op één lijn 66
1 e uitgave 2020
Onderwijs en opleiden
Capaciteit
DOOR LAURY DE JONGE, SECTORHOOFD ONDERWIJS
BASISCURRICULUM GENEESKUNDE
Het geven, faciliteren en coördineren van onderwijs zijn
kerntaken van de vakgroep Huisartsgeneeskunde. Ons
onderwijs en de vervolgopleiding vormen een proces, van
student Geneeskunde tot medisch specialist. Daarvoor
hebben we vele capaciteiten in huis. In de opleiding
tot basisarts vervullen ruim 50 docenten van onze
vakgroep diverse facultaire rollen. Dit kan uitvoerend
zijn zoals begeleider van coassistenten, tutor, mentor,
docent communicatie, als coördinerend van aard zoals
planningsgroepen, leden van decentrale selectie- en
opleidingscommissies en studieadvisering. Sinds kort
levert Huisartsgeneeskunde, als kers op de taart, de
mastercoördinator Geneeskunde: Marion van Lierop.
Onze vakgroep levert ongeveer 9 fte onderwijs. En we
zijn daardoor een van de grootse onderwijsgevers van de
Maastrichtse faculteit Geneeskunde. Daarnaast zijn veel
huisartsen werkplekbegeleider van coassistenten of opleider
van huisartsen in opleiding. Sinds jaren zijn ook specialisten
ouderengeneeskunde, onder de vlag van onze vakgroep,
betrokken bij het geven van onderwijs op zowel de faculteit
als in de praktijk.
De belangrijkste taak van onze docenten is het maken en
geven van kwalitatief hoogwaardig onderwijs, aansluitend
op het landelijke Raamplan Geneeskunde. De arts-docent
fungeert ook als rolmodel, zowel op de faculteit als bij het
leren in de praktijk. Een docent is een visitekaartje van de
vakgroep in het algemeen en voor het vak in het bijzonder.
En dat is hard nodig. In Medisch Contact stond eind
vorig jaar dat er volgens de arbeidsmarktmonitor een
vacatures per 100 artsen
specialisme/profiel
psychiater (incl. kinder- en jeugd)
specialist ouderengeneeskunde
chirurg
kinderarts
radioloog*
huisarts
internist
anesthesioloog
nucleair geneeskundige*
arts verstandelijk gehandicapten
Bron: Medisch Contact 37, 12 september 2019
10
1e halfjaar
2018
8,4
7,2
3,4
2,0
1,9
0,4
1,1
0,9
1,4
10,0
1e halfjaar
2019
8,6
6,9
2,9
2,3
2,0
0,9
1,8
1,6
0,5
11,9
verschil
2%
-4%
-15%
15%
7%
137%
67%
74%
-67%
20%
aandeel vacatures
1e halfjaar
2018
28,9%
11,3%
4,7%
3,1%
2,5%
4,7%
2,5%
1,7%
0,3%
2,3%
1e halfjaar
2019
28,8%
10,3%
3,9%
3,5%
2,9%
9,7%
4,1%
2,9%
0,1%
2,6%
verschil
-1%
-9%
-17%
12%
19%
105%
63%
70%
-67%
13%
recordkrapte op de arbeidsmarkt is, met een grote stijging bij
vacatures voor huisarts en blijvende krapte bij de specialist
ouderengeneeskunde.
Zoals ons reukorgaan noodzakelijk is voor het keuren van
ingeademde lucht, zo onderzoekt het Capaciteitsorgaan “de
toekomstig benodigde capaciteit aan professionals in de zorg
en de daarvoor benodigde instroom in de opleidingen en
rapporteert hierover aan de zorgsector en de overheid.” Net
als het hart, heeft ook het capaciteitsorgaan verschillende
kamers. Onze vakgroep voorzitter, Jean Muris, heeft zitting
in de kamer Huisartsen. De krapte op de arbeidsmarkt
onderstreept het belang van een meer zichtbare positie
van aansprekende onderwijsactiviteiten als herkenbare,
positieve rolmodellen vanuit Huisartsgeneeskunde
en Ouderengeneeskunde. Daarmee bevorderen we de
doorstroom naar opleiding tot huisarts en straks ook tot die
van specialist ouderengeneeskunde.
De niet benutte opleidingsplaatsen tot specialist
ouderengeneeskunde en de door het capaciteitsorgaan
geadviseerde groei van aantal opleidingsplaatsen tot
huisarts, zullen niet vanzelf gevuld worden met actieve
werving. We hoeven immers niet te wachten tot na het
artsexamen: kennismaking en enthousiasmering voor het vak
begint namelijk in de basisopleiding.
Contact: Lilian Aarts, onderwijscoördinator,
lilian.aarts@maastrichtuniversity.nl
Welkom!
Stelt zich
opnieuw voor
Mathieu Prevoo
Specialist Ouderengeneeskunde
Anders dan gewend een ‘retrograad’ voorstelstukje over mijn
functie binnen de vakgroep. Ik ben 58 jaar en werk sinds 2016
bij de vakgroep. Maar mooi dat mij dit gegund wordt op het
moment dat Ouderengeneeskunde binnen de vakgroep een
‘boost’ gaat krijgen.
Mijn Alma Mater was de KU Nijmegen (Radboud Universiteit),
waar ik opgeleid werd en 15 jaar als docent Basiscurriculum
en Docent/Opleider voor VOSON werkte. In het midden van
de tachtiger jaren was er net zo’n crisis als recent en dus geen
werk voorhanden. Huisartsen waren er teveel (!), of in ieder
geval genoeg. Dus ging ik voor die beroepsgroep ‘verloren’. Ik
kon wel een ‘ervaringsplek’ bij mijn oude coschapbegeleider
in het verpleeghuis in Venlo krijgen. Zo ben ik ‘in het vak
terecht gekomen’ en werd ik met een generaal pardon in
1990 geregistreerd als Verpleeghuisarts, later SO. Na Venlo
werden Rotterdam/Hellevoetsluis en Arnhem mijn domicilie.
Aan de VU in Amsterdam volgde ik de kaderopleiding
Psychogeriatrie en daarna werd Nijmegen 22 jaar mijn
tweede vaderstad. Maar ‘murge gaon iech weer truuk’, bleef
al die jaren aan mij knagen. Dus ging ik in 2013 terug naar
Valkenburg. Ik bleek geen Oer-Limburger meer, wat naar mijn
gevoel positief vormend voor me was, maar hield wel nog van
mijn geboortestreek en haar cultuur.
Getrouwd, schat van een vrouw, 4 kinderen (2 als ‘bonus’) en
blaasmuziek (Sax. Bariton bij Harmonie Walram in Valkenburg)
als grote hobby. Daarnaast geboeid door paleoantropologie
(“Wie was Lucy?”), Reizen (“Africa mon Amour!”) en
numismatiek van de Europese koninkrijken.
Ik had het geluk in die tijd Rachele Arends en Jos Schols te
ontmoeten. Zij vroegen mij of ik wilde helpen Ouderengeneeskunde
‘meer op de kaart te zetten’ in Maastricht. Hoe
blij ik daarmee was, heb ik hen nooit verteld. Bij dezen!
Ik had mijn ‘tweede liefde’ terug. Onderwijs geven in
het basiscurriculum, zoals ik dat kende uit Nijmegen. Er
stond trouwens al aardig wat op de kaart. Uitbouwen,
schaal vergroten, meer zichtbaarheid en verbeteren van
de beeldvorming, werd ons gezamenlijk doel. Vooral ‘meer’
coschap Ouderengeneeskunde had onze prioriteit.
Toen Rachele vertrok vond ik ‘troost’ en goede partners in Laury
de Jonge, Lillian Aarts en Marion van Lierop. Dezelfde ideeën
over (volwassen-)onderwijs aan geneeskunde-studenten,
dezelfde mening over opleiden en bereid mijn frustraties aan
te horen. Maar, vooral bereid mij te helpen bij de ontwikkeling
van ‘mijn vak’. In 2018 zei ik om die reden “ja“ als gastdocent
bij de huisartsopleiding. Men had mij immers ook geholpen.
Maar dat was te veel. Mijn lang gekoesterde wens voor een
bestuursfunctie in onze beroepsvereniging (VERENSO) ging in
2019 in vervulling en maakte mij duidelijk dat een dag maar 24
uur duurt. Ik moest helaas weer stoppen als gastdocent, terwijl
het zo’n mooi ‘dwarsverband’ vormde tussen huisartsen en
specialisten ouderengeneeskunde.
Ik ben nu dus weer terug ‘bij de basis’ en coördineer de
coschappen Ouderen-geneeskunde (8+10 weken), de GEZPstage
Ouderengeneeskunde (18 weken), de WESP-stage
“Deprescribing” (waar Jos Schols de ‘senior’ is) en organiseer/
participeer/doceer het keuzeblok Multimorbiditeit. Verder
ben ik mentor van masterstudenten en coördineer ik het
onderwijsprogramma “Medicatieveiligheid bij ouderen” (tijdens
het coschap Huisartsgeneeskunde/Sociale Geneeskunde).
Samen met Laury de Jonge is een onderwijsvisie
Ouderengeneeskunde opgesteld. De aandacht gaat nu
vooral uit naar het uitbreiden van ons affiliatiegebied, zodat
we de langzaam groeiende vraag naar werkplekken voor
coassistenten kunnen blijven garanderen.
Mijn mooiste uitdaging nu is de samenwerking met de
huisartsgeneeskunde verder uit te breiden, terwijl we
ondertussen groeien als volwaardige sectie binnen de vakgroep
Huisartsgeneeskunde, die op termijn ‘ouderengeneeskunde’
mag gaan toevoegen.
11
op één lijn 66
