In het hart: TIPS voor een zijn STEVIG en Dichterbij FIJNE DAG +4 ansichtkaarten Eén jaar samen leven en werken met corona: een bundeling van onze ervaringen, hartverwarmende acties en creatieve oplossingen in een bijzondere periode.
In december 2019 hoorden we voor het eerst over het coronavirus, dat zich vervolgens razendsnel over de wereld verspreidde. Eind februari 2020 werd in ons land de eerste besmetting officieel en halverwege maart kregen we te maken met ingrijpende maatregelen: het begin van een totaal andere manier van leven en werken dan we voorheen gewend waren. Heftig en emotioneel, voor ieder op zijn eigen manier. In het hart: alles voor een fijne dag en leuke kaartjes om te sturen! Als we nu terugkijken op een jaar leven en werken in deze nieuwe en veranderlijke werkelijkheid, dan is één ding glashelder: wij bezitten met elkaar een enorme kracht! De kracht om ons continu aan te passen. En ons te blijven ontwikkelen. Om er altijd het beste van te maken. Zodat iedere dag een fijne dag wordt. Na de lockdown in het voorjaar, verliep ook de rest van het jaar grillig. Met gevoelens van opluchting in een ‘rustige’ zomer en toch weer steeds strengere maatregelen in de overgang van herfst naar winter. Met feestdagen die we totaal anders moesten vieren, maar die ook des te meer betekenis hadden. Met het vertrouwen op een positiever 2021. En ondanks een nieuwe lockdown, blijft dat gevoel sterk. Mede door de eerste succesvolle vaccinatieronde! Deze periode laat in ieder geval zien dat ons doorzettingsvermogen en onze creativiteit heel veel moois opleveren. En wij vinden dat dat mag worden vastgelegd. Daarom dit magazine! Om te bundelen wat we met elkaar hebben beleefd, gedaan en gecreëerd. En al kunnen we nooit alles benoemen, het laat zien waar WIJ samen voor staan. Wij cliënten en wij verwanten. Wij medewerkers en wij vrijwilligers. 16 44 ODE aan Debby ‘Fijn dat ik er op afstand écht voor hen kon zijn’ 6 #WijZijnDichterbij #WijZijnSTEVIG
Inhoud 36 24 ODE aan Frans en Jacomien Wat gebeurde er stap voor stap ODE aan Suzanne Als je het Monique en Cecile vraagt… ODE aan Heleen Wat corona ons leerde ODE aan Melissa Ieder talent een podium ODE aan Wendy Online tips voor een fijne dag ODE aan Floor E-health, een digitale helpende hand ODE aan Coen Thuiswerken. Hoe bevalt dat? ODE aan Peter STEVIG: online masterclasses ODE aan Debby WAUW, wat een feest! Van start met vaccineren w WIJillen knuffelen 4 6 8 10 14 16 18 20 24 27 28 30 34 36 40 42 44 46 48 46 48 Nog meer mooie bijdragen vind je op www.dichterbij.nl/wij 30
ODE aan Frans en Jacomien Tweeduizend meter pure vreugde Frans en Jacomien wandelden altijd al graag, maar hebben in coronatijd heel wat extra kilometers gemaakt. Een ronde van een kilometer of vijftien was geen uitzondering. Maar de mooiste wandeling was zonder twijfel die van de woning van zoon Niels (45) naar het ouderlijk huis. Een loopje van krap twee kilometer. ‘Pure vreugde was het.’ Jacomien: “Het was eind mei, de eerste keer dat we Niels weer even mee naar huis mochten nemen. We hadden hem sinds de lockdown in maart niet meer gezien. Ja, via beeldbellen en als we even langs zijn woning liepen om te zwaaien. Maar dat was voor hem vooral verwarrend, want we bleven op afstand. Gelukkig zagen zijn begeleiders ook in hoe belangrijk het voor Niels en ons is om echt contact met elkaar te kunnen maken. Dus maakten zij na verloop van tijd een weloverwogen uitzondering en mochten we Niels toch af en toe mee naar huis nemen om een paar uurtjes in de tuin van elkaar te genieten.” Vrolijk kabaal Frans: “Niels kan niet praten, maar maakt geluiden. Wij kunnen daaruit precies opmaken hoe hij zich voelt. Hij houdt van geroezemoes en gezelligheid om hem heen. Hij vindt het bijvoorbeeld heerlijk om er in de keuken bij te zitten als ik aan het koken ben. En Sesamstraat, daar is hij ook dol op. Maar die ene wandeling, voor het eerst weer naar ons huis, dat 4 In verband met het coronavirus konden we geen professionele fotografen inzetten. Daarom hebben we ons eigen fotografietalent ingezet. Deze foto’s zijn gemaakt door Erik Guelen. Erik is de broer van Niels en beleidsmedewerker bij Dichterbij.
was echt het toppunt. Je had hem moeten horen toen we de straat inliepen. Hij maakte zo’n vrolijk kabaal, dat de overbuurvrouw kwam kijken wat er aan de hand was. Heerlijk om hem zo te zien.” Volste vertrouwen Jacomien: “Toen het coronavirus Nederland bereikte, zat de schrik er hier meteen goed in. Uden was een van de brandhaarden. De ambulances reden hier af en aan en er vlogen de hele dag traumahelikopters over. Het was ons direct duidelijk dat we er alles aan moesten doen om te voorkomen dat wijzelf, Niels, zijn begeleiders of medebewoners besmet zouden raken.” Frans: “Wij hebben onze deur zo goed als dichtgehouden en zijn nergens op bezoek gegaan. Dat was zwaar. We misten onze familie en vrienden enorm, maar het kon niet anders. Niels is kwetsbaar en wij zijn boven de 70. Het was echt uitkijken geblazen.” Jacomien: “Er is geen dag onbezorgd voorbij gegaan. Maar in de zorg en ondersteuning die Niels bij Dichterbij krijgt, hebben we altijd het volste vertrouwen gehad. Voor zover dat mogelijk is, is dat vertrouwen zelfs nog gegroeid. Zijn begeleiders hebben heel goed in de gaten wat Niels nodig heeft en leveren echt maatwerk. Dat is grandioos.” Respect Frans: “Ik hoop dat we de coronaperiode snel achter ons kunnen laten. Maar met één aspect ben ik blij: dat Nederland meer respect heeft gekregen voor de mensen in de zorg. Dat werd echt tijd.” Jacomien: “Zij doen elke dag hun uiterste best en dus doen wij dat ook. Zodat we straks weer zorgeloos met z’n allen bij elkaar kunnen komen – Niels, onze twee andere jongens en hun gezinnen – en de kleinkinderen weer om de rolstoel van ome Niels kunnen rondhuppelen. Nog even volhouden.” Jacomien en Frans in een notendop Zijn de ouders van Niels, Lars en Erik Wonen in Uden Genieten van kinderen en kleinkinderen, wandelen en fietsen Missen etentjes met vrienden en familie Bijzonder de onvoorwaardelijke inzet van de begeleiders van Niels Motto goede zorg maakt het leven minder zorgelijk 5
6
‘1 jaar corona’ getekend door Janne Ik ben Janne. 3,5 jaar geleden gooide ik het roer om en startte als leerling bij Dichterbij. Van illustrator en tekendocent naar persoonlijk begeleider. Van tekenen naar betekenen. In de zomer van 2020 studeerde ik af. Midden in een roerige tijd met besmetting op mijn werklocatie met cliënten met een lichte tot ernstige verstandelijke of meervoudige beperking. In juli startte ik op een nieuwe locatie met cliënten die zelfstandig wonen. Al mijn ervaringen van deze locaties heb ik verwerkt in deze tijdlijn. Deze laat zien wat er in 2020 gebeurde. In Nederland en bij ons. Meer over Janne op www.dichterbij.nl/alsjehetmijvraagt
‘De daadkracht en verbondenheid voelde goed’ Zodra corona Nederland bereikte, werd Dichterbij al snel met het virus geconfronteerd. Suzanne is arts verstandelijk gehandicapten (AVG) bij Dichterbij en blikt terug op een bewogen jaar, waar zij ook veel positieve kracht uit haalt. "We wisten nog heel veel niet over het virus; protocollen en richtlijnen moesten nog gemaakt worden. Als AVG werd ik lid van het coronateam van Dichterbij. Met de kennis van dat moment stelden we het coronabeleid op en met de vragen, ervaringen en inzichten van medewerkers en cliënten scherpten we dat steeds aan. We konden niet alles direct oplossen, maar wel altijd stappen zetten. Die daadkracht was prettig.” Samen sterk "Vanaf het begin heb ik veel meer contact gehad met de andere artsen en de drie AVG-praktijken van Dichterbij. Waar de eigen huisarts er is voor de algemene medische zorg, ben ik er voor de gezondheidsvragen die samenhangen met iemands verstandelijke beperking, maar de coronazorg deden we samen. Omdat het virus voor ons allemaal nieuw was en onze cliënten niet altijd duidelijk 8 Suzanne in een notendop Is arts verstandelijk gehandicapten (AVG) Woont met man, zoon (14) en dochter (15) in Mill Geniet van scouting, wandelen Mist het echte contact met andere mensen, zonder scherm ertussen Motto Gelukkig, je bent een mens
ODE aan Suzanne Helaas zijn er ook cliënten aan corona overleden. In het voorjaar sprak ik met een dvc’er van wie meerdere bewoners vlak na elkaar gestorven zijn. Meerdere uitvaarten na elkaar, familie en naasten opvangen, medebewoners troosten en er tegelijkertijd voor zorgen dat voor hen het leven doorgaat; ontzettend verdrietig en heftig. En in die enorme drukte moest zij haar eigen emoties ook nog een plek zien te geven. Haar ervaringen en veerkracht hebben heel veel indruk op me gemaakt.” kunnen maken wat ze voelen of waar ze last van hebben, zochten we vaak contact met elkaar om even te checken: ‘Wat zou jij doen in deze situatie?’ Die verbondenheid voelde goed.” Veerkracht “Verbinding heb ik door de hele organisatie meer dan ooit ervaren. Met de cliënten, begeleiders, dvc’ers, de behandelaars en therapeuten, het managementteam en de directie. De impact van corona was ook zo groot, we hadden elkaar écht nodig. Hoe kunnen we cliënten een zo fijn mogelijk dagprogramma bieden? Hoe houden we ze veilig en toch zo aangenaam mogelijk in quarantaine? Hoe zorgen we in alle hectiek en met alle aanpassingen dat hun welzijn niet te veel onder druk komt te staan? Hoe houden we een extra oogje in het zeil nadat ze ziek zijn geweest? Verdiend “Het was een heftig en bewogen jaar. Maar we hebben het gedaan. Een van mijn conclusies na een jaar corona is dan ook: met elkaar komen we er wel. Verder ben ik blij dat we ons er beter bewust van zijn dat verpleegkundige zorg een belangrijk onderdeel is van de 24-uurs zorg en ondersteuning die we bieden. Ik hoop dat we de verpleegkundige zorg in alle regio’s verder gaan specialiseren, zodat we nog beter kunnen inspelen op de lichamelijke gezondheid van onze cliënten. Dat de samenleving, en de landelijke politiek in het bijzonder, meer oog heeft gekregen voor onze cliënten, vind ik ook een positieve opbrengst van het afgelopen jaar. Nu het vaccineren voor de cliënten op stoom is, hoop ik dat medewerkers en de rest van Nederland ook snel aan de beurt zijn. Het zou zo fijn zijn als cliënten en medewerkers straks weer van een terrasje en een familie-uitje kunnen genieten. Ze hebben het allemaal zo verdiend.” 9
Als je het Monique en Cecile vraagt... We kennen Monique Caubo en Cecile Stallenberg als leden van de Raad van Bestuur. Maar met wie zij weleens een dag zouden willen ruilen of wat zij na werktijd graag doen? Medewerkers, cliënten en verwanten bedachten deze en een paar andere verrassende vragen voor ze. Een opwarmertje. Hoe ziet je mondkapje eruit? Cecile: “Ik gebruik de standaard lichtblauwe wegwerpmondkapjes.” Monique: “Ik heb zwarte met een witte binnenkant.” Stel je voor, de lockdown is achter de rug. Wat ga je dan als eerste doen? Cecile: “Naar buiten, met mensen afspreken. En naar mijn favoriete terras aan de Maas, een eindje onder Maastricht, waar ik woon. Heerlijk om daar straks weer een drankje te drinken en in de zon de krant te lezen.” Monique: “Een heel fijn vooruitzicht! Waar ik me erg op verheug, is om weer etentjes te organiseren voor familie en vrienden met alles erop en eraan. Lekker uitgebreid koken en dan urenlang aan tafel met z’n allen.” Wat is je lievelingseten? Monique: “Ik vind alles lekker. Al heb ik wel een voorwaarde: het moet herkenbaar zijn. Ik eet bijvoorbeeld veel liever plakjes biet met geitenkaas dan een schuim van biet met geitenkaascrème.” Cecile: “Van eenvoudige maaltijden tot luxe restaurantgerechten, ik word altijd blij van eten. Maar als ik moet kiezen, dan zeg ik: de Franse keuken en pure chocola.” Met welke (bekende) persoon zou je een dag willen ruilen? Cecile: “Met een restauranthouder. Als ik uit eten ga, let ik altijd op hoe het er in het restaurant aan toe gaat, hoe de sfeer en aankleding is en wat ik anders zou doen. Het lijkt me heerlijk om dat allemaal goed te organiseren, je gasten een fijne avond te 10 bezorgen en ’s avonds tevreden naar huis te gaan.” Monique: “Ik zou weleens willen ruilen met Tom Cruise: films maken en daar dan zelf in acteren. Of misschien nog beter: een serie maken; dan heb je nog meer tijd om je verhaal in geuren en kleuren te vertellen.”
En wat zijn je hobby’s? Cecile: “Ik ben dol op bloemen en planten, hou van tuinieren, speel graag piano en vind het heerlijk om met de kinderen te kletsen en Wat is jouw talent? Cecile: “De boel regelen, alles strak organiseren, de handen uit de mouwen. Heel praktisch. Vandaar die restaurantdroom van me.” Monique: “Uitstellen. Ik maak op zaterdag wel twintig plannetjes om er ’s avonds achter te komen dat ik alleen de krant gelezen heb en boodschappen heb gedaan. Mijn andere talent is dan ook dat ik heel goed van het moment kan genieten.” met de kleinkinderen te spelen. Ik maak ook graag kleren voor ze, ik heb al heel wat truitjes gebreid. Borduren vind ik ook leuk, lekker rustgevend.” Monique: “Handwerken is een fijne manier om te ontspannen. Net als pianospelen. Iets voortbrengen met je handen, dat vind ik mooi. Verder wandel ik graag met de honden en geniet ik van de gezelligheid van mijn gezin.” 11
Jullie werken nu ook vanuit huis. Hoe voorkom je dat je vierkante ogen en een schorre stem krijgt van alle Teams-afspraken? Cecile: “Ik probeer tussendoor even naar buiten te gaan, maar meestal lukt dat pas in de avond. Als ik een een-op-eenafspraak heb, kijk ik wel of ik dat telefoontje wandelend kan Hoe ziet je gezin eruit? En horen daar ook huisdieren bij? voeren. En tussendoor ren ik in huis af en toe de trappen op en af.” Monique: “Soms ben ik tien uur per dag online aan het overleggen en kom ik nauwelijks aan beweging toe. Dat probeer ik na het werk in te halen door nog even met de honden naar buiten te gaan. Toch ben ik aardig aan het zitten en videovergaderen gewend geraakt. Het liefst blijf ik Monique: “Wij hebben drie kinderen. Twee dochters van 18 – een tweeling – en een zoon van 26. En we hebben twee honden. Lieve lieverds zijn het; de kinderen en de hondjes.” Cecile: “Ik heb een dochter en een zoon en twee kleindochters; ik ben blij dat ze in de buurt wonen.” straks een deel van mijn afspraken online doen. Vijf dagen per week twaalf uur per dag onderweg zijn, vind ik intensiever dan alle Teams-vergaderingen nu.” Hoe zorgen jullie ervoor dat jullie verhaal duidelijk bij de cliënten komt? Cecile: “Zingeving is een belangrijke opdracht in ons werk. Als organisatie streven we naar een fijne dag en een fijn leven voor onze cliënten. Hoe gaat het met hen? Wat hebben zij nodig? Wat zijn hun vragen en wensen? Daar draait het om. Via de cliëntenraad, locatiebezoeken en natuurlijk de input van medewerkers zoeken wij steeds naar passende Hoe lang zit je al in de Raad van antwoorden. Ons verhaal is hún verhaal; zij spelen de hoofdrol.” Monique: “Juist daarom kijken wij er ook zo naar uit om straks weer bij locaties langs te gaan en van hen zelf te horen hoe het met onze cliënten en medewerkers gaat. Dat is belangrijk voor ons werk en ook nog eens ontzettend leuk. Jammer om dat nu al zo lang te missen, maar met het vaccineren is het aftellen echt begonnen!” Bestuur van Dichterbij? Hoe oud was je toen je begon? 12 Cecile: “Dit is mijn vijfde jaar. Ik ben bij de Raad van Bestuur begonnen op mijn 55ste.” Monique: “Ik ben twee jaar geleden toegetreden tot het bestuur; ik was toen 58.”
2020 welgeteld... 750.000 Bij ons zijn er 2.220 bewoners en 292 cliënten gaan naar de dagbesteding. 4.659 medewerkers zijn bij ons aan het werk. mondmaskers 4.000 liter handdesinfectie 5.500.000 handschoenen gebruikten we in één jaar tijd. 79 lieve berichten geplaatst op dichterbij.nl/prikbord. Plaatsen kan nog steeds! We stelden ruim 1.395 corona-vragen aan de FrontOffice. 5.894 online vergaderingen per maand. Op de drukste dinsdag (beeld)belden we 6 miljoen minuten! Dagelijks zo’n 170 lege parkeerplaatsen bij alle kantoren. 5.000 WAUW festivalgangers en ontelbaar veel talent! 13 2.739 coronatests afgenomen door onze testers in de regio.
‘Verwanten ODE aan Heleen en vrijwilligers hebben ons erg gesteund’ Heleen in een notendop Is woonbegeleider Woont met man, zoon (13) en dochter (16) in Erp Geniet van wandelen, lezen Mist het volleyballen Motto Nothing is impossible, the word itself says I’m possible 14
Heleen Dusseldorp (45) werkt twintig jaar als woonbegeleider bij Dichterbij en heeft in coronatijd nog eens goed ervaren hoe belangrijk maatwerk is. ‘Samen blijven we kijken hoe we het nóg beter kunnen doen.’ “We zijn nu een jaar verder en hebben ontzettend veel geleerd. Maar in de begindagen van corona sloeg de paniek wel even toe. We wisten nog zo weinig over het virus. Onze woongroep bestaat uit zes ouder wordende mannen en vrouwen, van wie sommigen met dementie en anderen met een bijkomende psychiatrische aandoening. Wat was het beste voor hen? Als team hebben we elkaar daar steeds naar gevraagd en op gewezen. En als de een het even niet wist, kwam de ander met een oplossing. Samen stonden we sterk. Het was een uitdaging om onze cliënten duidelijk te maken wat er aan de hand was, zonder ze angst aan te jagen. Dat is ons gelukt door behalve te benoemen wat niet meer mocht, ook steeds te benadrukken wat nog wel kon. Niet op visite, wel beeldbellen. Niet naar de dagbesteding, wel dagbesteding aan huis. Dat gaf rust.” Grote verrassing “Dat cliënten en hun naasten elkaar niet mochten opzoeken, was verdrietig. Maar gelukkig waren de families er net als wij op gebrand om corona buiten de deur van de woning te houden. Zij hebben ons erg gesteund. We hebben de bewoners veel met hen laten beeldbellen en daarnaast nieuwsbrieven en foto’s gestuurd om ze op de hoogte te houden. Ook onze vrijwilligers konden een hele tijd niet afspreken met ‘hun’ cliënten. Ontzettend jammer, want de activiteiten die zij met elkaar ondernemen en de uitstapjes die zij maken, zijn veel waard. De verrassing was dan ook groot toen er op een middag een zangeres bij ons voor de patio stond om een optreden te geven – had een van de vrijwilligers geregeld. Geweldig toch?! En een energie dat het losmaakte! We hebben met z’n allen staan klappen en dansen.” Bijzonder lief Onvergetelijk is ook het moment dat Ben, een van onze bewoners, voor het eerst weer een blokje om mocht met Will, een van de vrijwilligers. Ben heeft het locked-in-syndroom. Hij kan niet bewegen of praten, waardoor de beperkende maatregelen voor hem nog zwaarder wegen dan voor onze andere cliënten. Wat me heel erg geraakt heeft, is hoe blij de anderen toen voor hem waren. ‘Ben, je mag naar buiten, wandelen met Will. Wat fijn voor jou!’ Dat vond ik zó lief en zó bijzonder. Want dat zij onderling dit contact met elkaar hebben, zegt iets over hun gevoel van vertrouwen en veiligheid in de groep. En precies dat is wat wij ze als team willen bieden. Mijn collega’s en ik hebben het afgelopen jaar eens te meer geleerd hoe belangrijk die basis is en hoe waardevol maatwerk is. Daar waren we al goed in en daar hebben we een extra stap in gemaakt. Samen blijven we kijken hoe we het nóg beter kunnen doen.” Foto: een selfie van Heleen en Karin. Karin was heel blij toen Ben weer buiten kon wandelen met Will. 15
Wat corona ons leerde Vanaf maart 2020 was de wereld in één klap anders. Maar zoals Winston Churchill al zei: verspil nooit een goede crisis! Corona leverde ons ook veel nieuwe initiatieven en inzichten op. We delen graag een paar mooie voorbeelden. Frisse blik op de zorg Door de coronamaatregelen moesten we zorg anders organiseren. Met en over elke cliënt gingen we in gesprek. "Wat heb je precies nodig? Past onze ondersteuning nog bij je vraag?" Samen hebben we bewuster gekeken naar wat de cliënt wil en nodig heeft. Doordat de dagbesteding wegviel, kregen sommige cliënten een dagritme dat beter bij hen past. Bij andere cliënten zorgde het juist voor onrust. Dat maakt maatwerk zo belangrijk. Trots op talent Geen bezoek, geen dagbesteding: het zorgde direct voor veel creativiteit. Wat kunnen we wél doen om cliënten een fijne dag te bezorgen, samen met verwanten, vrijwilligers en medewerkers? Mensen zijn terecht trots op elkaar, op de inzet van iedereen, de flexibiliteit, de creativiteit. De talenten van cliënten én de verborgen talenten van medewerkers kwamen meer aan bod. Het is een aanjager voor andere vormen van dagbesteding op basis van ieders talenten en de behoefte van cliënten. Lees het verhaal van Peter op pagina 40. Hij ontdekte tijdens de lockdown welke vorm van dagbesteding nu echt bij hem past. WAUW festival, hét feest van het jaar waarbij trots en talent centraal stonden! Blik je mee terug op pagina 58 en 59? 16
Het coronavirus gaf een impuls aan het gebruik van technologie in brede zin. Zo ook aan e-health. Je ontdekt populaire toepassingen op pagina 30. Digitaal contact is omarmd Wie had gedacht dat zoveel cliënten zo makkelijk met verwanten konden beeldbellen? Het is normaal geworden. Cliënten vinden het leuk, veel leuker dan begeleiders ooit dachten. Na corona blijven cliënt en verwant ongetwijfeld op deze manier in contact. Hetzelfde geldt voor medewerkers: behandelaren geven op afstand therapie of kijken mee, teams overleggen digitaal. Het scheelt gereis en voorkomt besmettingen. Niets gaat boven het daadwerkelijk zien van collega’s, maar online overleg is soms juist efficiënt. Driehoeksoverleggen zijn bijvoorbeeld snel te organiseren, hierdoor kan de regiebehandelaar goed zijn rol pakken. #wijzijndichterbij #wijzijnstevig Door corona ontstonden nieuwe samenwerkingen. Medewerkers van de dagbesteding sloten aan bij woongroepen om cliënten een fijne daginvulling te geven. Zo werden zij directe collega’s van de woonbegeleiders: ze leerden van elkaar en deden nieuwe ideeën op die de zorg van de cliënt ten goede komen. Ook regiebehandelaren werden meer onderdeel van het team. En medewerkers van de serviceorganisatie (kantoorfuncties) en Expertise (behandelaars en therapeuten) schoten hun collega’s in de zorg te hulp. Het zorgt voor kennis, contacten, inzichten en ideeën die ook op de lange termijn heel waardevol zijn. Helpende handjes op de woningen zijn in coronatijd soms meer dan welkom: denk aan hulp in het huishouden, bij de maaltijden of een spelletje met bewoners. Verschillende collega’s van de serviceorganisatie stroopten de mouwen op. Hier zie je Gert (serviceorganisatie), die zorgde in Boxmeer voor een schone vaat. 17
ODE aan Melissa ‘Ik heb het gewoon gedaan’ Melissa (25) was al een heel eind op weg met haar doel om gezond en fit te worden, toen corona roet in het eten gooide. Maar ze liet zich niet uit het veld slaan en is nu sterker dan ooit! “Hoe moet ik nu verder?, dacht ik toen de sportschool dicht ging. Ik was daar pas een maand aan het trainen. Corona verstoorde mijn schema. Dat kon ik moeilijk accepteren, want ik wilde 28 kilo afvallen. En ik was al bijna op de helft. De eerste lockdown maakte me boos en verdrietig. Ik raakte even in een dip, maar heb toen gelukkig toch de draad weer opgepakt. Daar werd ik meteen ook weer blij van.” Dansen en zingen “Ik heb een tijd lang nauwelijks bewogen en heel veel chips, koekjes en chocola gegeten. Heel ongezond. Ik werd steeds zwaarder, maar het lukte me toen niet om mijn gedrag te veranderen. Ik was moe en zat niet lekker in mijn vel. Maar in de zomer van 2019 besloot ik om er echt voor te gaan. Van twintig minuten wandelen was ik al buiten adem, maar ik móest volhouden. Mijn ouders gaven me een buikspierapparaat en op de Nintendo Switch zit een leuke dansgame. Door elke dag steeds wat meer te bewegen en gezonder te eten raakte ik de eerste kilo’s kwijt. En ik merkte bijvoorbeeld ook dat ik door mijn betere conditie langer kon uithalen tijdens het zingen, wat een van mijn hobby’s is. Het voelde dus super goed.” 18
15 kilometer “Sporten is ook een hobby geworden. Het is gezond en ik word er vrolijk van, waardoor ik mezelf steeds verder probeer uit te dagen. Mijn ouders en mijn zus steunen me daarin en mijn begeleiders motiveren me ook altijd om door te gaan. Met een van mijn begeleiders zou ik in 2020 meedoen aan de Venloop: 10 kilometer wandelen. Ik vond het heel erg toen dat werd afgelast, maar nu denk ik alweer: 15 kilometer moet ook wel lukken.” Moment voor mezelf “Op Facebook plaats ik weleens foto’s van mezelf, van vroeger en van nu, om te laten zien wat ik bereikt heb. Dat vond ik de eerste keer heel spannend, maar ik krijg veel positieve reacties. Mensen vragen me soms zelfs om advies. Ik geef dan bijvoorbeeld tips over gezond eten. Wat voor mij goed werkt, is het advies van mijn diëtist om me elke week één keer niet aan de regels te houden. Ik maak daar echt een moment voor mezelf van. Dan neem ik een bakje chips of een stuk chocola en kijk ik een leuke film. Daarna houd ik het de rest van de week weer makkelijker vol.” Gewoon gedaan “Ondanks alles was het afgelopen jaar voor mij een goed jaar. Ik heb hard aan mezelf gewerkt en heb meer zelfvertrouwen gekregen. Er is bijvoorbeeld een plek in Venlo die heel speciaal voor mij is. Daar ben ik in 2020 voor het eerst zelf naartoe gefietst. Ik had nooit gedacht dat ik dat zou durven en de weg zou weten, maar ik heb het gewoon gedaan. Ik heb bewezen dat ik op mezelf kan vertrouwen en dat doet me héél goed.” Melissa in een notendop Is bewoner van Dichterbij Woont met drie huisgenoten in een groepswoning in Helden Geniet van sporten, zingen en gitaar spelen Mist haar bezoekjes aan de sportschool Bijzonder hoe ze veranderd is Motto als je het niet probeert, kom je er ook niet acht 19
ieder talent een podium Op de dagbesteding vindt ieder talent zijn podium! Daarom is het zo fijn dat deze plekken nu - waar mogelijk - open blijven. Ook tijdens een lockdown. Er is dagbesteding in vele vormen, zodat ieders talent zich ontwikkelt. Een aantal mooie voorbeelden... Meer weten? www.dichterbij.nl/ ik-wil/dagbesteding Dagbesteding | Boxmeer Mensen met een verstandelijke beperking nemen deel aan het arbeidsproces. We doen veel voor en met de kringloopwinkel aan de Valendries. Angela, Lianne, Wilma, Elly en Marloes leven zich heerlijk uit. Dagbesteding | Overasselt Deze dagbesteding bestaat uit De Wissel en Merapi. Er vinden creatieve activiteiten plaats, maar ook sport, beweging en muziek. Talent genoeg dus! Koffieschenkerij de Genuujerie | Venlo Gasten ontvangen, tafels dekken, bestellingen opnemen en uitserveren. Cliënten gebruiken hun talent om gasten bij de Genuujerie een mooie tijd te bezorgen.
De Verbeelding | Uden De talenten van Beeldkracht en het TeugelTheater werken hier samen en versterken elkaar. Je kunt denken aan shows, social media, expressie en omgaan met eigen en elkaars emoties. Talentenclubjes Twinkeling | Horst Twinkeling bruist van het talen instrumenten bespelen, dansen, bewegen, disco, beleven, luisteren en meezingen. Wauw! Beeldkracht | Uden Multimedia talenten vind je bij Beeldkracht: filmpjes geluidsfragmenten, social media, websites, digitaliseren van foto’s, videobanden, dia’s en LP’s. Iedere dag zijn zo’n 15 cliënten in de weer. Oh ja, we maken ook nog live radio: Verzoekjes welkom! Zuid-Ooster | Grave Vanuit De Zuid-Ooster verlenen we diensten voor woonmaatschappij Mooiland, stadhuis Grave en Catharinahof/Brabantzorg. Denk aan het legen van prullenbakken, het vouwen van brieven of lopen van de post en het onderhouden van de koffiehoek Roggy | Cuijk Bij Roggy vind je vanalles: industrieel, creatief en catering. De 45 talenten werken voor verschillende opdrachtgevers in de regio. We maken ook producten die we verkopen. Onbeperkt Groen | Velp Lekker buiten bezig zijn doe je bij Onbeperkt Groen. Snoeien, grasmaaien en onkruid wieden. In de winter bladblazen en opruimen. Ook bij slecht weer is er vermaak zoals schilderen of houtbewerking. Talentenclub horecateam Mikado | Horst De talentenclubs in Horst zitten niet stil. Wat te denk van ‘eten & drinken’: een groep cliënten, 2 koks en begeleiders die iedere dag 50 maaltijden bereiden. De Twinkeling en 4 woningen in Horst zijn er superblij mee!
We hebben zoveel mooie verhalen ontvangen en net niet genoeg pagina's beschikbaar in het magazine. Sta je er niet tussen? Dan heeft jouw verhaal online een plekje gekregen op dichterbij.nl/wij Veel respect voor jullie! Als één van de enige geneeskundestudenten ben ik in tijde van corona in dienst gekomen om jullie te ondersteunen. Ik heb als geen ander gemerkt hoeveel extra zorg en mankracht nodig is om bij Dichterbij corona onder controle te krijgen. Ik meen het echt dat ik veel respect voor heb hoe jullie dat doen! Marjolijn van Grinsven maakte deze mooie tekening. Ze schreef er ook een gedicht bij. Dat lees je online. Liefs, Irma van de Langenberg COVID-coördinator & 3e jaars geneeskundestudent bij de Radboud Universiteit te Nijmegen 22 Complimentje Onze complimenten voor de begeleiding van de Ziep en de Bosploeg en de gedragsdeskundige die zich voor 100% inzetten om het voor de cliënten zo leefbaar mogelijk te houden tijdens corona. Wij zijn als ouders superblij hoe alles vanaf het begin is ingevuld. Toppers! Mariette Keltjens
Dagbesteding on tour Dagbesteding on tour! Genieten voor alle cliënten én medewerkers van de woongroepen in Horst! Op reis met Ine Ine woont op de Reigerdonk in Veghel. In de eerste quarantaine periode werd ze iedere dag in de ochtend gebeld door haar zus. Samen besloten ze dan waar ze die dag fictief naartoe gingen. Zo gingen er reizen naar de Efteling, Parijs, de dierentuin en het openluchtmuseum. Wat een lol had ze als ze er samen over zaten te fantaseren en als wij vroegen hoe haar reis die dag was geweest. Hoe zo'n mooi en klein gebaar zoveel verschil kan maken. Prachtig! Anja Op de Laak Hart onder de riem van Nico Stem op Dichterbij Uit jouw waardering voor Dichterbij en help Nico Ga naar www.aantrekkelijkstewerkgever.nl en stem op Dichterbij! ons aan de titel Aantrekkelijkste Werkgever van Limburg. Helaas heeft de corona ook bij ons op Kraaiheide 6 flink huis gehouden. We zijn er met z'n allen letterlijk en figuurlijk goed ziek van. Tegen iedereen wil ik zeggen: kom op allemaal. We laten ons niet klein krijgen door deze rotziekte. Vakantiegevoel op de Veldweg in Cuijk In juni zouden de mensen van Veldweg 12 A en B samen op vakantie gaan. Tot ontzettend grote teleurstelling kon dit niet doorgaan. Gelukkig kon het wel doorgaan in oktober. Wat hebben we genoten. Cliënten kwamen helemaal opgeladen weer terug. Lees het hele vakantieverhaal online
ODE aan Wendy ‘Corona heeft me toch ook iets goeds gebracht’ Begin maart was Wendy met Stichting Breek-uit op wintersportvakantie in Oostenrijk. Eenmaal thuis werd ze verkouden, maar na een week voelde ze zich alweer stukken beter. Op koorts, inclusief hoofdpijn en verlies van smaak en geur, had ze dan ook helemaal niet meer gerekend. Maar zowel zijzelf als haar ouders bleken het coronavirus onder de leden te hebben. Een pittige tijd brak aan. “Bij Dichterbij woon ik met een aantal anderen in een oud schoolgebouw. We hebben allemaal een verbouwd klaslokaal als woonruimte, met een eigen badkamer en keuken. Ik heb goed contact met mijn buren, maar boodschappen, koken, eten, dat doen we allemaal zelfstandig. Toen ik positief testte op corona en in quarantaine moest, voelde ik me dus best wel eenzaam. Ik had niemand om me heen. Wel kwam er drie keer per dag een begeleider kijken hoe het met me ging; daar keek ik echt naar uit. De twee weken dat ik ziek was, ben ik doorgekomen met tv kijken en slapen, verder had ik nergens energie voor. Met al dat slapen was ik eigenlijk wel blij. In die uren kon ik me tenminste geen zorgen maken.” 24
Verdriet verwerken “Mijn moeder knapte vrij snel op van corona, maar mijn vader heeft in het ziekenhuis gelegen. Dat vond ik heel spannend, ook omdat ik niet bij ze kon zijn. Ik kon wel met mijn moeder, en later ook met mijn vader beeldbellen, maar elkaar opzoeken mocht niet. Gelukkig werd mijn vader na tien dagen uit het ziekenhuis ontslagen, een hele opluchting. Maar een tante van mij is aan corona overleden. En door alle maatregelen kon ik niet naar haar uitvaart toe. Dat vond ik echt heel erg. Toch kwamen mijn verdriet en angst pas naar boven toen ik in de zomer, na twaalf weken lockdown, weer aan het werk mocht. Ik was heel moe, het werken ging niet goed en ik moest vaak huilen. Door veel te praten met mijn ouders en begeleiders werd me duidelijk dat ik nog niet alles wat er gebeurd was, verwerkt had. Normaal gesproken maak ik veel grapjes. Dat deed ik helemaal niet meer, ik voelde me niet blij. Maar het praten heeft me goed geholpen.” Bijzonder moment “Vooral de eerste coronamaanden waren voor mij een nare tijd. Toch ben ik er sterker uit gekomen. Ik denk dat ik nu sneller aan de bel trek als me iets dwars zit. En omdat ik zo op mezelf was aangewezen, ben ik ook zelfverzekerder geworden. Ik heb bijvoorbeeld bij de uitvaart van mijn opa, die in januari plotseling is overleden, een stukje voorgelezen. Ik had zoiets al weleens gedaan, maar toen was het niet mijn eigen tekst. Het was dus wel een verdrietig moment, maar ook bijzonder omdat ik dit nu voor hem durfde te doen. Mijn ouders en begeleiders vertellen me weleens hoe knap ze dat vinden. Dat vind ik fijn om te horen. Zo heeft corona me toch ook iets goeds gebracht. Nog iets positiefs: omdat ik antistoffen tegen corona in mijn bloed had, heb ik vorig jaar plasma gedoneerd om anderen te helpen. Daar ben ik erg trots op.” Wendy in een notendop Is bewoner van Dichterbij Woont in een oud schoolgebouw in Panningen Geniet van diamond painting Mist onbeperkt contact met haar ouders en broers, vrijheid en het sociale leven Motto je moet er zelf wat van maken 25
Ons dicht-talent Ik ben nu veel thuis En toch voelt dat wel lekker Nee géén wekker Ik ben wel in mijn element Precies dat cement Soms kun je een situatie accepteren En het daardoor beter relativeren Noem het proberen Noem het zoals je zou willen Ik ga er geen tijd meer aan verspillen Richard Peters - De Baersdonck De dag waarop wij hoorden dat we de deuren van onze dagbesteding Kunstschat moesten sluiten Niemand mag meer zijn dagelijks rondje naar buiten Het vertrouwde taxiritje of de wandeling naar het werk was er niet meer bij Elke dag waren onze mensen vrij Voor niemand te bevatten Zeker niet voor onze kunstschatten Al snel werden er plannen gemaakt hoe we toch onze cliënten dagbesteding konden bieden Het personeel van Kunstschat werd verspreid over woningen in de Gennepse gebieden Na enig overleg Werden onze plekken Maria-oord, de Doelen en de Heijenseweg Met een auto of boodschappenkar vol met spullen Gingen wij jullie dag thuis zinvol invullen Meer mooie Fragment uit een gedicht van Karin Peeters gedichten lees je online op dichterbij.nl/wij 26
kaartjes Met een fijne dag Tips, spelletjes en verhalen 4 om te sturen met de post
In maart moesten we ineens thuis blijven. Er mocht geen bezoek meer komen. De dagbesteding ging dicht. Iedereen moest 1,5 meter afstand houden. Iedereen had er last van. Iedereen op zijn eigen manier. We hebben allemaal goed ons best gedaan. Samen waren we heel erg sterk. We hebben er het beste van gemaakt. Samen maakten wij van iedere dag een fijne dag. Daar zijn we trots op. In dit boekje vind je tips voor een fijne dag. Met spelletjes, een kleurplaat en verhalen. Er zitten ook kaarten in. Op pagina 5 staan ze. Knip de kaartjes uit en stuur ze op met de post. Heel veel plezier! Met extra dank aan: Suzanne van Duynhoven teksten en coach cliëntenraad Annelieke Cuijpers tekeningen en beleidsadviseur 2
Flessenvoetbal 1. Vul lege flessen met water. 2. Zet de fles op de grond. 3. Maak met elkaar een cirkel en pak een bal. 4. Probeer met de bal de fles van een ander om te schoppen. 5. Zet jouw fles snel rechtop als hij is omgeschopt. 6. Zorg dat er zoveel mogelijk water in je fles blijft. Vlinder knutselen 1. Gebruik een lege wc-rol voor het lijf van de vlinder. 2. Knip vleugels uit karton en plak die op de rol. 3. Verf, teken of knutsel de vlinder. 4. Maak eventueel nog voelsprietjes. Tip: Hang je vlinder in de kamer of aan de muur! Lente-bingo 1. Op pagina 7 vind je een bingokaart. 2. Knip hem uit en ga naar buiten. 3. Zie je een afbeelding van de kaart buiten? Zet een streep op die afbeelding. 4. Probeer alles van de kaart te vinden voor BINGO! TIPS fijne DAG 3 voor een
Hallo beste lezers, Ik schrijf dit nu in de winter. Gelukkig komt de lente eraan. Hopelijk kunnen we elkaar dan meer ontmoeten en knuffelen en weer leuke dingen doen met vrienden en met familie en samen lunchen op de dagbesteding. Natuurlijk komen de blaadjes weer aan de bomen en is er meer zon en lekker aan de wandel in de bossen of buiten fietsen. Alles ruikt dan naar lente en we worden vrolijk door de zon maar ook van het fluiten van de vogels die je in de ochtend hoort. Het is dan ook weer bijna Pasen, dus we kunnen eieren zoeken en natuurlijk lekkere chocolade-eitjes eten. Straks kunnen we ook bijvoorbeeld weer BBQ-en en andere leuke dingen doen. Ik heb er zin in. Veel leesplezier! Anneke (ervaringsdeskundige) 4 Doolhof Weet jij de weg? Nog meer tips voor een fijne dag vind je op www.dichterbij.nl/fijnedag Hé, ik zie een DichterBIJTJE
Geniet gerust van een zonnestraal al is het maar even De zon geeft het allemaal om een lichtpuntje te zijn in ieders leven ... ik ben TROTS op jou! ... maar nog liever houd ik je STEVIG vast !
Gedicht van Sandra #WijZijnDichterbij #WijZijnSTEVIG #WijZijnDichterbij #WijZijnSTEVIG #WijZijnDichterbij #WijZijnSTEVIG #WijZijnDichterbij #WijZijnSTEVIG
BUITENBINGO bloem mier paard boom vlinder hek vogel fiets hond 7
Hé, ik zie een DichterBIJTJE
WAUW !!! Mijn naam is Aziez, en woon met veel plezier op locatie Tolakker te Schijndel. Ik ben Ambassadeur voor Dichterbij. Ik ben trots op wie ik ben en dat draag ik uit naar iedereen die het wil weten. Afgelopen jaar was het WAUW festival een hoogtepunt: een dag vol plezier met voor ieder wat wils. Ondanks de coronatijd toch weer verbonden. Prachtig. Ik heb veel mensen leren kennen en heb leuke reacties gehad op mijn optreden. Ik kijk terug op een geweldige dag! Iedereen mag weten waar ik trots op ben, als mens maar ook als bewoner van Dichterbij. Samen met mijn begeleiding beleef, ontdek en geniet ik elke dag van deze fantastische organisatie. Ik hoop er nog wat jaren met veel plezier te mogen wonen en hoop je snel ergens te kunnen ontmoeten. Groetjes Aziez Woordzoeker Vind jij alle verstopte woorden? UQ L I E F O T Q I G MW V L I N D E R B N H E GB L OE M S J X C S T N NO Z A I T O T C E P OD M F PA AS H AAS EU I P SU BR D Y NP L E F F U NK E C L E N T E W A UW D BU I T EN M H H BLOEM KNUFFEL PAASHAAS WAUW BUITEN LENTE SAMEN ZON FIJN LIEF VLINDER
Zelf eiersalade maken Lekker op een broodje! Zo maak je het Kook de eieren 7 of 8 minuten in ruim water. Giet de eieren af en koel ze 1 of 2 minuten in koud water (schrikken). Pel de eieren, doe ze in een kom en prak ze met een vork fijn. Voeg de mayonaise, de mosterd en de gesneden ui toe. Roer goed door en breng op smaak met zout en peper. Serveer de eiersalade met bieslook. Dit heb je nodig • 4 eieren • 2 eetlepels mayonaise • 1,5 eetlepel mosterd • snufje zout en peper • halve witte ui, heel fijn gesneden • zout en peper • als je wilt: bieslook Fruit smoothie voor 2 personen Dit heb je nodig • 2 bananen (of 2 rijpe perziken of 150 gram aardbeien) • 200 ml magere yoghurt Zo maak je het Pel de bananen en snijd ze in stukjes. Houd een beetje fruit apart voor versiering. Pureer het fruit in een keukenmachine of met een staafmixer. Doe de yoghurt erbij en meng goed. Verdeel het over 2 glazen. Versier het glas met wat fruit. Met dank aan de toppers van Grand Café OPEN 10
Mijn naam is Timo de Groot. Ik ben 29 jaar. Ik ben woonachtig in Sambeek. Ik ben actief als Ervaringsdeskundige bij Dichterbij. Een fijne dag Voor mij is het een “fijne dag” als ik, in deze rare tijd, een familiebezoekje heb gedaan. Elke keer weer als het lukt word ik blij. Ik hecht er echt veel waarde aan als die afspraken kunnen doorgaan, er niemand “klachten” had, en dat is tot nog toe behoorlijk goed geslaagd. Want zeg nou zelf: zelfs dit soort kleine (voor de hand liggende) dingen zijn geen zekerheidjes, deze tijd… Als er straks geen corona meer is… Dat betekent dat ik straks weer, als ervaringsdeskundige, live (“in het echt”) overleg kan hebben met mijn coach. Dat is nu nog online. Ook kunnen we straks wellicht weer samen op stap naar bijeenkomsten. 11 21 Verbind de lijnen en maak de tekening af, begin bij nummer 1. 15 18 17 16 19 20 1 2 3 4 5 6 7 14 8 13 9 12 1 101
Anneke en Suzanne bedachten samen een vrolijk paasverhaal speciaal voor jullie allemaal. Oh wat fijn, het is lente. Ik moet opschieten. Want ik moet de paaseieren zoeken. Ik heb ze vorig jaar goed verstopt. Kijk hier liggen paaseieren. En daar. Wat zijn het er veel. Hé, wat is dit een raar paasei? Piep, piep, wat is het donker. Kan iemand het licht aandoen? Wah, een ei dat kan praten! Ik schrik me een eierdopje. Maar dat kan toch niet? Hé, het licht gaat aan. Hé, wie ben jij? En wat ben jij groot! Wat ben jij aan het doen? Hihi, piep, piep. Nu kan ik eindelijk wat zien En heerlijke frisse lentelucht. Jippie! Piep, piep. Ja, gezellig, hartstikke leuk. Ik wil je graag helpen. We zoeken samen de paaseieren. Piep, piep. Ik ben de paashaas. Ik zoek de paaseieren. En toen vond ik jou. Een heel gek, maar leuk paasei! Wil jij mij helpen zoeken? Ik denk dat we klaar zijn. Wat zijn het er veel hè. Het is leuk om samen te zoeken. Ik vond het echt een fijne dag. Ik vond het ook een fijne dag. Piep, piep. 12 Vrolijk Pasen!
Wat doe je als je veel thuis bent? Een fijne dag. Dat willen we natuurlijk allemaal. Op deze pagina helpen we daarbij. Je vindt hier leuke video’s om een fijne dag te beleven. Klik op de 'play' knoppen. Aan de bak! Lekkere koekjes bakken? Angely doet het voor. Doe jij mee? TIPS voor een fijneDAG Dans je mee? Bewegen is leuk en gezond. Als je beweegt, voel je je fit en zit je lekker in je vel. Dans bijvoorbeeld mee op het lied van het WAUW festival. Mindfulness Wil je meer in het hier en nu leven, beter omgaan met stress en zelfbewuster worden? Oftewel: Mindful zijn? Erick Mickers is mindfulnesscoach bij Dichterbij en heeft een hele playlist opgenomen met meditatieoefeningen. De kerk digitaal Soms is het niet mogelijk om naar de kerk te gaan. Daar is een oplossing voor gevonden: een online kerkviering. Op het Dichterbij Youtube kanaal vind je een playlist vol. Meer leuke activiteiten? De website van Dichterbij staat bomvol tips voor een fijne dag. Ga snel naar www.dichterbij.nl/fijnedag 27
‘Veel over mezelf geleerd in coronatijd’ ODE aan Floor Floor (29) werkt bij Dichterbij en woont zelfstandig met begeleiding. Toen het coronavirus Nederland in zijn greep kreeg, vond ze dat best wel even spannend. ‘Ik wist natuurlijk ook niet hoe het precies zou lopen met alle maatregelen en veranderingen. Maar het is me heel goed afgegaan.’ Floor in een notendop Is receptioniste bij Dichterbij Woont in een appartement aan de rand van Gennep Geniet van de plantjes op haar balkon Mist het werken in de horeca Bijzonder dat het jaar voorbij gevlogen is Motto probeer wat meer in het nu te leven 28
“Normaal gesproken werk ik in de bediening van het Grand Café en nog een paar uur bij de receptie op de Zwerfheide. Daar werken ook regelmatig stagiairs en telkens als er tijdelijk iemand bij het team komt, bekijken we opnieuw wie wat doet. De taakverdeling is dus steeds een beetje anders. In coronatijd bleek dat voor mij een voordeel; ik merkte dat ik al best goed met aanpassingen kon omgaan. Natuurlijk baalde ik ervan dat de horeca moest sluiten, maar ik was blij dat ik bij de receptie meer uren kon gaan maken. Ik vind het fijn om naar mijn werk te gaan en collega’s te zien. Vroeger maakte ik me vaak druk als iets niet ging zoals ik het wilde of gepland had. Maar door corona heb ik geleerd alles wat meer op z’n beloop te laten. Als iemand me nu bij de receptie belt met een vraag, terwijl ik net van plan was om de voorraden aan te vullen of poststukken te verzenden, dan geef ik dat aan. Dan schrijf ik de vraag op en kom ik er later op terug. Dat werkt heel goed. Het is voor de ander duidelijk en geeft mij rust.” Extra gezellig “Ik ben positief en oplossingsgericht. Normaal gesproken ga ik een paar keer per week fitnessen, maar toen de sportschool een tijd dicht was, ben ik veel gaan wandelen en heb ik een app gedownload om elke dag oefeningen te doen. En toen de groepsreis die ik eigenlijk in de zomervakantie zou maken, werd geannuleerd, ben ik lekker vaak met mijn ouders gaan fietsen. Dat was ook leuk. Verder heb ik het in coronaDe vader van Floor maakte de foto op haar balkonnetje. tijd thuis extra gezellig gemaakt, de bloembakken vol plantjes gezet en wat klusjes gedaan. Ik had het in het begin echt niet verwacht, maar het jaar is voorbijgevlogen.” Leven in het nu “Mijn ouders en mijn zus zijn mijn grote steun. Ik heb veel contact met ze, gewoon om te kletsen en voor advies. Mijn zus heeft me bijvoorbeeld geholpen om te kijken met wie ik wel en beter even niet kon afspreken in verband met corona. Daar ben ik heel voorzichtig in geweest. Het contact met de mensen die ik wel gezien heb, vond ik daardoor extra fijn. Ik heb het afgelopen jaar veel geleerd, ook over mezelf. Ik ben zelfstandiger geworden, kan mijn grenzen beter aangeven en leef meer in het nu. Ik probeer niet meer te ver vooruit te kijken. Ik wil in de zomer bijvoorbeeld graag op vakantie. Maar wat en hoe, dat zie ik dan wel. Ik ga daar niet nu al heel veel over nadenken. Eerst maar eens zien hoe het volgende week gaat. Mijn begeleider zei laatst: ‘Het lijkt wel of je meer rust ervaart.’ Dat is zo en daar ben ik best trots op.” 29
1 We (beeld)bellen! Iemand kunnen zien, is zo fijn! Beeldbellen staat met stip op 1, want door corona werd hier volop gebruik van gemaakt binnen Dichterbij. een digitale helpende hand Het is groen... Breng rust in het dagritme: deze stoplicht- timer geeft met groen, oranje en rood licht heel duidelijk aan wanneer een activiteit bezig is, halverwege is, of aan het einde is. 4 Lekker gezond Op www.kijkopgezond.nl helpt Steffie de gezonde keuze te maken. Met de app ‘Little Story Creator‘ maak je een fotostappenplan van een gerecht. Handig als je samen kookt! 7 30 Technologische hulpmiddelen maken het leven van mensen met een verstandelijke beperking veiliger, vrijer, gezonder en leuker. En digitale zorg biedt de zorgprofessional nieuwe mogelijkheden in de dagelijkse praktijk. In coronatijd werd dat extra duidelijk! Het grootste gemis tijdens de eerste lockdown was natuurlijk onderling contact, waar iedereen juist zo’n behoefte aan had. Beeldbellen werd omarmd als alternatief voor fysiek contact. Bijvoorbeeld tussen bewoners en hun familie. Maar ook kon op die manier tóch behandeling plaatsvinden, op (veilige) afstand. Ook voor een zinvolle dagbesteding biedt technologie enorm veel mogelijkheden: in extra zelfstandigheid, beleving en leuke dingen om te zien en doen. En dat komt natuurlijk extra goed van pas bij thuisisolatie of in quarantaine. Wat de hulpvraag of ondersteuningsvraag ook is, wij adviseren om ook de technologische mogelijkheden te onderzoeken. Op deze pagina vind je elf inspirerende voorbeelden van hoe digitale zorg en hulpmiddelen hun bijdragen leverden in dit bijzondere jaar. Het laat wat ons betreft ook weer zien hoeveel creativiteit er binnen Dichterbij is. Hoe we met elkaar altijd kijken naar mogelijkheden en het toevoegen van waarde. Iedere dag: coronatijd of niet. Team e-health
2 Bioscoopje pakken Boekje luisteren Bij het Sprekend Boek worden prentenboekjes voorgelezen. Er zijn er meer dan 200, in verschillende thema’s en niveaus. De Nebula Capsule is een beamer zo groot als een blikje. Zo tover je iedere kamer om tot bios. Het team van Maxend (Nistelrode) was er blij mee tijdens thuisisolatie. Fiets door Nederland Heb je een hometrainer? Zet hem voor de tv of een laptop en fiets via Youtube rondjes door Nederland. 5 In beweging Bij de Infirmerie in Grave doen ze sinds corona iedere ochtend mee met Nederland in Beweging. Dagelijks op Nederland 1, 10.15 uur en herhaling om 14.30 uur. 8 Zoek en vind In de e-health zoekmachine vind je honderden hulpmiddelen voor allerlei ondersteuningsvragen. www.dichterbij.nl/e-health 11 31 Slaapvriendje In onrustige tijden kan (in)slapen extra lastig zijn. De Somnox slaaprobot hielp cliënt Declan van zijn onrust af. 6 Dinggdongg Met de Klik Aan Klik Uit deurbel konden cliënten met corona op de Burgemeester Woltersstraat makkelijk contact leggen met de begeleiding. 9 10 Online daten Via ABCDATE vinden cliënten op een veilige manier (nieuwe) sociale contacten. Of zelfs een relatie. 3
Dichterbij en !K Midden in coronatijd lanceerde Dichterbij een grote campagne om nieuwe collega’s aan te trekken. Onder andere posters op snelwegen en bushokjes trokken de aandacht van mogelijke nieuwe medewerkers. De naam van de cliënt gevolgd door de ‘en !K’ staat symbool voor hoe medewerkers bij Dichterbij zichzelf mogen zijn én hun talenten kunnen inzetten. Net als onze cliënten. Samen met de cliënt, verwanten, vrijwilligers en collega’s maken we het verschil! Superleuk, Theo spot zichzelf in een bushokje! Zorg voor een nieuwe collega en verdien een leuke beloning! Als medewerker weet je als geen ander wie een cliënt nodig heeft om een fijne dag te beleven. Of in het geval van STEVIG, weer grip op zijn leven te krijgen. Ken jij een talentvolle vriend, een goede buur of familielid die past binnen een team van Dichterbij of STEVIG? Stel hem of haar aan ons voor via wervingsbureau@ dichterbij.nl Klik op het hart en check de spelregels op intranet 32 44
Een nieuwe baan Hoi, ik ben Inge en sinds 1 september in dienst bij Dichterbij. Ik krijg regelmatig de vraag: ‘Hoe is dat nou, een nieuwe baan in corona-tijd?’. Ondanks corona heb ik mijn start bij Dichterbij als heel positief ervaren. Ik rondde eind juni mijn sollicitatieprocedure af. In juli werd ik verrast met een geweldig filmpje van mijn nieuwe collega’s. Een voor een stelden ze zichzelf voor en vertelden hoe blij ze waren met mijn komst. Wauw!! Ik was verrast en kreeg er een heel warm, welkom gevoel van. Op mijn 1ste werkdag was mijn hele team op de Zwerfheide zodat ik iedereen kon ontmoeten, op veilige afstand natuurlijk. We genoten van een in corona-tijd! lunch en ik kreeg een mooie bos bloemen. In de eerste weken kreeg ik de mogelijkheid om kennis te maken met verschillende collega’s in de regio’s. Ook bezocht ik een aantal locaties en kreeg rondleidingen. Iedereen nam de tijd om mij wegwijs te maken. Toen het eind september lastiger werd om mensen live te ontmoeten ging dat door, maar dan via beeldbellen. Dus mijn antwoord op die eerdere vraag is kort maar krachtig: ondanks mijn start in corona-tijd voel ik me helemaal thuis en welkom bij Dichterbij. Bedankt collega’s! Inge van Ijzendoorn Recruiter Regio Oost en Zuid Jaarlijks starten bij ons zo’n 800 collega’s. Daar zijn we erg blij mee, vooral in deze hectische tijd! Als projectleider werd ik gevraagd een introductieprogramma voor nieuwe medewerkers te maken. Door de corona-maatregelen konden we jammer genoeg nog niet live van start met een programma op locatie... Maar wat nou zo leuk is aan Dichterbij: we kijken naar wat wél kan. Door corona leerden we online samenwerken, en dat bracht ons op het idee om een introductie-app te ontwikkelen. Met deze app leren nieuwe collega’s stap voor stap de wereld van Dichterbij kennen. Begin dit jaar ging de app live, hoe gaaf is dat?! Ik ben heel trots op de samenwerking tussen collega’s uit de zorg en van de serviceorganisatie. En op het resultaat. Ondanks... of nee, dankzij corona! :) Daniëlle van Haaften Projectleider 33 Inge Daniëlle
ODE aan Coen ‘Heerlijk om voor het eerst weer naar de groep te gaan’ Coen (51) werkte nog niet zo lang als woonbegeleider bij Dichterbij toen hij geveld werd door het coronavirus. Eenmaal terug van maanden weggeweest, toonden zijn cliënten zich nauwelijks verbaasd over zijn aanwezigheid. En dat was prima. “’Hoi Coen, ik ben net naar de tandarts geweest.’ Dat was het eerste dat een van de cliënten tegen me zei toen ik na maanden weer op de groep kwam. Alsof hij me gisteren nog had gezien. Eigenlijk vond ik dat wel prettig, want het gaat niet om mij. Ik ben er voor hen. Sinds medio 2019 werk ik bij Dichterbij. Ik volg een interne opleiding voor zij-instromers en werk als woonbegeleider in een geschakelde woning voor tien mannen met een licht tot ernstig verstandelijke beperking. Ik vind het belangrijk dat de cliënten zo veel mogelijk zelfstandig doen en een beetje meehelpen in huis. Ze vinden het wel lekker hoor, om achterover te leunen, maar het is hier geen hotel. Het is juist goed om aanspraak te maken op wat zij in hun mars hebben.” Veel impact “Corona heeft het leven van onze bewoners flink ontregeld: geen bezoek, niet naar de dagbesteding, in het weekend niet op pad. Alle maatregelen hebben veel impact gehad, maar ze begrepen vrij snel en best goed wat er ongeveer aan de hand was. 34
Zelf heb ik ze in de coronamaanden helaas maar even gezien. Ik werd ziek en ben maandenlang uit de running geweest. Eind maart, op een zondag, voelde ik me niet lekker. Op woensdag raakte ik heel benauwd en op vrijdag lag ik in het ziekenhuis. Ik heb vier weken in coma aan de beademing gelegen. Voor mijn vrouw was dit een angstige tijd. Zij mocht elke dag drie uur bij me zijn – iets wat geen ander ziekenhuis toestond – en hield een dagboek bij. Daardoor weet ik nu hoe ik erbij lag, hoe slecht het met me ging. Het is goed geweest voor onze verwerking om dat samen terug te lezen en er samen om te huilen.” Toen ik van de beademing af mocht, was ik elf kilo aan spierkracht kwijt. Mijn armen en benen kon ik niet bewegen, praten lukte nauwelijks. Gelukkig verliep mijn revalidatie boven verwachting goed. Al na een week liep ik stukjes met een rollator en kon ik een beetje traplopen. Met de nodige logopedie, ergo- en fysiotherapie knapte ik in de maanden erna verder op.” Bijzondere ervaring “Bang voor de dood ben ik geen moment geweest. Ik heb altijd gedacht dat het goed zou komen en sta niet anders in het leven dan hiervoor; ik was al heel dankbaar voor alles wat ik heb. Al realiseer ik me heel goed dat het voor mijn vrouw echt een nare tijd is geweest. Zelf heb ik gek genoeg best goede herinneringen aan het ziekenhuis. In een soort droom of waan heb ik een reis gemaakt naar India, in een camperbusje vol familie en vrienden. De beelden daarvan staan me helder voor de geest. Een bijzondere ervaring. Wat me ook dierbaar is, is het medeleven van zo veel mensen. Ik heb ongelofelijk veel lieve kaarten gekregen, ook van mensen van wie ik het niet verwacht had en die ik helemaal niet zo goed ken. Dat heeft me zeer geraakt. Van mijn collega’s en manager heb ik ook veel steun gehad. Ze stuurden me kaarten, bloemen en belden met mijn vrouw om te informeren hoe het met ons ging. En ook nu ik alweer een tijdje aan het werk ben – ik heb het stap voor stap opgebouwd – weet ik dat ze er voor me zijn. Het was heerlijk om voor het eerst weer naar de groep te gaan. Het gevoel dat je ertoe doet, dat maakt dit werk zo mooi. Ik kan echt genieten van de interactie met de cliënten. Een grapje hier, een praatje daar, een vraag, een helpende hand. Ik blijf dit doen tot mijn pensioen.” Coen in een notendop Is woonbegeleider (zij-instromer) Was aardrijkskundeleraar Geniet van de gesprekken met cliënten Bijzonder alle lieve kaarten die hij kreeg toen hij ziek was Motto vier het leven wanneer je maar kunt 35
Mammaaah! ... ik heb zand tussen m’n billen! Lisanne woont in Nijmegen. Begon 2 jaar geleden als junior beleidsmedewerker. Volgde daarnaast een traineeship tot adviseur in de zorg. Sinds oktober beleidsmedewerker HR. Werkte tijdens de eerste coronagolf als traffic medewerker bij Communicatie. Spreekt in haar vrije tijd graag (digitaal) met vrienden af. Is gek op hardlopen. Kijkt uit naar de volgende Zevenheuvelenloop met Dichterbij. Tessa woont in Ottersum met Koen en zoons Jens (3) en Siem (1). Nummer drie, een echte coronial, is onderweg. Actief in het dorpse gebeuren, onder andere voor de (jeugd)carnaval. Bezig om daar leuke cornona-proof alternatieven voor te vinden. Werkt al 12,5 voor Dichterbij, nu als projectleider Servicegericht Werken, waar de FrontOffice onder valt. Is nu één dag per week op kantoor. Freek woont in St. Odiliënberg met vrouw Astrid. Werkt al 22 jaar bij Dichterbij en heeft alles meegemaakt: van reorganisaties tot fusies en pandemieën. Is communicatieadviseur. Wordt dit jaar 64, gaat in de zomer met vervroegd pensioen. Werkt sinds maart 2020 volledig vanuit huis. Vreest dat zijn afscheid niet in de kroeg gevierd kan worden. Een fervent wandelaar. En toen moesten jullie in maart 2020 opeens thuiswerken. Hoe bevalt dat? Tessa: "Nou, na die eerste uitbraak was ik eigenlijk helemaal niet veel thuis. De FrontOffice was echt essentieel voor een goede informatievoorziening en om vragen van cliënten, verwanten en medewerkers sneller te kunnen beantwoorden. En sommige technische tools waren alleen op kantoor beschikbaar, dus ik moest wel op kantoor zijn. We zijn nu tien maanden verder, er is meer rust in de coronawerkprocessen en dus kunnen we ons ook weer op reguliere taken richten." Lisanne: "Tijdens mijn traineeship werkte ik in de periode maart tot juli voor de afdeling Communicatie. Viel met mijn neus in de boter! Net als jij Tessa, was ook ik best veel op kantoor. Pas nu, in mijn huidige rol, werk ik vooral vanuit huis. Collega’s zie ik dus niet zoveel live meer. Freek, jou heb ik al tien maanden niet gezien! Dat is echt heel erg lang!" Freek: "Ja, vanaf midden maart 2020 heb ik in verband met mijn gezondheid besloten om niet meer naar kantoor te komen. Dat volledig thuiswerken was wel wennen. Vorig jaar reed ik nog vier keer per week op en neer naar Gennep. Zo’n twee uur reistijd per dag voor bijna 22 jaar. Het hoorde erbij. 36
“ De techniek helpt ons in deze periode, maar het beperkt ons ook.” Maar zoals de pandemie zich nu ontwikkelt, vrees ik dat ik voor mijn pensioen niet meer op kantoor zal komen. Dat is heel raar, want dan kan ik dus geen afscheid nemen van mijn collega’s. Dat gaat me echt aan het hart, zo had ik me mijn afscheid niet voorgesteld." Dat geldt natuurlijk voor ons allemaal, het missen van collega’s. Waar zit hem dat in? Freek: "Het zit hem in het ontbreken van empathie. Dat kun je alleen hebben met mensen die je kunt zien, aanraken, voelen, omhelzen. Het wil niet zeggen dat ik op kantoor de hele dag mijn collega’s liep te knuffelen hoor! Maar dat persoonlijke contact, elkaar in de ogen kijken, die collega die even langsloopt om een mop te vertellen, dat bereik je nooit met Teams. Online en offline werken zijn twee totaal verschillende manieren van contact hebben. Het één vervangt het ander niet." Tessa: "Klopt, de energie is anders. Die maken we natuurlijk zelf zo, want in een Teams-overleg moet je netjes wachten tot de ander uitgesproken is. Soms zit je in een vertraging qua netwerk. Het snelle reageren op elkaar, dat kan dus niet meer. Ook de informele verhalen bij het koffieapparaat krijg je niet meer mee. Aan de ene kant helpt de techniek ons in deze periode, maar aan de andere kant beperkt het ons op sociaal gebied." Lisanne: "Hallo, daar ben ik weer! Sorry, ik had jullie per ongeluk weggedrukt! Heb ik wel vaker met Teams, dat ik snel iets wil doen en dat ik dan de verbinding verbreek. Waar waren jullie gebleven?" Tessa: "Wat de nadelen van digitaal thuiswerken zijn, haha!" Lisanne: "Overleggen zijn functioneler geworden. Ik mis het praatje voorafgaand aan een vergadering. 37
Toch probeer ik daar in online overleggen ook tijd voor te maken. De band met collega’s, vooral nieuwe, is anders. Sommigen heb ik nog nooit in het echt gezien. Als je dan af en toe iemand live in de ogen kijkt, voelt dat toch als meer verbondenheid." Zijn er nog meer nadelen, anders dan je collega’s missen? Freek: "Het grote nadeel voor mij, als communicatiemens, is dat ik niet kan netwerken. Je kunt mensen niet zomaar even informeel op de gang aanspreken. Ook spontaan sparren zit er niet meer bij. Dat mis ik. Alsof mijn voelsprieten minder scherp afgesteld zijn." “ Een diepe, diepe buiging voor onze collega’s in de zorg.” Heeft thuiswerken voordelen? Freek: "In vergelijking met de kantoortuin? Dat ik meer gefocust kan zijn. Op drukke dagen is het op het servicekantoor best moeilijk om rustig te werken. Mensen lopen langs, spreken je aan, meer rumoer. Dat is hier thuis niet. Op sommige momenten ben ik dus veel productiever." Lisanne: "De vrijheid is heerlijk. Aan het einde van de werkdag meteen omkleden, hardloopschoenen aan en hup de bossen in! Ook de vrijheid om tussendoor even snel wat anders de toen. Ik merk wel dat de balans werk-privé daardoor soms wat door elkaar loopt, maar goed, goed afbakenen dus. En het klinkt misschien gek, maar de verbinding die ik nu met sommige collega’s krijg, bijvoorbeeld tijdens lunchwandelingen, vind ik zeer waardevol. Die 1-op-1gesprekken zorgen misschien zelfs wel voor diepgaander contact." Tessa: "Het is inderdaad heel prettig om niet gestoord te worden als je je volle aandacht voor iets nodig hebt. Aan de andere kant word ik óók erg blij van eens per week op kantoor zijn. Ik kom in een goede werkflow door mensen om me heen. Misschien is de toekomst wel een optimale combinatie van thuis en op kantoor zijn. Andere voordelen van thuiswerken, is dat het probleemoplossend vermogen van collega’s een stuk groter geworden is. Vroeger werd ik regelmatig bestookt met vragen waar mensen stiekem best zelf het antwoord op weten. Gaat nu een stuk beter! Oja, thuis rustig telefoneren is ook fijn. Op kantoor is het altijd best een gedoe om een rustige plek te vinden." Maar… hebben jullie thuis dan niet ‘last’ van kinderen of partner? Tessa: "Tijdens de eerste lockdown was ik op kantoor en was Koen, een leerkracht, thuis. Maar dat was 38
best wel heavy voor hem; lesgeven én voor onze kinderen zorgen. Zijn school is nu weer open en daardoor kan Koen op locatie lesgeven. De kinderen gaan daarom naar de noodopvang." Lisanne: "Ik woon alleen, dus heb nergens last van. Maar de coronatijd was zó saai, dat ik online ben gaan daten. En daar heb ik een liefde aan overgehouden! Hij woont helemaal in Zuid-Limburg. Dus doordeweeks focus ik me op het werk en dan in het weekend naar het zuiden." Freek: "Mijn vrouw heeft last van mij. Ik krijg soms de instructie dat ik wat minder hard moet praten." Wat was je grootste blunder? Tessa: "Tja, de kinderen hoeven maar íets van koorts te krijgen en dan mag je ze ophalen van de noodopvang. Dan zijn ze aanwezig en werken dan helaas niet altijd mee. Het kan dan zomaar tijdens een videovergadering gebeuren dat de oudste, die de hele ochtend bij de opvang in de zandbak had gezeten, ineens uitroept: “Mammaaah! Ik heb zand tussen m’n billen!”" Freek: "Zo erg is dat toch niet? Mijn zoon is al langer uit huis, dus daar heb ik geen last van, haha! Bij mij zijn er geen blunders gebeurd. Alles wat storend zou kunnen zijn, heb ik uit beeld gezet. Deze werkkamer is de enige kamer die collega’s te zien krijgen. De rest van mijn huis is privé." Lisanne: "Ik heb wel eens een online rondleiding door het huis gekregen." Tessa: "Zolang ze de nachtkastjes maar dichtlaten!" Een compliment voor... Lisanne: "Voor team Communicatie. Ik heb achter de schermen meegewerkt en gezien wat er bij komt kijken om onze cliënten, verwanten en medewerkers op het gebied van communicatie zo goed mogelijk te faciliteren. Dat team verdient een dikke pluim voor het harde werken in 2020!" Freek: "Wat leuk om te horen Lisanne! Op mijn beurt maak ik een diepe, diepe buiging voor onze collega’s in de zorg. Heb ik altijd al respect voor gehad, maar nu helemaal. Zij staan rechtstreeks in contact met de cliënt, dag en nacht, ook in het weekend. Waar wij vanachter ons beeldscherm werken, werden en worden zij geconfronteerd met ziekte en overlijden." Tessa: "Iedereen doet zijn stinkende best. Waar ik ons allemaal voor wil complimenteren, is dat we het samen geflikt hebben om van de een op de andere dag vanuit huis te gaan werken. Waren we niet gewend. Wie had ooit van Teams gehoord? Het is ook zeker niet zonder slag of stoot gegaan. Echt knap dat we ons dat in zo’n korte tijd eigen hebben gemaakt. Heel tof." 39
ODE aan Peter Als je hoort wat Peter zoal aan werk en hobby’s verzet, dan kun je je bijna niet voorstellen dat het allemaal in een week past. Vooral de eerste lockdown viel hem dan ook rauw op het dak. Maar voor verveling bleek Peter uiteindelijk helemaal geen tijd te hebben. “Ik schrok toen ik hoorde dat de bakkerij waar ik schoonmaakte, dicht moest. Vooral omdat het zo lang zou zijn. Ik ben graag bezig en wist niet zo goed wat ik al die tijd zou moeten doen. Gelukkig werd er al snel geregeld dat wij dagbesteding aan huis kregen. Begeleiders van Werkkracht en Kwiek kwamen elke dag naar ons toe. Een van hen kende ik al goed, dat was fijn. Voor Werkkracht hebben ‘Ik voel me beter en sterker’ we bijvoorbeeld klein inpakwerk gedaan: doosjes vouwen, vullen en stickeren. Heel leuk werk. En de begeleiders van Kwiek brachten allerlei creatieve spullen mee, daar hou ik ook van.” Uren borduren “In het begin was ik bang dat ik me zou gaan vervelen. En dat ik misschien corona zou krijgen. Maar ik ben toch aan de situatie gewend geraakt. Ik heb ook veel hobby’s, dus heb altijd wel wat te doen. Ik vind het jammer dat ik nu niet kan zwemmen. En voor corona ging ik elke week met een huisgenoot naar het café. Dat mis ik. Ik heb wel al tegen hem gezegd: ‘Als het weer kan, gaan we het vieren.’ Dan gaan we meteen weer. 40
Het afgelopen jaar heb ik veel geborduurd. Ik heb een kussen gemaakt met mijn naam erop. Hoeveel tijd ik daaraan heb besteed, weet ik niet precies. Maar het is heel mooi geworden. Lezen vind ik ook leuk. Ik heb alle delen van de Griezelbus al uit. Nu ben ik begonnen aan de boeken van Huis Anubis.” Spannend “Het afgelopen jaar heb ik veel geleerd. De begeleiders van de dagbesteding maakten elke middag lunch voor ons en vaak hielp ik dan mee. Soep maken kon ik al; ik heb een tijdje bij de catering voor de politie gewerkt. Nu weet ik ook hoe je uitgebreide soep en salades maakt. Vroeger durfde ik mijn mening niet te geven. Dat vond ik eng. Ik deed gewoon wat me gevraagd werd zonder te bedenken of ik dat wel of niet leuk vond. Gelukkig merkten mijn begeleiders aan mij dat ik de activiteiten van de dagbesteding aan huis eigenlijk veel leuker vind dan het schoonmaken van de bakkerij. Ze hebben me uitgelegd dat ik dat gewoon mag zeggen en me daarbij ook geholpen. Ik vond dat heel spannend. Ik was bang dat de mensen van de bakkerij boos zouden zijn, maar dat was helemaal niet zo.” Volle agenda “Het is heel fijn dat we weer naar de dagbesteding mogen. Voortaan ga ik op maandag naar Werkkracht, op dinsdag naar Kwiek en op donderdag en vrijdag naar de bakkerij. Daar mag ik nu helpen met het maken van brooddeeg en gebakjes. ‘s Woensdags werk ik voor BrabantWonen, waar ik allerlei klusjes doe: kopieerpapier bijvullen, de prullenbakzakken vervangen, suiker, melk en thee aanvullen in de kantine, stofzuigen, wat schoonmaken. En op zondagochtend ben ik misdienaar in de Grote Kerk in Oss. Ik ben heel blij dat ik al die verschillende dingen kan doen. Mijn begeleiders zijn trots op me dat ik dat ik zo veel zelf geregeld heb. En ja, ik ben ook wel trots op mezelf. Ik voel me nu beter en sterker.” Peter in een notendop Is bewoner van Dichterbij Woont met drie huisgenoten in een groepswoning in Oss Geniet van bezig zijn, dingen doen, actie! Mist het wekelijkse cafébezoek met zijn huisgenoot Bijzonder dat hij nu zijn mening durft te geven Motto heb ik niet 41
STEVIG organiseert elk jaar een aantal symposia. Door corona moesten we op zoek naar een online variant. Samen met verwijzers, collega’s uit het werkveld en studenten gaven we masterclasses. En met succes! Er staat voor 2021 weer een nieuwe masterclass op de planning. Van LIVE symposium naar online masterclass Houd www.stevig.nl in de gaten! MASTERCLASS MASTERCLASS Leven met een trauma Angst in coronatijd Wat doen wij als een cliënt een trauma blijkt te hebben? Hoe kan je een trauma behandelen, wie en wat is daarvoor nodig? Een masterclass vol kennis delen, praktijkvoorbeelden en veel gestelde vragen beantwoord. SPREKERS Loes Engelen - GZ-psycholoog Mirjam Vloedgraven - Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige TERUGKIJKEN? Klik op de knop TERUGKIJKEN? Klik op de knop 42 Corona heeft op iedereen invloed. Maar wat als je het al moeilijk had vóór deze tijd? Cliënten die bij STEVIG in behandeling zijn, hebben naast een licht verstandelijke beperking ook gedrags- en/of psychiatrische problemen. De impact van corona is groot. Oude of nieuwe problemen steken de kop op. Bestaande angststoornissen worden uitvergroot, verslavingen aangewakkerd. SPREKERS Ton Gloudemans - Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige Anke de Klerk - GZ-psycholoog i.o tot klinisch psycholoog
ERVARINGSVERHAAL ‘En dan komt corona er ook nog bij’ Na jarenlang worstelen met angst- en dwangklachten durft Rick zich aan te melden bij STEVIG. Het kan zo niet langer, elke dag heeft hij er last van. Rick is bang dat hij een ziekte oploopt en overlijdt. Om dit te voorkomen, scant hij voortdurend zijn omgeving op vuil. Hij wast dwangmatig zijn handen. Anders is de angst ondraaglijk. Hij durft minder zijn huis uit, sociaal isolement ligt op de loer. De stap naar behandeling is spannend, maar Rick is vastberaden. Op zijn eigen tempo bouwt hij zijn rituelen af en gaat spannende situaties aan. Hij leert dat zijn angsten niet reëel zijn. Daar is hij trots op. DE PANIEK SLAAT TOE Dan is er ineens corona. Paniek slaat toe. Rick zou zich het liefst opsluiten en contact afhouden. Dan komt het effect van de behandeling: Rick weet nu dat isolatie niet helpt. Dapper past hij toe wat hij geleerd heeft. Hij volgt het advies van het RIVM en vervalt niet in dwangmatig handen wassen. Waar het kan, blijft hij dingen ondernemen, zoals boodschappen doen. Dat hij zich soms angstig voelt, dat mag er zijn: wie herkent dat nou niet? Ik in ieder geval wel! Anke de Klerk - GZ psycholoog 43
ODE aan Debby ‘Fijn dat ik er op afstand écht voor hen kon zijn’ Debby is manager van drie grote teams. Ze heeft ongeveer honderd medewerkers onder haar hoede die op hun beurt 114 cliënten ondersteunen. Of beter gezegd: voor hen door het vuur gaan. ‘Ik ben supertrots op mijn teams.’ “Naar carnaval kijk ik elk jaar uit. Ook vorig jaar had ik vrij genomen om vier dagen te feesten en drie dagen na te genieten. Maar de maandag na mijn vakantie was ik nog steeds moe. Uitgeput zelfs. Inspanningsastma, dacht ik. Dat speelt weleens op. In overleg met mijn leidinggevende besloot ik daarom om die week rustig vanuit huis te werken. Maar aan het einde van die week maakte premier Rutte bekend dat iedereen uit Brabant met bepaalde ziekteverschijnselen thuis moest blijven. 44 Mijn klachten vielen daar ook onder. Daarmee begon voor mij de lockdown al begin maart. Ik denk dat ik in 2020 hooguit vijf keer fysiek met collega’s heb samengewerkt. Terwijl ik juist het contact met medewerkers en cliënten zo leuk vind.” Onder de indruk “De eerste besmettingen bij Dichterbij waren in de regio Oss/Uden, onze regio bleef nog even gespaard. Ondertussen probeerden we ons zo goed mogelijk voor te bereiden op wat ons mogelijk te wachten stond. Helaas kon dat niet voorkomen dat ook bij ons een cliënt, een toch al kwetsbare man, besmet raakte. Omdat zijn begeleiders hem geen moment alleen wilden laten, besloten degenen die de dagen ervoor al met hem in contact waren geweest,
een kernteam te vormen en alle diensten op zich te nemen, ook ‘s nachts. Ze redeneerden: dan houden we corona in elk geval bij de andere bewoners en medewerkers weg – ik ben daar nog altijd van onder de indruk. Na een paar dagen kon de cliënt naar de speciale coronaverpleegafdeling van Dichterbij, waar hij gelukkig goed is opgeknapt.” Op het hart gedrukt “Het afgelopen jaar heeft iedereen 24 uur per dag ‘aan’ gestaan. Ik ook, maar in het begin voelde ik me toch schuldig tegenover mijn team. Zij zaten de hele dag in de brandhaard. En al was ik dag en nacht bereikbaar, ik stond toch op afstand. Toen ik ze dat vertelde, drukten ze mij op het hart: ‘Wat wij van jou nodig hebben, is dat jij er voor ons bent. Je helpt ons door naar ons te luisteren en werk te maken van waar wij tegenaan lopen.’ Dat was goed om te horen, dat sterkte me.” Debby in een notendop Is manager regio Zuid Woont met partner, naast ons eigen bedrijf en met de bossen als achtertuin Geniet van familie, vrienden, reizen, wandelen en hardlopen, liefst in een mooie, natuurlijke omgeving Mist het menselijke contact Motto Geen berg is te hoog of je kunt hem overwinnen, het is een kwestie van ergens beginnen! Verbondenheid “Ik ben supertrots op mijn teams. Ongelofelijk hoe zij er ook in de tweede golf weer voor 200 procent voor gegaan zijn. Ze doen echt alles v de cliënten en hun verwanten. Aan mij de taak om in de gaten te houden of ze zichzelf niet voorbijlopen. Want er zijn ook heus momenten geweest dat ze zich hardop afvroegen: hoe slaan we ons hier doorheen? Dat stelt me voor dilemma’s; de druk is nog altijd hoog en ik heb iedereen nodig om de roosters rond te krijgen. Het is moeilijk om nóg meer van ze te vragen. Tegelijkertijd halen zij toch altijd weer ergens de kracht vandaan. Toen ik ze een tijd terug vroeg: ‘We zitten krap, zullen we uitzendkrachten inschakelen?, vonden zij: nee, nu geen vreemde gezichten voor onze cliënten. We regelen zelf wel wat. Dus bleef de ochtenddienst iets langer, kwam de avonddienst wat eerder en vroegen ze een gepensioneerde collega en een oud-stagiair om bij te springen. De creativiteit en verbondenheid van mensen in de zorg is ongekend. Daarom draait de zorg altijd door, ook als je niet meer begrijpt hoe het mogelijk is.” 45
Wat was het fantastisch zaterdag 26 september. WAUW festival was een feestelijk hoogtepunt, waarbij we elkaar ‘coronaproof’ ontmoetten en onze gezamenlijke trots deelden: we vierden het talent dat we met elkaar bezitten, we bouwden feestjes in de woningen en ook verwanten en vrijwilligers deden mee. We dansten, bakten, knutselden en zongen. Heel Dichterbij en STEVIG kwamen samen, wauw! Het promoteam deelt festivalpakketten uit in Oostrum. De (voor)pret kan beginnen!
wat een feest! Bij de Pottenbakker in Milsbeek gaan ze los op ‘Leef’ van André Hazes! Hier in Cuijk weten ze een feestje te vieren. Proost! Marieke is lekker aan het knoeien, dat wordt smullen! Rap-talent Lisa van STEVIG wist tijdens WAUW festival iedereen te ontroeren met haar optreden. Ze heeft deze rap zelf geschreven en wil daarmee anderen inspireren. Daarom deelt ze de tekst graag met jullie. REFREIN Ik weet zeker dat het allemaal wel goed komt Zolang ik m’n hoofd omhoog houd en doe wat ik moet doen Met beide benen op de grond, ik geef niet op nee Want ik ben een doorzetter en dat al vanaf toen. Lees de hele tekst op www.dichterbij.nl/wij
We zijn gestart! Marcel had maandag 1 februari de primeur om als allereerste cliënt van Dichterbij gevaccineerd te worden. “Blij dat ik aan de beurt ben”, zegt Marcel. “Ik ben klaar met alle regels. Van mij mag alles weer snel worden zoals het was.” Daar sluiten wij ons helemaal bij aan ... 48
De cliënten vinden het spannend. Sommigen superspannend. “Laat maar komen die prik”, zegt Marcel. Stoere praat. Want ook Marcel vindt het spannend, weet dvc’er Marell Michels. “We hebben alle 11 cliënten van de Heijenseweg 96 en 96a goed voorbereid. Eerst hebben we met de betrokkenen getoetst wie zelf wilsbekwaam was. Daarna hebben we fijne gesprekken gehad met hen en hun verwanten, samen met de regiebehandelaar en manager. Wil je een prik, waarom vind je het belangrijk, vind je het spannend?” De maatjes van de cliënten zijn er. Cadeautjes, diploma’s en gebak zijn geregeld. Alles is tot in de puntjes voorbereid. En dus gaat het vaccineren van de eerste cliënten binnen Dichterbij vlekkeloos. “Heel trots zijn ze, ze hebben foto’s naar hun familie gestuurd.” Spannend Alle 11 cliënten en hun verwanten en/of wettelijk vertegenwoordigers staan achter de vaccinatie. Marell: “Sommige verwanten waren bezorgd of het niet té spannend was: laat hij het wel toe dat hij een spuitje krijgt? Daarom hadden we het strak georganiseerd. En cliënten op de dag van de prik pas een half uurtje van tevoren verteld dat ze een vaccin zouden krijgen. Hadden we dat een dag tevoren gedaan, dan hadden ze slecht geslapen. Een één cliënt zou zich ongetwijfeld op zijn kamer hebben opgesloten.” Goede voorbereiding Begeleider Ger Peters is lid van het team dat de eerste vaccinaties doet. Ieder team bestaat uit 3 leden: 2 medewerkers die vaccineren en 1 medewerker die registreert. “Ik heb me direct aangemeld toen de oproep voor vrijwilligers kwam”, zegt hij. “Ik wil graag meewerken aan dit goede doel. Cliënten hebben met zoveel beperkingen te maken, het moet zo snel mogelijk weer terug naar normaal. Bovendien prik ik in mijn dagelijkse werk niet veel, ik vind het leuk om te doen en zie hierin ook een uitdaging.” De teams zijn goed voorbereid: ze zijn getraind in de techniek en hygiëne en waarop ze moeten letten als de vaccinatie is gezet. Maar ook in het omgaan met de cliënt. 1 2 3 49
“Het is belangrijk dat we rustig blijven en goed luisteren naar het maatje, de persoonlijk begeleider. Die kent de cliënt en kan hem nog beter geruststellen.” Trots Marell lacht. “Ons team is er zo trots op dat dit zo soepel verlopen is. Het heeft veel voorbereiding gekost en veel afstemming met alle betrokkenen. Maar dit geeft een boost aan iedereen.” Bitterballen Dat lukt dus goed deze middag in Gennep. Alles gaat goed, dankzij die goede voorbereiding, de belofte van een prikdiploma of cadeautje, de aanwezigheid van het maatje. De begeleider gaat vóór de cliënt zitten, stelt hem gerust, houdt de handen vast of legt een arm om hem heen. Als de vaccinatie gezet is, is de opluchting zichtbaar. Trots sturen ze foto’s naar hun familie. En komt de stoerheid terug. “Was dit het?” Marcel is blij met de prik. “Ik ben wel klaar met alle regels. Ik kan niet wachten tot ik weer lekker kleren kan gaan shoppen met mijn begeleider. En daarna op het terras een gebakje eten. Of bitterballen in de Old Inn!” Inmiddels hebben alle cliënten van Dichterbij die dat wilden, de prik gehad. In totaal 1.800, 90 procent van alle cliënten. Een fantastisch resultaat. Over een paar weken volgt de tweede prik. “We gaan het dan op dezelfde manier doen”, zegt Marell. “De bewoners hebben ook al gezegd dat ze het weer zo willen.” Het gebak kan dus al besteld worden! Cliënten kregen een mooi prikdiploma! Om het gesprek over vaccineren makkelijker te maken, gebruikten we illustraties. Een hartverwarmend kaartje voor het vaccinatieteam. 50
Concept en (eind)redactie Team marketing en communicatie Redactie Medewerkers, verwanten en cliënten met ondersteuning van Jolanda van den Braak, Marlies Mulder en Marc van de Ven. Vormgeving en illustraties Marc Vroemen (Marker Ontwerp) Annelieke Cuijpers Janne Keurlings Julie Beerepoot (JustJulie) Fotografie Medewerkers, verwanten en cliënten © Dichterbij en STEVIG, 2021. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt worden zonder schriftelijke toestemming vooraf.
WIJ Magazine is gemaakt voor én door iedereen die bij STEVIG en Dichterbij betrokken is. Om het zeer bijzondere en heftige coronajaar te omlijsten. Onze gedachtes gaan extra uit naar iedereen die ons vanwege het coronavirus is ontvallen of een dierbare moet missen. Naar iedereen die ziek is geworden of om een andere reden een zware tijd heeft (gehad). Wij hebben ons uiterste best gedaan om dit magazine samen te stellen met respect voor al onze cliënten, verwanten, medewerkers en vrijwilligers. Heb je een vraag of opmerking over dit magazine, dan horen we dat graag. Je kunt een e-mail sturen naar communicatie@dichterbij.nl. We bedanken iedereen die zijn bijdrage heeft geleverd. We zijn enorm blij met de grote hoeveelheid berichten en verhalen die we mochten ontvangen. Omdat we niet alles een plek konden geven, hebben we alle mooie bijdragen geplaatst op www.dichterbij.nl/wij. @stichtingdichterbij @STEVIGonderdeelvanDichterbij #stichtingdichterbij #stevigonderdeelvandichterbij dichterbij stevig-specialistische-en-forensische-zorg @stDichterbij
1 Online Touch