 - Casino Koksijde, 14 > 15 u - P+K1 Beauvoorde - februari 2022 • wo 2 feb., 14 u: Seniorenkaarting in Bulskamp • vr 4 feb., 14 u - Ferm - spelletjesnamiddag - OC Caroline (o.v.v. covid …) • za 5 feb., 13.30 u - Chiro Trezebees - kindernamiddag - JOC Beauvoorde • za 12 feb., 19 u - Gezinsbond Bauvoorde - 33ste kaas- & wijnavond - OC Caroline • ma 14 feb., Dag van de geliefden - Valentijn • ma 14 feb., 1000poot - sportnamiddag in Bulskamp voor 1+2+3 • wo 16 feb., 14 u: Seniorenkaarting in Bulskamp • do 17 feb., Ferm - kookles met Dries Cloet - OC Caroline • vr 18 feb., 14 u - Ferm - spelletjesnamiddag - OC Caroline (o.v.v. covid …) • za 19 feb., 13.30 u - Chiro Trezebees - kindernamiddag - JOC Beauvoorde • za 19 feb., vanaf 18 u - Ouderraad 1000poot - spaghetti à volonté - OC Caroline • za 26 en zo 27 feb.: Streekspecialiteiten in OC Caroline - org.: Beauvoordse feestraad (o.v.v. covid …) • zo 27 feb., kaarting kaartersclub ‘Nooit Moe’ - OC Caroline • ma 28 feb t.e.m. zo 6 mrt., 1000 poot - krokusvakantie 65 ——————————————OM EVENTUEEL UIT TE KNIPPEN EN AAN JE PRIKBORD TE HANGEN!——————————————————–
1. Beauvoorde - maart 2022 • elke vrijdagnamiddag, 14 u - fietstocht met FERM - start aan oud-Mariaheem (Wulveringemstraat) - zodra het weer het toelaat … • t.e.m. zo 6 mrt., 1000 poot - krokusvakantie • di 1 mrt., FERM - kookles met kinderen i.s.m. de Gezinsbond - OC Caroline • wo 2 mrt., 14 u: Seniorenkaarting in Bulskamp • do 3 mrt., 20.15 u - algemene vergadering Bewonersplatform Beauvoorde - OC Caroline - Iedereen welkom! Jouw inbreng telt! • za 5 mrt., 13.30 u - Chiro Trezebees - kindernamiddag - JOC Beauvoorde • zo 6 mrt., ‘t Ezelsoortje - 2dehands boekenmarkt in het kasteelpark Beauvoorde met - standhouders vanaf 9 u - publiek van 10 tot 16 u - - reserveren via 0479 93 36 47 - • di 8 mrt., 19.30 u - FERM - kookles: Pasen feestmenu - OC Caroline • ma 14 mrt., 1000poot - sportnamiddag met de fiets naar Bulskamp voor 4+5+6 • wo 16 mrt., 14 u: Seniorenkaarting in Bulskamp • za 19 mrt., 13.30 u - Chiro Trezebees - kindernamiddag - JOC Beauvoorde • ma 21 mrt., 1000poot - pedagogische studiedag - vrije dag voor de kinderen van de school! - • di 22 mrt., 1000poot - 14 > 15.30 u - Casino Koksijde voor L4+L5+L6 • za 26 en zo 27 mrt. - Chiro Trezebees - SOUPER • zo 27 mrt., zomeruur - in de nacht van 26 op 27 maart wordt de klok om 2 uur op 3 uur gezet. Eén uur inleveren = één uur minder lang slapen! • zo 27 mrt., kaarting kaartersclub ‘Nooit Moe’ - OC Caroline Stuur een mailtje (bellen mag ook) - met je idee om samen een onderwerp bespreekbaar te maken, - met info over je geplande activiteit, - met een verslagje van je activiteit, samen met foto’s (min. 400 kB), - bij de foto’s: de voor– en achternamen van de personen op de foto. - Géén PDF-bestanden aub! - Gebruik www.wetransfer.com voor grote bestanden! Wil je als bestuurslid van één van de Beauvoordse verenigingen mij het aanspreekpunt van jouw vereniging (of de wijziging van aanspreekpunt) - voor een vlotte communicatie met de dorpsgazette! - doormailen aub. Bedankt, hé! stefaan.duron@telenet.be - 0478 41 28 63 QR-code website Ken je oud-Beauvoordenaren of andere geïnteresseerden die ook de dorpsgazette willen ontvangen, geef dan gerust een seintje. Het komt zo voor mekaar! - 0478 41 28 63 - Ook dank voor je steun! Elke € is welkom! - BE22 0011 4920 2547 - 66 ——————————————OM EVENTUEEL UIT TE KNIPPEN EN AAN JE PRIKBORD TE HANGEN!——————————————————–
samen voor een brandveilig d rp 1 - Verboden Sinds de beslissing van het overlegcomité van 27 november 2020 is het afsteken van vuurwerk in heel België verboden. Ook wensballonnen vallen onder dit federale verbod. Dit verbod blijft gelden zolang de federale regering het niet opheft. 2 - Levensgevaarlijk Zowel bij het afsteken zélf als bij het oprapen van gebruikt vuurwerk kan je gewond raken. Volgens de cijfers van Stichting Brandwonden is het aantal ongevallen met lichamelijke letsels in 2018 meer dan verdubbeld ten opzichte van 2016, van 48 naar 108. De slachtoffers zijn meestal mannelijk (89 %). Eén op vier is jonger dan 16 jaar. Meest getroffen lichaamsdelen zijn de ogen (32%), het aangezicht (26%) en (30%) handen en vingers. Ook blijkt dat de meeste vuurwerkslachtoffers het vuurwerk niet zelf aangestoken hebben. Zij waren enkel toeschouwer van de vuurwerkpiraat. 3 - Risico op brand Zowel bij het afsteken van vuurwerk als het oplaten van wensballonnen is het risico op brand erg groot. Jouw wensballon kan op een woning, tuinhuis of brandbaar materiaal terecht komen, waar het brandende kaarsje heel wat schade kan veroorzaken. 4 - Het zorgt voor dierenleed Dieren zijn heel gevoelig voor harde geluiden. Ze schrikken en panikeren. Zo zijn er talrijke verhalen: honden lopen weg, paarden breken uit en komen op de openbare weg terecht. Vorig jaar stierf in Genk zelfs een kameel, toen hij in paniek van het vuurwerk wegliep en zijn nek brak. 5 - Hulpdiensten onbeschikbaar Telkens wanneer de hulpdiensten moeten uitrukken voor problemen rond vuurwerk, zijn ze niet beschikbaar voor andere noodgevallen. 6 - Superongezond De fijnstofconcentraties vastgesteld tijdens en net na afsteken van vuurwerk pieken ten opzichte van de normale waarden. Zeker voor mensen met gevoelige luchtwegen, zoals jonge kinderen, mensen met allergieën of astma, kan dit gevaarlijk zijn. (Bron: luchtmeetnet). Maar dat is niet het enige probleem. 90% van dat fijnstof komt op de bodem en in het riool terecht, en zorgt ook hier voor een enorme vervuiling. Bron: Brandweer Westhoek - Veurne - Meer info: www.ikknalzondervuurwerk.be opgestart op 16 mei 2019 Statistieken van Beauvoorde sinds opstart 150 (58 %) totaal aangesloten buren (16 dec. ‘21) https://help.hoplr.com/hc/nl/articles/115001036392-Hoe-registreer-ik-op-HoplrOns stadsbestuur gebruikt Hoplr om belangrijke/drngende actuele info te sturen! Via Hoplr ben je als eerste op de hoogte! 67
voor jongeren (M/J) van 4 tot 18 jaar Gemeentelijke sportzaal Rethorica Nieuwstraat 42 * toestelturnen * tumbling * airtrack * Lesgevers gezocht! - 0476 34 12 11 - 68
1 Online Touch